Vandaag wordt Aiko 5 jaar! Spijtig wel dat we er niet bij zijn, maar hopelijk zullen onze kaartjes een stukje goed maken. Toch een hele dikke proficiat!
Bij het opstaan voel ik zowat overal mijn billen en benen maar ik weet maar al te goed hoe het komt. Misschien te stijf en niet genoeg beweging? Vandaag verkennen we het Zomerpaleis, het vroegere vakantieoord voor de keizers van de Qing-dynastie. In de parken rond het meer konden de Chinese vorsten de verstikkende hitte van de stad ontvluchten en wat bijkomen van de politieke zorgen. Het paleis overleefde twee aanslagen van buitenlandse troepen in de 19e eeuw. Langs het meer is een overdekte corridor van 775 meter lang en binnenin zijn de vier seizoenen verwerkt in schilderijen. We bezoeken er een aantal paleizen maar de gure herfstwind maakt dat we toch in de namiddag naar warmere oorden zoeken en dat vinden we in de Mac Donnalds en de frietjes met ketchup smaken! We nemen de metro en bezoeken het Olympisch stadion nu in klaarlichte dag, en eigenlijk kan men hier spreken over een Olympische stad. Vele nieuwe hotels en appartementen rondom de sportcomplexen hebben hier hun intrede gedaan. Natuurlijk nemen we ook een kijkje binnenin en wat voel ik me klein bij het zien van 80.000 zitplaatsen binnen in the birdsnest. We denken even terug aan Kim Gevaert en Tia Hellebaut, wat moet dat een kick geven hier met de Belgische vlag te mogen rondlopen. Weet je dat we ook onze eerste minister hier gezien hebben? Het was wel toen we op de bus een reclamefilmpje zagen over het Olympisch gebeuren. En, ja het doet toch iets met ne mens! Ook vandaag horen we nederlands spreken en dit voor de eerste maal in 6 weken tijd. Ik hoor wel dat het Nederlanders zijn, maar ik kan het me toch niet laten ze even aan te spreken. Wat ligt een moedertaal toch nauw aan het hart!
Bij deze bijtende koude denken we al meer aan België en we missen onze winterkleren hier, maar goed, morgenmiddag vertrekken we weer naar ZhuHai en we zullen ons koesteren aan de warmere zonnestralen.
Met de bus naar Badaling, de vertrekplaats voor de Chinese Muur met klimmen en dalen. The Greadwall kronkelt als een draak door het golvende landschap van Noord-China en wordt terecht tot de grote wereldwonderen gerekend. Tien kilometer trappen doen van verschillende hoogten is niet niks, maar na 3 uur en 30 minuten komen we aan op ons eindpunt. We kunnen ook met de kabelbaan, maar het is prachtig herfstweer en we lopen liever met de massa doorheen het landschap. Onze meegebrachte koekjes en brood eten we op de trappen van de muur met een prachtig uitzicht over de bergen. Hier worden ontelbaar veel fotos genomen, en ik weet niet hoe het komt, maar meerdere malen vragen die Chinezen of wij met hen op hun foto willen. Nochtans, hier zie je meerdere nationaliteiten door mekaar. Maar we kunnen ze dat niet weigeren, ze zijn zo dankbaar en zo lief!
Het is nog iets te vroeg om naar het hotel te gaan en we brengen vlug een bezoekje aan de Birdsnest. Prachtig verlicht! Maar morgen gaan we overdag wat dichterbij kijken. The dinner is in een zeer authentieke omgeving waar meerdere paviljoentjes rond een feeërijke tuin van 300 jaar oud verzameld staan. Dit geheel behoorde in het verleden toe aan een emperator en wordt nu uitgebaat als restaurant. De diensters zijn hier in de specifieke keizerlijke Chinese klederdracht met prachtige hoofdtooien en elke ruimte is eveneens in typische Chinese uitvoering. Hier eten we voor de eerste keer beafsteak zoals wij hem bakken: seignant! Het eten is kunstig opgediend en zeer lekker. Het servies is prachtig Chinees en we eten op gele tafellakens. Dit was in het verleden enkel toegelaten voor de keizer, rood was voor de anderen. En Tonny .. hij is wel een echte showman die graag zelf op de foto staat, maar buiten zijn taalprobleem doet hij zijn uiterste best om alles goed te doen lukken. Wij zijn zelf goed gedocumenteerd en kunnen met hem onze dagen perfect invullen en ja, het is wel praktisch iemand bij te hebben die de taal van de mensen spreekt en alles kan lezen. We hebben hem dus echt wel nodig en het verloopt goed.
