Na het uitchecken laten we onze bagage in bewaring in het hotel en we nemen de dubbeldekkertram naar de midlevels van Hongkong Island. Deze overdekte roltrappen gaan tot 800 meter hoger in niveau en zijn aangelegd om de werknemers te voet en zonder al te veel inspanningen uit het drukke verkeer in de smalle straatjes te weren. Het is wel zo dat de roltrappen alleen naar boven werken en dat we dus te voet alle trappen naar beneden terug moesten komen. Goed voor beweging??
We nemen de taxi naar Stanley, het onderste punt van HongKong Island en gelegen aan de zee. Hier waan ik me even aan onze kust met strand en gezellige terrasjes en daar maken we graag gebruik van. Als ik de wandelaars bekijk zie ik echt wel meer niet-Aziaten dan wel, dus voelen we ons hier helemaal niet vreemd meer en voelen we ons wel thuis. Zeker nu we hier een terrasje vinden waar Duvel en Leffe op de kaart staat! We kunnen hier toevallig ook nog meegenieten van een roeiwedstrijd, een ware belevenis. Stanley is niet alleen gekend van het strand, maar ook weer van zn typische markt waar we hier toch ook wat meer westerse zaken terugvinden; maar ja, onze valiezen zijn al vol!
Om 19 uur halen we onze bagage op en we laten ons naar de luchthaven brengen. We zijn wat zenuwachtig . het gewicht van onze valiezen. We hebben geen flauw idee wat ze wegen, maar we zijn zeker dat het teveel is. Alhoewel we ieder 30 kg. mogen meenemen ..
Op de weegschaal komen we aan 76 kg, dus ja . Teveel! Maar het brave meisje geeft geen commentaar en we komen er dus met de schrik van af! Om 23u05 vertrekt ons vliegtuig naar Amsterdam, en nu zitten we in de lounge en doen een laatste mail naar de kinderen. We zullen maandag iets na 10 uur in de voormiddag in Zaventem landen en het eerste sms is voor hen, beloofd!
Om half 10 zoals afgesproken wordt de auto volgeladen: 3 grote valiezen en 2 handbagages. So heavy! Ik ben benieuwd hoeveel overgewicht we nu zullen hebben!
Een vakantiedag ook in China . en vooral zonnig, dus heel veel volk in de straten en met momenten stapvoets verkeer. Het wordt spannend zullen we de ferry van 11 uur halen? Een kwartier voor het vertrekuur sleuren we onze bagage binnen terwijl Isabella zich haast naar het loket voor de tickets. Het afscheid is heel kort, Erik is wat zenuwachtig want we moeten de douane en bagagecontrole nog door. Gelukkig, dit verloopt vlot, dus we halen het net. Op de boot nemen we steeds plaats helemaal in het midden voorin, ik blijf me die ellendige zeeziekte herinneren. Na een goed half uur varen worden de kotszakjes uitgedeeld en dan weet ik het al, het zal weer woelig worden. Gelukkig hebben mijn 2 ingenomen pillekes geholpen, maar toch is het na 1 uur en 10 minuten varen tijd dat ik er af kan, ik voel mijn maag!
Hulpvaardige mensen helpen ons met onze bagage om de boot te verlaten en nu nemen we de taxi naar het hotel The Emperor Happy Valley op HongKong Island. Het is al over de middag en de eerste gelegenheid die we tegenkomen is, je gelooft het niet, de Mc. Donalds. Ondertussen weten we al dat de frietjes en kippenvleugels kunnen smaken. Erik belt Steven Verhasselt, een Londerzelenaar die we van vroeger kennen, op om te laten weten dat we zijn toegekomen. We spreken af om 19 uur in het hotel. Nadien verkennen we de omgeving en we vinden een plaatsje op een buitenterras en genieten van een guiness en een wijntje. Dit geeft een écht vakantiegevoel! Nadien maken we kennis met de beroemde plaats voor paardenkoersen in HongKong in de Happy Valley Racecourse. Op deze tribunes zit een massa volk gespannen toe te kijken naar het grote scherm waar ze rechtstreeks de wedstrijden kunnen volgen. Hier zijn we dus getuigen van de enorme gokcultuur van Chinezen/Hongkonezen. Weet dat de Hongkonezen niet als Chinezen willen genoemd worden, daarvoor voelen ze zich net iets te goed! We wandelen verder en worden opeens door een taxi tegengehouden en wie zit daar in? De Steven! We worden meegenomen en drinken samen een pintje(s) en ook Kurt, oorspronkelijk uit Putte, komt er bij zitten. Samen nemen we de ferry naar Kowloon waar we om 20 uur getuigen zijn van het lichtspel op de skyline van HongKong. Tijd om ons even om te kleden hebben we niet, we stappen door de drukke straten tot we, trap op, trap af, terechtkomen in een gezellig straatje, lees de Beenhouwerstraat in Brussel. Op deze terrasjes merken we vele Westerlingen, dus meerderen weten dit hier te vinden. We vinden nog net een tafel voor 4 bij de Italiaan en genieten daar van een zomerse avond. Hier horen we weer wat Nederlands, dus ook andere Belgen weten deze locatie te vinden. We keren weer naar HongKong Island en zoeken de bar op waar maandelijks de HongKongse Belgen een avond doorbrengen om wat bij te praten en dit is ook vandaag, telkens de eerste vrijdag van de maand. Hier hebben we een praatje met de Belgische Consul die nu reeds anderhalf jaar in HongKong woont. Hij is afkomstig uit Luik maar spreekt vlot Nederlands, weliswaar met een Franse ondertoon. In het verleden is hij ook woordvoerder geweest van de Belgische Koninklijke familie. Zijn 3 kinderen volgen hier school in het Frans waarvan hij vindt dat er op een militaristische wijze wordt les gegeven. Hij vertelt dat een Consul na 4 jaar steeds wordt teruggeroepen naar België en daar wacht op een volgende zending. Zij mogen een lijst van voorkeurslanden opgeven, maar de toewijzing hangt af van zovele factoren waar ze zelf niet altijd inspraak hebben (politiek, .). De aanwezige Belgen vinden dat hij een persoon is waar ze bij eventuele vragen steeds terecht kunnen en dat siert hem. Hij is door hen geliefd.
