|
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
De raaf en de vos
De bekende fabel van Jean de la
Fontaine speelde zich hier gisteren af in de velden rondom Ferret. Het had wel
niets te maken met ijdelheid zoals bij de raaf maar dan wel met de zachte beet
van een Drent.
Het zat zo
Hera had in de berm van
de weg een muis gevangen. Dat muisje was komen piepen om eens te constateren
wat er zo snuffelde aan haar voordeur. Dat doe je niet als je weet dat die
snuffel toebehoort aan een Drent die Hera heet.
Hap, snap en Hera had de muis in haar
bek. Links een snoetje en rechts een staart uit haar bek, zo liep ze fier met
haar buit naar Belle en Heros toe. Tot Heros ook eens een muisje wilde
pakken
dat van Hera natuurlijk. Dat liet Hera niet zo maar doen. Kijken wel,
maar afblijven ook, en ze wou even naar Heros kneppen!
Dat liet het muisje geen twee keer
toe en hup weg was ze. Het holletje waar ze vliegensvlug in wipte was zeker
niet het hare maar een veilige beschutting was het wel. Zowel Hera en Heros
stonden er maar beteuterd bij en je zag het aan gans hun wezen
zo gaan ze ons
niet meer zitten hebben dachten ze beiden
Maar de moraal van het verhaal klopt
niet, de vos in ons verhaal, Heros
kon ook niet profiteren van Heras buit.
Zelfs het spreekwoord van als twee honden vechten voor één been loopt de derde
er mee heen klopt niet, want het spreekwoordelijke been liep hier zelf heen
.
Belle & co
|
Ik ben Jan
