De roddelaar...

Een vrouw herhaalde een roddel die ze gehoord had over een buur. Binnen een paar dagen kende de hele gemeenschap het verhaal. De betreffende persoon was diep gekwetst en beledigd. Later kwam de vrouw die verantwoordelijk was voor het verspreiden van de roddel er achter dat het volledig onwaar was. Ze had enorm veel spijt en ging naar een wijze oude man om te vragen wat ze kon doen om de schade te herstellen. "Ga naar de markt," zei de oude man, "haal een kip en slacht hem. Op weg naar huis, pluk je de veren en gooi ze 1 voor 1 langs de weg." Ook al was ze verrast door dit advies, toch deed de vrouw wat haar gezegd was. De volgende dag zei de wijze man: "Ga nu alle losse veren die je gisteren hebt laten vallen weer ophalen en breng ze terug naar mij." De vrouw volgde dezelfde weg als de dag ervoor maar de wind had alle veren weggeblazen. Na uren zoeken keerde ze terug met slechts drie veren in haar hand. "Zie je," zei de oude man, "het is makkelijk om ze te laten vallen, maar onmogelijk om ze terug te krijgen. Zo is het ook met roddelen. Het kost weinig moeite om een roddel te verspreiden maar als je dat eenmaal gedaan hebt kun je de fout nooit meer helemaal ongedaan maken."

Het gewonde vogeltje ...

Ahmed en Ali wandelen na school door het bos, ze zijn van plan om nog even kort te spelen en daarna naar huis te gaan. Onderweg naar het bos komen ze een vogeltje tegen dat heel raar loopt. Ali kijkt Ahmed aan en zegt: “Ahmed wat zou er met dat vogeltje zijn”? Ahmed zegt tegen Ali “ Kom we gaan gewoon spelen dit is niet zo belangrijk het is maar een vogeltje”

Ali antwoord Ahmed terug: “Nee Ahmed het vogeltje is gewond kijk maar het loopt heel erg mank er is iets niet in orde.

Ahmed geeft Ali gelijk en zegt “Astaaghiroellaah” (moge Allah mij vergeven) het vogeltje is een schepping van Allah. Een moslim moet goed zijn voor alle dieren, planten en mensen.

Ze lopen samen naar het vogeltje toe, het vogeltje is bang en probeert weg te vliegen maar dit lukt niet omdat het gewond is. Ahmed en Ali bedenken samen wat ze kunnen doen en bedenken dat ze het vogeltje meenemen naar het huis van Ahmed en daar hulp zoeken.

De moeder van Ahmed ziet het vogeltje en zegt tegen Ahmed en Ali “Moge Allah jullie belonen jongens, dit vogeltje heeft hulp nodig, laten we de vogel naar de dierenarts brengen. Ze lopen met zijn allen naar de dierenarts waar hij de vogel onderzoekt en ziet wat er mankeert, het vogeltje heeft een gebroken pootje.

De dokter bedankt de jongens en zegt hun “ Als jullie het vogeltje hadden laten liggen dan was het waarschijnlijk nog zieker geworden, moge Allah jullie belonen voor jullie goede daad”

Youness is een jongeman slim, knap en heeft zijn woordjes snel klaar.

Youness is een jongeman slim, knap en heeft zijn woordjes snel klaar. Hij kan goed acteren en hij heeft een hoge dunk van zich zelf. Vandaag heeft hij een vrije schooldag dus weer met de trein naar utrecht, hij heeft een Ov-kaart dus lekker goed benutten denkt hij .


Vorige week was hij in Rotterdam en de week der voor in Amsterdam. Hij heeft heel Nederland doorgereisd achter de meisjes aan. Op dit moment heeft hij twee vaste vriendinnen en tussendoortjes dat zijn te veel om op te noemen. Hij kan ze heel goed misleiden. Voor romantische woordjes moet je bij hem zijn. Vandaag heeft hij weer beet. Twee meisjes geregeld eentje gaat hij zaterdagavond mee uit en de andere is voor zondag.
Hij is net thuis gekomen en is moe. hij gaat op zijn bed liggen en denkt hoe hij al die meisjes goed kan misleiden, in feite haat hij ze maar ze denken toch dat hij iets voor hun voelt. Youness denkt aan wat voor smoesje deze week allemaal moet verzinnen tot hij in slaap valt.