Steven krijgt een sms: in HongKong Island is een eerste geval van varkensgriep of Mexicaanse griep vastgesteld en het hotel waar hij verbleef wordt gesloten. Leidt dit tot paniek .? Blijkbaar zijn wel alle mondmaskers in de apotheken al uitverkocht!
Ondertussen is het al 2 mei en nemen we de taxi naar het hotel.
Rond 11 uur verlaten we HongKong Island en we nemen de ferry naar Kowloon, het hart van HongKong zelf. Dit is een echt shoppingsparadijs, maar we moeten denken aan onze volle valiezen en het blijft bij het opsnuiven van de sfeer in deze bruisende stad. Boeiend om te zien hoe verschillende culturen hier door mekaar toch eenzelfde doel nastreven: snuisteren op de marktjes of koopjes op de kop tikken in HongKong. Overal op de TVschermen zien we het HongKongnieuws met lezers met mondmaskers, we denken dus zeker dat het gaat over de Mexicaanse griep. In het straatbeeld nemen ook de maskers toe en waar ze nog te vinden zijn worden de dozen met massas verkocht. Dus toch paniek in HongKong?
We zijn aan rust toe, helaas, terrasjes zijn hier uit den boze, de mensen schuwen de zon en vluchten naar binnen. Maar we herinneren ons nog de straat van gisteravond en na een telefoontje met Steven die ons de straatnaam doorgeeft vinden we op ons plannetje de gezochte plek: we doen de Italiaanse keuken weer eer aan en we sluiten af met een échte esspresso (een heel klein tasje met een bodempje zéér straffe koffie).
Het donkert en we keren terug naar HongKong Island, ondertussen met de gekende verlichte skyline.
Een douche neemt de vermoeidheid weg en we zoeken nog een plekje op een terras kort bij het hotel. We maken het vandaag niet te laat want morgen wordt het een lange dag met een avondvlucht naar Amsterdam.
Vandaag is het inpakken en .. afwachten of we terugkomen. Deze keer moeten ook onze zomerkleren mee want hopelijk kunnen we ze ook enkele maanden thuis gebruiken. Maar, het is herschikken en duwen om alles een plaatsje te geven. Zijn het de talrijke cadeautjes die het ons nu zo moeilijk maken .? Waarschijnlijk!
s Middags neem ik afscheid van Iris die al naar Hongkong vertrekt met de kinderen, haar man komt na het werk. Of we terugkomen? Ze vraagt om haar zaterdag op te bellen om s avonds met haar familie te dineren én om ook een antwoord te weten op haar vraag.
Deze laatste avond eten we samen met Isabella en Tracy. Een vuurtje midden in elke tafel met elk een individuele afzuigkap tonen aan dat dit een typisch bbq restaurant is. Elke tafel heeft dan ook een persoonlijke bakker om het gekozen vlees/vis te roosteren. Ik kan het vergelijken met gourmet bij ons. Wat me nu weer opvalt is dat ook de grote slabladen worden gebakken, hier eten ze echt niets rauw.
En, komen we terug? De vraag is gesteld of we willen terugkomen in juli en augustus. Hier is het antwoord al gekend, deze periode blijven we zeker thuis; het is vakantie en we willen samen met de kleinkinderen naar zee. Misschien maken we weer onze valiezen voor september en oktober of iets later.
Woensdag 29 april Deze middag om 13 uur zijn we uitgenodigd voor de lunch met Paul Lou uit HongKong. En nu eet ik voor de eerste keer KROKODIL. Het wordt klaargemaakt als een stoofpotje en het smaakt zowel naar vis als naar kip, raar hé! Toch mag ik me de staart en de kop niet zo direct voorstellen, ik heb er juist nog zien zwemmen in een grote waterbak in het restaurant. Gelukkig is de bek dicht gekleefd want het lijken me wel wat agressieve beesten.
Aiko wil dit niet geloven als we het hem vertellen tijdens de skype. Toevallig zal hij op het schoolfeest ook een krokodil zijn!
Misschien is het nu wel de laatste keer dat we de kindjes zien via skype, het lukt niet altijd zo gemakkelijk met het uurverschil. Toch vinden we het zo fijn ze weer bezig te zien, Jomme zwaait zo schattig en Sep lacht uitbundig. Lou en Flint rijden met de fietsjes buiten, het is er precies toch ook zonnig. Een leuke woensdagnamiddag in de Gildenstraat !
En nu onze laatste rustige avond in het appartement want morgenavond zullen onze valiezen klaar staan .
Zondag is het een dagje shoppen nabij de gate van Macau. We rijden met de shuttlebus nadat we aan Iris hebben gevraagd hoe laat en over welke bus het juist gaat. We vinden het en vertrekken om 10u30 en wie staat er in het station? Iris en haar zoontje. Toch een beetje ongerust?
Tony neemt ons mee naar dit overdekt shoppingparadijs, een goed tijdverdrijf bij dit miezerige weer. Maar stel je geen Waaslandshoppingcentrum voor, het is hier op zijn Chinees! Veel kunnen we hier niet kopen, de kleren zijn niet van onze stijl, maar we kijken en genieten van de drukte en van de handel van bieden en afbieden.
Om 16 uur zijn we weer thuis en we zitten nog even in de tuin met onze leesboeken.
Maandag is een doordeweekse dag, maar Iris neemt me mee voor een American breakfast. En toeval of niet, dat heeft Erik deze morgen ook thuis genoten: fruitsap, boterhammen met spek en eieren en koffie. Ik kan het dus evengoed een Belgisch ontbijt noemen, zelfs een Westroods!
De zon is ons goedgezind en ik geniet.
En onze laatste week in China schuift rustig verder Vandaag ga ik naar de markt en koop aardappelen. Gelukkig heb ik het op tijd gezien, anders waren ze al geschild. Van service gsproken! Ik riskeer toch nog maar eens varkensvlees voor vanavond, al is de varkensgriep in Mexico hot news!
Stilaan worden de valiezen al gevuld, wat we niet meer nodig hebben verdwijnt uit de kasten. Donderdagavond moet alles gepakt zijn!
Het regent katten en honden in HongKong en dus nemen we rustig onze tijd om uitgebreid te ontbijten. Dit is nodig, want aan het uitgestalde buffet komt geen einde.
