|
Hera en de appeltjes
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Nu de appelen beginnen te rijpen vallen er af en toe al wat appelen van de boom, niet ver van de boom, want dan zou het spreekwoord niet geldig meer zijn maar ze vallen op de pétanquebaan.
Daar loopt af en toe een Drentje langs die die wel appeltjes lust. Het zijn zoete gele appelen en t baasje moet telkens goed kijken wat ze vast heeft, een appel of een van die gele tennisballen.
Daarstraks rook het in de keuken wel sterk naar rijpe appel. Want de appelen verspreiden ook nog eens een heel lekker appelaroma. Het hoofdbestuur heeft hier in de keuken met allerlei getuig op zoek geweest van waar de geur kwam. Op hun knieën met pillichten hebben ze onder de kasten aan het loeren geweest tot ze bij Heras bench kwamen, waar achterin de bench een halve appel verborgen lag
Waarschijnlijk heeft ze die verborgen om vannacht een appeltje voor de dorst te hebben zegt het baasje.
Ze blijven verbazen die Drenten en een dag dat we met hen niet gelachen hebben of verbaasd zijn geweest kunnen de bazen zich niet herinneren !
Belle
|
Ik ben Jan
