Ik ben Eddy, en gebruik soms ook wel de schuilnaam edsbev.
Ik ben een man en woon in Beveren-Waas () en mijn beroep is onderhoudstechnieker (invaliditeit).
Ik ben geboren op 19/12/1957 en ben nu dus 67 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: fotografie, light room,politiek, wandelen en fietsen, vooral om in beweging te blijven.
Sinds juni 2011 heb ik vernomen dat ik een hersentumor heb. Na verschillende behandelingen zonder resultaat krijg ik nu Avastin. Ik hoop dat dit aanslaat.
over-leven met een glioblastoom (hersentumor) en CVS zolang ik blog, ben ik er nog.
11-01-2012
Spannende dagen
Morgen een MRI scan laten nemen om de evolutie van de tumor te bekijken. Ben echt benieuwd of al de behandelingen een gunstig resultaat hadden. Na de san op consultatie bij de neurochirurg en vrijdagbij de oncoloog. Nog twee spannende en vermoeiende dagen. Hoop eindelijk eens goed nieuws te krijgen want de laatste 10 jaar heb ik mijn deel van pech wel al gehad. Maar ja niets is eerlijk verdeeld in onze wereld en we moeten leven met wat komt. Misschien heb ik wel slecht karma zoals mijn dochter soms lachend zegt.
Soms vraag ik me af of de mensen dom zijn. Wanneer ik ga wandelen of in een winkel kom wordt ik geregeld aangestaard door sommigen zoals een koe naar een trein kijkt. Soms is het zo erg dat ze zelfs ergens tegenaan lopen. Ik vermoed dat het te maken heeft met mijn 'kapsel' hier en daar een begin van haargroei in een verder dorre hoofdvlakte en dan achteraan nog een groot litteken. Mensen let dus op als je me tegenkomt, kijk waar je gaat of je krijgt nog een ongeluk.
Nu ga ik de toiletzitting vervangen, de oude was versleten en zag er ook niet meet uit. Ik zal het dus vandaag maar doen want vermoedelijk zijn de volgende dagen weer chemo en dan er terug boven op komen. De eerste dagen van Temodal lukken tot hier toe vrij aardig, maar dan begint de allesoverheersende vermoeidheid gedurende een paar weken. 't komt er op neer dat ik me 1 week beter voel en de andere weken is het de dag zo goed mogelijk doorkomen.
Ben ook eens nieuwsgierig welk voedingsmidel ik nu plots niet meer zal lusten, het zijn al tomaten (een van mijn lievelingsgroenten) geweest, vorige keer had ik last met gefrituurde zaken dus het blijft spannend wat het deze keer zal zijn.
Misschien tot morgen als alles goed is en ik op tijd thuis ben.
Vandaag nog eens goed gewandeld, weinig wind (in vergelijking met vorige dagen en een mooi zonnetje. Had mijn oud nikon toestelletje (2Mp) nog eens meegenomen moest er onderweg iets te fotograferen vallen.Veel was er niet te beleven daarom een foto van het fiets/wandelpad langsheen de spoorweg Gent-Antwerpen.
Nu ga ik 'kriekskes maken met frikandon. Vroeger een feestmaal dat voorbehouden was voor kermis. Nu eten we dit geregeld en 't is lekker!!
Deze nacht heeft de wind zijn best gedaan. Gelukkig zonder veel schade hier bij ons. Gaan wandelen zal er niet inzitten denk ik, je moet immers geen zotte risico's nemen om een of ander tegen je hoofd te krijgen. We hebben zo al kopzorgen genoeg.
Gisteren vernam ik dat trainer Jordy van de ploeg van onze zooo er mee stopt. Hij is een zelfstandige zaak begonnen en hierdoor is de vrije tijd te beperkt om nog verder te doen. We zullen hem missen, zowel de ouders als spelers, hoe het nu verder moet zullen we wel zien.