Vanuit het hotel kunnen we rechtstreeks in de vertrekhal van de ferry die we in de namiddag zullen nemen en dus gaan we al eens op verkenning. En zoals overal zijn ook hier de shops niet weg te denken, dus een goed tijdverdrijf met dit bar slechte weer.
We checken uit om 11 uur en laten onze bagage in bewaring, alleen onze leesboeken kunnen we nu goed gebruiken en we nestelen ons in de zetels in de lobby. Tot onze verbazing zien we de parpalus van de voorbijgangers verminderen en rond 14 uur klaart het op en zetten we een stapje in de Hongkongse straten. En we zijn er niet alleen . een drukte dat daar heerst! Voetgangers, autos, autobussen alles stapt en rijdt er door mekaar en soms kan ik wel begrijpen dat ze er monddoekjes dragen. De geur van de uitlaten is niet min!
Voor middagmaal stappen we toch nog maar eens de Mc Donald binnen want frieten met kippenvleugels lijkt toch weer wat westers. Eerlijk gezegd, we kunnen dit hier wel af en toe eens waarderen en weten nu dat er meer wordt verkocht dan van die torenhoge broodjes met hamburgers.
Na 15 uur, zoals beloofd, kunnen we onze visa voor China afhalen en weten we vast dat we vandaag nog terug kunnen met de ferry van 17u45.
Bij de aankomst in Zhuhai worden we opgehaald door Tony en de chauffeur en, zoals de echte Chinezen, vraagt hij of we al dinner gehad hebben. Hij vraagt of we graag paddestoelen eten en zo ja, we rijden naar een speciale gelegenheid,a mushroom restaurant.
Hier is geen plaats en we moeten wachten, maar dat is niet naar Tonys zin en na wat heen en weer gepraat belt een meisje naar een ander restaurant waar we wel dadelijk kunnen gediend worden. Van klantvriendelijkheid gesproken!
Ook dit is een bijzonder paddestoelenrestaurant, maar wat dat zal voorstellen weten we niet.
De grote ruimte zit helemaal vol en er is een luidruchtige menigte aanwezig. We worden dan maar onthaald in een VIP-kamer, dit is gewoon een afzonderlijke ruimte, wel rustig en nu op zn Japans ingericht, dus met een lage tafel en een gat in de grond om onze voeten te zetten. Op een vuurtje wordt een grote soepkom op de tafel gezet en dan begint het: eerst stukjes eend en dan wel 7 of 8 verschillende soorten champignons worden er toegevoegd. Ieder krijgt een sausje van notenjam en na een tijdje worden onze kleine kommetjes gevuld met de inhoud van de kom. Voor de eerste keer maken we kennis met dit soort eten, maar we vinden het wel lekker, alles draait hier rond champignons, zelfs de rijst is er mee gemengd. Als afsluiter worden hele bladen sla in de soep gelegd tot ze gaar zijn en dan is het iets makkelijker om ze met stokjes te eten!
Het is zaterdagavond en dat kunnen we merken aan de uitgangskledij van de jonge meisjes: kleurrijk met kousen tot boven de knie en minirokjes.
Om 21u30 worden we thuis afgezet en is ons Japans avontuur ten einde. Het was kort, maar toch weer indrukwekkend en we zijn deze ervaring dan ook weer rijker.
Wat me gisteren ook is opgevallen is hoe Japanners én Chinezen iets aan mekaar doorgeven en dat gaat van naamkaartjes (waar ze dol van zijn!) tot een glas. Telkens houden ze het met beide handen vast, kijken mekaar recht in de ogen en maken ze samen een diepe buiging. Zou je geloven dat je na een tijdje die manieren ook al overneemt.
Na het ontbijt stappen we op de trein van 08.10 uur naar de luchthaven van Osaka en dat voor een veertigtal minuten. Hier worden we weer geconfronteerd met de toch wel heel specifieke beleefdheidsvormen van Japanners. Telkens een treinbegeleider de wagon binnenkomt of buiten gaat kijkt hij de passagiers aan en maakt een waardige diepe buiging.
We komen niet veel te vroeg en dus zitten we even later voor 4 uur in het vliegtuig. Een dag van reizen En Mr. Bei zorgt voor een cadeautje: thee!
In HongKong laten we ons voeren naar het Hotel The Royal Pacific, hier hebben ook Krista en Anneke overnacht. Het kantoor voor de vernieuwing van de visa ligt er juist naast en na het invullen van de nodige documenten zullen we morgen na 15 uur onze paspoorten kunnen ophalen en vertrekken met de boot van 17u45 richting Zhuhai.
En nu hebben we wat tijd om orde te scheppen in de papieren en nadien maken we nog een wandeling door Kowloon, een gedeelte van HongKong.
Om 7 uur zitten wij op de 17de verdieping waar we genieten van een westers getint ontbijt. In de voormiddag verkennen we de omgeving van het hotel, maar de shops gaan pas om 10 uur open. Om 11 uur genieten we samen met Mr. Bei en Mss. Goa en de vicepresident van Sunway van een lunch die voornamelijk bestaat uit sushi. Natuurlijk, we zijn in Japan en dit is nu echt typisch hier. Om half één vertrekken zij per trein naar Aprika, een bedrijf dat kinderzitjes maakt. Ik ben alleen en heb nu alle tijd om in mijn ééntje de shops te verkennen. Bij het binnenkomen van een winkel plooien de meisjes bijna dubbel om goeiedag te zeggen, dat is vreemd en wel overdreven vind ik, maar al vlug merk ik dat dit hier normaal is. Al heel snel wordt het me duidelijk dat Japan een duur land is, helemaal niet te verglijken met China. Bij een sanitaire stop valt het verschil met China me nog meer op, hier zijn alle wcs uitgerust met een verwarmde bril en sproeiers die je kan kiezen waar je ze het liefst heb. Van snufjes gesproken! Zelfs het doorspoelen kan je met muziek! Op een terrasje van Starbrucks coffee geniet ik van een cappuccino met een sachertarte. Heerlijk! Hier heb ik de gelegenheid om Japanners te observeren, er is een drukke trafiek van wandelaars en gehaasten, de metro is namelijk dichtbij. Japanse dames hebben hier niet meer het zwart-blauwe haar maar kennen zeker ook de spoelingen en kleuringen. Wie het zwarte haar trouw blijft durft het in een hoge dot nog opsteken, iets wat bij ons helemaal verdwenen is. Jonge meisjes en jonge dames lopen graag op heel hoge naaldhakken, al is het soms ongelukkig om te zien. Vaak zijn ze deze schoenen minstens één maat te groot en komen ze altijd wat achter als ze stappen, ofwel lopen de dames met heel korte stapjes ofwel sleffen de schoen achter hen. Wat ook helpt is dat ze er dikke kousen in dragen of zelfs hun broekspijpen mee in de schoenen steken. Al met al lijkt het helemaal niet comfortabel om zo te lopen! Vaak dragen ze hierbij kniekousen tot over de knieën en heel korte rokjes.