Hij heeft voor al deze meisjes geen respect hij gebruikt ze. Hij zelf vind het toegestaan zolang hij ze maar haat en gebruikt en geen serieuze relatie aangaat. Zo gaat het een paar jaar lang door.
Youness komt op een leeftijd dat hij zegt nou is het genoeg geweest. Hij vind dat hij lekker heeft genoten hij heeft genoeg meisjes bedrogen. Nu is het tijd voor trouwen met een kuise meisje en waar kan hij haar vinden? in Marokko natuurlijk. Dus hij naar Marokko en kiest een meisje uit en geeft ook in de zelfde zomervakantie een feest. Maar op het huwelijksnacht blijkt dat zijn vrouw niet maagd is. Dit kwam hard aan bij hem. Hij werd boos en kwaad nee dit kan mij niet over komen zei hij. Youness scheidde de zelfde zomer nog van dat meisje want hij wil een kuise meisje en hij gaat echt niet trouwen met een sletje vond hij.

Weer een jaar verder. Youness heeft weer wat geld gespaard en waagt nogmaals een kans (in Nederland). Deze keer moet het goed gebeuren. Na wat speurwerk komt hij een meisje tegen. Zij is een kennis. Zijn ouders kennen haar familie en er is niets ongeoorloofd over dat meisje bekend. Weer een trouwfeest en op de huwelijksnacht blijkt voor de tweede keer dat zijn bruid geen maagd is. Dit kwam heel hard aan. Het meisje smeekte hem of hij haar wil sparen en dat ze van hem houdt en dat zij is ontmaagd toen ze een jaar of zestien was en dat ze daarna zich nooit heeft misdragen. Maar nee hoor Youness is genadeloos hij behandeld haar slecht en scheidde van haar.

……twee jaar later. Youness is weer opzoek. Een mooie meisje heeft hij op het oog. Bij deze moet echt niks mis gaan. Hij wil haar eerst goed leren kennen. hij gaat 6 maanden met haar om. Het meisje is perfect, aardig, slim en komt heel hoffelijk over. Zij moet het zijn vond Youness hij is totaal verliefd op haar. Dus binnen een paar maanden was alles geregeld. Een prachtige trouwfeest heeft hij gegeven heel veel geld heeft hij besteed. Maaaaaaaaaaaar op het huwelijksnacht komt hij er achter dat zij ook niet maagd is. En dit is pas echt hard aan gekomen. Youness wordt gek hij slaat door. Wat moet hij doen voor de derde keer weer scheiden. Nee dat kan niet mensen gaan hem voor gek verklaren. en het meisje komt in actie ze smeekt hem en weet hem te ompraten. Youness laat haar blijven.

….twee jaar verder. Youness is vet achteruit gegaan met zijn gezondheid gaat het niet zo goed en met zijn vrouw heeft hij altijd ruzie en hij vertrouwd haar niet. Hij is niet gelukkig getrouwd maar ja ze is nu hoogzwanger binnenkort krijgt ze een kind. Youness zit vandaag in een café een tafeltje verder zitten drie mannen te praten. Hij hoort de naam van zijn vrouw vallen. Hij gaat wat dichterbij en luister heel attent en opeens hoort hij een van de mannen de straatnaam van zijn het adres noemen. Oeps zij hebben het over zijn vrouw. Zij hebben een relatie met haar en hebben ontucht met haar gepleegd. Youness is woest zijn hard springt er bijna uit. Hij verlaat direct het café richting huis. Hij gaat eerst langs Blokker en koopt daar een grote slachtmes. Hij wil haar vermoorden. Haastig komt hij thuis maar zijn vrouw is er niet. Zijn buurvrouw verteld dat ze is overgebracht naar het ziekenhuis voor de bevalling. Youssef pakt zijn auto en geeft plak gas richting het ziekenhuis hij is van plan haar daar te vermoorden. Met 80 km/u rijdt hij door rood en bost!! Hij is tegen een vrachtwagen aangereden. Youness ligt in het ziekenhuis hij wordt wakker. Hij heeft zijn rug gebroken en kan voor de rest van zijn leven niet leven. zijn vrouw kan hij dus nooit mollen.

