Quatorze juilletxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

14 juli, de dag dat de Fransen de bestorming van de Bastille herdenken. Dat was de aanzet tot de Franse revolutie in 1789. Vorige week vroeg ik nog aan een Franse kennis of hij ook wist wat er gebeurd was op 14 juli 1790 kon hij daar geen antwoord op geven. Toen ik hem vertelde dat ze dan het eerste bal van de oud-strijders hebben gevierd kon hij er maar matig mee glimlachen. 14 juli is immers een serieuze aangelegenheid.

Het openbare leven ligt haast volledig stil, je kan ’s avonds naar het bal populaire en naar het vuurwerk, of naar de grote défilé op de Champs Elysee. Het laatste in Parijs, de twee eersten in haast elk dorp.

Veertien jaar geleden waren de baasjes samen met mij in Parijs op veertien juli. ’t Vrouwtje wou van de gelegenheid gebruik maken om ook naar het vuurwerk te gaan kijken. Omdat wij op terugreis naar België waren en toevallig daar waren, wisten we ook niet waar het vuurwerk zou afgestoken worden. ’t Baasje wist de oplossing, we trokken met zijn drieën naar Montmartre en zouden van aan de Sacré Coeur naar het vuurwerk gaan kijken. De heuvel van Montmartre is immers het hoogste punt van Parijs.

Nu waren er toch naar schatting zo’n honderdduizend Parijzenaars en toeristen die op hetzelfde idee gekomen waren en moesten wij tussen al die toeschouwers de trappen op naar de kerk op de heuveltop. Nu zijn die Parijzenaars op 14 juli totaal “geschift”, ze steken zelfs vuurpijlen af die ze tussen de voegen van de trappen steken en dan afsteken. De vuurpijlen vlogen mij dus letterlijk tussen de poten door. ’t Baasje heeft mij, toen 8 maanden oud en nog flink wat lichter, opgepakt en mij als het schaap bij  “goede herder” op zijn schouders gelegd.

Wij zijn onder commentaar in vele talen zoals “der arme hund”, “look that poor dog” enz. maar snel de trappen terug afgedaald en hebben het vuurwerk achter ons in de achteruitkijkspiegel van de auto gezien toen we Parijs buitenreden…

Sindsdien heb ik het niet meer zo met vuurwerk en alles wat te hard knalt. Het was niet het beste idee ooit van de baasjes…

Het baasje herinnert zich ook nog dat bij terugkomst aan de auto er een papiertje onder de ruitenwisser stak met de uitnodiging om een boete wegens “stationnement gênant” te komen betalen op het politiekantoor. ’t Baasje heeft dat nooit betaald maar het papiertje steekt nog steeds als bladwijzer in de inmiddels verouderde reisgids van Parijs.

Bas