De jongens dragen ofwel jeans ofwel maatpak mét das, maar overwegend is hun haar veel langer dan bij de Chinezen.
Hier worden door jong en oud meer monddoekjes gedragen dan in China, zelfs binnen in de winkels kom je zo mensen tegen.
Maar wat me het meest opvalt zijn de schooluniformen voor groot en klein, en dat gaat ver tot in details: zelfde kousen, zelfde schoenen en zelfde boekentas. Kleine jongens en meisjes, helemaal in blauw en met een blauw petje op is een doodgewoon straatbeeld, maar voor ons toch opmerkelijk.
Om 18 uur ga ik voor het avondmaal want mogelijk zijn zij om 21 uur pas terug. Ik kies, je gelooft het nooit, voor de Italiaan met een spaghetti en een rood wijntje! Hier zit ik nu, tussen allemaal Japanners, maar ik trek mijn plan.
Iets na 19 uur kom ik opnieuw aan het hotel waar Erik me staat op te wachten, ze zijn reeds terug en staan klaar om te dineren. De mensen van Aprika komen aan rond 20 uur en we eten Japans in het hotel, we zijn in totaal met 11 personen. Een Japans diner is alleen al speciaal door de bediening, de sushigerechten staan uitgestald in kleine kastjes, en dat voor ieder apart aan de tafel. Dus eerst eens rondkijken hoe het moet! Erik vertelt me over de fabriek die gelegen is helemaal in de buitenwijken van Osaka, in de bergen. Het lijkt er wel klein Zwitserland.
Het avondmaal is gezellig en converseren gebeurt er in meerdere talen, sommigen spreken Chinees, anderen Japans en enkelen een mondje Engels. Wij spreken tegen mekaar nog altijd Nederlands en dat verstaat niemand!
Bij het eten wordt na het bier de fles Japanse jenever geschonken van 25 graden; steeds aangelengd met vele ijsblokjes. En na de ene fles volgt de tweede .. en zo worden er zaken gedaan .?!?!
Om 22 uur wordt er afscheid genomen en ook hier buigen de heren tot bijna op de grond, het is zowaar een vorm van beleefdheid!
We maken nog vlug deze blog met fotos en morgen om 7 uur zitten we aan het ontbijt om nadien de trein te nemen naar de luchthaven en zo richting HongKong.
Vandaag is een dag van niets anders dan reizen: met de boot naar HongKong, heeeeel lang wachten in de luchthaven en dan 3 uur en 45 minuten op het vliegtuig naar Osaka in Japan. Het is donker als we er toe komen, er is dan ook één uur verschil met China en 7 uur later dan bij ons in België. Dus moeilijk om met de kinderen te skypen ook al is het woensdag.
Vanuit de luchthaven rijden we nog drie kwartier vooraleer we aan het hotel aankomen, we logeren in het Tennoii Miyako hotel, dit na eerst door de taxi in een verkeerd hotel te worden afgezet. Een eerste indruk van Japan, ook al is het donker, is dat we hier heel veel verlichting zien en dat is niet zo verschillend met China. Japan is eigenlijk een langgerekt eiland waardoor vele bruggen deel uit maken van het landschap. De discipline op de wegen is zoals we het gewoon zijn in België en we horen geen getoeter. Het is stil op de wegen .. . Groen en bloemen mis ik hier wel, de wegen zijn enkel beton en steen, geen mooie perkjes of gesneden buxussen.
Het is nu half elf en we verkennen onze kamer: sober maar zeer proper en alles wat we nodig hebben is aanwezig. We wachten op Mr. Bei voor een afspraak voor morgenvroeg, dus kunnen we misschien eens beneden gaan en het hotel verder verkennen.
Er is ondertussen een wijziging binnengekomen, onze visa zal reeds klaar zijn op zaterdag en dus komen we niet op maandag, maar op zaterdag in de avond terug van Hongkong.
Met gebarentaal kan ik me nu toch eindelijk wel duidelijk maken denk ik en ik stap alleen naar de kapper. Ik krijg, zoals ik vraag, de kaart met voorbeelden van gekleurde lokken. Veel keuze is er niet, 2 blonde, veel bruin en zwart, 1 knalrood en 1 strogeel.
Ik maak de keuze uit de 2 blonde en het schouwspel begint. De meeste werknemers in het kapsalon zijn meisjes en zij dragen eenzelfde groen t-shirtje; hun taak bestaat uit deuren openen en sluiten voor klanten, je tas aannemen, haar wassen en de bijhorende massage. Twee jongens hebben de taak om haar te kleuren en dan heb je de eigenlijke 2 kappers, één voor mannen en één voor vrouwen.
Ik krijg de nodige handdoeken en schort om, ook het gebruikelijke bekertje warm water, en met drie staan ze al achter mijn stoel. Vier handen dwarrelen door mijn haar en een discussie volgt. Ik onderga en kan niets opmaken uit hun lichaamstaal. De eigenlijke kapper, ik denk dat hij de voornaamste in het salon is, maakt een kleurenmengsel. Na een drie kwartier wachten en blond haar denk ik dat het voorbij is en doe ik teken dat er ook stukje af mag. Maar o, zo vlug gaat het niet. Een nieuw kleurenmengsel is klaargemaakt en krijg ik opnieuw op mijn haar; dat onder veel belangstelling van de aanwezigen. Uit het verleden weet ik dat het kleurenmengsel niet noodzakelijk de kleur is van het gevraagde , dus ik troost me. Onder strak toezicht blijf ik zitten en om de 5 minuten wordt mijn haar aan een grondige kijkbeurt onderworpen. Ik onderga nog steeds . Na de wasbeurt, het knippen en het fohnen krijg ik ja knikkende gezichten te zien in de spiegel. Wat zijn ze enthousiast over hun resultaat .. en ik .? Ik denk dat het potje van het strokleurig geel gevaarlijk dicht in de buurt stond ..!