Opstaan om 5 uur. Het is heel belangrijk er vroeg bij te zijn als de vlag op het Tiananmen-plein wordt gehesen. Om 6 uur staan er al een 2500 mensen aan te schuiven en dit onder strenge bewaking van politieagenten. Om 7 uur bij zonsopgang schatten wij een 7500 wachtenden op het plein. Fikse soldaten staan verspreid op het plein om het volk op afstand te houden en bij het nationale volkslied gaat de fiere rode vlag de lucht in. Al deze vroege vogels schuiven dan ook aan om het Mausoleum te bezoeken waar Mao gebalsemd ligt opgebaard en we hem achter glas in een sneltempo kunnen bekijken. Om 9 uur hebben we breakfest in vuil lokaal restaurantje waar eierschelpen en andere vuiligheid met de bezem van de tafel op de grond wordt geveegd. We hebben geen honger en zijn nog niet zo goed gezind op Tonny. Maar ons bezoek aan Beijing mag hier niet onder lijden en we stappen verder. Het nieuwe theater is één grote halve bol met een doormeter van 100 meter waar we helemaal rondwandelen. Onze tocht gaat verder naar het Zomerpaleis met daarachter de Verboden Stad, het grootste en best bewaard gebleven complex van 400 oude gebouwen in heel China. In deze stad leefden de keizers en deze plek was zozeer afgezonderd dat wie hier werkte het terrein zelden mocht verlaten. Nog steeds hangt hier een serene sfeer. Tijd voor lunch: een uitnodigend Illy-opschrift haalt ons naar binnen en ik eet een goeie Italiaanse spaghetti en Erik blijft bij de Chinese keuken. Maar Illy doet ons aan koffie denken en dat kunnen we toch niet versmaden! Maar Beijing is meer dan tempels en paleizen en we zoeken de hutongs op. Dit zijn wijkjes met smalle steegjes en opeengepakte woningen rond binnenplaatsen. Veel van deze typische woningen zijn het slachtoffer geworden van Chinas niet aflatende moderniseringswoede, maar wat er nog staat is zeer te moeite waard en beschermd. We stappen in de kar van een fiets en laten ons door deze nu toeristische wijk voeren. Met de ondergrondse komen we aan bij de Lamatempel, een zeldzame oase van rust in het hart van Beijing. Door wolken van wierook zie je hier monniken voorbijschuifelen aan het grootste Boedhabeeld uit één blok hout gesneden met een hoogte van 18 meter.
Tijd voor wissel van hotel! We maken onze valiezen klaar en verhuizen naar een hotel waar we ons goed in voelen en we slapen tot morgenvroeg.
Hier ben ik weer: tijdgebrek en wat problemen met internet en ik ga even terug in de tijd. (nu is het dinsdag 18 november)
Het Westlake is inderdaad een idyllische plek om te wandelen. Hier heerst een typische Chinese sfeer wat dansen betreft. Op vele plekken zie je mensen samen ritmisch dansen of ze doen tai tshy, maar evengoed zie je hier en daar een enkeling die even ingetogen deze bewegingen doet en soms lijkt het wel op een vertraagde film. Als je bij ons zo iemand zou bezig zien zou je wel eens raar staan kijken en denken dat er misschien iets mis is. En natuurlijk, water nodigt uit tot bootje varen en dat doen we dan ook, want kleine eilandjes nodigen uit tot bezoek.
Hangzhou is altijd een doorvoerhaven geweest van graan, thee en zijde uit het vruchtbare zuiden naar het noorden. Dit gebeurde vanuit een kanaal van 1700 km dat vertrok vanuit dit Westlake naar Beijing.
Na de lunch nemen we afscheid van Sunny en Kristina en met een uur vertraging vertrekken we met het vliegtuig naar Beijing om 15 uur. Na het avondeten zoeken we ons hotel op, maar hier wil ik liever de naam van vergeten, het was er minder dan goed. Tonny, onze gids, had dit voor ons uitgezocht, maar bij ons aankomen doen de eigenaars al teken dat het niet geschikt is westerlingen. Té kleine kamer en badkamerniveau onder nul! Maar we zijn moe en blijven toch voor één nacht hier. Slecht geslapen en geen goeie ervaring met deze gids. Zijn engels gaat niet veel verder dan No problem.
Na het bezoek aan een leverancier vertrekken we naar Hangzhou waar we één nacht verblijven en morgennamiddag nemen we het vliegtuig naar Beijing.
Na deze enkele weken in China wil ik toch nog wat kwijt over het leven hier. Wat de woningen betreft, in de provincie waar wij verblijven worden alle huizen door het gouvernement gebouwd en kan je zo een huis kopen. Als ik hier spreek van een huis zijn het doorgaans appartementen want de villas zijn schaars en enkel voor de rijkere bevolking. Gedurende deze periode hebben wij ook al heel wat restaurants gedaan, want uit eten gaan is hier zowat voor iedereen de gewoonte. Waar we met meer dan 5 personen zijn eten we meestal in een mooie afzonderlijke ruimte aan een grote ronde tafel, ver van alle lawaai. Vooreerst ga je in een andere ruimte je vis of andere voeding kiezen en nadien word je aan de tafel bediend. Maar wat ik nu meemaak spant de kroon. Naast de vele aquariums of vis op ijs staat er nu een kooi met gevogelte in: één kip, één fazant, één eend, en nog wel iets. t Is waar, ik hou echt wel van een wildschotel, maar om daar nu iets uit te kiezen om voor mij klaar te maken, dat vind ik nu toch wel wat te bont. Ik hou de wildschotels dan maar liever te goed en kies dan toch maar weer voor vis en krab.
Door al de gedane kilometers zit ik ook midden in het verkeer. Onvoorstelbaar hoe hier wordt gereden! Ook op 3- en 4baansvakken rijden vrachtwagens zowel helemaal links als rechts en gebeurt het voorbijsteken dus ook langs alle mogelijke kanten, pechstrook inbegrepen. De autos rijden met of zonder licht, met of zonder nummerplaat en zoveel mogelijk toeterend langs de toch wel goed aangelegde straten. Af en toe worden we wel geconfronteerd met een ongeluk, dat is best begrijpelijk, en vandaag zien we een bloemenkrans liggen in het midden op de weg, waarschijnlijk een dodelijk ongeval. En respectvol rijden alle autos er helemaal rond!
