CHRONISCHE DEPRESSIE, PERSOONLIJKHEIDSSTOORNIS,
Foto

Archief per jaar
  • 2013
  • 2012
  • 2011

    Foto

    Mijn naam is Loreanne, afgekort 'Lore'. Die naam verschijnt onder mijn blogjes.
    Mijn bedoeling is mijn belevingen trachten te uiten. A
    ls psychische zieke word je immers vaker de mond gesnoerd dan als de fysisch zieke mens.
    Loreanne


    Foto

  • STICHTING BORDERLINE
  • MOEILIJKE MENSEN
  • PSYCHISCHE PIJN



  • BOEKEN

    CIRCUS DEPRESSIE, Drs. Paul Wisman

    LEVEN MET EEN BORDERLINE PERSOONLIJKHEIDSSTOORNIS, Josephine Giesen-Bloo

    BORDERLINE PERSOONLIJKHEIDSSTOORNIS, een praktische gids voor behandeling, Roy Krawitz, Christine Watson

    GROOTSE PATIENTEN, KLEINE THERAPEUTEN. Narcisme en Psychotherapie, Mark Kinet, Luc Moyson

    ROSALIE NIEMAND, Elisabeth Marain

    HET MOET ERUIT, Marie Cardinal

    ONTSPOORD, Ria van de Ven

    DE UREN, Michael Cunningham

    BORDERLINE STOORNIS. Crises in hechten en onthechten, E. Van Meekeren

    BORDERLINE HULPBOEK. Zelf leren omgaan met, Jaap Spaans en E.Van Meekeren
     
    WAT BORDERLINE MET JE DOET, Arthur Hegger




    Foto

    BOEKEN

    BORDERLINE PERSOONLIJKHEIDSSTOORNIS. Handleiding voor training en therapie', M.Linehan

    VER HEEN, P.C. Kuiper

    MORGEN BEN IK EEN LEEUW. Hoe ik mijn schizofrenie overwon.', Arnhild Lauveng

    DE STILTE VOORBIJ. Mijn weg terug.', Nancy Venable Raine

    ALS LIEFDE IS PIJN DOET EN JE WEET NIET WAAROM, Dr.Susan Forward en Joan Torres

    DILEMMA'S IN DE PSYCHIATRISCHE PRAKTIJK, Kaasenbrood, Kuipers, van der Werf.


    Foto

    De lijst boeken die ik vermeldde, gaan uiteraard niet allemaal over borderline persoonlijkheidsstoornis. Het zijn boeken die me om één of andere reden steun boden al was het door de (h)erkenning van bepaalde gevoelens, gedachten, bedenkingen. Er zijn boeken bij die me een beter inzicht gaven in wat tijdens mijn huwelijk speelde ('Als liefde pijn doet en je weet niet waarom') of over het verworpen worden door die je lief zijn. ('Ontspoord')

    Foto

    Laatste commentaren
  • Een aangename namiddag toegewenst lieverd (Nikki)
        op Af en toe
  • Wens je een fijne Zondag lieve vrienden xxxxx (Nikki)
        op Af en toe
  • Wens je een fijne vrijdag lieverd xxxx (Nikki)
        op Af en toe
  • Een gezellige Woensdag lieverd xxxxx (Nikki)
        op Af en toe
  • Een fijne nieuwe week toegewenst vriendin xxxx (Nikki)
        op Af en toe
  • Aangename zondag toegewenst vriendin (Nikki)
        op Af en toe
  • Een fijne Donderdag toegewenst vriendin (Nikki)
        op Af en toe
  • Een fijne nieuwe week toegewenst vriendin (Nikki)
        op Af en toe
  • Aangename vrijdag vriendin (Nikki)
        op Af en toe
  • Een fijne nieuwe week gewenst vriendin (Nikki)
        op Af en toe
  • Aangename Donderdag lieve vriendin (Nikki)
        op Af en toe
  • Fijne nieuwe week Lieverd xxxxx (Nikki)
        op Wat?
  • Lieve groetjes vanwege DEWESTHOEK (Annie & Rogier)
        op Wat?
  • Ik heb mijn Kerstaward mee als dank voor je vriendschap xxxxx (Nikki)
        op Wat?
  • Een fijne nieuwe week gewenst lieverd (Nikki)
        op Wat?
  • 't is hier nu kerstmarkt (Annie & Rogier)
        op Af en toe
  • Fijne namiddag gewenst lieverd (Nikki)
        op Wat?
  • Fijne nieuwe week lieverd xxxxxx (Nikki)
        op Wat?
  • sinterklaasoptocht hier vandaag (Annie & Rogier)
        op Wat?
  • Een aangename vrijdag gewenst lieverd xxxxx (Nikki)
        op Wat?
  • Lieve groetjes vanwege DEWESTHOEK (Annie & Rogier)
        op Wat?
  • Lieve midweekgroetjes lieverd xxxxxxx (Nikki)
        op Wat?
  • Lieve groetjes vanwege DEWESTHOEK (Annie & Rogier)
        op 2. Nodig
  • Een fijne Zondag gewenst xxxxxx (Nikki)
        op Wat?
  • Lieve groetjes vanwege DEWESTHOEK (Annie & Rogier)
        op Wat?

  • Foto


    Foto


    Blog als favoriet !