Gelukkig ben ik nog een tiental dagen hier en kan de zon wat verzachtend werk verrichten
maandag 20 april Deze morgen om 7 uur krijgen wij een mail binnen van Krista en ze beschrijft hun wedervaren van de tweedaagse in HongKong. Heel interessante informatie, dus zeker ook om iedereen te laten meegenieten.
Na het afscheid van Isabella en Erik en Agnes, stappen we een beetje ontroerd op de boot. Het is gelukkig een rustige boottocht. Anneke houdt haar flink. Na een uurtje op de boot meren we aan in Hong Kong Island. Daar hebben we wat moeite om een taxi te vinden maar na een roltrap of 5 en een aantal maal vragen vinden we dan toch een taxi. De taxichauffeur gooit onze bagage in zijn koffer en doet er nog een koord rond om alle bagage bij elkaar te houden. De koffer staat namelijk nog open, bagageruimteis te klein. Zo vertrekken we richting ons Hotel.Tijdens deze rit kijken we met veel bewondering rond. Wat een hoge gebouwen en wat een drukte. Dit is weer iets heel anders dan wat we al gezien hebben in China. (Hongkong is wel niet China, heeft ook een andere munt). In het hotel aangekomen hebben we even problemen om onze kamer te vinden. Is het nu op de 2de verdieping of op de 20ste verdieping. Na een tijdjein de lift komen we op de 20ste verdieping en dit blijkt de juiste te zijn. Even rondkijken op de kamer: alles lijkt in orde en dan stapschoenen aan om de stad te verkennen. We gaan richting haven en ontdekken daar de dijk van Hongkong Kowloon eiland. We genieten er van een middagmaal en een lekkere tas koffie. Dan ontdekken we een tourbus. Een hostess geeft een beetje uitleg en we beslissen om een ticket te kopen. Dit ticket is 2 dagen geldig. En we vertrekken. We kijken rond en rond, vol ongeloof dat wij, die twee juffen uit Londerzeel, dit alles kunnen bewonderen. Dan stappen we af in de omgeving van de Ladiesmarket (volgens Erik moesten we die zeker een bezoekje brengen).We slenteren door straatjes en steegjes en veel kraampjes. Na een tijdje gaan we op zoek naar onze tourbus: maar waar had die ons afgezet??? We besluiten dan maar te voet naar ons hotel te gaan (zo ver kan dit toch niet zijn). De juiste richting gaan we uit, dat is al dat. Maar als we de weg vragen, zegt iedereen steeds hetzelfde: het is nog ver weg. Neem maar de bus. Maar wij Belgen geven niet op en stappen verder. Na een tijdje spreekt een vriendelijke dame ons aan en wijst ons de weg naar de bussen. Het wordt ondertussen al donker en we worden moe. Na nog een aantal maal vragen, vinden we een bus die ons in debuurt van ons hotel brengt. Hier zijn we beiden niet boos om. Eindelijk op de hotelkamer. Gaan we nu nog op zoek naar eten in de stad? We besluiten om ons te verfrissen en in het hotel te eten. We kiezen voor een biefstuk met friet. Ja, echte Belgen, hé. Na de maaltijd gaan we slapen.Anneke valt als een blok in slaap en ik lees nog een beetje over de bezienswaardigheden in Hongkong. De volgende ochtend gaan we ontbijten in het hotel en dan vertrekken wenaar de ferry om de overzet te maken naar HongKong Island. Daar stappen we terug op de Tourbus. Weeral is alles een beetje onwezenlijk. En we genieten van de stad en het zonnetje. We bezoeken de VictoriaPeak metde Lower Peak Tram. Dit is een speciale belevenis. Mensen met hoogtevrees hebben het hier moeilijk.Boven op dePeakhebben we een mooi uitzicht over Hong Kong.Ook de afdaling is spektaculair. En dan nemen we terug de tourbus richting ferry. Na een kwartiertje zijn we terug in de buurt van ons hotel. We kiezen voor een chinees middagmaal. De menukaart is ook in het engels en een dame helpt ons om de rijstnoedels te vinden. Deze bestellen we: voor mij not spicy en voor Anneke spicy. Enraar maar waar we krijgen dejuiste bestelling. Het valtons wel op dat we weer de enige vreemdelingen zijn in ditrestaurant. Ze willen ons een vork geven maar dit weigeren we. We eten met stokjes. En smaken dat het doet. Dan ontdekken we nog een prachtig park in de omgeving van ons hotel en na nog een beetje shoppen is het tijd om te vertrekken. We vragen een taxi in het hotel en 2 minuutjes later zijn we weg. De weg naar de luchthaven is ook nog de moeite waard. We checken in met een beetje te veel bagage maar geen probleem. Dan nog een beetje shoppen en dan weer langs de douane. We moeten nog 2 trammetjes nemen voor we aan onze gate komen. Hier nog even telefonisch contact met Agnes (is zij toch een beetje ongerust?) Maar we zijn op tijd om in te checken. Op het vliegtuig richting Mumbai. Zeer vriendelijke bediening en we slapen al een beetje. Dan overstappen in Mumbai, weer douanecontrole. Anneke haar koffer moet open maar vinden niets. Mijn koffer moet 3 maal terug om te scannen. En dan maar wachten. We hebben nog zin in een tasje koffie en Anneke regelt het met haar visakaart. En dan richting Zaventem. Rond 8.00 uur zijn we aan land. Nog even wachten op bagage en dan het blijde weerzien.
Ge leest het: het waren nog vele indrukken en belevenissen in Hongkong. Hopelijk kunnen jullie daar ook nog een beetje genieten. Alvast tot mail en morgen beginnen we er terug aan. De jetlag valt bij mij goed mee. Krista
Bedankt Krista, tof dat we dit hebben mogen ontvangen! En ja, HongKong is China niet, dat hebben jullie juist ervaren.
De Chinese zon is hier gebleven, het is een stralende dag van 27 graden warm. Het eerste bericht van Anneke dat ze goed is thuisgekomen valt even voor de middag (België) binnen en met Krista kan ik chatten. Van een jetlag hoor ik nog niets, maar dat laat zich misschien morgen pas voelen ..
