Het puppenmagazine 27-04-2013xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

We zijn steeds blij als we nog eens een berichtje of foto’s van de “pups” in onze mailbox vinden. Als we dan ook nog eens een bericht en recente foto’s binnenkrijgen kunnen we niet snel genoeg zijn om ze ook hier te publiceren, “tot nut van ’t algemeen”.

Zo ook gisterenavond, toen ’t baasje ons bericht over de Huntingbeurs aan het typen was voor ons vond hij tussen de stapel mail’s ook het bericht van onze vaste correspondent, ene “Lando” uit Vieux-Turnhout, ook wel eens Oud-Turnhout genoemd…

Hier Lando’s verslag van de belevenissen van de voorbije dagen,

Belle & co

Lando’s training en wandelbelevenissen…

Tot de laatste dag hebben we het spannend gehouden hé, want we hadden immers beloofd om deze week nog eens een puppenkrant te schrijven. En hier zijn we er dan mee.

Onze pup, excuseer, flinke puber (!) laat zich niet kennen en onderhoud zijn Drentenstreken maar is ooooooh zo lief. Waar ik ben, is Lando ook. Een mama's kindje, heerlijk.

Op training luistert hij ook steeds beter en beter. De band zit goed en hij houdt ervan om dingen voor mij te doen. Al stak hij vorige zondag op training op het laatste zijn middelvinger op, maar Oscar gaf me dan de opdracht om 2 middelvingers terug op de steken en niet af te geven.

Van de week was er bijna een vinger afgesneden door de lijn. Toen we gingen wandelen in het bos bleef Lando plots in jachthouding staan. Eenmaal ik zelf door had waarom schoot het al weg: een reetje, op xml:namespace prefix = st1 ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:smarttags" />3 meter van Lando. En toen .... juist .... erachter aan! Dat poogde hij toch maar ik hield de lijn stevig vast want als ik die loste zou ik Lando voor het eerst niet terug gezien hebben denk ik. Gevolg: verbrande vinger van de lijn.

 Ach ja, avonturen gegarandeerd met een Drent in huis. Hij wandelt ook steeds dieper het water in als we aan een vijver komen. Een Drent die graag zwemt, kom dat tegen. En dan s' avonds tovert die gekkerd om in een knuffelbeest. Wringen tot hij tussen ons in zit in de zetel, kop op schoot en kijken met van die oogjes: begin maar te aaien baasje, ik ben er klaar voor.

't Is duidelijk hé, we genieten met volle teugen van onze heerlijke vriend Lando!!!

De Wouterkes