Groot alarm na “de laatste dit jaar”…xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Inderdaad, groot alarm was haast “paniek”. Een uurtje nadat Belle met de egel hier aan de deur kwam voelde het baasje “iets” kriebelen in zijn haar ! ! !

Nazicht in de badkamer, bracht aan het licht dat ons baasje er nog een “huisdier” bij gevonden had. Een rasechte vlooi wisselde binnen de kortste tijd het heden met het eeuwige.

Maaaar…. De schuldige, waar het baasje enkele momenten daarvoor nog mee gespeeld had, die lag ook in haar vacht te krabben. Ikke dus, de egelvanger….

Nu herinneren de baasjes zich nog de miserie die ze destijds hebben gehad met Bas en de vlooien ! Bas moet “zoet bloed” gehad hebben want hij was als een magneet voor vlooien. Was er in het dorp één vlooi gesignaleerd, even later zat ze bij Bas.   Plezant is anders zeggen de baasjes en op enkele minuten werden gisterenavond alle registers van vlooienbestrijding opengetrokken.

Alles was nog voorradig, dus dat scheelt een pak tijdwinst. Want op tijdwinst komt hier bij op aan. In no time vermenigvuldigen die beesten zich als de pest !

Ik werd gepoederd zoals de madammen in de tijd van Louis XIV, en kreeg dadelijk een nieuwe pipet anti parasieten in haar nek.

Toen even later ook Heros met die egel bezig was in de tuin kreeg die van hetzelfde laken een broek. Een poeder en pipetje behandeling was ook zijn deel. Uit voorzorg hebben de baasjes dan ook Hera maar een spoed behandeling gegeven.

Blijkbaar kan het alarm nu wel afgeblazen worden, niemand krabt zich abnormaal, maar toch gaan de bazen vlak voor we hier vertrekken nog eens goed “spuiten” tegen neten van vlooien. Een verassing van die aard kunnen ze missen als kiespijn wanneer we terug naar hier komen.

Nu heb ik al tientallen egels meegebracht naar huis, misschien wel dertig, maar toch is het de eerste keer dat dit me overkomt… straf hé….

Belle