Hier zijn ondertussen al andere plannen gesmeed. We vertrekken woensdagvoormiddag naar HongKong waar we na de middag het vliegtuig nemen naar Japan om er opnieuw te vertrekken op vrijdagmiddag. Een klein tussendoortje .! We blijven dan tot maandag in Hongkong waar we weer een nieuwe visa moeten krijgen voor het binnenkomen van China. Wat is dat toch een ingewikkeld land .!
In totaal zijn we nog 7 volle dagen in dit appartement, enkele reisdagen per vliegtuig en per boot, enkele dagen in Japan en enkele dagen in HongKong. Onze terugreis komt heel kortbij .. .
Deze dag is zoals velen hiervoor, met een onderbreking van 10 dagen. Het is verrassend stil in huis, zo met zn tweeën.
Krista bereiken was gisteren niet zo evident, haar mobiel stond niet aan; toch kregen we in de avond nog een berichtje dat alles OK was.
Nu om 18 uur veronderstellen we dat ze in de luchthaven zitten en een telefoontje lukt nu wel. Ze zijn reeds ingecheckt en wachten nu aan de gate; hun vliegtuig zal opstijgen iets na 19 uur, zoals het was gepland. Door een tourbus te nemen hebben ze ook in HongKong nog wat kunnen bezoeken, die verhalen zal ik later graag beluisteren.
Bij het inchecken had hun valies iets aan overgewicht, bij Anneke 3 kg, bij Krista 1 kg, maar er is geen probleem rond gemaakt. Toch vrees ik dat ze stiekem de zon hebben meegenomen want deze namiddag is het hier beginnen regenen. Daar had ik niet op gerekend ..!
Onze vroege vogels hebben de badkamer al verlaten als wij opstaan. Toch een beetje stress???
Na het ontbijt is er nog even tijd voor een laatste mail naar het thuisfront, nl. naar de collegas. Hun hoofd staat al half op de Virgo, maar ja, nu vliegt de tijd zeker heel snel en vooraleer ze het goed beseffen staan ze weer in hun kleuterklasje. Graag zou ik maandagmorgen een vlieg zijn en hun eerste ontladingen bij de collegas aanhoren. Op de vraag wat hen het meest heeft getroffen bij dit bezoek zijn er lichte verschillen. De eetcultuur en het chaotische rijgedrag is uiteraard bij beiden heel erg opgevallen. Bij Krista heeft de drukte en het luid roepen van de Chinezen zelf een indruk nagelaten die Anneke niet zo erg heeft gestoord. Maar beiden zijn akkoord dat de natuur en de terracottabeelden dé whaw is van hun reis. En er zijn er nog het sanitaire gedeelte van de reis was eerder hilarisch: allereerst de hurktoiletten, dan het zitten met open deur zodat je ook kan zien dat ze zich hurken met hun voeten boven op de zitwcs, maar het meest indrukwekkend was de wc met 2 hurkwcs naast mekaar. Zouden wij ons dat kunnen voorstellen in ons preutse landje .?
Om half tien verlaten ze voor de laatste keer ons appartement en met uitpuilende valiezen, vooral die van Anneke, rijden we richting Zhuhai, samen met Isabella.
Bij de aankoop van tickets stellen we vast dat de ferry van 11 uur niet aankomt in de haven dichtbij hun hotel maar wel een heel eind verder. Nu is er de keuze: ofwel die toch nemen en een uurtje aan sightseeing doen per taxi of nog een half uur langer wachten op de andere boot. Ze kiezen voor het eerste en nemen al hun bagage van ons over en met de bevestiging van hun hotel, in het Chinees vertaald, weten ze waar ze worden verwacht. Er volgt een kort afscheid, een traantje wordt weggepinkt, en met nog wat goede raad van Erik vertrekken ze naar HongKong. We hebben ze losgelaten, onze straffe madammen, maar ik ben er zeker van dat ze ook daar nog zullen genieten van de omgeving en het leven in Hongkong en deze avond zullen we Krista even opbellen om te horen of alles naar wens is.
En nu wachten wij op hun beloofde mailtje over hun thuiskomst in Malderen en Londerzeel.
In de haven van Zhuhai rijden we niet alleen terug, een mevrouw uit Shenzen wordt opgepikt en meegevoerd naar Sunway. Ze spreekt vloeiend engels en spreekt Erik al direct aan over het werk. Hij ruilt dan maar zijn short voor een lange broek en vertrekt. In de namiddag krijg ik telefoon: misschien reizen we morgen naar HongKong voor 2 dagen voor het ophalen van een visa met een nieuwe entry want mogelijk gaat hij voor 3 dagen naar Japan. Dit noem ik nu de verkeerde vrouw op het verkeerde moment tegenkomen ! Ik wacht dus af tot een verlossend telefoontje dat het niet doorgaat, hij heeft het per telefoon geregeld en komt vroeg naar huis.
Deze avond hebben we een dinner met Iris en haar familie uit HongKong.
Maandag 13 april is een day off, we houden het rustig en kijken wat rondom ons. Alhoewel, Iris heeft toch weer een heel programma voor ons klaargestoomd en samen met haar gaan we op stap.
Al naar Chinese gewoonten gaan we eerst ontbijten in ons traditiegetrouwe restaurant, en hier maken we ook al gebruik van om ons avondeten duidelijk te maken. We willen graag beafsteak met aardappelen en toch geen spaghetti.
Krista doet het verdere verhaal.
We vertrekken naar de kindergarden. Er zijn 600 kleuters in deze schoolwaar ze goed in rijen lopen maarwel met vééééél lawaai. Onze refter is er niks tegen. Anneke heeft daar al ideeën opgedaan voor moederdag en voor een rustig hoekje (haar reactie: oei als de Johan dat gaat lezen).
Dan met de gratis shuttlebus naar de plaatselijke markt. Agnes gaat daar niet zo graag naartoe, zegt ze en nu weet ik waarom en de fotos spreken voor zich. Er liggen zelfs vissenkoppen die blijven ademen, raar maar echt waar.
Eten doen we bij de Hongkongman op zijn overdekt terras. Stel je er niet te veel bij voor:5 stoeltjes en een tafel. Maar toch genieten we van de warme rijstmaaltijd.
Daarna wéér gaan shoppen, zegt Erik. Sommige mensen hun geld is op dus je kan raden hoeveel winkeltjes we bezocht hebben. Als afsluiter verwennen we Erik met een lekkere Irish coffee.
