De puppenkrant 04-03-2013xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Weer een late uitgave vandaag van de puppenkrant vandaag. Het baasje had nog belangrijke zaken te regelen zoals de verzekering van de Masjebashi gaan betalen, een vleesmolen binnen garantie gaan regelen en nog wat kleinere prulletjes arrangeren… En dan moet de krant even wachten want het baasj wou alles klaar hebben tegen twaalf uur om dan deze namiddag er vol in te vliegen in de tuin. Want het is hier heel mooi weer op ’t moment.

Nu kregen we vanuit Roosteren een flink lang bericht van Lennaert die zich waagt aan een vergelijking met het gedrag van zijn zussen Lobke en Lucy. Wij van onze kant raden het Lennaert af. Je mag vergelijken, maar dan wel met andere reuen, zoals bvb Lando en zijn eigen pa Cartouche !  Je kan het toch niet halen van die kliek teefjes. Vraag het maar eens aan die grote dikke sukkelaar van een Heros als je hem de 24° van deze maand ziet. Niks kan je met die grieten aanvangen is Heros zijn mening. En die kan het weten met Belle, Hera & Lucy als huisgenoten.

Als ’t baasje klaar is met het werk in de tuin dat hij vandaag wil gaan doen gaan we eens wandelen tot aan de LGV werken. Dat zijn de werken voor de nieuwe supersnelle TGV lijn die ze hier op zo’n xml:namespace prefix = st1 ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:smarttags" />2,5 km afstand aan het aanleggen zijn. De machines zijn zo groot dat de banden alleen al een halve meter hoger zijn dan het baasje groot is.

We laten vanavond wel wat weten of het baasje weer niet overdreven heeft.

Belle & co

Hier komen Lennaert’s belevenissen…

Hallo familie,

Hier meld zich weer eens Lennaert. Bij honden is het net als met mensenkindjes. In de eerste jaren (bij ons honden maanden) valt er veel te melden, te fotograferen en te filmen. Langzaam wordt het dan minder, en dat heeft dan misschien niet zo veel met de ouders (bij ons honden de baasjes) te maken, maar wel met het constante middelpunt van aandacht. Op een gegeven moment hoeft die constante aandacht niet meer en heeft het mensenkind/jonge hond behoefte aan een eigen leefruimte, gedachten en instincten. Zo ook met mij Lennaert! Natuurlijk ruk ik nog altijd de jongste aanplant uit de tuin, verstrooi het oud papier door de hele schuur en besmeur alle ramen met mijn kwijl en vieze poten, maar als ze een fotootje willen maken ben ik weg.

Mijn ouwe heer gaat volgende maand naar de fok dag in Barneveld. Een vorig nest van hem wordt dan gekeurd en er wordt gekeken of hij wel goeie eigenschappen heeft door geërfd. Heeft hij die dan? Ik maak maar een grapje hoor. Hij is altijd heel aardig tegen mij en we stoeien nog elke dag. Af en toe doe ik lelijk tegen hem en grommelt hij even van zich af. Bijten doet hij nooit. Ik vind het leukste om hem bij de halsband te pakken en samen lopen we dan kontje aan kontje door de tuin. Deze week heb ik zijn halsband doorgebeten en de baasjes waren not amused.

Op het moment is het erg stil bij ons. De Poezen zijn weg, nee niet weggelopen maar bij de dierenarts. Ze worden allebei “geholpen”. Toch wel zielig! Het verstand zegt “het moet, meteen hebben we hier 20 katten rondlopen” en het gevoel zegt “wat waren ze toch leuk die bolletjes bol met klauwtjes” . Ik zal het vrouwtje meteen eens gaan afleiden, en dat gaat het beste als ik iets kapot maak in de tuin, dan denkt ze direct niet meer aan poezen.

Ik had gehoopt deze maand te beginnen met een jachtcursus, maar nu hebben we bericht gekregen dat ik niet mee mag doen. Eerst stond ik op de wachtlijst en daarna hebben ze de pups gekozen die ook daar de puppycursus gevolgd hebben.

Vrouwtje gaat maar weer in de buurt informeren naar vervolgcursussen in een rijtje lopen met hondjes met jasjes aan, want ik heb het toch wel hard nodig. Aangezien Lucy mijn zusje is en die ook……….(mopper, ontplof!)…………..meer hoef ik niet te vertellen. Via via heb ik vernomen dat Lobke, mijn andere zusje, wel heeeeeel goed bezig is. Ze luistert goed naar de fluit van het vrouwtje, heeft vaste verkering en ze schijnt een neusje voor patrijzen te hebben, of tenminste alles wat op de grond scharrelt en ook de lucht in kan. Ik heb nog nooit een patrijs gezien, en ik heet nota bene patrijshond?! Nog een paar weekjes en ik zie mijn grote familie weer. Ik denk niet dat jullie de kleine timide Lennaert terug herkennen!

Vele groetjes

Jullie Lennaert