Met voorkeursbehandeling…
Ze heeft er last gehad van haar geblesseerde rechter voorpoot gisterenavond. Nadat ze na het eten een halve dosis Metacam (1,5 ml voor 30 kilo) had gekregen was de pijn zo goed als weg en liep ze terug “vrolijk” rond. Dat vrolijk moet je met een korrel zout nemen want ze was vrij stil en statisch.
Van het baasje had ze haar eetkom gekregen in de living in plaats van in de houder naast nonkel Heros zijn eetkom. Dat had ze dan toch wel graag want samen met die andere onverzadigbare Heros eten ging wat moeilijk zijn. Moeder Hera heeft dan maar haar plaats ingenomen.
Bij het dessertje zat ze dan wel weer op rang 1, maar daar houdt het baasje een strikte volgorde aan om hun snoepjes te krijgen. Eerst Oma Belle en moeder Hera en dan Heros en Lucy. Dat was al altijd zo en ’t baasje stapt daar niet van af, gekwetst, ziek of niets maakt geen verschil uit.
Toen het slapenstijd was kreeg ze wel een aparte voorkeursbehandeling. Omdat het tijd was om te gaan slapen was Lucy al uit zichzelf naar haar bench getrokken, maar omdat het draaien en keren in die beperkte ruimte misschien wel eens voor hinder en pijn zou kunnen zorgen heeft ’t vrouwtje de deur van de bench niet afgesloten.
Om vier uur vannacht lag ze wel in de zetel en toen de wekker iets voor acht afliep is ze heel stilletjes naar de aangrenzende slaapkamer gekomen en heeft ze zich tussen de baasje neergevleid. Waarschijnlijk is het aflopen van de wekker ook voor haar het signaal geweest om de baasjes een extra wekbeurt te geven. Want wakker ben je wel als je plots, nog half slapend 30 kilo Lucy over je heen krijgt en gelijk de poetsbeurt in je gezicht krijgt.
En de kwetsuur aan haar poot zal je opmerken ? Niets meer van gemerkt vandaag. Superspul is die Metacam in combinatie met de eitjes die we er onder hebben gelegd…
Belle & co
|