Iris brengt ons naar de nailshop en maakt daar de afspraken voor het verdere verloop van de avond. Iedereen maakt duidelijk wat zij wil: nagels lakken of niet en zo ja, welke kleur.
De chauffeur van de nailshop brengt ons naar het massagesalon waar sommigen volop genieten van een deugddoende drukpuntmassage.
De auto van het restaurant brengt ons om 20 uur naar onze deze morgen gemaakte afspraak.
Hier leggen we met handen,voeten en dierengeluiden uit wat we op ons bord willen. Nog even een telefoontje om iets te vertalen en daarna genieten van een Westers diner.
Thuis gekomen nog even een skype met Goedele. Flint weet niet wat hij ziet: er is ook nog een juf bij moeke en vake in China. En dan nog één. Hij reageert zeer onwennig.
Met 4 in 1 badkamer vraagt afspraken, dus staat de eerste vroeg op. Om 07u30 vertrekken we voor een dagje naar Macau, wij alleen met zn vieren.
Met een duidelijke kaart én het vinden van de juiste autobus vinden we de weg naar de tempel naar Da A-Matempel. Het is een bedevaartsoord voor de verering van Boeddha waar ook vele groepen halt houden om even te verpozen. De hele omgeving ruikt er naar wierook, hier wordt veelvuldig van gebruik gemaakt. Het is prachtig weer en we zoeken verder naar de ruïnes van de Sint Paulskerk en nadien naar de kapel van St. James en de kathedraal van Macau. Hier komen we ook midden in een wijk met de typische Portugese bouwstijl. De winkels hier zijn vooral westers getint, dus in Esprit kan Anneke zeker iets vinden. De lunch nemen we maar in de Mc. Donalds, de frieten blijven ons als Belgen toch bekoren. Macau, het gekende gokoord, maakt dat we dus ook de meest bekende Casinos opzoeken. The Grande Lisboa brengt ons in de sfeer van luxe en hoogst waarschijnlijk van veel geld. Glitter en kleur maken zoveel indruk op ons, je moet het eerst hebben gezien vooraleer je dit kan geloven. Op drie verschillende niveaus treffen we de speeltafels aan en er is een massa aan volk.
Hierna nemen we de taxi naar een verder gedeelte in Macau waar we ondertussen ook kennis maken met een heel nieuwe wijk aan hoogbouwen. The Venetian, het nieuwste Casino, is onze laatste bestemming. Aan de buitenkant van het gebouw zien we direct dat de Italiaanse bouwstijl hier als voorbeeld is genomen met de brug der zeven zuchten en de toren van het San Marcoplein. We vallen van de ene bewondering in de andere, hier is het zowaar nog luxueuzer. Op de tweede verdieping komen we in het echte Venetië met de gondels en de gondeliers. Prachtige stemmen klinken op het water tijdens een romantisch gondeltochtje .. mooi om te zien!
Op het San Marcoplein drinken we onze echte Italiaanse cappucino en het lijkt wel of het donker wordt, de lichtsterkte neemt af De uitstalramen van de exclusieve winkels bekijken we vol bewondering, maar niet echt altijd voor onze portemonnee!
Het is tijd om weer op te stappen en we nemen de taxi die ons onderweg afzet aan de gouden lotusbloem. Te voet genieten we van de plaatselijke steegjes en met ons plannetje in de hand zoeken we de weg terug naar de border. Hier zijn we niet alleen, we hebben een uur nodig aan wachttijden om de grens Macau-China over te steken.
De chauffeur brengt ons vlug even naar het warenhuis want onze gasten willen absoluut stokjes om thuis ook te Chinezen. Of is het enkel maar als aandenken ?
In Sanxiang genieten we van een laatste avondmaal met onze gasten van een Chinese Hotpot. Een grote kom met kokende soep staat in het midden van de tafel en iedereen legt er naar believen het vlees vis of groenten in om te laten garen. Ook hier moesten ze toch even kennis mee maken! En zoals de echte Chinzen laten we ons naar huis voeren met de fietstaxi. Plezant!
En ja, het is zover, de valiezen worden gemaakt. Niet zo makkelijk als er meer mee moet door al die aankopen dus even goed duwen!
We drinken nog een glaasje of een koffietje en gaan slapen. Morgen vertrekken we naar de boot om 09u30.
Ja . ook in ons appartement zijn de klokken deze nacht geweest. Bedankt Anneke en Krista!
Vooraleer ik het vergeet: Krista heeft al haar fotos opgeslagen op haar privé harde schijf, ze zitten vast in haar geheugen. Per ongeluk heeft ze al haar fotos gewist, en we hadden haar nieuw fototoestel zo bewonderd!
Na een goede nachtrust nemen we thuis een westers ontbijt en nadien een korte wandeling in het compound. Om11u30 komen Isabella en Tracy ons ophalen voor de hotspring, het oord van de warmwaterbronnen.
Veel fotos hebben we niet, ze moesten heimelijk genomen worden, want fotograferen is eigenlijk verboden. Maar we willen toch iets hebben als bewijs. Erik en Anneke riskeren zich in een warmwaterbad met visjes die de dode cellen van je huid komen opeten. Dit zorgt natuurlijk voor de bijhorende kreetjes van Anneke.
Hier is enorm veel volk, vooral velen uit HongKong want daar kennen ze ook een verlengd Paasweekend. Maar toch, als vreemdelingen zijn we zowat weer de enigen en soms geeft dat aanleiding tot een gesprekje. Vaak wordt ons gevraagd van waar we komen, hoelang we blijven en wat hen vooral bezighoudt is Wat zijn jullie indrukken van China?.
Na het uitproberen van de o zo goeddoende warme baden van 40 tot 42 graden warm zijn we toe aan een massage van 1 uur. Krista en Anneke zijn hiermee weer een ervaring rijker en reageren verschillend op het resultaat, bij de ene doet het pijn, bij de andere doet het goed!
Om 18 uur worden we opgehaald door Mr. Lee voor het avondeten dat vooral bestaat uit seafood. Voor ons is het ook de eerste keer dat we kennis maken met dit restaurant en ja, het is weer fijn. Maar wie denkt dat hiermee de avond is afgesloten heeft het mis, we maken kennis met het Chinees uitgangsleven en wagen ons aan de karaoke. Dat Anneke en Krista hiervan genieten kan je merken aan de fotos, hiervoor hoeven geen woorden!