Youness wordt wakker uit zijn slaap. Hij zweet helemaal een nachtmerrie heeft hij gehad. Hij denk aan al die meisjes die hij bedriegt. Nee dit gebeurd niet meer stoppen voor het te laat is. Hij heeft heel veel spijt en toont berouw en vraagt aan Allah hem te vergeven.

wie voor 10 dinar vreemd gaat; zijn huis zal geplaagd worden door

De dorstige hond

Op een dag vertelde de profeet (Allah's vrede en zegeningen zij met hem) zijn vrienden een verhaal over een man die op reis ging. De dag dat de man zijn huis verliet om een reis te beginnen was zeer heet. De zon was fel en blakerde aan de hemel. De aarde waarop de man liep was brandend heet. Er was geen zuchtje wind... De man had nog niet eens zo erg ver gelopen toen hij last kreeg van de hitte. En een dorst dat hij toen kreeg....Hij zei tegen zichzelf: "Ik moet drinken, ik moet water vinden. Mijn mond voelt droog aan. Als ik niet kan drinken ga ik dood."

Hij begon naar water te zoeken en strompelde naar een put die daar in de buurt was. Maar er zat geen druppeltje water in die put, het was leeg. Hij liep verder, na een tijdje kwam hij bij een tweede put, hij keek erin. O, jee, ook deze put was helemaal uitgedroogd. De man was moe en dorstig, maar hij gaf het niet op, ergens moest nog een put zijn. De man begon het al warmer en warmer te krijgen, maar op het laatst vond hij een put die vol water was. "AlhamduliAllah Allah zij geprezen"! zei de man. "ik heb eindelijk water gevonden. Nu kan ik drinken.

Toen dacht de man er aan dat hij geen touw of een emmer bij zich had. Hij zocht in de buurt van de put en keek in de put en zocht verder. Maar hij kon nergens een touw of emmer vinden. "Hoe kom ik dan bij het water?" dacht hij. Er was maar een manier. Hij moest in de put klimmen. Voorzichtig klom de man over de rand van de put en klom naar beneden. Hij was zo moe van de hitte, dat hij het erg moeilijk vond. Maar na een poosje voelde hij zich al wat beter want het was koel in de put. Eindelijk had de man het water bereikt. Hij stak zijn hand naar beneden en voelde het koele water tussen zijn vingers. Het was een geweldig gevoel. Hij dronk van het water tot zijn dorst gelest was.

Toen wreef hij het water over zijn gezicht en nek. Hij dipte de uiteinden van zijn mantel in het water zodat die hem nog een tijdje koel kon houden als hij uit de put was. De man voelde zich nu veel beter. "Water is de levensvloeistof," dacht hij. "En Allah heeft ons het water gegeven. Lof zij Allah!" Toen de man klaar was, klom hij weer uit de put Dat was moeilijk en kostte hem veel kracht. Maar tenslotte had de man de bovenkant van de put bereikt en klom er weer uit op de hete grond. Opeens hoorde hij een geluid Er was een hond aan het blaffen en huilen. De man keek rond en zag dat de hond vlakbij was. Het arme dier had erge dorst. Zijn mond was open en hij hijgde. De hond snuffelde over de grond en de man kon zien dat hij moe en dorstig was. De hond kwam naar hem toe en begon de zoom van zijn natte mantel te likken. De man had veel medelijden met de hond. "Hij zal van de dorst sterven als hij geen water krijgt." De man aaide de kop van de hond. De hond kwispelde met zijn staart. Hij was dankbaar voor het water wat hij uit de man zijn natte mantel had kunnen likken. "Wacht hier," zei de man. "Ik haal wat water voor je." De man bracht eerst zijn ene been over de rand van de put en toen het andere en begon weer naar beneden te klimmen. Omdat hij niet langer dorstig was, vond hij het klimmen nu veel gemakkelijker. Toen bereikte de man bet water, hij bleef nu goed aan de kant van de put. Hij trok zijn leren sokken uit en dompelde die in bet water tot zij vol waren. Daarna nam hij de sokken stevig tussen zijn tanden. Toen begon hij weer naar boven te klimmen. Maar deze keer was bet erg moeilijk. De sokken waren vol water en erg zwaar, en zijn mond en tanden begonnen zeer te doen. Maar de man stopte niet. Toen hij de grond weer bereikt had, knielde hij neer en opende de eerste sok voor de hond zo dat deze zijn tong makkelijk naar binnen kon steken. De hond dronk al het water achter elkaar op. Toen opende de man de tweede sok en ook die dronk hij helemaal leeg. De hele tijd dat hij dronk, kwispelde de hond met zijn staart. De man glimlachte, "die hond is nu blij, zei hij. Hij zal niet van de dorst sterven, en ik ook niet!" Allah was erg tevreden met deze man die de dorstige hond zo vriendelijk behandeld had. Voor die vriendelijke daad vergaf Allah de man al zijn zonde die hij in zijn hele leven gepleegd had. Hier stopte de Profeet met zijn verhaal. Nadat hij uitgesproken was, zei een van de metgezellen: "O Boodschapper van Allah! Als we goed voor de dieren zijn, worden dan onze zonden vergeven?" "Ja" zei de profeet. "Jullie zullen beloond worden voor al het goede dat je voor de levende schepselen doet." De man van het verhaal ging door zijn vriendelijke daad naar het paradijs.

