|
Een terugblik…
Nu er binnenkort een nieuwe Mitsubishi Outlander op de oprit komt te staan, heeft ons baasje eens terug “geblikt” op al dat blik dat hier ooit in de garage en de oprit heeft gestaan. En dat is toch nogal wat. Daar kan al een ganse toonzaal van een garage mee gevuld worden.
Het is zelfs zoveel blik dat ons baasje er een aantal episodes aan gaat weiden.
Vanaf zijn eerste eigen auto, een Ford Taunus 17 M (met vleugeltjes) tot en met zijn vierde auto noemen we het “de Ford periode” en die laten we vandaag aanbod komen.
Alles begon met een Ford Taunus P2 in het jaar 1968. Die kreeg ons baasje van zijn vader toen het baasje als Chinese vrijwilliger bij het leger was. Als milicien met een soldij van 15 bfr/dag kon er niet veel gereden worden maar dat was ook de bedoeling niet. We waren mobiel als ’t moest heette het toen. Opmerkelijk was wel dat er nog een kist met gereedschap in de koffer stond. Die heeft meermaals dienst gedaan onderweg, maar we zijn altijd thuisgekomen met ons “vleugeltje”. Want dat was in die tijd mode, een auto moest achteraan op de koffer “vleugels” hebben.
De tweede in de rij was weer een Ford Taunus 17 M, maar nu een model later. De Taunus P3, in Duitsland noemde ze die “Badewanne” naar de afgeronde vormen van een badkuip. In België sprak men wel eens van een “Banaan”. Onze baasjes zijn met die badkuip op huwelijksreis naar Zwitserland getuft, en ook hun eerste wintersportreis naar Garmisch Partenkirchen maakten ze met deze auto. Het baasje had deze auto gekocht voor een appel en een ei bij een bevriend garagist, Daar stond de Taunus “onder de voet” en die moest dus weg. Toch hebben ze er meer dan drie jaar mee gereden.
Toen de steeds maar meer oprukkende roest een einde maakte aan de carrière van de badkuip kwam er een “chique” Ford. Buiten het “chique” was het ook de grootste ramp dat het baasje ooit kocht. Een Ford Zephyr, Ford van Engelse makelij met een elektrische uitrusting van Lucas. Op zich was de auto niet slecht maar niks van het de elektrische uitrusting deugde voor een frank. Die was dan ook geen lang leven beschoren bij onze baas, en een goede acht maanden later kocht hij weer een heel knappe occasie .
 ’t Baasje werkte toen bij de VAB Wegenwacht en op een nacht moest hij een Ford Taunus 17 M P5 depanneren langs de Boudewijnsnelweg (nu E313). De motor was in de soep gedraaid met een uitgelopen drijfstanglager en dus enkel te repareren met veel kosten. Maar die auto was pas twee dagen er voor naar de automobielinspectie geweest en was in topconditie, op de motor na. Er stonden o.a. vier spiksplinternieuwe banden onder ! Zo kocht ’t baasje die auto van de eigenaar, die de reparatie niet meer wilde laten uitvoeren, voor de prijs van de banden .
Twee weken later waren er in de motor van de zwarte Taunus nieuwe drijfstanglagers geplaatst en kon de Ford Zephyr naar de sloop, waar hij thuis hoorde. Een goede vier jaar heeft ons hoofdbestuur met die auto gereden, waarna ’t baasjes’ schoonbroer er ook nog drie jaar mee gereden heeft !
Dat was het einde van de Ford periode, morgen de na-Fordjes…
Belle & co
|
Ik ben Jan
