De keuze van Belle…xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Bij de wandeling deze namiddag mochten we plots met z’n drieën met ons baasje mee. Daar zat vanuit zijn standpunt een strategie achter die we wel konden snappen.

Het baasje wilde speciaal met Lucy nog eens een training inlassen en toch geen drie wandelingen na elkaar doen

Dus togen Belle, Hera, en Heros samen op pad. Buiten de “bebouwde kom” voor zover je van die tien huizen van bebouwde kom kan spreken mochten we los zoals gewoonlijk.

Nu staat er op het einde van onze straat een vrij modern huis dat er al enkele jaren leeg staat en met een totaal verwilderde tuin. In de maand september plukt ons baasje er graag bramen, de tuin achter het huis staat immers vol !

Wij drie weten dus ook wel dat, wanneer men geen gras maait de muizen er vrij spel hebben en we togen dus aan het werk.

Dor de vele regen is de grond zacht en gaat het muizenholen uitbouwen vrij makkelijk. Het baasje trok zich van onze graafwerken niets aan en wandelde rustig alleen verder.

Af en toe klonk er wel eens een fluittoon maar het was Hera die het eerst naar het baasje spurtte. Heros volgde geruime tijd later, maar belle zat met haar kop in ’t zand (letterlijk) en gaf geen krimp om het baasje te vervoegen.

Wij waren bijna terug thuis toen ze ook haar werkzaamheden opgaf en toch nog naar ons toekwam, los over het veld  en dacht dat zijn ook nog recht had op een wandeling ! ! !

Maar onze brave Belle kreeg het deksel op de neus en de leiband om de nek en mocht de laatste honderd meter mee wandelen tot thuis ! Fini, Schluss, done, gedaan, was de reactie van het baasje.

En de moraal van het verhaal… Soms moet je keuzes maken in ’t leven, en Belle koos verkeerd vandaag .

Och ja, Lucy deed haar best om ‘rustig’ aangelijnd aan de korte lijn mee te wandelen. Het baasje zijn keuze was ook goed vandaag !

Belle & co