    Foto

    films die me aanspreken, me rust geven:

    -The hours
    -La meglio Gioventu
    -Shall we dance?
    -Chocolat
    -Bleu. Blanc. Rouge
    -Milk
    -Altiplano
    -The color purple
    -The terminal
    -Skin
    -Shine, shine, shine
    -Awakenings
    -The piano
    -The pianist


    (wordt vervolgd)

    Foto



    Inhoud blog
  • Af en toe
  • Erg moe. Onbekend wezen... nam een onbekende start.
  • dank je wel...
  • Stappen
  • Stabiel
  • Overrompelend
  • Een beeld
  • Stilletjes bezig blijven.
  • Waarom?
  • ommezwaai
  • onzin
  • hinderlijk
  • paniek
  • willen delen
  • Dat deed ik al even...
  • Dank je
  • Ochtend.
  • Je huid
  • Zwijgzaam.
  • vroeg op
  • Alles in het leven
  • alle dagen vroeg wakker
  • Wat doet leven pijn...
  • Beter
  • Titel kan ik niet bedenken
  • Wegkruipen
  • Door een en ander down
  • Hij is niet bang
  • diep
  • Geen gedichten meer... voorlopig... wel blogs.
  • ommuurd (NA DIT BLOGJE HOU IK EVEN PAUZE-WIL JULLIE DEZE ZWAARTE NIET AANDOEN)
  • allerlei
  • Ontheemd
  • ?
  • DOODgezwegen
  • reacties op...
  • Dank je
  • .....
  • Rustig aan
  • Besef
  • Zweeg
  • Wat heeft het voor zin
  • Neen.
  • Moeilijk te beschrijven
  • Goed... de hitte...
  • Doodmoe
  • hun kracht
  • maalstroom van gedachten, de weg is weg
  • Terug van weggeweest?
  • Stand van zaken?
  • beleef-loos
  • er is nog ander bedrog dan 'gezichtsbedrog'...
  • in shock
  • ding
  • onherkenbaar en onbereikbaar
  • Moe
  • blogstop
  • Heel stil
  • millimeters
  • Vrienden
  • Op deze manier...
  • Eindelijk...
  • Moeite
  • Dit is therapie én psychiatrische hulp...
  • een kort berichtje
  • Sorry nogmaals
  • comfortabel
  • wat er aan de gang is
  • moe
  • bedankt
  • sorry nogmaals
  • dank je wel
  • Bedankt
  • Sorry
  • De stilte
  • aKeLiG eN gEk
  • Tijdens een droom
  • Armzalige poging
  • tjonge... vergeten dat het voor sommige mensen een vakantiedag was... beuh...
  • Sorry maar ik ga toch even verder herplaatsen.
  • stil
  • Droommarathon ?
  • Er is verandering op til... neen, dat klopt niet helemaal
  • dAT was me de reactie wel ANTI-KLIK !!!!!!!!!!!!
  • Gemengde gevoelens
  • zeer vreemd
  • Het is beslist een voordeel dat ik terug 'VOEL'...?! :-) :-(
  • voor één keer
  • gevoel
  • we zullen dooooorgaan...
  • remedie
  • ondanks
  • moeilijk
  • een kaas met gaatjes
  • De gekste dromen
  • op mijn hoede
  • 't lijkt wel avond, zo donker is het al...
  • verdriet
  • allerlei
  • Tollend
  • met het verstand op nul
  • verloren
  • moeilijk
  • heel erg down
  • dankbaar
  • ontgoochelend
  • begrijpen
  • na het lichtere
  • het niet te beschrijven toch pogen beschrijven
  • ......
  • vandaag was het een moeilijke dag...
  • goed... weer wat moed
  • NIEMANDSLAND
  • Als ik al ziek was...
  • Door de gebeurtenissen
  • Verbazingwekkend dat ik net diezelfde avond dit aankloeg ...
  • KRIJGEN EN ZWIJGEN wat betreft misbruik door priesters....
  • Dan denk je....
  • psychische kanker
  • Op een rustig tempo
  • Alweer enkele oude blogjes kunnen plaatsen...
  • Wat was eerst, de kip of het ei?
  • Iemand in zijn/haar waarde laten.
  • Ook dat voelt 'anders' sinds...
  • veranderd
  • Onverwacht
  • ogenschijnlijk
  • Veel gas terugnemen... :-(
  • geen probleem vandaag om...
  • voelen
  • indrukken
  • Titelloos...
  • twee voor de prijs van één haha
  • Omdat
  • rusteloos
  • Het gaat weer...
  • ach
  • stil
  • Een beetje verdwaasd.
  • Een wonder...
  • Goed bezig... ?
  • Ik val in herhaling.. maar het is dan ook herhaling van het zijnde...
  • Weg, weg, weg...
  • Wat...
  • verward
  • Erg moe
  • Zware problemen
  • 't Gaat...
  • Vanmorgen, een duisternis met sterretjes...
  • Een overheerlijke dag...
  • Daaraan kan je het merken...
  • Ziezo, opgeruimd staat netjes...
  • in stukjes gehakte nachtrust
  • Bericht aan die zich hier 'moi' noemt... (én William én Wim....) (asjemenou... )
  • Een stap...
  • Wat me in zulke perioden helpt...
  • vroeg uit de veren
  • nuchter verslag van de dag
  • vertalen
  • blijven drijven
  • Zo moe
  • altijd hetzelfde?
  • beduusd
  • rusten
  • Ben erg moe
  • waarom of waar vandaan
  • Gruwelijk besef..!
  • Als ik kon ik schoot mezelf naar de maan...
  • ontwaakmomenten
  • bewogen, fijn, vermoeiend
  • Lol?
  • Het is opnieuw 'klassieke muziek-tijd'... Schubert dit keer.
  • beter
  • naderende herfst
  • steeds
  • geen goede ingrediënten
  • een hele week
  • wantrouwen
  • Scherp
  • beschrijving
  • Omdat
  • heftig
  • de atmosfeer
  • pijnlijk maar nodig...
  • eerst de dumping verwerken
  • ontwaakt
  • Beter
  • onverwacht
  • De herfst
  • Donker
  • Momenteel gaat het niet zo goed met me...
  • pijn en verdriet
  • angstig
  • Er gebeurt
  • Op dagen als deze...
  • Een brij
  • Dan maar opgestaan.
  • Het huilen staat me nader dan...
  • De hitte


     


