|
Carnavalverlof, 10 jaar geleden
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Nog op vraag van 10 jaar geleden dit slot van het verhaal. Zoals we vertelden hadden we besloten hier in het zuid-westen van Frankrijk het verzamelwerk van panne- en ongevalautos te gaan verzorgen voor VAB-Europech.
Voor het carnavalverlof hadden we oorspronkelijk een gastronomische midweek gepland in de Vogezen. Die konden we nog verplaatsen naar het Paasverlof en zo huurden we in de plaats een vakantiewoning in de buurt van Libourne. Van daaruit togen we op bezoek bij de immo kantoren die we uit de verschillende vakbladen hadden geselecteerd. Wij kenden er geen van allen maar we trokken vanaf maandagmorgen op avontuur !
Het eerste immo kantoor in Ruffec bleek gesloten op maandag, dus togen we naar Civray naar de volgende aangestreepte op ons lijstje. Nooit hebben we zo een rommelkantoor gezien
Dossiers op kasten, op en onder bureaus, op vensterbanken en tegen de grond.
Als we kenbaar maakten wat we zochten hadden ze verschillende mogelijkheden, alleen
waar lagen die dossiers ! Tijd om iets te bezoeken met ons hadden ze niet maar als we terug reden moesten we maar eens passeren op twee adressen. Eentje moest maar 60.000 Ffr. kosten (omgerekend 360.000 Bfr) Je moest dan wel achteraan in de tuin in een hokje met een hartje in de deur naar het toilet gaan, dat zagen we echt niet zitten zo s nachts in de regen op je blote voeten op toiletbezoek !
Op dinsdag gingen we dus terug naar het kantoor in Ruffec dat op maandag gesloten was en we werden er heel vriendelijk ontvangen door twee dames. Er werkten daar geen heren bleek later. Ook in dit kantoor maakten we duidelijk wat onze wensen en noden waren. Daar zouden ze eens snel iets aan doen zie
Als we een kwartiertje tijd hadden zouden ze iemand telefoneren en dan konden we enkele mogelijkheden gaan bezichtigen !
Dat was al iets gans anders dan de dag tevoren. We dronken een koffietje in de Bar Central en inderdaad na twintig minuten kwam er een net jong dametje die zich voorstelde als Patricia naar ons toe en stelde voor om een ritje langs drie mogelijke kandidaat huizen te rijden. Omdat we Bas mee hadden volgden we haar met onze eigen auto naar het eerste huis. Dit was een schuur die een Engelsman aan het verbouwen was naar een woning. In een schuur zijn normaal weinig ramen en het was ons toch wat (aarde)donker. Op naar de tweede mogelijkheid dus
Jan
(wordt vervolgd)
|
Ik ben Jan