In Hangzhou treffen we een levendige stad aan met veel winkels, restaurants en vooral weer veel volk op de straat. Marco Polo noemde Hangzhou de mooiste stad ter wereld toen hij er in de 13de eeuw verzeild geraakt. Tijdens het dinner binnen blijft een vrouwtje de hele tijd voor het raam staan en zwaait. Na een tijdje begrijpen we dat ze bedelt om eten en we laten een pot vullen en brengen het buiten. Hier valt het ons weer op dat er vele bedelaars in de stad rondlopen.
Morgen maken we een wandeling naar het nabij liggende idyllische Westlake en nadien vertrekken we naar de luchthaven.
Bezoek aan het metaalbedrijf Yuhaun Ouyouan Copper; dit is een klein bedrijf met een 100-tal werknemers, helemaal in Chinese handen. Door de uitgelopen lunch missen we de bus en worden we met de firmawagen naar Ningbo gebracht, 300 km. verder. Hier worden we in het hotel verwacht en tijdens het dinner maken we kennis met een nieuwe leverancier.
Dit moet ik toch nog even vertellen: gisteren tijdens een wandeling hebben we ons gewaagd op een weegschaal langsheen de straat, maar we troosten ons door te zeggen dat ze wel helemaal boven het gewicht schat. Zouden we dan echt niet vermagerd zijn??? Hier is het eten toch helemaal niet vet en we nemen zo goed als bijna geen alcohol. We hadden toch wel iets minder verwacht . En heb je een probleem met je tanden, op de markt kon je voor weinig geld wel een paar tanden kopen, en is het nu voor boven of onder .... je kon zelfs kiezen! Weliswaar was het op een tweedehandsmarkt!
Maandagmorgen om 10 uur nemen we in Ghuanzhou de trein voor een rit van 23 uur lang. Gelukkig een slaaptrein! En nu zien we China in het binnenland: de bergen, de natte rijstvelden, het vele groen en de ontelbare bruggen. Dit land is nog in volle ontwikkeling, dat merk ik aan de aanleg van de vele in aanbouw zijnde bruggen en viaducten. Het wegennet is hier veiliger dan bij ons en dat komt doordat ze bij het kruisen van autostrades viaducten gebruiken. Als ik op de trein zit herbeleef ik het programma van Martin Heylen die China heeft doorkruist. Hier zie ik een land met uitersten, van krotten tot kleine villas in de dorpen en grote appartementsgebouwen in de steden. We zitten in een coupé van 4, samen met Sunny en Tonny en Kristina zit naast ons. De twee meisjes blijven tot na de audits en samen met Tonny reizen wij verder naar Beijing. Chinese namen lijken allemaal op mekaar en zijn voor ons zo moeilijk te onthouden, maar vanaf Chinezen in contact komen met buitenlanders kiezen ze zelf een westerse naam, zo hebben wij ook hier al een Aline gedoopt.
De taal is nu een zeer groot probleem, Kristina kent niets engels en de anderen enkele woorden, dus ons woordenboekje Nederlands-Chinees is een noodzakelijke hulp. Er s niet zoveel conversatie mogelijk, maar wat wel kan is zingen. Chinezen zingen graag en het is de gewoonte dat er om beurten een liedje wordt gezongen en ja, ook wij halen ons muzikaal talent (??) boven! Ik moet zeggen, de nachtrust heeft deugd gedaan, al duurt het lang toch is het comfortabeler dan op een vliegtuig, je hebt er tenminste de lengte van een bed. Aangekomen in Wenzhou aan de oostkust komen we weer in de mensenmassa terecht en nu valt het mij voor de eerste keer op, hier worden we ook vaker aangeklampt door bedelaars. De eigenaar van het bedrijf voor de eerste audit neemt ons mee naar het eiland Tueqing waar we voor één nacht verblijven in het Victoria Business Hotel. Na een lekkere Irish-coffee en wat zoete hapjes maken we in de namiddag een wandeling door de stad en proeven er van verse voetbalgrote zoete pompelmoezen. Na wat opfrissing in onze kamer is het tijd voor dinner.
Met 8 aan een ronde tafel in een afzonderlijke ruimte genieten we van de door ons zelf gekozen schotels. Voor de eerste maal genieten we van rode wijn aan tafel, en wat zeer uitzonderlijk is, er staan 2 glazen op de tafel: een voor ons groot waterglas en een wijnglas. Het grote glas wordt vol wijn geschonken en van daaruit wordt het wijnglas gevuld; telkens er, om het even wie van het gezelschap kampé zegt, wordt het wijnglas tot op de bodem leeggedronken. De nieuwe wijn wordt dus telkens in het grote glas geschonken en nadien in het wijnglas overgegoten, de hoeveelheid die je zelf bepaalt om in één keer leeg te drinken. En kampé is dus een heildronk en er kan om het even op wie of wat worden getoast. Dit is voor ons echt nieuw, maar hoe verder het eetmaal vordert, hoe meer er wordt getoast en om 20u30 is het afscheidsglas. Morgen om 08uur worden we afgehaald voor het bezoek aan de fabriek.