Na het ontbijt van 8 uur vertrekken we om 9 uur naar het Ban po museum waar we in een archeologische site een ruïne hebben bezocht van zesduizend jaar oud. Hier zien we de funderingen van de kleine huisjes waar amper 2 personen konden inwonen. Overleden kindjes onder de dertien jaar oud werden begraven in een aarden pot zodat ze dichter bij de moeder konden blijven. Skeletten van ouderen zijn nu nog zichtbaar. In deze kleine dorpjes waren de vrouwen baas (!) en de mannen mochten enkel huwen buiten hun dorp.
En dan het hoogtepunt van Xian: bezoek aan het terracottaleger. Zevenduizend beelden zijn momenteel al bloot gemaakt, nog meer duizenden staan beschermd onder de grond. Dit is om de kleuren te beschermen, want eens ze in het licht komen ontkleuren ze na 72 uur. Momenteel zoekt men in een labo naar een product dat in de toekomst kan aangewend worden om het ontkleuren tegen te gaan. Eens dit gevonden worden de beelden verder vrijgemaakt. Deze site is ontdekt in 1974 door een plaatselijke boer en wij hebben vandaag geluk hem te mogen ontmoeten en het naslagwerk van de terracottasite door hem te laten handtekenen. Waardevol! Dit Mausoleum van Emperor Quinshihuang is 2000 jaar oud en dateert van de eerste Chinese dynastie die amper 15 jaar heeft stand gehouden. Hiermee bezoeken we ook één van de wereldwonderen, waarvan ook de Muur in Beijing deel uit maakt.
In Maaseik hadden we een voorsmaakje, maar dit is het summum! Wie China bezoekt moet dit zeker gezien hebben, het is groots!
We staan in bewondering hoe de Chinezen hun oudheden en cultuur verzorgen en bewaren, ze zijn terecht een fier volk!
Om nadien te kunnen blijven genieten van dit bezoek kan je uiteraard ook deze beelden aankopen in alle groottes. We bezoeken de werkplaats waar deze vervaardigd worden, en dit is dan ook de enige plaats waar de originele te vinden zijn. Maar zoals we China kennen, copys vind je overal! Deze kwaliteit kunnen we niet vergelijken.
Om 15 uur nemen we een laatste lunch in Xian en dit in het restaurant de piramide, gekozen omdat we ook hier aan een wereldwonder denken.
Nog vlug even tijd om in de buurt een zijdefabriek te bezoeken waar we het hele productieproces van rups tot zijde kunnen volgen.
Het Huaqing imperial palace is een Hotspring. Hierover weer een Chinees verhaal (een liefdesdrama), ze zijn sterk in I will tell you a story!)
Tijd om ons naar het vliegveld te begeven, maar helaas, het verkeer zit vast door een ongeluk. Het busje wordt gedraaid en zoekt naar alternatieven wat niet zo evident blijkt. Uiteindelijk rijden we via kleine slechte wegjes tot we weer op de grote baan komen. Door deze vertraging laat de chauffeur zijn rijkunst zien en dit gedrag kunnen wij ons in België niet voorstellen. Als je dit nog niet gewoon bent wordt er ook meegeremd door de passagiers en kreetjes door Anneke maken duidelijk dat ze echt niet zo gerust is. Maar we geraken er zonder problemen . En op tijd!
Om 19u55 stijgen we op en nu tijdens deze vlucht van een drietal uren heb ik tijd om de blog aan te vullen. Geregelde verwittigingen van turbulentie houdt ons goed wakker, het lijkt hier wel een weg met kinderkopjes! Maar we doen ons best om Anneke gerust stellen: er zal ons niets gebeuren. Maar of ze het altijd gelooft .?
Ook op het vliegtuig gaan Chinese vrouwen gehurkt naar de wc; ze staan met hun voeten boven op de bril en zetten zich dan gehurkt. En hoe wij dat weten ze laten gewoon de deur open!
Om 22u30 zal de chauffeur ons opwachten in Guangzhou en dan hebben we nog twee uur nodig vooraleer we toekomen in ons appartement.
Deze trip was fantastisch, we hebben prachtige dingen mogen bezoeken en met een groepje van 4 personen en soms wel tot 3 gidsen om ons te begeleiden is ideaal.
Om 2u00 heeft Anneke een eerste skype met Johan, het is hen eindelijk gelukt samen aan de computer te zitten!
Om 2u30 gaan we slapen . en het is paasnacht zouden de klokken ?????
Vrijdagmorgen om 8 uur gaat de telefoon op de kamer: tijd om op te staan. Na het ontbijt, mét brood en koffie, wagen we ons op the ancient City Wall van Xian. Het is prachtig weer om te fietsen, dus doen we de 13 km al rijdend; hierdoor zien we het hele gedeelte van de oude stad binnen de muur en het grote contrast van de nieuwe hoogbouwen er buiten.
Tussen de bezoeken aan de Bell tower en de drum tower kuieren we langs de local food street in de Moslimwijk. Tony kiest hier toch een veilig restaurant uit waar we een heerlijke lunch krijgen.
We kunnen er weer tegen en we stijgen meer dan 240 trappen op de Big wild goose pagoda vanwaar we een mooi zicht hebben op de 4 windstreken. Op dit gebouw komen 4 grote toegangswegen in Xian toe en we maken kennis met het krioelende verkeer dat hier door de straten beweegt. Wat een chaos!
Nadien verkennen we de rust in het Datang Park tot het donkert. Als afsluiter van de dag genieten we van de grootste fonteinenshow van Azië; op de Radetzymars en De blauwe Donau spuiten de fonteinen metershoog als de grootste en elegantste dansers.
Na het gezamenlijke dinner komen we weer op onze kamers en het is al na elven. We checken de mailtjes en Anneke heeft via skype contact met haar kinderen, toch even terug op het thuisfront!
Als pittig detail wil ik hier toch nog aanhalen dat toiletbezoeken hier altijd verrassend en ook lachwekkend kunnen zijn. Buiten de gekende geuren hebben we nu ook ontdekt dat hier wcs zijn waar je gewoon met 2 naast mekaar kan hurken. Dus, zit je nu alleen op de wc en er wordt geklopt, kan je evengoed zeggen kom binnen!
