Aan de zijlijn…xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Gisterenavond hebben we samen met de baasjes naar voetbal gekeken. ’t Baasje vertelde dat ons land van herkomst moest voetballen tegen een Zuid-Amerikaans land, Uruguay of zoiets.

Bij onze vrienden Ollanders staat heel het land op zijn kop, dat laten ze op TV zien, ganse straten die oranje gekleurd zijn, ook in Eindhoven niet zo ver van Vosselaar vandaan was de “oranjegekte” niet te doen.

Wij hebben dus gekeken… in het begin vonden we die mannekens met die blauwe truitjes, Uruguayanen zegt het baasje, vlotter voetballen en mooier combineren. Maar d’ Ollanders  maken van op een onmogelijke afstand een heel mooie goal !

Vlak voor de rust maken de Urudinges op ongeveer eenzelfde wijze een tegengoal, met 1-1 gaan ze koffie drinken en een kwartierke rusten.

Na de rust zijn d’Ollanders beter, straffe koffie gekregen is het commentaar van ’t baasje, of naar hun voeten van de trainer, om beter te spelen zeggen wij. d’ Ollanders gaan dan inderdaad er een lap op geven en die Urudinges gaan kompleet af, de noorderburen maken dan nog twee goal’s en het lijkt er op dat 1-3 de eindstand gaat worden. Tot 5 minuten voor tijd de Uruguayanen (of zoiets) nog een goal maken en dan plots energie voor 22 vinden in plaats van 11, en uiteraard de tijd niet meer hebben om gelijk te maken.

Het baasje vond beide ploegen veruit even sterk. Onze Noorderburen gaan natuurlijk vinden dat zij  vééél sterker waren, maar die staan dan ook met 14 miljoen tussen de lijnen.

Wij als Belgische supporters in Frankrijk voor de Ollanders kunnen dat veel nuchterder bekijken dan in zo’n massahysterie in de oranje gekleurde straten in Tilburg, Breda, Eindhoven, en al wat noordelijker daarvan ligt.

Wat zullen er deze morgen/middag veel Ollanders wakker worden met kleine oogjes en een houten kop terwijl het refrein van “dos servezas por favor” nog naklinkt…

Belle & co

Foto's HLN