Altijd al vergeten: Erik heeft ook al enkele keren kunnen skypen met Annemie van zijn werk. Zo verneemt hij dat er 2 leden van het management uit het bedrijf vertrekken en is hij nieuwsgierig wie de opvolgers zullen zijn.
Vandaag doen we onze inkopen voor een lunchpakket. We vertrekken morgen om 07 uur en nemen in Guangzhou de trein naar Hangzhou. Deze trip duurt 23 uur en dus zorgen we voor wat eten en drinken. Wat op de trein zelf te koop is blijkt duur te zijn en beperkt, we kunnen dus maar beter onze voorzorgen nemen. Bij de eerste stop hoort een bedrijfsbezoek en een stadsbezoek. Donderdagmorgen nemen we het vliegtuig naar Beijing en dinsdag 18 november keren we terug. Ik neem de computer mee en houd het blog bij, maar weet niet of dit kan verschijnen op internet. Ik wacht af of we verbinding kunnen maken in de hotels.
In Beijing is het nu 10 tot 15 graden overdag en, hoe vaak we ook al gezegd hebben dat wij deze temperaturen in België gewoon zijn, ze blijven hier heel bezorgd en benadrukken dat we zeker moeten zorgen voor warme kledij en wat medicatie voor maag en darmen. Ik weet niet wat er ons te wachten staat Voor de picknick onderweg hebben we wat brood en water, eenvoudiger kan het niet, maar toch hebben we deze middag wat buitensporig gedaan. Ondanks de talrijke eetstalletjes langsheen de straten hebben we met ons beiden in een restaurant westers gegeten, een hele menu van apéritief tot irish coffee en dat voor 25 euro in totaal. Wat de irish coffee betreft: dit is een hele ceremonie met glazen die aan de tafel worden verwarmd zodanig lang dat alle alcohol er uit vervlogen is . maar het oog wil ook wat!
En op zondag China leeft! Iedereen is buiten met vrienden of familie en . eet.
Vrijdag: airshow in ZhuHai. Samen met Tonny, een nieuwe begeleider van Sunway nemen we een kijkje in de luchthaven van ZhuHai. Het engels van Tommy is nog zeer summier, zijn uitspraak is wel OK, maar zijn woordenschat is arm. Hij zal ons ook begeleiden naar Beijing want Isabella moet zich voorbereiden op een zakentrip naar Duitsland in december. Op de tentoonstelling kunnen we kennis nemen van alles wat te maken heeft met de Chinese ruimtevaart waaronder ook meerdere satellieten. We zien er de kokers van de olympische vlam en ook het leger heeft er haar standen met afweergeschut. Op de tarmac is het meer dan 30 graden warm! Dé blikvanger is het grootste nieuwe vliegtuig airbus A380, met twee verdiepingen over het hele vliegtuig en plaats voor 822 passagiers, en we bewonderen hoe soepel die zich in de lucht beweegt. Meerdere vliegtuigen en helikopters staan ook tentoongesteld. Nu begrijp ik dat Chinezen altijd een paraplu dragen, en ik ben blij dat we om 15 uur kunnen terugkeren. Helaas begint de echte show om 16 uur en maken we dit niet meer mee.
s Avonds zijn we uitgenodigd door Mr. Lee en na the dinner biedt hij ons een voetmassage aan. Dat zal deugd doen na zon een verhittende dag! Maar ik wist niet dat voeten ook tot aan de nek gingen, maar nu weet ik dat een voetmassage steeds gepaard gaat met een massage van nek, rug en armen. Om 23u30 zijn we weer helemaal opgekrikt en hebben nog even Aiko aan de skype.
Maandag vertrekken we naar Beijing, met een tussenstop van 3 dagen in HangZhou en we blijven een week weg.
Om 08 uur nemen we in ZhuHai de ferry naar Hong Kong en dat duurt 1u en 10 minuten. Na een half uur worden er kotszakjes uitgedeeld en dat is niets te vroeg. Er steekt een flinke wind op en je kent de gevolgen vandien: zeeziek! Ik voel me ellendig! De ongelukkigen krijgen van de stewardess een reukje onder de neus geduwd en het gaat iets beter.
De geografische ligging van HongKong is even uniek als de mix van zijn bewoners, hier zie je evenveel Asiaten als niet-Asiaten en we vallen dus helemaal niet meer op. Het gebied omvat verschillende bergachtige eilanden waarvan de voornaamste Hongkong-eiland, Lantau en Kowloon zijn.
Na de boottocht trekken we onder de grond, daar waar de wereld van de metros zich bevindt en we nemen richting station waaruit de glazen cabines van de langste kabelbaan ter wereld, 5,7 km, vertrekken over zee, de ruwe bergen en het vliegveld, richting Lantau.
