De Puppenkrant 13.07.12xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Vrijdag den 13°… Blijven we in ons bed/bench liggen zodat er ons zo weinig mogelijk onheil kan overkomen of zijn we helemaal niet bijgelovig en zeggen we dat het allemaal larie en apekool is ?

Ons baasje lapt alles aan zijn botten en zou het liefst vandaag met de kettingzaag gaan werken, hout zagen met de cirkelzaag, ijzer doorslijpen met een onveilige slijpmolen… en dan ’s avonds zijn vingers tellen. Hopelijk kan hij dan zeggen dat vrijdag de 13° nog zo slecht niet is !

Ons oma Belle heeft weer kuren… ze wil niet eten en ook niet snoepen. Die heeft dat wel meer als er iets is gebeurd wat haar niet zint. Als ze om één of andere reden naar haar poten heeft gekregen van het baasje bvb.

Dat is nu niet gebeurd maar ze heeft wel deze morgen en ook gisteren op mij “gereden”. Ik denk dat zij vermoedt dat ik haar leiderschap wil overnemen omdat ik nogal dominant ben.

Volgens het baasje is het “spychologisch”. Ja je leest het goed, “spychologisch”, zo schreef het baasje zijn vriend Jef dat altijd tijdens de cursus lerarenopleiding. Jef wist alles van psychologie maar schreef altijd spycho…

Het baasje gaat ons Belle goed in ’t oog houden en als ze koorts maakt gaan we naar Benoit, de Belgische, Franstalige dierenarts hierin Ruffec. Maar als ze honger krijgt zal ze wel weer eten. Mager is ze nog niet echt !

Vandaag is er zoveel nieuws dat we het over twee dagen moeten spreiden. Iedereen komt aan bod maar vandaag is het “efkes wachten”

Lucy

Lennaert had een pechdag, en dan was gisteren niet eens vrijdag de 13°

Hallo mazzelaars de Faeselaars de roedelaars te Frankrijk,

Vandaag had ik veel pech. Ik vertelde al dat er kattenactiviteiten plaatsvinden op een plek waar ik niet mag komen, nl. boven. Toen het vrouwtje en Christian toch wel erg lang boven bleven en ik allerlei lieve geluidje en woordjes hoorden die vorige week nog tegen mij gezegd werden kon ik me niet beheersen. Trapje voor trapje klauterde ik naar boven.

Plotseling verscheen het vrouwtje en ze schrok en gilde Lennaert wat doe je nou, hou je vast. Ja zeg, ik ben een hond en heb poten en geen handen of klauwen, waar moet ik me dan vasthouden. Ik schrok weer van het vrouwtje en toen…poten en kop als zwaartepunt en doeg doeg doeg au doeg doeg au au naar beneden, met de neus naar voren. Mijn dwarsbout onder aan het lichaam probeerde de boel een beetje af te remmen maar nu heb ik wat moeite met plassen.

Toen gingen we naar de cursus en ik zit braaf achterin de auto. Mijn vrouwtje wil dat ik voorlopig niet uit de auto spring omdat dit nog niet goed is voor mijn snelgroeiende botten. Door haar voorzichtigheid en bedoeling mij op te vangen (stressgedrag) vergat ik helemaal mijn poten te gebruiken en donderde uit de auto, en ja hoor alweer met mijn neus naar voren en met mijn piezel over de kiezel.

Wie is hier nu onhandig. Dit gebeurd allemaal als zij in de buurt is. Tijdens het klasje was ik niet echt bij de les. We moesten een zoekopdracht doen en ze verstopte een brokje onder een hoedje en dat moest ik dan terug vinden tussen andere hoedjes…heel dom hoor….ik raapte ook nog de hoedjes op en bracht ze trots naar het vrouwtje, helaas was dit niet de bedoeling en in plaats van een 10 en een dikke kus van de juffrouw kreeg ik 5je. Pfff ik wil ook op jachttraining! Mijn buurman is een kruising tussen een tekkel en chiwawa en heet Janssen en komt niet boven het gras uit en de buurvrouw aan de andere kant is een Sint Bernard die Mia heet en alleen maar liggend haar oefeningen kan afwerken. Ik ben wel een jachthond hoor!

Zeg Lucy, Lando en Lobke. Hebben jullie ook altijd zo’n honger? Ik wil de hele dag vreten, en krijg al bijna net zo’n grote portie als mijn vader. Hij eet altijd heel rustig en kijkt op zijn gemak rond. Ik schrok alles in 10 seconden naar binnen.

Dit weekend gaat mijn vrouwtje weer mooie foto’s van mij maken. Bij gebrek aan beter……..Miesje en haar 5-ling.

Dikke natte neus en 4 pijnlijk poten,

Jullie Lennaert

Lando had vandaag geen “muizenissen” maar…

Dag fotomodellen en Co,

vandaag zijn er gelukkig geen vreemde dieren het huis in geslopen. Of Lando heeft ze verorberd voor wij thuis waren. Zijn korrels s'morgens vindt hij precies niet meer zo lekker, dan eet hij niet veel. 's avonds wil hij liefst met ons aan tafel zitten maar dat mag natuurlijk niet. We waren gestart met hem eten te geven als wij klaarwaren, maar omdat hij zo kwam schooien en springen en blaffen, ons niet gerust liet dus, gaven we hem dan maar eten voor wij gingen eten, maar ook dat hielp niet. Nu is het tegelijkertijd, maar dat van ons blijft hij interessanter vinden. Hij is al 2 dagen op rij de veranda in gevlogen zodat wij rustig kunnen eten maar ook dat plan mislukt omdat hij dan constant staat te blaffen en zijn snoet doorheen het kattenluik probeert te krijgen. Iemand tips?

Groetjes,

de Wouterkes

13-07-2012 om 21:05 geschreven door Chris