Onschuldig,
ongevaarlijk
?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Er is weinig gevaar aan een graanveld,
en toch hebben we gisteren namiddag op het einde van de wandeling gemerkt dat
je dik in de problemen kan komen als je met een pup onderweg bent.
Die drie groten van ons doen niet
liever dan graanjumpen zoals wij het genoemd hebben. Een immens groot veld
goudgekleurd graan, méér dan twee kontjes hoog is heel uitnodigend voor een
jachthond. Je kan er altijd een vrij grote verscheidenheid aan vogels in
vinden. Dus vliegen ze als gekken het graan in. Geen probleem voor hen, als ze
springen komen ze boven het graan uit en kunnen ze zich oriënteren.
Maaaaar
wat als Lucy hen achterna
gaat ? Die kan zich niet boven het graanoppervlak uithijsen en dient zich dus
enkel te oriënteren op het geluid van de baasjes of op de door de baas
opgelegde zoekpogingen van de grote drie ! En dat ze de groten achterna gaat
daar kan je donder op zeggen. De eerste maal bekijkt ze het eens even en de
volgende maal gaat ze even enthousiast met de groten mee door. En dan hebben we
een probleem met dat graan.
Gisteren bracht Lucy de baas al haast
in de problemen door achter Hera aan te gaan die een vogel ging opjagen. Het
baasje kon, ondanks de acht kilo die hij nu al kwijt is sinds hij madam mager
kent, haar amper inhalen. Uiteindelijk lukte het toch maar toen begon de baas
toch al op zijn adem te trappen. Het was dan ook lang geleden dat het bij hem
nog eens noodzaak was van er een sprint van zon twee honderd meter uit te
trekken ! Dan merkt de baas toch wel dat hij al twee en een halve maal de
leeftijd heeft van Usain Bolt
Belle & co
|