Lantau is een groot natuurgebied met weinig inwoners en is gekend om zijn grootste zittend bronzende Boedha ter wereld. De specifieke winkeltjes met souveniers doen me zowat denken aan Scherpenheuvel. Na de lunch dalen we opnieuw af en nemen de metro naar Kowloon, Hier kom je terecht in een doolhof van straten met een wirwar van winkels tegen een achtergrond van vervallen appartementsgebouwen en neonreclames. The Road Mongkok is vrijwel helemaal afgeschermd van weer en wind door het grote aantal overhangende reclameborden en chique winkels worden hier afgewisseld door lelijke woonblokken. Maar hier vinden we wat we zoeken: de flits voor de camera van Goedele en dit voor meer dan 30 euro minder dan thuis en Isabella koopt een nieuwe GSM waarop ze nu ook haar mails kan lezen! én bij een apotheker pilletjes tegen zeeziekte! We trotseren het verkeer dat voornamelijk bestaat uit taxis, autobussen en voetgangers, en we houden mekaar zowat vast om te kunnen volgen. Als we iets verder uit de drukte wegkomen wandelen we langsheen het water en nemen plaats op een terrasje voor een koffie en met zicht op de zo gekende skyline. Dit is vakantie!
Vooraleer het donkert nemen we een boot naar Hongkong-Eiland, thans het symbool van Chinas welvaart. In deze kleine ruimte bevindt zich een belangrijke concentratie van geld, macht en invloedrijke mensen. Hier bloeit het zakenleven en alle grote en bekende merken hebben hier hun hoofdkwartier. Wie hier een villa wil kopen moet beschikken over een bedrag van meer dan 1 biljoen RMB ((100 RMB = 10 euro). Reken dus maar uit .. Een gigantische roltrap boven de straten maakt dat je veilig kan wandelen boven de glinsterende shops en tussen de enorme wolkenkrabbers waarvan de hoogste 88 verdiepingen telt. De avond valt en de lichtjes verschijnen .. Met de Peak-tram die piepend en krakend onder 45 graden schuin omhoog trekt komen we op het hoogste punt: de Peak-Tower. Hier flikkeren de flitsen van cameras door mekaar en alle fotos worden genomen met op de achtergrond de zachte kleurenschakeringen van de mooie verlichte skyline. Romantisch .! Wist je dat de verlichting van de skyline niet mag flikkeren? Wel wisselen de kleuren in trage bewegingen door mekaar, van groen naar blauw naar rood naar . Fantastisch om te bewonderen!
We take the dinner op een buitenterrasje met zicht op de skyline . Ik ben niet zo rijk als een bewoner van Hongkong-Eiland, maar nu mag ik me even toch zo voelen !
De laatste ferry van 21u30 brengt ons terug en met het goeie pilleke . gezond en wel thuis.
Belangrijk nieuws vandaag: grote verkiezing in Amerika; de twee kandidaten Obama en Mc Cain nemen het tegen mekaar op. Op de middag (5 uur Belgische tijd) verneem ik via skype van Dominique uit Amerika dat Obama heeft gewonnen. Obama is de 44ste president en de eerst niet-blanke die dit ambt zal waarnemen.
Maar ook pijnlijk nieuws vandaag: de dochter van André Wuytack is overleden. André was Erik zijn laatste baas bij DMPSS in Dendermonde.
De eerste schooldag na een weekje vakantie, dus kent het peuterklasje een aantal nieuwkomertjes. Voor juf Krista en Louke is het opnieuw een aanpassing en voor Griet, de directeur, wat extra administratief werk. En ons kindjes zijn blij dat ze weer terug kunnen naar hun juf en hun vriendjes!
Gisteren tijdens onze wandeling hebben we de tuin van de farmer bezocht. Dit ligt zowat verdoken tussen de huizen, maar het straalt er een ongekende rust uit, ver weg van het drukke verkeer. Deze verschillende perceeltjes behoren elk aan een Chinese familie toe en worden onderhouden door de farmer. Hieraan grenzend is een grote ruimte voorzien van vaste zithoeken met elk een barbecue, waar vooral op zondag de hele familie samen komt en een hele namiddag eet. En wat ze niet meer nodig hebben gooien ze op de grond, hier is dat maar gewoon. Overal zie je dan ook straatwerkers die constant alles samenvegen en opruimen.
En ja, de herfst heeft zich hier ook aangekondigd: het regent. Maar voor de Chinezen lijkt fietsen met een paraplu helemaal niet moeilijk, ze doen het natuurlijk een heel jaar door, is het niet voor de regen, dan is het voor de zon. Maar de temperatuur blijft warm .. dus ga ik ook naar buiten.
Ik hoorde net vertellen: als in China iemand te laat op het werk komt, al is het maar 5 minuten, dan moeten zij een bepaald bedrag betalen aan de werkgever. Ze zijn hier dan ook wel stipt, dat merk je ook als er een afspraak gemaakt is om je te komen halen, ze zijn nooit te laat.
Vandaag is het St. Hubertus, de patroonheilige van de jacht, en dus ook een hoogdag voor de jachthoornblazers. Om 19 uur deze avond is er de traditionele misviering met de wijding van brood voor mens en dier. Nadien is er een receptie met een aangeboden concert van de jachthoorns. Spijtig dat we dit nu moeten missen, maar in gedachten zijn we nu ook wel in Westrode en we toasten samen met hen, al is het een paar uur vroeger door het uurverschil. We wensen aan heel de groep een fijne avond toe en wachten benieuwd op het fotoverslag van Gerda op de website!
Het is juist een maand geleden dat we België hebben verlaten en soms zie ik hier de mensen met wie we regelmatig omgaan al niet meer als Chinezen, ik ben ze al zo goed gewoon.
Godelieve en Jef zijn er ook een weekje tussenuit naar Zuid-Spanje. Wat heeft ze hier naar uitgekeken .! Ik wens hen een goeddoende vakantie toe.