Deze is gewoon Soebanallah

Oog om oog, tand om tand!


Twee jonge mannen kwamen altijd bijeen om te zondigen. De sjataan had hen volledig in zijn macht. En dit allemaal terwijl zij getrouwd waren. Op een dag begon één van hen aan zijn zoveelste avontuur. Hij beloofde een vrouw, die hij had leren kennen, een leuke avond. Hij moest alleen nog even van zijn eigen vrouw zien af te komen. Hij wist zijn vrouw ervan te overtuigen dat hij moest overwerken en dat zij maar beter naar haar ouders kon gaan en vertrok vervolgens naar zijn afspraakje.

Toen hij aankwam werden zijn wildste fantasieën hem reeds in het vooruitzicht gesteld. De vrouw stelde voor om eerst gezellig in het park te gaan zitten en daarna naar zijn huis te gaan. Thuis aangekomen vroeg de vrouw aan hem of hij niet wat te eten en drinken in huis had. Dit had hij echter niet, maar hij liet zich daardoor niet stoppen. Hij stapte in zijn auto en reed naar het dichtstbijzijnde restaurant. Toen hij alle benodigdheden had gekocht en terug naar huis reed werd zijn pret al snel verstoord door een agent die hem tot stoppen dwong. Hij had een aantal stopborden genegeerd en moest meekomen naar het bureau.

Eenmaal aangekomen op het politiebureau belde hij zijn goede vriend op met de mededeling dat een ‘lekker wijf’ op hem thuis zat te wachten en dat hij vast zat op het politiebureau en voorlopig nog niet weg kon. Hij bood dit buitenkansje aan zijn enige echte vriend. “Je moet naar mijn huis gaan om het werk af te maken! En vergeet niet, nadat je klaar bent, die sloerie thuis af te zetten....…en een beetje tempo, want ik ben bang dat mijn vrouw straks thuiskomt en haar daar treft.”, zei hij door de telefoon. Zijn vriend stelde hem gerust en bedankte hem voor dit fantastische aanbod.

En zo vertrok de trouwhartige kameraad naar het huis van zijn goede vriend die vast zat op het politiebureau. Hij maakte de deur open en keek naar binnen en kon geen stap verder zetten, hij kon zijn ogen niet geloven….Ben jij dat!? Dit bestaat niet!!” Het was zijn eigen vrouw in het huis van zijn beste vriend. Hij ging tekeer als een gek, en bleef maar schreeuwen: “Jij bent mijn vrouw niet meer, Jij bent mijn vrouw niet meer!”

Dit doet mij denken aan de volgende woorden van imam es-Shaaficie:

“Overspel is te vergelijken met een schuld die je aangaat. Weet dat het aflossen ervan gebeurt doordat anderen (weer) overspel plegen met jouw familie. En wie voor een bedrag van 2000 dirham overspel pleegt met andermans familie, hiervoor zullen anderen voor het luttele bedrag van een kwart dirham overspel plegen met zijn familie.”

Er was eens een ongelovige zondaar die 99 mensen had vermoord.

