Om woedend van te worden…xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Het baasje zou beter geen krant lezen dezer dagen. Vooral deze morgen was er een gemeend GVD uit de keuken te horen.

Reden was een bericht op bladzijde twee van de krant “Het Laatste Nieuws” dat twee ministers in de Vlaamse deelregering met name Geert Bourgeois en Philippe Muyters, beide van NVA signatuur, protesteerden bij de voetbalclub K.V.Kortrijk, omdat de club haar niet Nederlandstalige spelers een taalcursus Frans aanbied. Dan denkt ons baasje “waar zijn die paljassen nu mee bezig”.

Half deze week zag ons baasje een interview met Muytters (een Limburger) in verband met de sluiting van Ford Genk. Daar had “verlichte geest” Muyters niets zien aankomen van problemen bij Ford. Bij KV Kortrijk kent ‘m dan wel de inwendige keuken !

Ja, als hij zoiets leest dan ga je toch steigeren of niet ? Muyters zijn maat Bourgeois, fan van Laura Lynn (je hebt me 1000 x belogen) doet dan ijverig mee. “Brothers in crime” zullen we maar zeggen.

Dat zijn onze Vlaamse bewindvoerders of wat er voor moet doorgaan.

Maar iets verder in de krant leest ons baasje dan weer een ander verhaal, iets wat ‘m haast overkop doet gaan in de context van wat hij hier vooraf las.

Daar leest hij het verhaal van een parlementslid in de federale regering Meryame Kitir. Een dame met pit, die weet wat aanpakken is en het in het leven helemaal niets cadeau heeft gekregen. Geboren in een migrantengezin te Genk, halfwees vanaf haar tweede jaar, wees op haar achttiende, heeft ze zich in enkele jaren opgewerkt tot een vakbondslid met een positieve realistische aanpak. Als dusdanig is ze dan in het parlement verkozen bij de vorige federale verkiezingen. Zij wordt beschouwd als de gelijke van wat Inge Vervotte enkele jaren geleden voor Sabena was, zo is zij de voorvechtster voor de arbeiders en bedienden van Ford Genk

Zij is als SP-a volksvertegenwoordigster in Brussel, één dag per week aan de band blijven werken bij Ford Genk om voeling te blijven houden met haar vroegere collega’s, in een bedrijf waar de moeilijkheden toch met de dag duidelijker werden.

Het moge duidelijk zijn naar wie de sympathie van ons baasje uitgaat. Twee namen om zo snel mogelijk te vergeten, en eentje om met stip bovenaan te zetten om te blijven onthouden.

Rara dewelke ? Een tip…de laatste, die met stip, zal zeker geen man zijn !

Belle & co