Vandaag is het hier helemaal bewolkt en af en toe steekt er een felle huilende wind op, maar het is helemaal nog geen weer om binnen te blijven, we halen opnieuw 25 graden. Zou de herfst hier zo zijn intrede doen?
We maken er een rustige zondag van, uitslapen, wat lezen en een korte wandeling. Deze avond gaan we samen dineren met onze buren uit Hong Kong om 18 uur, en nadien maken we de Haloweenparty mee in de Engelstalige school van het dochtertje. Met de leerkrachten daar spelen we een spelletjes met dobbelstenen en we hebben een babbel met een Amerikaan en zijn Chinese vrouw.
Bij het wakker worden besef ik dat het vandaag Allerheiligen is, toch een speciale dag, en even dwalen mijn gedachten af naar alle dierbaren die we in onze familie reeds hebben verloren. In China zie ik geen bloemen, geen chrysanten die in België nu overvloedig te koop zijn, maar toch laat ik het mezelf toe even te verblijven in Westrode, Meise en Londerzeel. Als alle drukte al lang zal voorbij zijn zullen wij een bezoekje brengen aan de kerkhoven. En de traditionele pannenkoeken in de fanfarezaal houden we tegoed....!
Voor de lunch zijn we uitgenodigd bij Isabella thuis, haar vader zorgt voor een aantal lokale gerechten. Erik staat mee in de keuken en is gewapend met pen en papier, geen werkwijze of ingrediënt gaat verloren, alles wordt nauwkeurig genoteerd. Je weet toch, bij de Landelijke Gilde bestaat zo een groepje van koken voor mannen, en misschien ligt er een chinese avond in het verschiet? Vooral William zal erg geïnteresseerd zijn en dus sturen we de gerechten nu al door, kwestie van iets voor te proeven;
Wat staat er op het menu vandaag: soep met als voornaamste ingrediënten varkensvlees, maïskolven, wortelen en champignons. Nadien is er keuze tussen ribbetjes, kip, grote garnalen, krab, sla, varkenvlees met broccoli en pancakes. Al deze gerechten hebben hun specifieke kookwijze, vooral roerbakken in de wok en sojasaus is het recipiënt dat alom wordt gebruikt. Het is een lekkere en gezellige lunch bij een lokaal gezin, en het wordt afgerond met kiwi of mandarijnen. Fruit en thee hoort bij eten, en voor de gelegenheid is er vandaag ook bier.
De ouders van Isabella houden er aan een bezoekje te brengen aan ons appartement en de driver brengt ons terug thuis. Geen koffie kan ik kwijt, zij houden het op water of fruitsap, maar Erik en ik drinken onze goeie Douwe Egberts. De ouders houden er aan fotos te nemen van ons allemaal zodat ze aan hun omgeving kunnen tonen dat zij met Europeanen bevriend zijn. Dus de traditionele geposeerde fotos krijgen hun shoot!
Na een gezellige namiddag en het bewonderen van onze kleinkinderen op de fotos, vragen ze aan Isabella wanneer zij grootouders zullen worden delicaat onderwerp!
We hebben via skype contact met Goedele en de kindjes. Flint vraagt met al zijn stiften of wij de kleuren ook kennen . Echt tof om ze bezig te zien. Sep en Jomme draaien zich in hun park en zitten al flink op de schoot bij mama en van Flint krijgen ze heel veel zoentjes. Aiko en Lou vertelden deze week honderduit over hun bezoek aan de kinderboerderij. Wat zijn we toch blij met onze lieve kleinkindjes! En dat skype bestaat .!
Vandaag hebben we ook Maria gezien en gehoord, en nu ook voor de eerste keer kunnen skypen met Els. Natuurlijk dat dit moet lukken, haar schoonbroer heeft een liefje in China en heeft met haar via deze weg regelmatig contact. t Is toch iets anders dan mailen, zon babbeltje!
Ik heb het geavontuurd: ik ben een kapperszaak binnengestapt, wel begeleid door Iris. Zij vertaalt zo goed en zo kwaad het kan wat ik wil en zij duidt aan wie mijn haar mag knippen. Zoals de meeste Chinese vrouwen draagt zij ook lang haar en komt ze hier enkel en alleen voor een haarverzorging. Ik neem dus plaats in een kappersstoel en krijg zoals bij ons een handdoek rond. Zonder water, maar met een shampoo uit een bus begint een meisje met het wassen van mijn haar en dat duurt zon 30 minuten. Hierin is begrepen een hele hoofdmassage tot en met de slapen en de hals. Nadien word ik begeleid naar een ruimte waar ligzetels staan, neem daarin plaats en nu wordt mijn haar afgespoeld. Ik zie recht voor mij een klok hangen en tel hiervoor ook 15 minuten. En nu is het wachten op de knipbeurt Waar wachten meestal vervelend wordt, is het hier een zaligheid, je krijgt opnieuw een massage van de hals, de bovenarmen en de bovenrug. Hoe weten ze het toch dat mijn rechterkant van mijn hals zo vast zit? Ik voel dat ze daar wat langer blijft hangen! Uiteindelijk kom ik aan de beurt en met tekens maak ik duidelijk hoe ik het wil: alles gewoon wat korter. Nee nee, laten kleuren durf ik niet, ik zal toch maar wachten tot thuis. Veiligheidshalve heb ik bij Jo toch al een afspraak vastgelegd voor zodra we thuiskomen. Maar een fijne kapper dat dat hier is! Ik zou bijna zeggen dat hij haartje per haartje vastneemt, hij doet het zeer punctueel en ja het resultaat is OK! Na een uurtje sta ik weer buiten en ik heb hiervoor 30 RMB (= 3 euro) betaald, én ik heb er ook nog een bekertje lauw water gekregen. Ja, dat is hier zo, het water dat je te drinken krijgt is nooit fris, ik heb gezien dat ze er eigenlijk warm water in doen en dan wat aanlengen met koud. Rare gewoonte want bij ons doen we er nog ijsblokjes in!