    Niets van deze teksten mag zonder toestemming van de auteur gebruikt worden.
    over depressie en persoonlijkheidsstoornis
    15-08-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.322. Een koeler ontvangst kon wellicht niet...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Gelukkig heb ik er niet té erg naar uitgekeken. Gelukkig weet ik dat ik niet veel moet verwachten. Gelukkig heb ik niet veel wensen meer. Het was een dag als een andere... zo mogelijk nog killer. Mijn jongste wenste me een fijne moederdag maar van de anderen... geen woord. Door het wondvuur en mijn zieke hoofd vergat ik dat de lijnbus andere uren heeft op een feestdag en kwam ik 20 minuten te laat... (had wel voorbeeldig meteen verwittigd). Toch werd ik verwelkomd met een grauw en een snauw. Mijn olifantenvel dan maar bovengehaald maar leuk is uiteraard anders. Ik ben nu moe en blij weer thuis te zijn. Ik zou kunnen huilen maar ik doe het niet. Het lijkt wel of ze me alleen vroegen uit een soort verplichting. Dan moet ik denken aan hoe ik mijn met haar handen klapwiekende moeder steeds in de bloemetjes zette met moederdag, mooie geschenken kocht... dan vraag ik me somber af of je een rotmoeder moet zijn om in de bloemetjes gezet te worden?
    Gelukkig was het gisteren wel een fijne dag met mijn jongste in die mooie oude stad.... ik neem die als het moederdag-feest... Ik heb me erbij neergelegd door de jaren heen maar het blijft toch pijn doen dat ik niet heus door ze allen in de 'bloemetjes' wordt gezet voor moederdag... Ook niet door mijn jongste dit keer. Ik lijk nu wel ondankbaar want we werden gevraagd om te eten bij een van ze. Toch verloor het zijn glans doordat een wens ontbrak. En omdat de ontvangst zo koel was.
    Ik zal blij zijn als deze dag voorbij is en ik morgen de foto's kan opladen van de heerlijke dag gisteren zodat ik dié fijne herinnering terug kan voelen opleven.
    Wat een rotdag... de buschauffeurs waren vriendelijker dan dieme lief zijn... aan hun gemeende hartelijkheid kon ik me tenminste nog warmen... het andere doet mij van binnen heel erg hard huilen. En natuurlijk wordt mijn hart ook verwarmd door het gulle lachen van dat lieve kleine ukje. Toch heeft het niet geholpen eenmaal thuis om het donkere gevoel te verdrijven... té gevoelig voor de kilte en het gesnauw. Liever rust dan... rust en nie-mand hoeven zien. Mensen zijn toch niet aardig voor mekaar.

    15-08-2011, 00:00 geschreven door Lore

    Reageer (0)

    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.321. Stil
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Ik ben nog bezig te bekomen van alweer een binnendringing van een naar wezen uit mijn omgeving. Ze stalkt me. Ik heb mijn toevlucht gezocht tot één van die uitvluchten om te kunnen ontsnappen zodat ze me niet meer kon belagen met vragen die alleen tot doel hadden ze erna om te zetten in laster en kwaadsprekerij... ofwel om de weg opnieuw vrij te maken om me te kunnen raken. Nu ben ik als een ondoordringbare burcht geworden, in die mate dat het mogelijk is met een stalk(s)ter tenminste.
    Goed... genoeg daarover, ik daverde en heb mezelf tot bedaren moeten brengen... wat na een uur eindelijk is gelukt. Dat ik het iemand kon vertellen, scheelt.
    Gisteren maakten we opnieuw een uitstap... Er was zoveel te zien dat ik even alle voorzichtigheid vergat met als gevolg erger wondvuur dan vorige keer over mijn hele been... Je ziet bijna geen gewoon plekje meer... Op weg naar huis in de trein was er ook opnieuw spierpijn en stramme gewrichten. Zelfs beide polsen waren pijnlijk. Ook het beven van een abnormale koude kwam opzetten, zo erg dat ik me schaamde voor de medereizigers. Ik trok mijn jas aan maar het baatte niet. Toen zocht ik mijn heil in een koortswerend en pijnstillend middel dat ik gelukkig bij me had. Na een half uurtje was het beter... maar ik telde wel de minuten af tot ik thuis op de sofa kon liggen. Gelukkig had ik dat middel bij me, zo niet had ik van ellende niet meer geweten hoe te zitten en thuis te komen.
    Ik ken de verschijnselen... dan kan ik bijna niet gaan van pijn en daveren... eenmaal thuis kan ik niet eens een glas water halen om de pijnstiller te slikken of het water kletst er overheen van het enorme daveren. Dan heb ik het zo koud alsof ze me in badpak in putteke winter een uur buiten lieten staan. Ik zal volgende keer grenzen moeten stellen en voldoenderust inbouwen wil ik niet meer als een hoop ellende de thuisreis moeten aanvangen.
    Toch was het een zeer fijne dag... genoten met volle teugen. Ook al voel ik momenteel niet veel, dat komt wel als ik de foto's van mijn fototoestel kan bekijken, komen fijne herinneringen wel terug.

    15-08-2011, 00:00 geschreven door Lore

    Reageer (0)

    13-08-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.320. toch nog fijn
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Een glaasje wijn om te ontspannen. Stilaan ebde de spanning en dat nare, ondefinieerbare gevoel weg. Daarna keek ik een film en daarna nog een...  Ze kwamen vrij vroeg thuis en er is nog gebabbeld... gezellig samen. Daarna ben ik gaan slapen zodat ze nog verder konden babbelen. Dat deden ze wel zacht zodat ik kon slapen. Ik heb ze zelf niet naar boven horen komen zo stil waren ze... en dat waardeer ik zeer.
    Vanmorgen heeft het logeetje nog iets hartverwarmends tegen me gezegd... mijn hart maakte een sprongetje en binnen gingen de grote lichten aan... Hoe weinig moeite kost een lief woord en hoe groot en positief is de impact...! Mijn dochter is nog steeds nors, wellicht van te weinig slaap. Ik realiseer me hoe weinig erkenning ik nog van haar krijg... eerder is het op eieren lopen om geen snauw of grauw te ontvangen, ben er nog niet aan toe haar daarover aan te spreken... ik weet niet eens of ik dat wel wil... Misschien moet ik mijn grenzen duidelijker aangeven en laten merken dat ik er OOK nog ben...? Het zou fijn zijn als ik opnieuw iets van erkenning kreeg. Dat andere zuigt me leeg ...