Hij wilde uit de grond van zijn hart een goede praktiserende moslim worden dus ging hij naar een man die bekent stond als een hele goede moslim
hij vroeg aan de man "Meneer alstublieft hoor mij ik heb 99 moorden gepleegd maar ik wil nu moslim worden gaat Allah de Almachstigste mij vergeven?"
Waarop de man antwoordde "Nee natuurlijk gaat Allah zo een verdorven persoon als u niet vergeven"
De man werd kwaad en verloor alle hoop waardoor hij de moslim vermoordde
Hij liep weg en kwam nog een goede moslim tegen en vroeg hem hetzelfde
de man zij "Ik weet niet of overgeven word maar ik ken een man die je zeker zou kunnen helpen maar het is wel ver lopen"en de man legde uit hoe de ongelovige moest lopen
Hij bedankte de man en hij vertrok met in zijn de oprechte intentie een goede moslim te worden
Helaas overlijd de man onderweg en er komen 4 engelen naar hem toe
2 engelen van de dejannah en 2 engelen van het vuur
De engelen van de dejannah zeggen "Hij gaat met ons mee naar het paradijs want hij had de intentie een goede moslim te worden in zijn hart"
"Nee hij gaat met ons mee want hij heeft 100 mensen vermoord waaronder een goede moslim en hij heeft nooit gedaan aan de 5 zuilen van de islam"
"weet je wat"zeiden de engelen van de dejannah "Als de weg naar zijn doel(de man die hem kon helpen) langer is dan de weg terug gaat hij met ons mee of anders met jullie"
"is goed"zeiden de engelen van het vuur.
De engelen gingen het grond opmeten en kwamen tot de conclusie dat de weg naar de man juist langer was en hij moest mee met de engelen des doods.
Toen gebeurde er een wonder Allah rolde de grond op waardoor de afstand naar de man die de overleden man kon helpen korter geworden en kon hij toch meer naar het paradijs.

Het berouw van een zuster na het horen van de Koran
Moslimvrouw


Dit is het verhaal van een zuster uit de Verenigde Arabische Emiraten over hoe zij haar weg terug heeft gevonden naar Allah. Deze zuster schrijft:

“Ik groeide op in een godsvruchtige omgeving met twee vrome ouders en was de enige dochter thuis. Zij deden altijd hun best om mij een goede opvoeding te geven en spoorden mij altijd aan om me te houden aan de voorschriften van Allah, in het bijzonder het gebed. Maar toen ik de pubertijd bereikte, begon ik af te glijden en volgde de valse beweringen en leugens die op alle mogelijke manieren gestimuleerd en gepropageerd worden door de vijanden van de Islam.

Desalniettemin was ik van nature een persoon die hield van de verheven Islamitische gedragscode. Ik schaamde mij er bijvoorbeeld voor om mijn blik te werpen op vreemde mannen. Ik was inderdaad erg verlegen en mengde mij weinig onder de mensen. Maar helaas nam mijn dwaling en blinde toestand slechts hand over hand toe nadat ik werd beproefd met een afgedwaalde echtgenoot, die ik nooit had gevraagd naar zijn geloof. Hij leek mij het boegbeeld van goed gedrag en kuisheid.

Het was mijn afgedwaalde man die mij introduceerde in de wereld van zedeloos muziek. Hij liet mij bandjes horen waarvan ik het bestaan niet kende. Hij deed mij veel van dit soort verdorven bandjes cadeau, die ervoor zorgden dat het laatste beetje geloof in mij totaal werd vernield en ik geheel verslaafd raakte aan het luisteren naar dit ijdele gepraat. Mijn huwelijk met deze man was de bron van alle ellende. Mijn huwelijk was van meet af aan een grote beproeving, daar het feest gepaard ging met allerlei muziekinstrumenten, buitensporigheden, afgedwaalde groeperingen en onzedelijke danseressen, waardoor de mensen die avond niet in staat werden gesteld om Allah te gedenken.

Naarmate mijn huwelijk met mijn afgedwaalde man, die de belangrijkste oorzaak was van mijn afdwaling en het verslechteren van mijn contact met mijn Schepper, voortging, begon ik het gebed in het geheel te verlaten en deed mijn hijaab af….. En dit alles omdat ik niet luisterde naar het advies van de Profeet (vrede zij met hem), die zei: “Als iemand tot jullie komt over wiens geloof en gedrag jullie tevreden zijn, huwt hen dan (aan de vrouwen die onder jullie hoede zijn)…” Ik had de band met mijn Heer verbroken, waarop Hij de band met mij verbrak en mij overliet aan mijn ego en begeerten… En in wat een ellendige toestand bevindt zo een persoon zich.”