Mijn twee poezen timo en toulouse trekken zich van het weer niet te veel aan, ze liggen hier al gans de voormiddag te spinnen en...staks na het eten leg ik me er een tijdje bij om te rusten
Vanmorgen opgestaan met een beetje hoofdpijn. Direct spookt er dan door mijn hoofd of er iets aan het groeien is. Niet gezond zulke ged&achten en die kan je dan maar beter snel opzij zetten.
Na de storm van gisteren was het vandaag veel beter weer en besloot ik een wandelingske te gaan maken om alles eens goed te laten 'verluchten'.
Wat opvalt is dat de natuur er echt begint uit te zien als vroeg in de lente, bomen krijgen botjes, katjes verschijnen aan de bomen....en alles ziet al (of nog ) mooi groen.
ook d afvoerbeken draaien overuren na de natte dagen en zonder 'botten' moet ge niet in 't veld gaan wandelen. Gelukkig heb ik mijn ABL'botinnen die tegen alles bestand zijn...
't wandelen ging vrij goed vandaag en ik had geen overdreven last van vermoeidheid (ben wel efkens gaan rusten in Hof Ter Saksen) en na mijn wandeling was ook de hoofdpijn veel minder. Heeft waarschijnlijk te maken met spanning of zo, niet elke dag is dezelfde en af en toe spookt het wel eens in mijn hoofd.
Nu ga ik wat eten in elkaar flansen en dan rustig TV kijken.
Net nu ik we wat minder moe voel is het geen weer om een hond door te jagen, regel wind. Ben wel even tot op de markt geweest met R om wat eten te halen.
't is nu net 1 week geleden dat de chemische oorlog met temodal is gevoerd en nu begin ik me terug iets minder moe te voelen. nog enkele kuren te gaan als alles volgens plan verloopt. Nu is het weer wachten tot de mri scan en de bloedcontrole.
Daarnet kreeg ik van HRSH de foto's binnen van de kerstfuif. Blijkbaar was er op 28 december een fuif georganiseerd. Waarom weet ik niet maar blijkbaar mocht dit niet op de site komen en vond men het niet nodig om me hiervan op de hoogte te brengen. Uit het oog uit het hart of kunnen ze op dit moment niet genoeg van mij profiteren? Ik denk er dan ook sterk aan om volgend seizoen de site niet meer te doen.
Als alles goed gaat met mij heb ik nog genoeg zaken om me bezig te houden.
R is juist thuisgekomen en 't is tijd om te eten...wat ik ondanks de chemo nog steeds vrij goed kan.
Alweer een jaar voorbij en op naar een volgend. Wanneer ik terugblik op 2011 heb ik niet veel om vrolijk over te zijn; gans het jaar gesukkeld met de gezondheid met als dieptepunt de mededeling dat ik hersenkanker heb. Ondertussen loopt de behandeling verder. Na een operatie, radiotherapie gecombineerd met chemo zit ik nu in de chemofase(6maand) . Om de maand 5 dagen pillen pakken (temodal) waar je zo moe van wordt dat je echt het liefst gans de dag in bed zou blijven. Dit is echter geen oplossing, de vermoeidheid wordt dan steeds groter. Daarom probeer ik elke dag een wandeling te maken om een beetje fit te blijven en dit gecombineerd met mijn oefeningen van de kinesist. Tot hiertoe is dat op een enkele keer wel altijd gelukt.
Op echt mooie en goede dagen trek ik er zelfs op uit met mijn camera (zoals je hier veelvuldig kan zien op mijn blog.
Wat 2012 gaat brengen is een grote vraag, we zullen proberen er met een dag seffens door te komen en blijven hopen. De onzekerheid of de behandeling echt goed aanslaat is een van de moeilijkste zaken; vorige MRI scan kon hieromtrent nog geen uitsluitsel geven zodat er op 12 januari een volgende scan is gepland. Het wordt dus nog een paar dagen in onzekerheid verderdoen, maar we blijven positief net zoals een bloggende lotgenoot (peef) zegt: ZOLANG IK BLOG, BEN IK ER TENMINSTE NOG!
