Ochtendrituelenxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Wijzelf Drenten beseffen het niet, maar gans ons leven hangt aan elkaar met steeds dezelfde weerkerende rituelen.

Neem nu ’s ochtends… Elke ochtend laat ’t baasje of ’t vrouwtje eerst de oudste, Belle dus, uit de bench en die kan dan al buiten. In Vosselaar is dat de tuin, hier in Ferret is het de koer.

Dan komen gewoonlijk eerst Hera , dan Heros en dan pas Lucy aan de beurt om de sprint achter moeder en grootmoeder Belle in te zetten.

De baasjes gaan dan mee om het poortje, dat de tuin scheidt van de koer, te openen. Dat poortje sluiten de baasjes sinds een jaar ‘s avonds omdat Heros vorig jaar een egel uit de tuin heeft meegebracht die stikte van de vlooien, en dat was op hondengebied met voorsprong de slechtste ervaring van vorig jaar…

L
ucy heeft bij het uitlaten steeds “koebeest”, haar knuffel, in haar bek. Het lijkt wel of ze kan haar ochtendplas niet maken zonder die knuffel die ze al sinds ze acht weken oud was overal mee naar toe zeult. En wat belangrijk is… Koebeest blijft heel, die weerstaat de destructieve eigenschappen van de roedel ! ! !

Na ongeveer een half uur de tuin te hebben geïnspecteerd op nachtelijk bezoek van onverlaten als katten en egels komen de eersten terug om hun ontbijt te komen binnenspelen. Dat ontbijt bestaat uit gedroogd brood uit het droogoventje gemengd met wat gewone brokken. Wie graag eet die neemt het zijne, wie geen honger heeft wacht tot later en dat is voor negentig procent pas ’s avonds. De grootste eters zijn zowel ’s ochtends als ’s avonds “grote dikke” Heros en “kleintje” Lucy. Zonder te schrokken zijn zij steeds als eerste in de rij als er te eten valt.

Ikzelf Belle, durf al eens een ontbijt over te slaan. Geen erg zegt het baasje, dat spaart weeral op dure dieet hondenbrokken…

Belle & co