|
Naar vééél water
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Nadat wij dus in de auto waren gezet en ook Harko en zijn baasjes waren ingestapt zijn wij richting Blankenberge gereden. Ons moe (Belle) zegt dat zij daar al driemaal geweest is met de Drenten strandwandeling.
In Blankenberge was er een carnavalstoet aan de gang. Het baasje zegt dat is zoiets waar mensen zich verkleden en dan gaan die zotte dingen doen die ze anders niet durven. Ze zetten daar dan ook maskers bij op, een mombakkes zegt het baasje daar tegen in t Kempisch dialect.
Veel carnavalvierders hebben we niet gezien want het was omleiding en de enigen die versierd waren en mombakkessen ophadden reden met nen wit-blauwe motsiklet met een blauw flikkerlamp. Bovenop hun mombakkes hadden ze ook allemaal een dikke snor geplakt, maar plezant vonden die mannen carnaval niet want ze keken allemaal even zuur. Ze hebben ons dan zover rondgestuurd dat het baasje aan Ronny vroeg of dat die toer de sightseeing tour van de Blankenbergse buitenbuurten waren ?
Uiteindelijk zijn we dan toch aan t water geraakt. Dat is nu de zee sprak het baasje plechtig tegen ons. Op die manier moet Broeder Desiree van het 1° studiejaar zon een dikke vijftig jaar geleden tegen het baasje en zijn klasgenootjes gesproken hebben op de jaarlijkse schoolreis naar zee, ZIEDAAR JONGELUI
DE ZEE,
Jongens, jongens, als t baasje toen ook zoveel lol gehad heeft als wij gisteren namiddag met zn vieren op het strand. Belle heeft daar ook weer al wat vliegt of kan vliegen den duvel aangedaan, en wij maar proberen haar te volgen op onze nog korte pootjes. Keikapot zaten wij na een uur op dat strand.
Toen de baasjes nog iets gingen drinken, wij hadden van te voren al mogen drinken buiten, zijn wij onder tafel met zn drieën in slaap gevallen. Al wat er nadien gebeurt is, weten we van horen zeggen van Belle, die is nog tien minuten langer wakker gebleven
Belle, Hera & Heros
|
Ik ben Jan