    13-08-2011, 00:00 geschreven door Lore

    Reageer (0)

    12-08-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.319. Voel me rot...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Daar zet je de borden op tafel, ik had zelfs een gebakje voor ze mee als dessert. Ze eten en we praten maar ik word moe... heel erg moe. Er wordt me iets uitgelegd, ik kan bijna niet meer nadenken. Nu zijn ze weg maar niet voor ik een snauw en grauw kreeg omdat ze plots ergens onderuit wou, haar klus op mij afschuiven.  Ze beet me toe dat we dat toch zoooo niet afgesproken hadden. Nu, het verwonderde mij dat we dat zo niet afgesproken hadden. Had ik me weer in de luren laten leggen? Had ze me op die vlotte manier onder tafel gepraat? Het volstaat immers een serie woorden in snelheid op me af te vuren om me iets af te dwingen terwijl ik niet eens meer weet wàt ze me afdwingen.
    Waarom was het zo'n opgave voor haar? En vooral waarom wou ze dat nu plots annuleren terwijl ze het anders wél doet? Ik weet dat ze het niet zo nauw neemt, daar heb ik in het verleden héél véél last van gehad, maar nu gaan er bepaalde zaken niet meer. Ik haat het wanneer haar huisdier troep achterlaat, ongelukjes die kunnen vermeden worden.
    Zij praat mij soms helemaal in de war met al haar argumenten.  Soms heb ik de energie niet om te reageren of om helder na te denken over wat ze rad van tong allemaal in mijn maag splitst.
    Ik stond er dit keer op dat ze dat beetje tijd dat dààrin steekt, ook neemt en dus werd ik ten afscheid afgesnauwd. Voel me daardoor zeer beroerd omdat ze zo vertrokken is. Dat ken ik van vroeger, ze ruzieden metme en daarna vertrokken ze met hun vrienden. Konden ze lekker wat stoom afblazen over die 'onhebbelijke moeder' van ze. En ik bleef achter met een ellendig gevoel, op mijn kamer huilen, nood het ook even aan iemand kwijt te kunnen maar dat kon niet. 
    Een klein beetje respect voor me en niet steeds hun verantwoordelijkheden proberen ontduiken, zou al heel wat gescheeld hebben. Voel me ook nu ellendig, wellicht ook omdat ik me in de val voel want waar zij helemaal geen bezwaar ziet me in het bijzijn van een vriendin af te snauwen, voel ik me net geblokkeerd om dan te reageren en vooral duidelijk te maken wat ik van haar vraag. Ggelukkig kan ik hier mijn bezwaard hart toch gedeeltelijk luchten.
    Ik voel dat dit niet de eerste keer is, dat ik weer op weg ben naar dat ene thema 'als ZIJ maar gelukkig zijn'. Oppassen want het walsen over me heen begint weer zeer onprettige vormen aan te nemen.

    12-08-2011, 00:00 geschreven door Lore

    Reageer (0)

    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.318. Hoge kwetsbaarheid
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Zucht... wàt was dat vanmiddag voor ik vertrok. Ik kon het bijna niet aan om naar buiten te gaan. Onzeker en angstig. Lang geleden dat ik het nog in deze mate had.... Het was om het even wat ik aantrok, niets bood die bescherming die het anders doet, in welke outfit ook, de angst bleef. Uiteindelijk trok ik wat aan wat me het meeste zekerheid bood, daarover mijn regenjas in een onopvallende kleur. Het liefst was ik vandaag veilig binnen deze muren gebleven.
    Ik moest echter naar de bank en andere zaken in orde maken. Heel het lijstje administratieve verplichtingen afewerkt... en in plaats van biertjes kocht ik een fles wijn. Zo kon ik in de zaak waar ik wierookstokjes wilde kopen gelijk ook de wijn aanschaffen. In hoe minder verschillende plaatsen ik moest zijn,  hoe beter.
    Onderweg nam de onzekerheid stilaan af. Rottig om zo onzeker over straat te lopen. Onder de grond wilde ik lopen zodat niemand me kon zien. Had het gevoel dat iedereen anders op me zou spugen. Blij dat ik opnieuw thuis ben. Om duistere reden werd ik erg down.

    Straks komt de vriendin van mijn dochter. Daarna gaan ze uit en blijft ze slapen. Dat is wellicht vanavond en morgenochtend even druk en vermoeiend en een zekere druk op me omdat ik me thuis even niet meer zo thuis zal voelen, even niet meer op mezelf kan zijn maar het is wel leuk voor mijn dochter en ach... vanavond is er mogelijkheid genoeg om te rusten en na morgenochtend.

    12-08-2011, 00:00 geschreven door Lore

    Reageer (0)

    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.317. Dat was een goed slaapmutske
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Het gevoel van angst wat me de laatste tijd plots overvalt na het avondje tv en wat me tegenhoudt om te gaan slapen, heb ik gisteren kunnen milderen doordat ik op een zender een uitzending van Pukkelpop ontdekte. Ik heb de hele uitzending gevolgd, (bijna twee uur en tot bijna twee uur vanmorgen)... mààr ik voelde me erna goed en niet meer angstig of eenzaam, niet meer dat ijle gevoel, dat balanceren op de evenwichtsbalk van net geen paniek. Ge-no-ten van de uitzending, van de muziek, van alle artiesten (waarvan ik de naam opschreef om ze mijn dochter s'morgens te laten zien... )
    Ik vind het fijn dat die uitzending er was want het is een festival dat ik om diverse redenen nooit zal kunnen bijwonen. Het is beangstigend vind ik die gewoonte om mekaar een ferme duw te geven... ik begrijp daar de reden niet van maar het boezemt me wel angst in en ik wil er alvast nooit tussenstaan. Omdat ik van de meeste muziek daar hou, heb ik door deze uitzending kunnen meegenieten al is op een festival zelf staan nooit te vergelijken met thuis natuurlijk. Vandaag moet ik ze-ker de administratieve verplichtingen volbrengen want het wordt lang weekend.