“En gehoorzaam niet degene wiens hart Wij Onze gedachtenis hebben doen veronachtzamen en zijn begeerten volgt: en hij is in overtreding in zijn zaak.”
(Interpretatie van de betekenis van Soerat al-Kahf: 28)

Ik vond geen enkel geluk, alleen maar kommer en kwel. Ik verkeerde constant in veel verdriet en voelde een grote leegte in mijn binnenste, ondanks alle vergankelijke wereldse benodigdheden die mijn man mij schonk. Mijn man had mij werkelijk in de afgrond gestort. Ik was constant gestrest, had een onvoldaan gevoel en was continu verontrust.

Zoals ik ongesluierd door het leven verder ging en dit een reden voor de mannen was om naar mij keken, zo zat ook mijn man achter de andere vrouwen aan en was hij niet oprecht in zijn liefde voor mij. Hij liet mij stikken voor achterbakse straatvrouwen en liet mij verwaarloosd achter, alleen met de pijn van eenzaamheid. Ik werd verslagen door de duisternis van onwetendheid en afdwaling. Ik dwaalde zelfs zo ver af dat ik meerdere malen probeerde om zelfmoord te plegen, maar alle pogingen liepen uit op een mislukking. Allah zij dank!

Het was met de Genade van Allah en Zijn Gunst dat ik op een dag luisterde naar een recitatie van Ahmad al-cAdjmiy. Hij reciteerde met zijn doordringende stem de verzen uit de Koran. Grootse verzen die mijn gedachten in vervoering brachten en de hoop in mij deed ontvlammen. Ik werd zo geraakt hierdoor en verlangde naar de Leiding, maar het was nog te moeilijk voor mij. Ik richtte mij tot Allah en smeekte Hem in de nacht om mij de Weg naar de Leiding te tonen, om het geloof voor mijn hart geliefd te maken en om mij afkerig te maken van het ongeloof, verdorvenheid en opstandigheid tegenover Allah. Ik smeekte Allah constant met de smeekbede van de boezemvriend van Allah, Ibrahiem (interpretatie van de betekenis van de betekenis):

“Mijn Heer, maak mij en mijn nakomelingen onderhouders van het gebed. Onze Heer, verhoor mijn smeekbeden.” (Soerat Ibrahiem: 40)

Allah verblijdde mij met de Leiding. Ik begon de gebeden weer op de vaste tijden te verrichten en ben mijn hidjaab weer gaan dragen. Ook ben ik kennis gaan opdoen over mijn geloof, heb ik de regels van het reciteren van de Koran uit mijn hoofd geleerd, ben ik mij gaan verdiepen in de overleveringen van de Profeet (vrede zij met hem) en zijn nobele levensloop. Ik ben zelfs mee gaan doen met het uitnodigen van de mensen naar de Islam. Al dit goede is mij overkomen nadat ik mijn afgedwaalde man heb verlaten, ondanks het feit dat ik nog steeds van hem hield. Ik ervoer de nabijheid van mijn Schepper en Beschermer.

Zuster, er is werkelijk geen goeds in het hebben van een verdorven man. Hij deed mij immers afhouden van het gedenken van Allah. Niet voor niets leert de Profeet (vrede zij met hem) ons: “Wie iets laat omwille van Allah: Allah zal hem in plaats daarvan iets beters geven.”

Het verhaal van de vier vogels

Op een dag wilde Ibrahiem, vrede zij met hem, zien hoe Allah de dode weer levend kon maken, zodat hij werd gerustgesteld en dat zijn geloof sterker zou worden. Dus ging hij naar de woestijn om Allah te aanbidden en Hem te vragen wat hij graag met zijn eigen ogen wilde zien. Allah de Verhevene vroeg hem: “Geloof je dan niet?” Ibrahiem, vrede zij met hem, antwoordde: “Jawel ik geloof wel, alleen wilde ik het wonder graag met mijn eigen ogen zien, zodat mijn hart gerustgesteld wordt.” Allah gaf hem het bevel om vier vogels te slachten en de vlees en veren door elkaar te schudden. Daarna moest hij, vrede zij met hem, de vlees en veren die hij door elkaar had geschud, in vier stukken te verdelen. Elk stuk moest hij op de top van een berg leggen.

