|
Franse afspraken…
’t Baasje baalt… Gisteren waren we nog maar net toegekomen of er stopte hier voor de deur een bekende camionette. De man van de verwarming was daar.
Dat hij om half zeven nog iets kwam doen aan de verwarming dat verwachtte ons baasje zeker niet. Wel dat hij kwam zeggen dat hij deze morgen niet zou komen…
Er stond “une Pelle” (een graafmachine) morgenochtend (vandaag dus) op hem te wachten en dat kostte geld als die moest wachten…
Maar vandaag na de middag zou hij langskomen om de nieuwe brander van de verwarming te komen installeren. Vermits ons baasje lichtjes kwaad begon te worden wilde hij dan toch wel weten hoe laat dat dan wel was naar Franse normen “na de middag” !
Na veel aandringen is het dan om twee uur geworden dat hij zou komen. Dat is het normale uur voor de Fransen na de middagpauze van 12 tot 14 uur.
We zullen zien sprak de blinde…
Deze ochtend was het hier flink koud in La Magdeleine. De thermometer buiten op de koer gaf -6°C aan ! Flink kouder dan wat we in Vosselaar gewend waren. Maar het baasje had gemerkt dat het een volledig open hemel was en had voor de veiligheid (en de warmte) maar twee dikke eiken blokken hout klaar gelegd voor deze nacht.
Binnen was het dus behaaglijk warm maar buiten was alles flink aangevroren. Het gras in de tuin kraakte en was helemaal wit van de rijm.
Ondertussen zijn we dan maar met het baasje naar Aigre gereden. Daar zijn we wat het baasje noemt “le salaire de Mr Hollande” gaan betalen. Dat wil zeggen de jaarlijkse “taxe d’ habitation” oftewel de verblijfstaks. De man aan de balie van het belastingskantoor vertelde dat het niet de wedde van de Swa Hollande was, want dat licht een pak hoger dan onze taxe d’habitation . Al maar een geluk dacht het baasje want voor die som wilt onze baas ook geen “Président de la république” zijn.
Ondertussen wachten we op het moment dat Hera zich bewust is dat ze toch niet drachtig is. Niet alleen zijzelf heeft last van haar schijndracht, ook bij onze baas en Heros begint het gezeur en niet willen eten danig op hun systeem te werken.
Dat niet willen eten is trouwens maar heel betrekkelijk. Als ’t lekker is, zoals een boterham met paté dan schuift dat goed naar binnen, ook haar “dessert” zijnde een gedroogd varkensoor of gedroogde pens na het eten, neemt ze in dank aan, Maar haar eetkom met brokken “en wat erbij” blijft staan, of Heros moest zich er over ontfermen !
Vrouwenkuren zegt ons baasje over zo ’n gedrag en Heros denkt er het zijne van en eet haar kom in dank verder leeg….
Hera, Heros & co
|
Ik ben Jan