    12-08-2011, 00:00 geschreven door Lore

    Reageer (0)

    11-08-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.316. koken maar wel op deze voorwaarde...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Na het harde labeur in de tuin kon ik bijna niet meer op mijn benen staan.
    Ik zag me niet meteen aardappelen schillen en wortelen schrapen voor 5 personen (twee porties vandaag, morgen een bezoeker erbij, drie dus). Mijn dohter dook meteen in de badkamer na haar uitje met een vriendin. Daardoor moest ik moe en bezweet nog een half uur wachten eer ik aan de beurt was. Ik heb die tijd benut om wat te rusten en terwijl mijn vorige blogje te schrijven. Ik hoopte uitgerust te zijn om zelf nog een douche te nemen en daarna terug energie hervond om het tofugehakt aan te braden met uien en look die ik uiteraard ook nog moest pellen en versnijden. Dan het mengsel aardappelen-wortels op smaak brengen met boter, kruiden en het tofugoedje... en eten maar. Ondertussen dweilde ik ook nog de keuken.
    Morgen hebben we dus een logeetje... en ik vond niet dat ik voor de hele zooi moest opdragen... vandaar mijn vraag om hulp van mijn dochter. Zij schilde aardappelen en schraapte de wortels, ik verzorgde het overige werk.
    Morgen is ze al van 's middags op pad met een andere vriendin, komt naar huis met haar om te eten en duikt s'avonds het uitgangsleven in. Fijn voor haar maar zoals ik al zei, dààr hoef ik écht niet allemaal alleen voor in te staan. Goed dat ik de grenzen beter bewaak.

    11-08-2011, 00:00 geschreven door Lore

    Reageer (0)

    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.315. mijn administratieve verplichtingen uitgesteld
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Ik kon het werkelijk niet opbrengen om vandaag onder de mensen te komen... dus heb ik die administratieve verplichtingen uitgesteld tot morgen. Ik dook terug in de tuin en heb daar verder gewerkt met mijn muziek flink luid op mijn oren.
    Ik voe me weer wat beter al ben ik slecht gehumeurd door opnieuw een confrontatie met het thema 'als ZIJ maar gelukkig zijn'. Maar liever slecht gehumeurd dan vlak, mat, leeg, dood van binnen. Zo kan ik eindelijk weer mijn tanden laten zien als iets me té gor wordt. Ik heb ettelijke ballonnetjes doorprikt. Met mijn voeten rammelen dat is er voorlopig niet meer bij. Gelukkig maar. Ja waarlijk het werken in de tuin heeft me dit keer wél deugd gedaan.

    11-08-2011, 00:00 geschreven door Lore

    Reageer (0)

    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.314. Tijdens een crisis
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Tijdens zo'n crisis komt er vaak een soort paniek opzetten... en in die paniek grijp ik naar alle mogelijke houvasten lijkt het wel. Zo stuurde ik een mailtje naar een vriendin om toch nog een keer een praatje te kunnen doen. Ze had me toch laten weten, dat ik het maar moest laten weten als ik nog eens nood had aan een babbel? Waarom ik het niet eerder heb gedaan? Omdat ze vaak niet antwoordt op een mailtje, ook niet na de dood van een vriend maanden geleden.
    Ook wilde ik hier eerst niet meer te schrijven tot ik zeker was dat het 'gevaar' geweken was, uit angst anderen te belasten of om veroordeeld te worden zoals door die ene geblokkeerde. Die strooit overal gul zijn 'reddende engel-woorden uit'... Al je het echter waagt één van zijn ego-trippende onwaarheden recht te zetten (het gaat tenslotte over jezelf waarvan hij meent dat alle-maal te doorgronden ) of wanneer je doorkrijgt waar het hem werkelijk om te doen is... (zichzelf ophemelen door zijn valse gevoel van oneindige goedheid) dan krijg je de wind van voor, een uiterst gemene wind...!!!... want dat soort reddende engeltjes verdragen vreemd genoeg geen weerwoord, niet eens als ze de bal volledig mis slaan. Ik huiver nu van dat heerschap... ik ben hem toevallig op een site van een ander opnieuw tegengekomen met dezelfde stroperige woorden... ach hij wil meegaan en steunen... Ja, dàt heb ik zelf ervaren. Voor dat soort mensen ga ik voortaan een blokje om.
    Dat ik niet aan mijn angst om verder te schrijven, heb toegegeven, komt door de mensen hier waar ik wel begrip en steun van ervaar. Het schrijven geeft tenminste een beetje lucht aan de duisternis in me.

    11-08-2011, 00:00 geschreven door Lore

    Reageer (0)