Het is weer een tojdje geleden. Reden is dat ik me moeilijk kon concentreren en mijn gedachten steeds afdwalen naar wat er gaat komen. Momenteel gaat alles vrij goed maar steeds spookt de vraag of de behandeling aanslaat of niet, en dit onzekere wachten is vermoeiend. De komende week zal ik het dan ook weten. Op maandag een MRI scan en op woensdag consultatie bij de Neurochirurg en de oncoloog. Langs de ene kant misschien iets om naar uit te kijken, aan de andere kant misschien moeilijker te verwerken nieuws, je moet met alle mogelijkheden rekening houden. Het ik nog wat extra tijd kunnen 'kopen'? Moet ik met het ergste rekenin,g houden? Hoe loopt alles verder? Welke mogelijkheden zijn er nog en wat zijn hi"erbij de gevolgen?
Een ding weet ik zeker, ik heb geen zin om verder te gaan als elke menselijke waarde weg is. Wanneer ik mijn dierbaren niet meer bewust kan meemaken en hen enkel tot last zal zijn is het voor mij genoeg. Ik zou graag hebben dat ze me herinneren in de mooie momenten die we samen hadden.
Doch dit wil niet zeggen dat ik het zo maar opgeef, ik blijf geloven dat er nog mooie momenten zullen komen en met die gedachte ga ik verder.
Ondertussen ga ik elke dag wandelen en heb ik van de gelegenheid gebruik gemaakt om enkele herfstfoto's te maken op hof ter saksen.
De kleurenpracht op een zonnige ochtend is overweldigend mooi, daarvan kan ik genieten, zittend op een parkbankje.
Gisteren ben ik dan nog eens naar het Fort Steendorp getrokken. Ook daar maakte ik nog enkele foto's om de herfstsfeer vast te leggen.
Het wandelen gaat me nog goed af, wel ben ik vlugger moe en zoek ik al eens een bankje op. Ook de duurtijd is een stuk minder dan vroeger, maar door oefenen gaat het steeds iets beter.
Hopelijk tot volgende blog en we duimen dat het met positief nieuws kan zijn...
Maandag was mijn laatste radiotherapie en ik ben er niet kwaad om. Zowel de behandeling als de rompslomp zorgt voor een grote vermoeidheid. ELKE dag naar het ziekenhuis in Antwerpen, radiotherapie en chemo ... daar wordt je moe van.
Wel wil ik hier alle chauffeurs van de B-mobiel dienst van harte danken voor hun inzet. Zij zorgden ervoor dat ik elke dag op tijd op mijn afspraken was en dit allemaal als vrijwilligers met enkel een onkostenvergoeding voor hun benzine. bedankt mannen en vrouw voor alles.
Nu heb ik dus een korte rustpauze, binnen 14 dagen controle van bloed (na chemo) en binnen een maand een MRI scan om het resultaat van de behandeling te beoordelen. Dus nog een maand in het ongewisse en ondertussen het beste hopen, en genieten van de betere dagen.
Bij onze voetbalclub HRSHaasdonk gaat het ook niet zo best. Sinds de veranderingen aan de 'top' van de jeugdwerking loopt bijna elke week wel een en ander in het onder, afgelaste wedstrijden omdat er foutieve info wordt gegeven, afgelaste trainingen, te weinig spelers door slechte communicatie. Ook de eerste ploegen doen het niet zo denderend, aploeg staat op een 8ste plaats terwijl de ambitie is voor het kampioenschap te gaan. Bploeg staat helemaal onderaan met nog geen enkele gewonnen wedstrijd, maar ja hier moest de trainer in het begin van het seizoen buiten wegens persoonlijke vete die een van de bestuursleden had.
