Wat onze voorkeuren zijn.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Jachthonden en wij Drentsche Patrijshonden speciaal, houden ervan van ons eens goed te kunnen uitleven in de natuur.

Met uitleven bedoelen we dan rennen om te rennen, het struikgewas uitkammen, een struise wandeling met de bazen en dan hopen dat er een vijver in de buurt is voor een flinke plons.

Na dat uitleven hoort er een flinke dut bij, daar kan al eens een luid gesnurk bijkomen.

Wij hebben beiden het geluk dat de baasjes destijds een woonplaats hebben gevonden waar bos en heide vlakbij te vinden zijn. De “Lilse Bergen” in Gierle en het “Grotenhoutbos” in Vosselaar zijn voor ons vertrouwd terrein.

Op de site van Dogs on the Block kan je ons beiden vinden. http://www.dogsontheblock.be/ bij wandeling Lilse Bergen en Grotenhoutbos.

Autorijden gaat is voor Bas een belevenis waar ‘m altijd voor te vinden is, voor Belle iets minder, zij durft wel eens ziek te worden. Snelwegen geen probleem maar ronde punten en verkeerslichten brengen haar maag in de war.

Ook de momenten dat er een clubgebeuren op de agenda staat zijn voor ons topdagen, de clubmatch en de strandwandelingen zijn feestdagen. Wij ontmoeten er dan Belle’s moeder Freya en zus Ella en tal van andere Drenten waar het goed mee ravotten is.

Op de terugweg naar huis is het dan gewoonlijk héél kalm op de achterbank van de auto.

Tot wanhoop van ’t vrouwtje durven wij ons wel eens héél smerig maken, ons Belle is daar een specialist in. Zij rolt zich in alles waar de bazen een omweg voor maken. ’t Baasje zegt dat Belle’s motto is “hoe vettiger, hoe prettiger” en “hoe harder ’t stinkt, hoe liever zij het heeft”.

De baas heeft eens gelezen dat dit alles te maken heeft met jachtinstinct, als de jachthond de geur van de prooi aanneemt (mest e.d.) de honden met de wind mee kunnen jagen.

Belle, met haar jeugdig jachtinstinct is dan op die twee jaren al meer de badkuip gepasseerd dan Bas in 14 jaar !

Verder houden we er van de bazen te plezieren “the will to please” is bij Drenten geen loos begrip, werken wil zeggen lopen, voorstaan op wild, apporteren, hoe meer hoe liever…

’s Avonds zijn we dan weer de liefste honden ter wereld als we ons bij de baasjes kunnen nestelen.

Als de konijnen en bosduiven die ons pad gepasseerd zijn in de namiddag ons dan zo zouden bezig zien lagen ze krom van ’t lachen en ongeloof.