Een uur later liep hij naar de deur en ik liet hem eruit.

De volgende dag was hij er weer, groette me in de tuin, liep naar binnen, zocht zijn plekje in de hal en sliep er weer een uurtje. Op deze manier verliep het een paar weken.

Nieuwsgierig geworden klemde ik een briefje aan zijn halsband: "Ik wil graag weten wie de eigenaar is van deze mooie, lieve hond en of u zich ervan bewust bent dat uw hond haast elke middag naar mijn huis komt om te slapen."

De volgende dag arriveerde de hond voor zijn dutje, met een ander briefje aan zijn halsband: "Hij woont in een huis met 6 kinderen, waarvan 2 jonger zijn dan 3 jaar. Hij probeert zijn slaap in te halen. Mag ik morgen met hem meekomen?"

Een mooi verhaal en ’t baasje dacht aan zichzelf na de afgelopen puppyweken. Ook hij is in de namiddag even gaan liggen, welliswaar thuis en niet bij deze brave man. Dat uurtje was nodig na de gemiste uren ’s nachts die we opstonden om de pupjes uit te laten om ze zindelijk te maken.

Ook nu is het meer gewoonte dan uitzondering dat het baasje ’s nachts nog steeds tussen 04u30 en 07u00 het bed uit kan voor Lucy. Het lijkt wel een baby die zijn ouders weken en maandenlang aan het “potjes”lijntje houdt.

En ook de laatste weken was het uurtje (of iets meer) sliep het baasje in de namiddag zijn uurtje. Maar nu viel het niet op dat hij een uurtje inhaalde. Het was immers tijdens de uitzending van de Tour de France….

Belle & co