De puppenkrant 01-03-2013xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Ons baasje is opgelucht… en met rede. Sinds de kaawpollekeswandeling was er geen puppenkrantnieuws meer binnen gekomen. Dat verwonderde ons baasje wel omdat hij zo stillekes heimelijk had verwacht dat al die pups in hun pen gingen kruipen over hun belevenissen in de Kempische bossen !

Neen, onze baas is blij omdat hij nieuws in zijn mailbox heeft gekregen uit … jawel Frankrijk !

Inderdaad, het was al eventjes stil vanuit Numansdorp, maar dat was normaal omdat ons baasje wist dat Lobke, Siebe en de baasjes in Frankrijk achter de patrijzen, fazanten en hazen zouden aangaan.

Het baasje had al wel enkele korte en wat langere berichtjes gekregen maar dat waren meer info verhaaltjes en vragen. Niet echt het puppenkrantnieuws.

Maar gisterenavond kwam er dan toch een krantenartikel  in onze mailbox gedonderd met enkele foto’s.

En laat die foto’s nu ongeveer hetzelfde laten zien van wat ons baasje in zijn “klein” Kodakske daarstraks heeft opgeslagen met ons, Heros en Hera, als onderwerp. Ook zij hadden de ruimte zo ver het oog reikte, alleen waren er hier geen drukke wegen in de buurt

Belle & co

Lobke’s Franse avonturen in woord en beeld…

Lieve mams,

Ik ben even weggeweest, maar daar ben ik weer. Ik heb heel veel beleefd. Zondag gingen we voor een paar dagen op vakantie. Ik heb heeeeeel lang in de auto moeten zitten, en dat heb ik goed doorstaan. ’s Avonds stopten we ergens, en gingen we in een hotel. Dat vond ik niet zo leuk, ik miste onze tuin, ik kon daar niet ‘’in en uit’’ lopen. We bleven daar slapen.

De volgende dag gingen we ergens naar toe waar ik heerlijk los mocht lopen. Een heeeeeeeele grote tuin was daar, en daar mocht ik me uitleven. Ik rook daar van alles, en ik ben heel veel heen en weer gerend op zoek naar dingen die ik rook. Ik heb ook voor het eerst in m’n leven een haas ontmoet…….. Die vond ik wel interessant, en ben daar dus als een speer achteraan gegaan, maar hij ging wel erg snel en erg ver. Op een gegeven moment was ik hem kwijt, en ben heel ver van m’n baasjes nog blijven zoeken, in de hoop hem weer tegen te komen. Helaas….., inmiddels hoorde ik de fluit van m’n vrouwtje, en ben maar weer terug gegaan. Ik was zó moe daarna, dat ik plat op de grond ben gaan liggen uitpuffen. M’n baasjes zeiden dat ze erg ongerust waren geweest, omdat ik zó ver weg was, dat ze me niet meer konden zien. Daar moet wat aan gedaan worden, zeiden ze, en ze hadden het over hazenrein maken. Weet jij wat dat is , mam?

De volgende dag mocht ik me wéér uitleven in een hele grote tuin, toen ook een keer met m’n baasje ipv met mijn vrouwtje. M’n vrouwtje heeft daar wat foto’s van gemaakt.

Ik was wel heel erg moe hoor, van die twee dagen. Maar ik heb van een aantal mensen gehoord dat ik een hele knappe hond ben, en dat ik vaker op die manier mag rennen. Ik zou het eigenlijk best wel leuk vinden als ik dat eens samen met mijn broertjes en zusjes mag doen, die zijn vast en zeker net zo goed als ik daarin, dat kan niet anders!

Zo mam, je weet nu waarom je zo lang niets van me hebt gehoord.

Hiervandaan weer heel veel lieve kusjes voor iedereen van je

Lobke.