Keizerlijk Meise Sib, de orde van de autochtone Meisenaars, verzamelt alles over het historische Meise
01-07-2015
465 Wandelgidsen
465 Wandelgidsen in Meise Gids voor uw regio De Brabantse kouters, Zennevallei en Pajottenland KBC Lannoo Langs Vlaamse wegen Meise Jan Hammeneckerpad en bosskapelpad Het fusiepad te Meise De Groof Jan VTB - VAB - VWB Eddy Merckxroute Amelgempad De Smedt Frans Pasar Het Tony Van Ospad te Westrode Bettesone A. en J. Fietspad Meise Het Vlira - pad in Meise Wandelpaden te Meise 8 kerkennatuurwandelingen De Cuyper Jef Derde-jagerspad d'Hoogvorstpad Kouterpad Eddy Merckxroute Karel Van de Woestijne wandelroute Wandelen in Meise en Grimbergen Willems Julien Wandelpaden te Meise Heyvaert Frans De Ewin Ganz trekpaardenroute Van Den Eynde Maurits Markante vrouwenwandeling in Meise Dierickx Sonia De plantentuinroute Vandenbossche e.a Mountainbikeroute Miel Van de Cauter Steengoed 40 verrassende erfgoedwandelin Naudts Kris
Langs Vlaamse wegen Meise
St. Mon. en Landschapszorg
Jan Hammeneckerpad en bosskapelpad
VTB-VAB-VWB
Het fusiepad te Meise
De Groof Jan
Eddy Merckxroute
Vlaams Brabant
Amelgempad
De Smedt Frans
Pasar
Het Tony Van Ospad te Westrode
Bettesone A. en J.
Meise Historische gebouwen
Gemeente Meise
Fietspad Meise
VTB - VAB
Het Vlira - pad in Meise
Gemeente
Het kerkelijk leven te Meusegem en Imde
Servaes
Wandelpaden te Meise
Heyvaert Frans
VTB
8 kerkennatuurwandelingen
De Cuyper Jef
Natuurreservaten
Derde-jagerspad
Cul.Meise
Gemeente Meise
d'Hoogvorstpad
Cul.Meise
Gemeente Meise
Kouterpad
Cul.Meise
Gemeente Meise
Eddy Merckxroute
Gemeente
Karel Van de Woestijne wandelroute Wandelen in Meise en Grimbergen
Het eerste speelplein bevond zich waar nu het Willy Van den Berghecentrum staat. Het was van de parochie en wijlen Herman Boon pr. rustte het uit o.a. met een grote glijbaan. De Jeugdraad besliste toen op vraag van de parochie om het af te staan voor de bouw van het onderwijs- en sportcomplex. Jos Chabert verkeeg van de verkavelaars grondafstand ten voordele van speelpleinen voor de jeugd. Het eerste is Kleine Wouwer, maar het werd nooit ingericht. Het tweede Kraaienbroeklaan, waar op vraag van een buur een basketbelgoal en een petanquebaan aangelegd werd. Wijnberg zijn er twee : een ingericht speelplein en een met twee wilde kastanjelaars. In de Landbeekstraat deden de verkavelaars gronsafstand en rustten het plein ui met verlichting. Ondertussen is dat ingepalmd door een buur en ligt het er verlaten bij. De gemeente richtte op het einde van de Parklaan een groot speelplein in : … Op de Krogstraat bevond zich naast het rusthuis Jan Van Gijsel een degelijk speelplein. De vrije basisschool Sinte – Maarten heeft een speelplein en de gemeentelijke basisschool De Leertuin heeft een overdekte en een open speelplaats.