Ook onze jeugdvoorzitter gaf zijn ontslag omdat er met de hoofdcoördinator en de secretaris (ega van hoofdcoördinator) niet te werken valt. Ik kan ervan meespreken als webmaster van de ploeg (voorlopig toch nog).
Ondertussen ben ik al beschuldigd van ondermijnen van de jeugdwerking, samenzwering enz...door mensen uit het bestuur. En dat allemaal omdat ik af en toe eens een gesprekje heb met onze (ex) jeugdvoorzitter en de (ex) jeugdsecretaris.
kortom ik denk niet dat ik volgend seizoen nog deel zal uitmaken van de HRSH-ploeg, of er moesten drastische veranderingen ten goede gebeuren. Ik heb wel wat anders aan mijn hoofd nu dan tegen mijn zin mee te werken met slijmballen en onbetrouwbare individuen met een narcistisch trekje.
Op dit moment staat mijn gezin en mijn gezondheid als eerste prioriteit.
zondag ben ik er op uit getrokken naar de potpolder in Bazel. Om 7.00u vertrokken omdat ik niet in de felle zon mag komen. Het was een stille, mistige ochtend. Om rond 7u30 begon de zon door de mist te prikken wat enkele mooie beelden opleverde.
De beelden het ik gemaakt met een minolta lens 28-105 f3,5-4,5 die ik reeds enkele maanden geleden had aangeschaft (tweedehands 50€) maar die door het ziek zijn al die tijd was blijven liggen. Een goede lens, redelijk lichtgevoelig en aangenaam om mee te werken (heeft een motorgestuurde zoom).
Na een uur of twee wandelen kwam ik aan taverne Kallebeek, vele jaren een trekpleister voor fietsers en wandelaars, nu echter definitief gesloten en omgevormd tot een rommelmarkt. Blijkbaar was de moeilijke bereikbaarheid tijdens de GOG werken enr teveel aan. Misschien als alle werken voorbij zijn wordt het opnieuw leven ingeblazen...we hopen het.
Met mij gaat het nog altijd goed. Ben nu vandaag aan de 21 ste bestralingsessie en tot hiertoe heb ik er nog maar weinig hinder van ondervonden. Nog 9 keer en dan afwachten of het resultaat bevredigend is...
Vorige zondag nog eens in de Kruibeekse potpolder gaan wandelen. 'T was prachtig weer en ik heb nog wat foto's gemaakt, kwestie van het te blijven oefenen want met mijn ziekte is het niet zo evident om geconcentreerd te blijven. Oefening baart echter kunst en met bij de pakken te blijven zitten gebeurt er ook niet veel.
Ondertussen ben ik nu mijn 19 bestraling gepasseerd , nog 11 te gaan. Heb er tot hiertoe niet te veel last van, beetje sneller vermoeid en concentreren vraagt iets meer moeite.
Wel moet ik zoveel mogelijk uit de zon blijven om te vermijden dat mijn hoofdhuid en gezicht niet verbranden. Door de bestraling is alles zo wat gevoeliger en op bepaalde plaatsen licht geirriteerd. Neem daarbij dan nog dat mijn haar (het weinige) begint uit te vallen en dan weet je dat er niet veel voor nodig is om in de problemen te komen.
nu ga ik eten, want er begint een en ander te grommelen...tot later
Maandag de 15 sessie radiotherapie, dus halfweg. Dan kan ik beginnen aftellen. Ondertussen gaat het nog allemaal redelijk goed. Het enige dat wat ongemak veroorzaakt is dat mijn hoofdhuid op een paar plaatsen geirriteerd geraakt. agoe insmeren met bepanthol is dan de boodschap en zeker niet in de zon lopen zonder hoofddeksel. Soms kijken de mensen dan wel raar, met een muts en een zonnebril terwijl de zon schijnt is blijkbaar geen alledaags gezicht.
