Een bericht van een jager in spé

Vanuit Oostrozebeke bereikte ons een bericht van onze Louis en zijn baasje Ilse. Die volgen jachttraining bij JacOrion te Heurne en net als bij de andere toekomstige jagers gaat het niet altijd zoals de baasjes het zelf zouden willen zien gebeuren.

Maar ook net als bij de anderen is Louis wel steeds van goede wil, weliswaar gekruid met de nodige apenkuren. Het zijn en blijven Drentjes en dat lezen we graag.

Belle & co

Een verslag uit Oostrozebeke van Louis en Ilse…

Dag Jan,

Na lange tijd eindelijk nog eens een berichtje uit Oostrozebeke.
Vorige week kon je me nog bewonderen naast Lana op de foto maar vandaag verslag van Louis himself.

We zijn gestart met de vervolgcurcus en volgens het baasje gelukkig dat er geen examen was of ik mocht blijven zitten. Pfff, hoe komt ze daar nu bij.
Van het ogenblik dat ik op het trainingsveld kom, is er geen interactie meer tussen mijn hersenen(die toch meer dan voldoende ontwikkeld zijn) en de rest van mijn lijf. Dan begin ik als een gek te snuffelen en te trekken. Na anderhalf uur is mijn baasje dan ook blij dat haar arm terug de normale lengte kan aannemen.
's Morgens voor we vertrekken moet ik eerst nog eens:
apporteren - ok
blijven - ok
volgen - ok
en dan kom ik daar en is alles weg.
De apport ligt goed waar hij terechtkomt en achter het baasje lopen als zij zegt 'blijven' is ook veel leuker dan mooi te blijven liggen, hihi. Ik begrijp wel niet waarom ze dan een rood hoofd krijgt hoor....

Vandaag trokken we echter naar de Donk in Oudenaarde voor onze waterdoop. Toen de trainer zag dat het aan mij was, begon hij al te lacht, nou ja.
Dan heb ik hem maar eens flink op zijn nummer gezet en ben flink overgezwommen(zonder de baksteenslag zoals Ingrid het zegt)
Apport na het schot heb ik dan ook maar op mijn sokken gedaan.
En toen....had ik er genoeg van.
Dus het zoeken van de apport tussen de struiken interesseerde me niet meer. De boom die al mijn voorgangers hadden gemarkeerd was veel interessanter.
Al bij al is het baasje heel tevreden, en daar doe ik het toch voor.

Verder ben ik gisteren ook nog bij een mevrouw op een tafel moeten gaan staan. Kambeurt, pedicure, wasbeurt enz. Volgens het baasje ben ik daar ook heel flink geweest. Ik heb zelfs niet gereageerd op dat stukje poedel dat begon te grommen naar mij.
Ik ben nu wel heel zacht en veeeeeeel witter maar deze morgen heb ik toch al een poging gedaan om daar iets aan te doen, hihi.

Tot zover het verslag uit Oostrozebeke.

Groetjes Louis.