    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.313. een crisis
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Ik voel ze zelden aankomen, ik weet niet precies waardoor ze ontstaan maar het was gisteren duidelijk een crisis. Het is vooral ontgoochelend omdat ik toch bezig was uit te zoeken waarmee ik me goed kon voelen, wat soelaas bracht. Ik rommelde gisteren, een andere dag werkte ik in de tuin... maar het heeft blijkbaar niet geholpen, het werd nog erger. Nog steeds vermoed ik dat er teveel gaande is, dat ik amper tijd en ruimte vind om emotioneel tot rust te komen. Door de aanwezige onrust is dat zo mogelijk nog moeilijker, dan wil ik net met iets bezig zijn.
    Het hele ritme is uiteraard ook verstoord door de vakantiemaanden en daarbij het vooruitzicht drie weken geen therapie, een mens zou voor minder tilt slaan zeker? Toch merk ik dat ik me met al die argumenten  niet kan verzoenen. Nog altijd niet in staat mijn eige grenzen te accepteren, omdat ze zo verdomd onduidelijk zijn. Vandaag probeer ik opnieuw rust te vinden. Ik had graag een kamer aangepakt. Uit angst voor nog een crisis weet ik het even niet meer. Een verwittigde vrouw is er toch twee waard? Ik kan aan die kamer beginnen terwijl ik tegelijk uitkijk dat het me niet teveel wordt.Alsof ik uit een fel draaiende molen kom. Het raakt me ook dat ik van mijn omgeving uit weinig of geen aandacht meer voel. Het raakt me dat alles weer zeer fel rond ze draait, dat ze niet eens voor even stilstaan hoe zaken op me overkomen... Ik heb het dan niet over de depressie of de klachten van bps, neen slechts over mij als menselijk wezen. Soms voelt het of ze als buldozers over me heen walsen zonder ook maar één keer stil te staan bij hoe ik bepaalde zaken ervaar of voel. Het komt erop neer dat het slechts van één zijde komt. Altijd alert zijn dat je ze niet kwetst of ongeduldig bent maar omgekeerd? Zucht. Het lijkt wel of ze denken dat ik niet ook mijn gevoelens heb.
    Omdat ik ze meer zie is het nog moeilijker om me af te schermen tegen de impact van gesnauw en gegrauw. Voel me nogal donker geworden, de zin om buiten te komen is geheel verdwenen. Opnieuw mezelf naar buiten duwen en dat zal ik ook vandaag moeten doen, enkele dringende administratieve verplichtingen.
    De plannen die ik maakte, zijn vergruisd, het zegt me allemaal niets meer. Ik weet niet meer of ik ze toch moet uitvoeren of net niet en thuis rust proberen in te bouwen. Het blijft een strijd tegen een onzichtbare vijand, één die steeds van gedaante verandert.
    En  hele zwermen sferen van vroeger komen weer naar boven. Het is de atmosfeer, blijkbaar een bepaald weer dat me terugvoert naar een hele nare tijd uit mijn jeugd.

    11-08-2011, 00:00 geschreven door Lore

    Reageer (0)

    10-08-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.312. ziekelijk wantrouwen?
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Voel me rotellendig. Moet ik werkelijk nog geloof hechten aan de woorden van mijn psychiater? Zou hij werkelijk telefoneren als de geboorte later zou plaatsvinden? Ik geloof het niet. Ik geloof niets meer en niemendal. Waarom zou ik? Is het zo normaal dat mijn twee sessies op de week geannuleerd worden? Alsof het om een luxe gaat?
    Ik heb hier zo'n genoeg van allemaal. Wat betekent therapie? En wat houdt ze meer in dan een 'bijkomstigheid' niet voor mij maar voor mijn psychiater? Hoe kan het anders dat hij er zomaar van uit gaat dat ik de sessies gehalveerd om redenen die niets met de therapie te maken hebben moet plaatsen? Alsof het om willekeur gaat... Stom leven. En stom geloof in mensen. Ik ben moe... op heel veel vlakken.
    Waarom zou ik me nog 'goed' houden? Ik voel me al zo lang niet meer goed... Ik hang de dappere uit, de moedige... waarom? Om stomme veroordelingen te kunnen 'verwerken'? Neen het gaat niet zo goed met me.

    10-08-2011, 00:00 geschreven door Lore

    Reageer (0)

    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.311. van streek
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Het is de eerste keer dat ik het niet zie zitten drie weken geen therapie en erna in plaats van twee keer maar één keer...  Ik begrijp de beweegredenen van de psychiater maar hij begrijpt blijkbaar niet hoe dàt voor mij is. En dat het allemaal als vanzelfsprekend aanvaard moet worden... geen vervanging... geen opvang... trek j plan maar. Wat ben ik meer dan een artikel in het economisch gegeven?

    Voor ik aan het sorteren, oprommelen en schoonmaken begon heb ik me de ellende gezocht naar zelfhulpgroepen voor borderline persoonlijkheidsgestoorden maar ik vond er geen in mijn buurt. Ik zal me lid maken van een vereniging voor mensen met een psychische stoornis in de hoop lotgenoten te kunnen ontmoeten. 
    Waarom bleef de aardige man die ik kende altijd lachen, waarom liet hij nooit wat los over wat hem het leven bemoeilijkte? Waarom maakte hij een einde aan zijn leven? Waarom heeft hij niet met mij gepraat al kende hij me niet zo goed? Misschien hadden we mekaar kunnen helpen. Ik voel me niet zo goed... en in de steek gelaten.

    10-08-2011, 00:00 geschreven door Lore

    Reageer (0)

    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.310. Dat lichaam wil niet mee
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Ik was nog maar een kwartiertje bezig of mijn lijf en leden wilden al niet meer mee... alsof alles uit lood bestond. Omdat ik perse wilde verder werken, nam ik een glaasje bio-cider. 2° alcohol was blijkbaar niet hét ultieme middel om het lood uit mijn lijf en leden te krijgen dus nam ik een biertj uit de koelkast 9°. Lekker... en daardoor kon ik tenminste tot nu doorwerken. De hele hal is gesorteerd en hemel wat stond daar een zootje ongeregeld... Er was daar zelf een rieten tas boordevol rommel... Heb ik uitgekieperd en uitgezocht wat nog bruikbaar was. De rest sorteerde ik bij het plastic en het vuilnis. Aaaaah... ruimte eindelijk.
    Nu even uitblazen voor ik het stof overal bij elkaar veeg en dweil zodat het fris is. Misschien kan ik dan morgen wel aan de kamer beginnen.
    Tjonge moe maar het is goed dat ik doorzette. Mijn leven is leeg, mijn huis boordevol. Voor een goed evenwicht te verkrijgen ben ik goed bezig, toch? Ik zou verder willen huilen en schreeuwen maar zoals altijd blijf ik doodstil. Straks schuiven we pizza in de oven want puf om te koken heb ik écht niet meer.