Vandaag spelen onze U19 (mijn zoon zijn ploeg een vriendschappelijke wedstrijd tegen lebbeke. Het heeft wel wat moeite gekost omdat de coordinator van ons club de wedstrijd niet op zijn 'maandplanning' had gezet en dus beweerde dat er geen wedstrijd was. Nochtans was deze wedstrijd wel gepland bij de voetbalbond. Dit is trouwens niet de eerste keer dat deze persoon zo'n kemels maakt die al verschillende forfaits (en boetes) teweegbrachten.
Ze hebben het nu ook zover gekregen dat ze de jeugdvoorzitter Rony buiten gewerkt hebben met alle gevolgen van dien. Rony ise en van de medeoprichters van de club, was steeds bereikbaar en was elke dag op de club aanwezig. Hij kent de voetbalwetgeving gewoon van buiten en hij wordt door twee onbekwamen uitgerangeerd omdat deze twee via vriendjespolitiek de steun van het bestuur krijgen...als dat maar goed afloopt.
In ieder geval, Rony, we zullen je missen en ik hoop dat het tij nog kan keren en je alsnog weerkeert, ik heb vele mooie herinneringen aan de eerste twee jaar van HRSH. Nu is de goede familiale sfeer waarbij je je welkom voelt ver te zoeken.
Na het slechte nieuws over mijn gezondheid had ik wat tijd nodig om alles een plaats te geven. Ondertussen heb ik me 'verzoend' met de situatie en tracht ik zoveel mogelijk te genieten van wat nog komt. Elke dag een wandelingetje en er in blijven geloven dat het stilaan wel beter zal worden.
Sinds dinsdag ben ik begonnen met chemotherapie en bestraling. Tot hier toe gaat alles goed, maar dat kan nog veranderen in de loop van de behandeling. Wat nu het meest belastend is is dat je elke dag naar het ziekenhuis moet voor een sessie van 15'.
De eerste dag was deze verplaatsing al een calvarietocht. In de Kennedytunnel waren vier vracht en vier personenauto's gebotst. Gevolg meer dan 1,5 uur te laat op de eerste afspraak (ook al vertrekken we 1 uur op voorhand voor een afstand van een goei 25 km!!!. Maar eind goed al goed, ik kon nog terecht in het ziekenhuis voor de behandeling. Gelukkig moet ik niet zelf rijden en kan ik rekenen op vrijwiligers van de mutualiteit voor deze rit, een mooi initiatief waarvoor ik deze mensen dan ook dankbaar ben. Met de trein en bus zou geen optie zijn. De trein gaat nog, maar de bussen in Antwerpen das niet te doen. Moesten sommige van die chaufeurs met een dierenvervoer rijden ze kregen dirct gaia op hun kan wegens onverantwoord. Vertrek is volle gas induwen en als ge dan niet op een plaats zit vlieg je wel achteraan op een hoopje; stoppen is op het laatste moment alles dichtgooien...en dan verschieten ze ervan dat de mensen ontevreden zijn over het openbaar vervoer.
Vandaag moet ik om 13.00u en dan is er twee dagen geen bestraling. Ik hoop morgen nog eens naar de voetbal van Miguel te kunnen gaan kijken en wat foto's maken. De matchen van de eerste ploeg moet ik noodgedwongen links laten liggen, dat is iets te vermoeiend met de drukte.
Het is weer een hele tijd geleden, dat komt doordat ik terug zwaar sukkel met de gezondheid. Sinds vorige bloppost is er nl een hersentumor ontdekt die op mijn gezichtzenuw drukte. Ondertussen is deze verwijderd en vandaag moest ik naar de chirurg om te horen welke soort tumor het was.
Bleek dat het een kwaadaardig gezwel is en dat de kans dat deze terugkomt zeer groot is. Ondertussen moet ik binnenkort starten met chemo en bestraling. Wat dat allemaal gaat brengen en hoe lang ik nog te gaan heb is een grote onbekende.