In haar thesis voor professor Top behandelde leerkracht en licenciaat Germaanse filologie Nicole Coremans van het CVO Meise en Jette (tot 5.8.2008 Audiovisueel Centrum Jos Chabert Meise en Jette ) dit onderwerp voor Meise. Jules Van Campenhout, burgemeester van Meise tot de fusie, vertelde het verhaal van de zes wegjes en tekende het op. Dat gaat over de Diepestraat, een van de laatste hollewegen van Meise. Het is een kruispunt van de Heirbaan, Krogstraat, Mankevosstraat, Kaarlijkstraat, Kruisblokweg en Klepperstraat. De zes wegjes (5 asfaltwegen en één kerkwegel) leiden naar Oppem, Wolvertem, Mankevos en Hasselt, Meise, Kaarlijk en Amelgem, Ossel . Ring TV gaf mij de gelegenheid om dit verhaal te vertellen. Ik zette het om in authentiek Meises dialect voor de werkgroep dialect N.W.-Brabant, die helaas niet meer actief is. http://www.ringtv.be/video/de-zes-wegskes-van-meise
Marc Daniëls schilderde deze plaats en de gemeente kocht het aan. scan Robert Mac Farlane beschreef op een grandioze wijze in Wild Places de sensaties die je kunt meemaken in een holleweg. Dat inspireerde mij om haiku’s te maken over de wilde natuur. http://blog.seniorennet.be/ikoe
Wanneer hebt u voor het laatst een regenboog gezien ? Om hem goed waar te nemen, moet je eigenlijk in de vrije natuur zijn. Als dan de zon doorbreekt tegen een donkere onweerslucht met regen, kan dat machtig natuurverschijnsel ontstaan van die grote boog met alle kleuren van het spectrum. In de Bijbel is de regenboog een teken van verzoening en van een nieuw begin. God zet na de zondvloed zijn boog aan de hemel, om door die boog telkens aan zijn belofte herinnerd te worden: de boog van de verzoening, van een nieuw begin, de boog van Gods barmhartigheid. In de immense ruimte van die boog mogen wij leven. Maar verstaan wij die boog nog wel als een teken van vrede en verzoening ? Deze dag is een dag van herdenken en gedenken. Zeventig jaar geleden werd een wapenstilstand gesloten. Welke nationaliteit de duizenden en duizenden soldaten hadden, maakt vandaag nog weinig uit. Vriend of vijand ? Het was altijd iemands vader, altijd iemands kind. Het aantal namen gegrift op de gedenkplaten van de vele oorlogsmonumenten is niet te tellen. Ook in onze gemeente staan er vele namen op de monumenten van de gesneuvelden en op de graven van het kerkhof. Voor een christen gaat het om gestorvenen die in vrede rusten en wachten op de opstanding der doden op de Laatste Dag. Dan kan er geen sprake meer zijn van Britten, Fransen, Duitsers, Amerikanen of Belgen, maar wel van kinderen van één mensenfamilie, die er blijft van dromen dat er ‘nooit meer oorlog’ zal zijn. Al die mensen die hun leven gaven in beide wereldoorlogen, willen wij vandaag gedenken in ons gebed, in onze gedachten, beseffend dat oorlog toch zó zinloos is, en dat enkel vrede mensen kan gelukkig maken. Het is vandaag ook moederdag! Hoeveel verdriet hebben die oorlogen niet meegebracht. Hoeveel gemis bij zovele moeders: jongens die gesneuveld zijn, die nooit meer thuisgekomen zijn, over wie niemand nog spreekt. Maar in het hart van zovele moeders zijn zij blijven leven. Men mag dat de moeders nooit meer aandoen. Wij mogen erop vertrouwen - en nu spreek ik vanuit mijn geloof - dat al die mensen levend blijven bij God. Als wij dat allemaal ter harte nemen, dan heeft het gedenken van onze gesneuvelden wel degelijk een diepgaande betekenis. Want dan zal de dood van zovele, vooral jonge, mensen, niet zinloos geweest zijn voor ons land én voor de wereld. Waarschijnlijk zal het nog lang duren eer Gods droom van vrede werkelijkheid wordt: één grote tafel, zo schrijft de profeet Jesaja, waaraan alle mensen zonder onderscheid een plaats hebben, in vrede met mekaar. Vandaag zijn wij hier samen om te gedenken, om ons te herinneren en ook om te bidden voor vrede. Want het heeft geen zin dat wij onze doden gedenken, als wij tegelijk ook niet bidden om vrede en de intentie hebben om zelf - ieder op zijn plaats - aan vrede te werken. Wij willen bidden om vredestichters, mensen die de moed blijven hebben om hun stem te verheffen tegen onrecht. Wij willen bidden dat onze jongeren, mensen met een open en vriendelijk gelaat zouden zijn, mensen die blijven oproepen om af te zien van alle zinloos geweld. Wij gedenken en bidden vandaag in een eucharistieviering. Wij stellen hier een klein gebaar van een grote Vredestichter. Wij breken en delen zijn eucharistisch brood, omdat wij geloven dat Jezus´ geest meer kracht heeft dan ons spreken. Wij wensen elkaar straks vrede toe. Moge dit gebaar een welgemeende stap zijn in de goede richting. ‘Zalig die vrede brengen’, zegt Jezus, ‘zij zullen kinderen van God genoemd worden’. Ieder van ons, elk gezin, elke politieke partij, elk gemeentebestuur en elke regering is op een eigen manier verantwoordelijk voor de vrede. En ook elke kerk, elke gelovige gemeenschap, draagt hier haar verantwoordelijkheid. Laten we de handen in elkaar slaan en samen bouwen aan vrede. Tot slot lees ik een kort fragmentje dat Anne Frank schreef in haar dagboek op 15 juli 1944: ‘Ik zie hoe de wereld steeds meer in een woestijn herschapen wordt; ik hoor steeds harder de aanrollende donder, die ook ons zal doden, ik voel het leed van miljoenen mensen mee en toch, als ik naar de hemel kijk, denk ik, dat alles zich weer ten goede zal wenden, dat ook deze hardheid zal ophouden, dat er weer rust en vrede in de wereldorde zal komen’. Moge die droom van Anne Frank eens werkelijkheid worden. We willen ervoor bidden in deze viering. We vieren vandaag op heel wat plekjes in Vlaanderen moederdag. Als we eens bedenken wat we allemaal aan onze moeder te danken hebben, is dat enorm veel. Wie we vandaag zijn, heeft zij in grote mate meebepaald omdat zij, zo hoop ik toch, steeds aanwezig is of was in ons leven. Zij is het duidelijkste voorbeeld van wat verbondenheid kan bewerkstelligen in een mensenleven. Niet voor niets zegt men dat God niet overal tegelijk kan zijn en dat Hij daarom de moeders geschapen heeft.