Nadat Ibrahiem, vrede zij met hem, gedaan had wat Allah hem had gevraagd, nam hij de vier koppen in zijn hand. Allah vroeg hem om de vogels naar zich toe te roepen. Ibrahiem, vrede zij met hem, deed dit en het wonder gebeurde. Ibrahiem, vrede zij met hem, zag dat de stukken zich verzameld en elk stuk ging naar zijn eigen stuk. Nadat dit was gebeurd, riep Ibrahiem, vrede zij met hem, de vogels opnieuw naar zichzelf toe. Ieder vogel ging naar zijn eigen kop toe, en wanneer Ibrahiem, vrede zij met hem, een ander kop liet zien, liep deze dier daarvan weg en ging naar zijn eigen kop.

De dieren waren weer compleet en Ibrahiem, vrede zij met hem, was weer gerustgesteld en zijn geloof werd nog sterker…

Mijn beste vriend.

Half acht de wekker rinkelt, Amien opent zijn ogen het eerst wat hij zegt is; "Ik dank Allah, die mij laat sterven en in de ochtend weer tot leven brengt". Hij trekt zijn gordijnen open en kijkt naar buiten de zonnestralen bedekken zijn gezicht. Hij glimlacht en loopt naar de badkamer om zijn woedu (wassen voordat je gaat bidden) te nemen.

"Amien opschieten het ontbijt is klaar", roept zijn moeder.
Amien komt de badkamer uit en spreekt de volgende woorden: "Ik getuig dat er geen God is dan Allah en dat Mohammed* zijn profeet is". Dan loopt hij naar zijn kamer om daar zijn gebed te verrichten. Als hij klaar is trekt hij zijn kleren aan en terwijl hij dat doet zegt hij "ik dank Allah die mij deze kleren heeft gegeven". Tevreden kijkt hij in de spiegel, hij pakt zijn schooltas en loopt naar beneden .

Hij groet zijn moeder met Salaam en gaat dan aan tafel zitten. Moeder kijkt trots toe hoe haar zoon zijn eerste hap neemt terwijl hij de naam van Allah uitspreekt. Er wordt aan de deur gebeld, zijn moeder doet open. Daar staat Anas het buurjongetje, hij vraagt naar Amien die op hem af komt lopen. "Salaam" zegt, Amien, en Anas antwoord; "hoi Amien fiets je mee naar school? Kunnen we samen Latifa dat vervelende kind uit onze klas tegemoet rijden en haar lekker pesten".
Amien kijkt hem aan en zegt; "Nee Anas ik rij niet met jou mee om iemand te pesten, als jij mijn vriend wil zijn dan pest je niemand, want dat doet mijn beste vriend ook niet". Anas kijkt hem aan en zegt. "Jouw beste vriend? Wie is jou beste vriend dan, jij hebt helemaal geen beste vriend".
Amien kijkt hem aan en zegt dan, "die heb ik wel en hij heet Mohammed*". Anas kijkt hem aan en zegt; "nou goed ga jij maar lekker naar je best vriend dan". Amien glimlacht en zegt: "dat zal ik zeker doen op een dag.."

Anas begrijpt niet zo goed wat Amien bedoelt; Hij denkt; "Wie is die beste vriend van Amien? En waarom antwoord hij met, dat zal ik zeker doen op een dag? Ik ken geen Mohammed* die Amien zou moeten kennen en in de klas zit ook niemand die Mohammed* heet". Hij fiets naar school, hij is een beetje jaloers omdat hij weet dat Amien een andere beste vriend heeft.
Op school komt hij Omar en Ali tegen, hij loopt op ze af en verteld ze over wat Amien heeft gezegd.
Omar zegt, "nou die best vriend van hem kan helemaal niet zo bijzonder zijn, ik ben veel beter dan hij. Ik zal er voor zorgen dat ik Amien zijn beste vriend word". Op dat moment fietst Amien het schoolplein op. Omar loopt op hem af en vraagt Amien of hij straks met hem mee naar huis gaat om met zijn nieuwe pistool te spelen. Amien kijkt hem aan en zegt; "Nee ik ga niet met jou mee om met een pistool te spelen, dat deed mijn beste vriend Mohammed* ook nooit. Mijn best vriend Mohammed* is vredelievend. En een pistool is een wapen waar mensen elkaar pijn mee doen dus ik speel daar niet mee". Omar staat versteld en zegt dan, "nou ga jij maar lekker met je beste vriend spelen. En ik geloof helemaal niet dat jij een beste vriend hebt die zo goed is". Amien zegt, "en toch heb ik die, en op een dag zullen ook jullie hem ontmoeten".
Omar loopt terug naar Ali en Anas en verteld, "Amien wilde niet met mij mee om te spelen hij begon weer over zijn beste vriend". Ali antwoord, "nou dan zal ik het nu eens proberen. Ik heb gisteren een nieuw computer spelletje gehaald en ik weet zeker dat Amien het geweldig zou vinden om er mee te spelen. Ik weet zeker dat hij dan mijn beste vriend wordt".