Momenteel moet ik het zelf een plaatsje geven en het verwerken samen met mijn gezin en dan met goede moed verder géén en er het beste van maken zolang het nog op een menswaardige manier kan.
't was niet echt weer om er op uit te trekken. Dan maar op zolder wat macro gaan oefenen. Objecten van dienst, een levende en een dode hommel en een dode wesp.
Het scherpstellen bij macro is een geduldwerkje, de minste verplaatsing en de scherpte van het onderwerp is volledig weg.
De gewone 'macro's' zijn gemaakt met behulp van gewone lenzen met voorzetfilters (+4 en +8). De echte dichtbij macro's zijn genomen met een 70-300 mm lens met een omgekeerde lens van 50 mm.
Eerst nog veel oefenen en zien of macro me blijft boeien en dan misschien sparen voor een echte macrolens, alhoewel ik twijfel of dit de investering waard is.
vele mensen vinden dit vieze beestjes, en ja apetijtelijk zien ze er niet uit. Eergisteren vond ik een exemplaar op onze oprit die richting staat aan het springen/kruipen was. Heb het beestje dan maar opgenomen en na de fotosessie terug losgelaten in onze achterhof waas het alles heeft wat nodig is.
Het was een 'gewone pad' of BufoBufo in 't latijn. Ik vermoed dat het een mannetje was, hij mat ongeveer 6 cm en had op zijn tenen de typisch donkere paarkussentjes.
Vandaag nog een paar fotokes gemaakt van weeral een meikever. Terug gebruik gemaakt van mijn Minolta 35-70 F4 lensje met een +8 voorzetlens.
De foto's die ik verkreeg dan 'ontwikkeld' in Lightroom van Adobe. Dit vooral om met het programma te oefenen want momenteel volg ik in Lokeren een cursus over dit programma. Onze leraar Jeffrey Van Daele zal tevreden zijn dat ik er thuis mee oefen.
De foto's zijn enkel vierkant bijgesneden (dus de kleinste zijde in het vierkant) zonder verder te kroppen. Het geeft dus de ware grote die op de censor komt.
Misschien spaar ik ooit voor een macrolens, maar momenteel laat het budget dit verre van toe. Ik zie wel of het me blijft boeien.
Volgend semester ben ik van plan een cursus natuurfotografie te volgen en dan zie ik wel wat me hiervan vooral aanspreekt.
Een voetbalsysteem dat door de 'grote' ploegen doorgedrukt werd om de laatste cent uit de supporters hun zakken te kloppen. Blijkt nu dat dit systeem voor een van de grootste pleitbezorgers een grote streep door de rekening gaat worden. Anderlecht ziet de titel aan zijn neus voorbijgaan door dit systeem. Bij reguliere competitie waren ze zeker kampioen geworden...nu hebben ze enkel mathematisch nog een waterkansje.
Ik ben eens curieus of ze volgend jaar nog zo happig zullen zijn om het 'play-off' systeem te verdedigen.
Dan de scheidsrechtering dit weekend. Proto maakt 2 x een zware fout door met gestrkt been te tackelen en krijgt daar amper geel voor. Door zijn eigen roekeloosheid breekt hij wel zijn voet en zien we hem (gelukkig) dit seizoen niet meer bezig.
De Lokerse speler Tiko doet eenzelfde fout en wordt onmiddelijk van het veld gestuurd. Waar zit hier het verschil? Mag Proto meer omdat hij bij Anderlecht speelt? Maakt elke scheidsrechter zijn eigen regels?
Waar is de sportiviteit gebleven in het eerste klasse voetbal.
Een beeld van de match Anderlecht-Genk spreekt echter boekdelen, de gezichtsuitdrukking van de Anderlechtse leiding was hilarisch nadat hun ploeg mat de billen bloot ging.
Dit jaar zijn de meikevers blijkbaar meer aanwezig. Althans die indruk heb ik. De laatste week ban ik er al 4 tegengekomen, waarvan spijtig genoeg slechts een half levend exemplaar. De anderen waren meestal geplet...
