De puppenkrant 16-10-2012xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

We kregen gisteren een mail uit “Lesswood” oftewel Minderhout, deelgemeente van Hoogstraten. Daar woont sinds een jaar en half een Drentje die bij ons het nest verlaten heeft als Kyra-Luna. Nu kortweg Luna genoemd.

Dit korte voorafje omdat de aandachtige lezer zou denken dat het een pupje is uit het Hera nestje omdat de naam met een L begint. Neen hoor, mis poes, Luna is een pupje van Belle en Ferron van Drentenpassie. Uit het nestje van negen pups, het laatste nestje van Belle. Dus als je leest “dag moe” is dat deze maal net zo goed als “dag Belle”.

Maar genoeg uitgelegd, we laten de baasjes van Kyra-Luna en haar zelf aan het woord over hun gezinsuitbreiding…

Ik ben Luna en ik wil je dit zeggen…

Dag moe,

Ik had het al wel een paar keer horen vallen, hier bij ons thuis. Baasjes wilden nog graag een tweede hondje. Ik dacht alleen begrepen te hebben dat ze er nog niet uit waren wat ze nu wilden m.n een nieuw pupje (een kleine robbedoes zoals ik ... want ze hebben mij wel Luna als naam gegeven maar ze zeggen vaker: Robbedoes - dan ben ik heeeeeeeel lief - meisie - ook lief - dove - ben ik gewoon Drentje - go@#%^&*%$$ - ben ik ook gewoon Drent - Kleine meid - ben ik weer lief ....) of een hond een tweede kans geven m.n een asielhondje of een herplaatser.

En dan komt het natuurlijk. Als mijn baasjes echt iets willen, vinden ze het meestal niet tot ze het niet meer nodig hebben en dan vinden ze het overal.

Net voor de vakantie waren de baasjes bij Aline. Sommige lezers van het blog zullen ze wel kennen als de suuuuuuuuuper dierenarts uit Hoogstraten. Ik weet zeker dat Lando er ook graag komt - als is het alleen maar voor de koekjes. Nu vroeg Aline aan de baasjes of ze er geen golden retriever bij wilden. Een jaartje oud, super lief en volledig in orde (volgens Aline) maar volgens de eigenares TE angstig. Pfff .... als ik baasjes zo bezig hoorde, was ze bang voor de auto, haar halsband, het bos, de wind, ze was een moeilijke eter .... Ik dacht nog bij mezelf 'mmm als dat maar niet hier komt wonen, want ik ga wel graag overal mee naartoe en ik vind in de wind in de tuin zitten het einde'.
En dan ben ik blij dat mijn baasjes mijn baasjes zijn. Ze zijn op een goede manier suuuuuuuuper bezorgd om mij. Ze stelden me ook direct gerust dat ik de allerbelangrijkste factor in hun beslissing ging zijn, dat we niet gingen overhaasten en pas na de vakantie zouden beslissen. En als ze dat zeggen dan wil dat gewoon zeggen dat ik ook wel iets te zeggen heb hoor.

Nadat de eigenares van de golden al een paar keer haar bedenkingen had geuit en zelfs geopperd had om zelf een 2de hond erbij te nemen, kwam het verhaal van het stiefzusje weer op een laag pitje. Ik begreep dus dat ze er weer niet ging komen (lag niet aan de baasjes hoor). En dan op een dag ging ik wandelen en kwamen we een golden retriever met een paar kilotjes teveel tegen. Baasjes hadden afgesproken om te gaan wandelen en kregen de halsband bij de golden wel van de 1ste keer aan. Ik heb ECHTTTT ALLUUUUS uit de kast gehaald om te spelen maar ze zag me amper staan. Dus ben ik weer flink aan de lijn gaan trekken om te gaan wandelen en de golden volgde. Daar liep ik dan met een schaduw. ZO werd er nog een paar keer afgesproken en 2 weken geleden woensdag was het d-day. Toen is baasje de golden gaan halen en kwam er een mevrouw langs. Da was ook een super lieve, Lieve. Alleen aaide ze me niet als ik bij haar ging zitten. Ze keek gewoon naar ons. Raar hoor, normaal beging iedereen me te aaien als ik gekke bokkesprongen maak als de mensen binnenkomen, Lieve dus niet. Achteraf begreep ik van baasje dat het een 'peut' was. Nu zijn baasjes niet geite-wolle-hare-sokke aangelegd, want met die 'peuten' liggen ze op hun werk al eens in de clinch. Maar die 'peut' hadden baasjes aangeproken om te zien of het wel klikte tussen mij en de golden. Na 2,5 uur was de kogel dan eindelijk door de kerk. Baasjes kregen zoveel tips en do's and dont's dat hun hoofd ervan duizelde. Het enige wat ik begreep was dat er een hondje zou bijkomen en ik leerde dat NIEMAND mij kan weerstaan - ook de 'peut' niet.

2 weken geleden vrijdag zijn baasjes Mirza dan gaan halen en het gaat goed om niet te zeggen super. Mirza weegt teveel en baasjes hebben mij aangesteld als haar personal fitnesscoach. Ik heb er absoluut GEEN idee van wat dat is maar het levert zijn voordelen op in wandeluren ... hihi we zijn weer veel meer weg. Mirza loopt achter mij aan en geniet van alle nieuwe dingen. Soms is ze daar wat terughoudend voor maar als je nu niet zo'n globetrotter bent als ik, begrijp ik dat wel.

Verleden week ben ik samen met Mirza naar Aline geweest. Ik voor de opvolging van mijn demodex, Mirza voor algemeen onderhoud. Zelfs Aline verschoot na nog maar 5 dagen van Mirza. Conclusie: Mirza is niet echt angstig, ze kent alleen nog niet zo heel veel.

Mijn baasjes zijn best wel trots op me en ik ook wel op hen. Mirza is nu 2 weken bij ons en we hebben nog maar 1 keer ruzie gehad, we hebben het kot nog niet afgebroken en we mogen met elkaars speeltjes aan de haal. Omdat ik nu eenmaal op de bank mag (dat was ook niet zo afgesproken toen ik hier kwam wonen), heb ik aan Mirza mijn kussen afgestaan zodat zij er lekker op kan liggen 's avonds. Alleen zullen we vanaf volgende week apart gaan trainen en dat vind ik ook weer fijn want training is en blijft Luna-time.

Ik heb er geen Drentestiefzusje bijgekregen maar 'Goldy locks' mag er zeker zijn ...

Grote en verantwoordelijke poot

LuNa