    10-08-2011, 00:00 geschreven door Lore

    Reageer (0)

    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.309. Ik wil deze dag goed benutten
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Omdat ik vandaag wellicht een heel eind van de dag alleen ben, wil ik die goed benutten. Omdat de smurrie binnen me, me steeds meer opslokt en ik voor drie weken zonder therapie sta, probeer ik mezelf 'bezigheidstherapie' te geven. Ik voel me vreemd, alsof ik de herfst al ruik en de bijhorende stemming komt er op kousensokken aan. Ik nam me voor vandaag een deel van de hal onder handen te nemen. De spullen die er staan, hangen me stilaan de strot uit. Daarna wil ik een kamer aanpakken zodat ik er een crea-kamertje van kan maken. Het is er zo gesteld dat ik er niet eens meer door kan tenzij ik halsbrekende toeren uithaal, steeds de angst om te vallen, zeker daar mijn evenwicht vaak te wensen over laat. Het komt door de kleedjes die ik opnieuw uit de kast haalde. Inmiddels weet ik dat ik me de moeite verder kan besparen, de kans is uiterst klein dat ze iets van wat ik meebreng mooi vindt. Waarom zou ik dus al die kleedjes opnieuw uitwassen en uithalen? Mijn jongste viindt ze wel leuk, dus hou ik ze wel voor haar bij. Dus ik wil die kamer sorteren, al die zakken met kleedjes terug de kast in. Misschien sorteer ik ze nogmaals en hou ik een deel opzij voor de kringloopwinkel. Of de boeken uit die kast bestuderen. Alles is goed om bezig te blijven en wie weet verdwijnt het gevoel van zinloosheid wel.

    10-08-2011, 00:00 geschreven door Lore

    Reageer (0)

    09-08-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.308. kleine prikjes
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Het is te belachelijk om nog maar aan te denken... maar het was opnieuw zo'n dag dat stomme, kleine niet zo aardige opmerkingen me van streek maken al laat ik het niet merken.
    Mijn dochter maakte enkele opmerkingen zo langs haar neus weg en uren erna voel ik nog steeds hoe het me kwetste. Ik haal mijn schouder dapper op, maar van binnen wil het niet mee. Dan vraag ik me af of het werkelijk zo moeilijk is om mij te nemen zoals ik ben met dié stijl kleding die ik graag draag? Ik hou ook niet van de stijl die zij draagt voor mezelf maar ik voel me nooit te beroerd om haar andere smaak te appreciëren. Waarom moet de ene mens persé zijn smaak opdringen aan de ander? En erger nog waarom menen ze dat die andere smaak 'minder mooi, minder waardevol' is dan die van zijzelf? Waarom menen zij hun eigen smaak dé maatstaf??? Moe word ik er van... en down, zo stom dàt is. Ik weet dat de spullen waarin ik me kleed bij me passen... en ik voel me er veilig en goed in... maar het raakt me wel die onaardige opmerking. En verder is het zo dat ik zulke opmerkingen nooit zal maken over anderen hun kleding... ik schrik me dan ook rot wanneer anderen bot zijn of menen het recht te hebben mij op mijn kleidingstijl aan te spreken, toevallig omdat zij een andere stijl verkiezen. Ook een tante kan er wat van maar of ik ooit nog maar dacht een opmerking te maken over wat zij dragen? Neen ik zou niet weten waarom. Het is toch goed dat ieder een eigen smaak heeft? Waarom vinden zij dat ze beledigend mogen zijn wat mijn smaak wat kleding, interieur enz... betreft? Ik laat me nog steeds 'vloeren'. Van de schok weet ik zelden ze van repliek te dienen. Neen... geef mij maar een kluizenaarsbestaan... want soms ben ik dat gemoei flink zat.

    09-08-2011, 00:00 geschreven door Lore

    Reageer (0)

    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.307. Niet te veel stil staan bij...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Dit titel zal ik nog vaak gebruiken, vrees ik, 'niet te veel stil staan bij...'
    Dromen die ik droomde, ik herinner ze me niet... wel die van vorige week. Ik droomde dat mijn vader op sterven lag en al de gevoelens van angst en verdriet erbij... terwijl mijn vader ondertussen 15 jaar geleden gestorven is... Wellicht heeft het te maken met het gemis, dat je af en toe nog heel scherp kan voelen als je dingen meemaakt die hem ook zouden beroerd hebben.
    Ach... het gaat beter vanochtend en voor de rest van de dag zien we wel. Misschien ga ik terug een engelenkaartjes trekken of psychologische inzichtkaart. Dat zijn dingen die toch moed kunnen geven. Ik weet immers even niet meer hoe het te hanteren, ik tast in het donkere. Wat er scheelt is niet tastbaar of zichtbaar, je hebt er het gokken naar.

    09-08-2011, 00:00 geschreven door Lore

    Reageer (0)