Het levende exemplaar vond ik op de trap van het Lokerse station. Hij lag daar op zijne rug en was redelijk suf. Hem dan maar meegenomen en goed verzorgt. Eten en warmte en hij was er vlug bovenop. Daarjuist enkele foto's genomen met mijn minolta 35-70 lensje en een +8 voorzetlens.
Terwijl ik deze foto's aan het 'ontwikkelen' was heeft de kever de vrijheid gekozen. Ik had hem nochtans in een doosje (plastiek doosje van oorstaafjes) gzete met een dekseltje, maar blijkbaar heeft dat beestje meer kracht dan ik dacht en toen ik terug boven kwam om nog een en ander te fotograferen was hij gevlogen (letterlijk dan). Maar ja, 't was toch de bedoeling hem de vrijheid te geven en blijkbaar was hij genoeg hersteld.
Dit weekend is het elke dag voetbal bij onze ploeg. Op vrijdagavond was er het tornooi op HRSHaasdonk voor onze allerkleinsten (U6), 8 ploegjes waren afgezakt naar onze terreinen op de poerdam en beleefden er een mooie avond. Ook de supporters hadden er schik in.
Zaterdag was er het tornooi voor U7 en U8 op Haasdonk, maar voor mij was het met onze M naar Daknam. Daar was een U17 tornooi. Om 9 uur vertrokken we, met prachtig weer, soms zelf iets te warm. Onze jongend deden het zeer goed. In de schiftingwestrijden wonnen ze 2 x en gingen 1x kopje onder tegen de nationale ploeg van Tienen.
In de plaatsingswedstrijden kwamen we uit tegen FC Daknam en Waasland-Beveren, nb de ploeg waar M vorig jaar speelde. Beide wedstrijden wonnen we met 1-0 en zo eindigden we dan op een 4de plaats van 12ploegen. Enkel Tienen (natU17), daknamA en Grembergen gingen ons voor. Een mooie prestatie als je weet dat dit ons eerste jaar bij de bijzondere jeugd was en in het begin velen twijelden aan onze ploeg.
Vandaag speelt onze B ploeg thuis de laatste competitiewedstrijd tegen Hoogeinde. Onze A ploeg gaat op bezoek bij titelkandidaat FC Moerbeke.
Morgen is er dan het tornooi voor U9 en U10 ploegjes op Haasdonk.
Dus een druk weekend met fotograferen en al die foto's verwerken en online plaatsen. Je kan trouwens op www.hrsh.be alles terugvinden.
Nu ga ik alles in orde maken voor vanmiddag en een stukske eten.
Het is weeral een hele tijd geleden. De reden, problemen met de gezondheid en drukte met de websites en thuis.
Een hele tijd sliep ik ook slecht en had meer last van spierpijnen, gelukkig komt er stilaan verbetering en gaat het nu al wat beter. Ben daarom ook nog eens gaan wandelen in hof ter saksen om de conditie terug wat op peil te krijgen.
Daar heb ik dan eens iets uitgeprobeerd met mijn fotografie. Ik heb een weinig gebruikt Minolta lensje (35-70 mm/f4) dat een manuele macrostand heeft (kan normaal niet automatisch scherpstellen in macrostand) Op internet vond ik echter een manier om deze lens om te bouwen zodat ze wel automatisch scherpsteld in macro.
De 'macrostand' van zo'n lensje is echter een 'dichtbij' stand en niet echt om macrofoto's te maken. Ik heb dan geprobeerd om er een +8 voorzetlens op te plaatsen en tot mijn verbazing waren de foto's vrij goed. De auomatische scherpstelling deed ook zijn werk dus voor bloemetjes en andere dichtbij toestanden ben ik weeral gesteld.
Ik ben Eddy, en gebruik soms ook wel de schuilnaam edsbev.