Lieve moeders ik wens jullie een heerlijke moederdag. Amen.
In Brabantse molens e.a. Landelijke Industrie in Vlaams Brabant en Brussel 19 in 1799 van Jaak Ockeley op pag. 327 lezen we : Jeneverstokerijen : Meise : 1 ? Wolvertem : 1 ? Brouwerijen : Meise : 4 1. ? 2. ? 3. ? 4. ? Wolvertem : 4 1. De Keersmaeker in de Stationsstraat Breugel nu Sportpoint 2. Van Campenhout in de Stationsstraat (nu nieuwbouw) met mouttoren (bestaat nog ) 3. Imde ? 4. ? Windmolens : Meise : 1 ? Wolvertem : 1 Merchtemsesteenweg Van de Moortel molenhuis (vluchtelingen WOI) Watermolens : Meise : 1 De Waet St.-Annastraat Wolvertem : 1 Imde : 1 Oppem : 1 Amelgem
Welke resten er nog ? De watermolens zijn niet meer in gebruik. De molen van Amelgem wordt waarschijnlijk onder Wemmel geklasseerd, want die bevindt zich op de grens. Aan de Drijpikkel is ook nog een molen die onder Strombeek valt.
Achiel Jacobs schreef verschillende bijdragen over dit onderwerp :
Watermolens
04/76/13 Meise De Waet 04/77/12 Imde 04/77/14 Wolvertem Baggemolen Heidestraat 04/78/15 Amelgem 05/79/15 Strombeek Ter Spriet 05/79/17 Amelgem
16 a en b 1958 voor en na De autosnelweg naar Antwerpen werd aangelegd, voorbij de Romeinsesteenweg naar Meise en verder over een nieuw tracé, maar van de Romeinsesteenweg tot het nieuwe rond punt van de Dikke Linde over de Meiselaan zelf. De oude kasseiweg met de vier rijen kastanjelaars is daardoor een soort middenberm van de autostrade geworden, minder en minder toegankelijk voor wandelaars en van jaar tot jaar met minder bomen. De Romeinsesteenweg zelf werd verbreed. De ring werd aangesloten op de A12 via het groot verkeersplein van Strombeek (in 1958 was alleen maar het stuk tussen Groot-Bijgaarden en Strombeek af) wat ook de verbindingen met Meise overhoop gooide. De A12 werd sindsdien nog fel verbreed zodat de ganse ruimte tussen de middenberm en de laterale rijbanen op een smalle berm aan weerskanten na volledig is ingenomen.
17 a en b tramhalte en Meiselaan met tram Nog iets over de trams langs de Meiselaan: de buurtspoorwegen reden al sinds 1889 via de Heizelstraat en nabij de Dikke Linde waar ze de Meiselaan kruisten over Strombeek en Grimbergen naar Humbeek. In 1893 kwam er een aftakking vanuit Grimbergen langs de provinciale baan Vilvoorde-Aalst tot in Meise, verlengd tot Wolvertem en Londerzeel in 1894. Pas met de wereldtentoonstelling van 1935 kwam er een tramlijn naar Meise en Londerzeel langs de Meiselaan, die voor 1958 zoals we zagen langs de kant van de Madridlaan werd verlegd. Het stuk van die lijn Wolvertem-Londerzeel werd al op 4 oktober 1968 stopgezet, het deel Brussel-Wolvertem op 26 juni 1970. Langs de Meiselaan rijden enkel nog trams van de MIVB, oorspronkelijk de 1 en de 52, nu slechts de gemoderniseerde 3 tot de terminus Esplanade.
