|
Dat maakt je dag
goed
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Dit bericht stond klaar toen het baasje gisteren ziek in
bed belandde. Het was in de namiddag geschreven, kort nadat het gebeurd was .
Het is niet achterhaald, dus plaatsen we het nu maar.
We vonden het al raar maar
begrijpelijk, dat Hera niemand buiten het hoofdbestuur bij haar pupjes duldde.
Moeder Belle kon een grom krijgen, haar onafscheidelijke broer Heros kreeg een
grom en een opgetrokken lip.
Dat was de eerste week telkens zo.
Zelfs als moeder en broer gewoon in zicht van Hera kwamen was het al zo ver.
Het was zo vervelend dat het baasje de puppyren al maar van boven haalde en er
een laken over hing zodat Hera privacy had en ook geen zicht meer op de
benches van Belle en Heros.
Sinds enkele dagen mocht Heros al wat
dichter komen maar Belle moest afstand bewaren of het zat er tegen. Je zag gewoon dat Belle
daar niet erg gelukkig mee was, maar ze aanvaardde het ganse spelletje. Bij
mensen zou je zeggen ze had er respect voor.
Tot daarstraks bij het wegen van de
pupjes en het verversen van het linnen in de werpkist.
Plots trok Belle haar stoute schoenen
(?) aan en zette zich tegenover Hera in de werpkist !
Hera keek eens verwonderd en deed
niets, buiten gewoon verwonderd zijn. Zelfs toen de baasjes de pups terug in de
werpkist zetten kwam er nog steeds geen commentaar vanuit de Hera hoek.
We wisten wel dat het verzet van Hera
niet kon blijven duren, maar dat het op deze wijze zou gebeuren kon niemand
voorzien. Belle mocht zelfs de pups netjes likken, iets dat elke maal gebeurt
wanneer mensen handen de pups hebben vastgenomen. Moeder en dochter stonden
ditmaal aan dezelfde kant.
En het hoofdbestuur stond er bij en
zag dat het goed ging ! ! ! Hun dag kon niet meet stuk !
Belle & co
|
Ik ben Jan