Deze avond zijn we uitgenodigd door Mr. Bei voor een Halloweenavond in de Holiday-Inn. We zitten samen aan de tafel met de in heks, spiderman of dracula verkleedde kinderen en ouders van de internationale school die deze avond organiseert. Eén van deze kinderen heeft een Belgische vader, Wim uit Herenthout en hij werkt voor een diamantslijperij. Hier worden telefoonnummers uitgewisseld en misschien nemen we later opnieuw contact op.
Woensdag rijd ik met de shuttlebus tot aan de border van Macau, dit samen met Iris. Ontelbare shops zijn er in een groot winkelcentrum samengebracht en we geven onze ogen de kost. Als je echt op zoek bent naar kleding, make-upartikelen, lederwaren en fantasiejuwelen dan vind je het zeker hier, tenminste als je je in de mind of China kan terugvinden. Bij een shop met alle benodigdheden voor een huwelijk kom ik te weten hoe zon dag in China verloopt. Alles wat je voor een huwelijksdag nodig hebt wordt meestal gehuurd, zelfs de ruiker met namaakbloemen voor de bruid. Traditiegetrouw versiert de aanstaande bruidegom s morgens de autos met een overvloed van bloemen en linten, nadien rijdt hij tot het huis van de in rood geklede bruid die een rode paraplu draagt, neemt haar en haar familie mee en keert terug. Eens thuis is het zijn beurt om zich te verkleden, meestal in een zwart pak. Nadien rijden de beide families terug naar het huis van de bruid. Zittend op haar knieën schenkt zij haar ouders de traditionele thee in rode kopjes en krijgt zij haar geschenken in goud, nl. een halssnoer, 2 armbanden en een ring, en dan gaan ze allen, maar zonder haar, op restaurant voor de lunch. De bruid krijgt een hele nieuwe make-up en krijgt nu haar witte bruidsjurk. Na de lunch wordt ze afgehaald en worden op het gouvernement de nodige documenten ondertekend en de ringen gewisseld, en nadien rijden ze met zn allen naar het restaurant voor het diner met familie en vrienden.. Met de fel getooide autos rijden ze enkele keren rond in de straten want dit brengt geluk voor het jonge paar.
Als ik dat allemaal hoor denk ik dat het een zeer kostelijke en vermoeiende dag moet zijn, maar de traditie wil het zo.
En na het huwelijk volgt de kinderwens. In China meten ze met 2 gewichten: de mensen uit het platteland of de farmers genoemd mogen 2 kinderen hebben. Er wordt verondersteld dat zij aan beide werk kunnen bieden. De Chinezen uit de town of de city mogen elk 1 kind hebben, willen ze er meer moeten ze per kind éénmaal 30.000 RMB betalen (= 3.000 euro). Chinese vaders houden er aan dat hun naam wordt voortgezet en betalen meestal dit bedrag tot ze een zoontje hebben. This is the mind of China!
In Hong Kong daarentegen is het kinderaantal onbegrensd.
Vandaag breng ik een bezoekje aan de plaatselijke kleuterschool en dit is niet te vergelijken met de school van vorige keer. Hier zitten telkens meer dan 30 kleutertjes in een lokaaltje, want van een klas is hier eigenlijk geen sprake. Materiaal is er niet te zien, enkel een TV en een kleine piano en voor elke kleuter een stoeltje. Aan de muur zie ik wat tekeningen en versieringen hangen. Wat zijn die kindjes gedrild zeg! Zij zitten mooi stil en kunnen zingen dat je het er koud van krijgt. Moet je weten dat deze kindjes drie maal per dag warm eten krijgen op school en dus verhuizen ze met hun stoeltje naar een lokaal waar alleen tafeltjes staan. Wat een gedoe! Bedjes staan opgestapeld en ik kom te weten dat ze allemaal elke namiddag 2 uurtjes moeten slapen. De ouders betalen 600 RMB per maand (= 60 euro). Weet je nog . zes dagen per week en NOOIT vakantie!
En boven hun ingangspoort hangt: A good beginning is already half the job done
Het Belgisch uur is in het weekend aangepast aan de wintertijd, we zijn nu 7 uur later en het wordt dus nog moeilijker om te skypen met de kinderen. Goed dat er nu een weekje vakantie is, dat maakt het wat gemakkelijker.
Laat geen misverstanden of twijfel ontstaan. Wij willen voor onze kleinkinderen meer zijn dan cyberfiguren, wij zijn een vake en een moeke die hen willen aanraken en knuffelen. Op dinsdag 16 december staan we dus vastbesloten om 18u15 in Zaventem (als alle aansluitingen OK zijn) en we hopen ze zo snel mogelijk te kunnen zien. Vooral Sep en Jomme, zij zullen het meest veranderd zijn.