    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.306. een nachtelijk bericht
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Zo'n gevoel van eenzaamheid dat niet verdwijnt, laat me hier opnieuw nog één van mijn zeldzame nachtelijke schrijfselen schrijven. Ik weet geen goede woorden om te verwoorden wat is omdat ik wat ik voel niet weet te benoemen. Het zou misschien iets eenvoudiger zijn als ik het wel kon beschrijven. Is het verdriet, pijn, angst? Om iets waar ik niet bij kan. Ik weet dat het helpt hier nog een blogje te schrijven... zo niet gaat de angst en die vreemde pijn mee de trappen op naar mijn slaapkamer. Een dag waarop een lief klein kind geboren was, een kind als een zon, een engeltje dat niet lang leven mocht. Misschien is het dat wat me heel de dag omzwachtelde. Er kwam een zonnestraal en ze verdween opnieuw. 
    Tijdens de avond kwam een gevoel van onbehagen omdat mijn jongste vroeg ging slapen en ik of ik wil of niet toch weer die bezorgdheid en angst voel of het wel gaat met haar, of er haar iets dwars zit. Ik weet uit ervaring dat ik het best de volgende ochtend vraag en niet nu. Soms boezemt het leven me zoveel angst in. Ik spreek er met niemand over... alleen tijdens de sessies... en gedeeltelijk hier. Ik hoorde bijvoorbeeld vanavond wel drie maal een gebrom... dan probeer ik na te gaan of het om een vliegtuig gaat... want de angst sluipt stil over mij dat de wereld misschien bezig is te vergaan. Straks ga ik slapen, maar eerst moet ik lezen, zo kom ik beter in slaap. (zonder lezen lig ik urenlang wakker). Morgen zal de dag er hopelijk anders uitzien... misschien voel ik me dan niet meer zo vreemd. Wellicht komt het opnieuw door teveel gebeurtenissen vorige week en tijdens het weekend al waren er zoveel leuke bij, de prijs die ik erna moet betalen, voelt zeker na vandaag het niet waard... ik moet meer doseren wat erg moeilijk is als je het eigenlijk allemaal heel graag wil... Het is ook moeilijk om op al wat ze me aanboden 'neen' te zeggen. Zowel voor mezelf als voor de ander... Wat moet ik als verklaring geven, dat ik erna emotioneel tilt sla en de ruimte in geslagen word, in die mate dat ik me barslecht voel? Soms ben ik het beu. Psychisch leed wordt nog door veel mensen als 'aanstellerij' gezien, niet ernstig genomen, waardoor je er vaak alleen mee blijft. Je hoeft niet op meeleven te rekenen of op begrip. Daardoor verkies ik een eiland omdat het minder, veel minder pijnlijk is dan met mensen om me heen die kil op me reageren of veroordelen om wat ze niet (willen of kunnen) begrijpen. Het is een psychische kanker en de pijn ervan kan je met weinig mensen delen. Sommigen begrijpen het pas als het ze zelf overkomt. Het zij zo... ik ga verder mijn weg, die nog steeds bezaaid is met vleesetende planten, schorpioenen, giftige adders... maar gelukkig ook met bloemen, vriendschap, begrip en warmte. 

    09-08-2011, 00:00 geschreven door Lore

    Reageer (0)

    08-08-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.305. Ik denk comfortabel... bijna niets
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Het is een vreemde vakantie. Ik voel me mat, vlak, een ander dan ik was. Ik dacht plots aan die ik vroeger vriendin noemde. Ik denk daar nu heel anders over. Flink moe ben ik na het zwoegen in de tuin, ben zelf niet gestopt voor de stortbui.
    De eerste week zonder therapie begint. Drie weken geen sessies. En na die weken valt één sessie in de week weg. Het lijkt allemaal zo vanzelfsprekend... maar dat is het niet.
    Dat is het voordeel van een patiënte waarvoor alles zowat mat en vlak werd die manipuleer je als een marionet. Of toch op dat vlak. Ze zwijgt en slikt. Ze begrijpt de oorzaak maar wat ze er verder mee moet als het haar niet gaat? Dat blijft een open vraag. Tjonge, wat doe ik raar... maar ik voel me ook rààr.

    08-08-2011, 00:00 geschreven door Lore

    Reageer (0)

    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.304. kan het niet blijven negeren
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Het is duidelijk dat ik het niet kan blijven negeren dat het hoog tijd is om me even in te kapselen. In een vertrouwd ritme klusjes te klaren en rust nemen, ben bezig te verdwijnen, op te lossen in het wazige, mistige.
    Ons uitstapje voor morgen is uitgesteld. Misschien waag ik me verder aan de tuin of pak een van de kamers aan. Misschien ga ik aan de slag met naald en draad of neem ik mijn schilderborstel in de hand en maak dat ene schilderij verder af dat ik ergens meer dan een half jaar geleden begon. Veel zin om te lezen heb ik niet... maar misschien straks wel.
    Het leven lijkt een visbokaal met alleen water.

    08-08-2011, 00:00 geschreven door Lore

    Reageer (0)

    07-08-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.303. de naweeën
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Ik nam me gisteren voor om niet meer te lang te wachten met de kennis te bezoeken. Zij vindt het fijn als ik kom... ik heb altijd zoveel te vertellen, vindt ze, en ze vindt het prettig om naar mij te luisteren, zegt ze. Ik weet dat wat ik vertel veilig bij haar is en ze niet over mij zal roddelen, noch zal ze ooit iets wat ik haar vertelde, verder vertellen. Nu was het een half jaar geleden. Door alle drama's die er hier plaatsvonden, zie je me niet of elders verschijnen.
    Vandaag vatte ik de koe bij de horens en smeedde ik het ijzer terwijl het nog heet was. Ze is ook een moeder die door enkele van haar kinderen naar behandeld is, gedeeld leed is half leed. Je begrijpt van mekaar beter de onmacht. Zij geeft me steeds kracht door haar lakonieke houding. Ze laatzich niet zo vlug omver rijden. Soms moet ik zo lachen om de vanzelfsprekendheid waarmee ze haar grenzen trekt.
    We hebben wat afgebabbeld en afspraakjes gemaakt om samen naar her en der te gaan. Onmiddellijk na thuiskomst ben ik opnieuw in die mate moe en gebeurt er ook telkens iets met mij dat zoveel pijn doet dat ik naar de dood verlang. Ik ken het ondertussen al jaren, het lijkt maar niet weg te gaan maar ik negeer het,al zou ik alles bij elkaar kunnen schreeuwen en huilen wat ik nooit doe. In de plaats ervan neem ik een glaasje wijn of bier en lucht ik mijn hart hier. Straks ga ik aan het koken en daarna zal vast het goede van dat bezoekje weer boven komen drijven. Ik weet nooit waar die pijn vandaan komt.

    07-08-2011, 00:00 geschreven door Lore

    Reageer (0)

    >

    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!