|
Het puppenmagazine 09-07-2013
Dit
puppenmagazine had normaal gisterenavond moeten verschijnen op dit blog maar
bezoek en een BBQ hebben roet in het eten gegooid (figuurlijk, de BBQ was OK)
Dus nu hier dan onze schrijfselen, en het verhaaltje van onze Limburgse
kleinzoon, zoon, broer en neefje Lennaert.
Onze
gasten gisterenavond wilden maar niet geloven dat wij netjes naast elkaar onze
eetkommen kunnen leegeten zonder boel te schoppen of te grollen. Om dat extra
goed in de verf te zetten heeft het baasje dan wat slagroom op ons normale eten
gespoten. Dan noemt dat geen slagroom meer maar geeft het baasje daar een
andere naam aan, dan is dat stimulans. Trouwens, dik zullen we er niet van
worden want nog voor die slagroom heeft het baasje de naam scheerschuim al
eens gebruikt. Maar we vinden het wel lekker.
Maar we
gaan Lennaert aan het woord laten die had ook nog flink wat te vertellen.
Hier
Lennaert aan het woord:
Bezoek!
Afgelopen weekend stond in het teken van bezoek (welk weekend niet!) Er
kwam bezoek, een afmeldertje en bezoek!
Dit keer zat er ook bezoek bij voor papa Cartouche. Een van zijn vele
vriendinnen kwam met zijn dochter speeddaten.
We waren allebei dolenthousiast,
maar voor papa viel het dan toch tegen want ze kwamen niet voor te
je weet het
welle.
We kregen allebei een cadeautje ingepakt in krantenpapier en mochten het
zelf uitpakken. Papa rook er één keer aan, nee geen eten en weg was zijn
interesse. Dat betekende dat ik 2 cadeautjes mocht uitpakken Twee platgereden
konijnenknuffels, één bruine, en één grijze, met een irritant piepgeluid
voor mij! WHooeeeahhhhh wat was ik blij. Ik vergat mijn mooie stiefmoeder en
beroemde halfzus en dook de tuin in met mijn nieuwste veroveringen. Nu is het
begrip knuffel voor de hond in huize Roosteren niet echt gangbaar. Papa
Cartouche heeft al heel lang geleden wel eens een knuffel gekregen maar die was
binnen 1 minuut verscheurd. Zoonlief Christian had ook een Knuffel waar papa
Cartouche van wist dat hij daar niet aan mocht komen, maar in één onbewaakt
moment heeft hij hem dan toch gestolen en de ogen, de neus en de voelsprieten
er vanaf gehaald en het hele aangezicht weggevreten. Het verdriet, de afschuw
en de woede van Christian kan ik nauwelijks beschrijven maar dat is wel één van
de redenen waarom hij nu nog altijd niet zo van de honden is. Hoewel vrouwtje
niet zo handig is met naald en draad heeft ze toch geprobeerd om van 3 niet
meer bruikbare knuffels een nieuwe knuffel te maken, en dat werd Pummie de 3e
(Alaaf), en die slingert hier nog altijd rond. De oogjes en het neusje lagen
uitgekauwd nog in de tuin en die werden er ook weer opgezet. Maar dat is papa,
zo ben ik dus niet!
Omdat ik zo trots en blij met mijn platgewalste flappies rondliep wilde
papa ook alsnog er eentje hebben. Ik gromde verschrikkelijk naar hem en hij
liet zowaar los. Ik schrok van mezelf en was even verbaasd en hup mijn staart
ging weer 1,73 cm
hoger de lucht in.
Te snel kwam er weer een einde aan het drentengedreutel en gingen mooie
Isa en Puck terug naar Zevenaar. Ik dook met mijn knuffels de bench in waar
Ratte ook al op me lag te wachten, en moest voor het eten zelfs wakker
gewaakt worden. En papa? die droomde een nooit meer te vervullen droom!
Jullie Hollandse knuffel
Lennaert
|
Ik ben Jan