Zondag waren we echte toeristen aan zee in ZhuHai en waterpret is zowat overal hetzelfde; zwemmers, met bootjes varen en kindjes die spelen in het zand. De loverstreet is een hele lange wandelweg langsheen de zee, je komt er langs de drukke vissershaven met zijn gekende geuren en toch wel fel verouderde woonschepen. Verkopen van vis en zeedieren kent hier een volle bloei. De andere kant van de wandelweg is begroeid met prachtig gesnoeide struiken en bloemen en in de verte zie je door de felle zonnestralen de contouren van licht gebergte.
We zoeken ook even het hotel op waar Erik al meerdere malen heeft verbleven en hier vlug van de gelegenheid gebruik gemaakt om de nette toiletruimte eens te bezoeken. .
China is een land met een enorme eetcultuur en met mooi weer, maar niet alles is zo positief. Onze kleuterleidsters mogen zich gelukkig prijzen dat ze in België wonen want hier is de kleuterschool 6 dagen op de week open en dit van 08u30 tot 17u. Vakantie is er nooit! Blijkbaar is dit zeer verschillend tegenover Hong Kong, daar kent men verlofdagen en vakanties. Kinderen uit de lagere school daarentegen hebben hier wel 2 maanden vakantie in juli en augustus en zij hebben zaterdag ook geen school. Dus, het is bij ons nog zo slecht niet!
Ik zie ook dat hier de kinderen, hoe klein ze ook zijn, enorm kunnen tegenstribbelen tot ze uiteindelijk hun goesting krijgen. Ik had al eens ergens gelezen dat het kleine ettertjes geworden zijn en nu kan ik het zelf vaststellen. Dit komt blijkbaar doordat ze enig kind en enig kleinkind zijn en dus draait alles rond hen. Geen gemakkelijke kinderen dus!
Gisteravond zijn we gaan eten in deMacau Cantine, rechtover ons compound. Waar we de eerste keren ons met gebaren moesten verduidelijken kunnen we nu al aanwijzen wat we willen eten, Isabella heeft een aantal zaken uit hun menu vertaald. Zie je wel, we trekken toch ons plan en we voelen ons daar ook al helemaal thuis. Het koste 8,50 euro!
Vandaag zijn Iris uit Hong Kong en ik met de driver meegereden tot in ZhuHai en in een heel groot magazijn heb ik Camenbert en Goudakaas gevonden. Met de taxi terug kost 54 RMB, dus 5,40 euro voor een rit van een half uur en nu begrijp ik dat er zoveel taxis rondrijden.
Deze namiddag is er bij Sunway een klant uit Zweden op bezoek en wij zijn mee uitgenodigd voor het diner. Bij de terugweg blijven de vele lichtjes mij fascineren, ik kan er niet genoeg van krijgen. Massas mensen hangen langsheen de straten en op alle open pleinen voeren ze in grote groepen hun slome turnoefeningen uit. ZhuHai leeft!
Gisteren geskypt met Wim uit Congo Kinshasa. De wereld wordt klein!
Vandaag zijn we op bezoek bij een plaatselijke imker. Na wat rondrijden zien we langsheen de weg een aantal bijenkasten staan en een groot plakkaat dat we na vertaling verstaan:honing te koop. Ik zeg wel, bijenkasten, maar naar onze normen goed voor stoofhout. De stand omvat een veertigtal volkeren, het standje met vloeibare honing, waarbij ook nog enkelen met raten in, vertoont een 10-tal verschillende smaken van telkens 1 kg. De honing is voornamelijk afkomstig van bloemen uit de naburige bergen. En wie zou er meer kunnen geïnteresseerd zijn dan een bieboer uit Westrode? Na vertalingen komt Erik te weten dat honing maken overal zowat gelijk loopt. Het imkersmateriaal is ietwat eenvoudiger dan bij ons; slingeren zal iets langer duren want het is telkens per 2 ramen wat bij ons gebeurt met 12 stuks per keer. De kasten op zich kunnen ondanks de grote reten wel blijven gebruikt worden gezien de steeds hoge temperaturen. En wat kan een imker nog meer dromen dan eens proeven van deze honing? De smaak is inderdaad anders door de plaatselijke bloemendracht. En het ene plezier is het andere waard: de driver en Isabella krijgen elk een pot voor 50 RMB of 5 euro. (Bij ons kost de honing 8 euro/kg).
En nu doen we nog vlug iets aan ons probleem: ons boter is op. Ja, afstand speelt in China geen rol, want na 20 km rijden vinden we uiteindelijk de oplossing.
Gelukt: we hebben oma in Grimbergen gehoord én gezien dankzij Sven met zijn laptop.
Wat een belevenis, zij is 84 jaar oud en kan nog meegenieten van deze technische vooruitgang. We zijn er dankbaar voor! Het is voor mij al een wonderlijk iets alsof je de stem naast je hoort, alhoewel de klank uitzonderlijk wel eens durft uit te vallen. Maar hoe kan het ook anders als je merkt dat er op sommige momenten meer dan 11 miljoen mensen op skype online zijn.
Met Michel is skypen vandaag ook gelukt. We brengen de groeten over aan de jachthoornblazers die vanavond repetitie hebben.
