Sla bestaat voor 90% uit water en is uitermate caloriearm: met z'n 7 kcal per 100 gram behoort sla tot de meest caloriearme groenten.
Natuurlijk betekent elke toegevoegde lepel dressing of mayonaise een extra portie calorieën. Soms is het jammer dat de eigen smaak van sla op die manier verhuld wordt. 
Verder bevat sla heel wat vezels, is sla rijk aan nitraat, provitamine A (beta-caroteen), kalium, fosfor, ijzer, vitamine C en ook mangaan en chroom. De vitamine C die sla oplevert, is te vergelijken met die van een stuk fruit op voorwaarde dat het gaat om een ruime portie (zo'n 100 gr).

Variëren in slasoort is niet alleen leuk als inspiratiebron. Ook qua voedingswaarde vertonen slasoorten een toch niet onbelangrijke variatie.
Zo bevat ijsbergsla veel vezels, krulandijvie is dan weer nitraatrijk en veldsla rijk aan ijzer.
Belangrijk om op te merken is dat het goed is om zoveel mogelijk van de meest groene (buiten)bladeren te behouden. Hoe groener het blad, hoe rijker aan voedingsbestanddelen de sla is. Volgens een studie in het Norwich Institute of Food Research (Groot-Brittannië) raden wetenschappers af om de slabladeren te veel te scheuren vooraleer de sla op het bord te schikken. Op die manier komen enzymes vrij die anders o.a. de flavonoïden vasthouden. Op die manier gaat een deel van de voedingswaarde verloren.

Om af te slanken is ijsbergsla niet de beste keuze. Ijsbergsla is wel knapperig en heeft een milde smaak, maar helaas bevat ijsbergsla niet veel voedingsstoffen. Vandaar dat ijsbergsla de maag niet snel vult, waardoor het niet de beste keuze is in combinatie met een dieet.
Beter is om te kiezen voor de standaard soorten sla. Daarmee krijgt men meer voedingsstoffen en vezels binnen. Een leuke combinatie om een leuk dieet te maken is het mengen met groentjes die kort gekookt worden. Groentjes zoals spinazie, soorten kolen en blaadjes van de paardebloem geven het geheel een hogere voedingswaarde.

Slaapverwekkend

Er zijn mensen die beweren dat sla slaapverwekkend en dus een kalmerend effect heeft. Uiteraard werd hierover heel wat onderzoek gepresteerd.
De Latijnse naam voor sla, Lactuca, verwijst naar het woord 'melk'. En dat heeft dan weer veel te maken met het witte vocht dat wordt afgescheiden bij de bladbasis.
Nu blijkt dat gekweekte soorten sla ook lactucarium bevatten in hun melksap. Deze stof bezit een zwak pijnstillende, kalmerende en enigszins slaapverwekkende werking.
Gekweekte slasoorten bevatten minder van dit lactucarium dan wilde soorten sla. Dat heeft te maken met het feit dat lactucarium voorkomt in de stengel van de sla en veel minder in de bladeren en dus de krop. Onze kropsla bijvoorbeeld, wordt geoogst vooraleer een bloemstengel ontstaat.
Daarom bevat de sla die op ons bord komt, weinig of geen lactucarium en is er dus geen fysiologisch effect merkbaar.
Kortom: geen reden om een slaatje tijdens de werklunch te weigeren op basis van het lactucariumverhaal!

In de periode van november tot april is de winterkropsla trouwens een ideale wintergroente en kan het ook gebruikt worden voor een warme bereiding. Bijvoorbeeld 5 minuutjes stoven waarna het kan gebruikt worden als basis van een heerlijke soep.

Tips bij de aankoop van sla

• Verse sla herkent u aan het frisse en knapperige uitzicht. Ze hebben geen verwelkte buitenbladeren.
• Sla bestaat vooral uit water, daarom is de groente kwetsbaar en verwelkt ze snel. Verbruik sla snel na de aankoop: hoe verser, hoe lekkerder!
• Wilt u de sla toch een dagje bewaren: doe dit dan in de koelkast, verpakt in een open zak.
• Was de sla, dep de bladeren goed droog of laat droogzwieren in een slacentrifuge.
• De meeste slasoorten komen amper aan 7 kcal per 100 g en zijn dus zeer lijnvriendelijk