|
Keffersxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Een beetje buiten het gehucht staat het enige gebouw dat geen eeuw oud is, le pavillon. Alles wat iets of wat nieuw is hier heet men hier zo. De dame die er woont zoekt met niemand in het gehucht enig contact. We knikken en zwaaien al die jaren telkens als er iemand van hen met de auto langskomt maar daar blijft het bij.
Er wonen ook twee honden, de rosse die ook al tien jaar en ouder is want we hebben niet anders geweten dan dat hij er was. De rosse is van een zeer onduidelijk ras en danig schuw van alleman, maar lawaai dat m kan produceren, niet te geloven. Bas heeft indertijd wel contact gezocht maar de hond heeft duidelijk dezelfde interesses als zijn huisgenoten.
Die kleine witte is een York of toch familie van de Yorkskes. Produceert evenveel lawaai als de rosse maar een paar toonladders hoger. York is nog maar van vorig jaar bewoner van het pavillon en waarschijnlijk één jaar oud.
Als wij aan onze wandeling beginnen komen we daar langs, al jaren horen de buren aan die twee dat we onderweg zijn. Soms loopt York een eind achter ons, met ons mee maar vorige week is ons Belle een keer terug gedraaid en heeft ze York eens duidelijk gemaakt dat ze van HAAR lawaai niet gediend is. Belle heeft ze terug gejaagd naar haar eigen domicilie. t Baasje was er niet echt gerust in want Belle moest zo eens het verschil niet zien tussen York en een wit konijn. York zou snel zaliger zijn dacht t baasje.
Alles is goed afgelopen en Belle heeft York zelfs niet aangeraakt, alleen maar eens goed bang gemaakt. Sindsdien hebben we alleen nog gekef en geen meelopers meer.
Bas
|
Ik ben Jan