Dus loopt Ali op Amien af. "Hallo Amien". "Salaam" zegt Amien terug. En dan stelt Ali zijn vraag; "Zeg Amien ik heb een nieuw computer spelletje gekregen het is echt een geweldig spel als je er een keer mee hebt gespeeld wil je niks anders meer doen. Wat zou je er van vinden om na schooltijd mee te gaan? Dan mag je er mee spelen".
Amien antwoord; "Nee Ali want dat zou mijn beste vriend Mohammed* ook niet doen. Computer spelletjes zorgen ervoor dat je, je huiswerk niet maakt en je salaat niet doet. Nee, sorry voor mij en mijn beste vriend geen computer spelletjes".
Ali antwoord, "nou ik kan me niet voorstellen dat jou beste vriend zo bijzonder is, ik denk dat je liegt je hebt helemaal geen beste vriend".
Amien glimlacht weer en zegt, "Ali ik heb een beste vriend en als je hem zou kennen zou je niemand anders meer als vriend willen". Ali zegt, "nou ga jij maar naar je beste vriend toe dan". Amien antwoord, "dat zal ik zeker doen op een dag!".

Ali loopt terug naar Anas en Omar en verteld dat ook hij is afgewezen door Amien. Nou stonden ze elkaar aan te kijken, ze waren toch best jaloers dat Amien zo een goed beste vriend heeft. Anas zegt, "Ik wil deze vriend van Amien toch best ontmoeten". En ook Ali en Omar willen hem graag ontmoeten.
Ze besluiten om na schooltijd naar Amien toe te gaan om hem te vragen of hij ze wil voorstellen aan zijn beste vriend.

Dan gaat de bel en de kinderen lopen naar het klas lokaal.
De juf zegt; "Goede morgen allemaal! Het onderwerp van vandaag is Pesten, wat vinden jullie nou van pesten? Er worden verschillende reacties gegeven.
Zo zegt Samier de stoerste jongen uit de klas bijvoorbeeld; "nou als ik iemand er gek vind bij lopen heb ik alle recht om hem uit te lachen, moet hij zich maar normaal kleden".

Omdat dit de populairste jongens is uit de klas begint iedereen te lachen.
Behalve Amien die steekt zijn vinger op, de jufrouw geeft hem de beurt en Amien zegt, "Ik ben het hier niet mee eens, met pesten kwets je mensen en ik zou het ook niet leuk vinden om gekwetst te worden. Ik vind dat ieder mens in zijn waarde gelaten moet worden. Je moet een mens behandelen zoals je zelf behandeld wilt worden".
Nu zijn echt alle ogen op Amien gericht, ze geloven niet wat ze horen, ze schamen zich een beetje.

De juf loopt op Amien af en zegt; "Dat heb je heel mooi gezegd Amien, en dat is wat ik jullie vandaag wilde gaan leren, want je moet inderdaad elk mens behandelen zoals je zelf behandeld wil worden, het maakt niet uit hoe iemand eruit ziet". En dan vraagt ze. "Amien van wie heb jij deze wijze woorden geleerd?"
Amien glimlacht en zegt dan; "Dit heb ik van mijn beste vriend Mohammed* geleerd". Ook de juf lacht en zegt dan: "dan heb jij een hele wijze vriend je mag trots op hem zijn".
De klas kijkt Amien nog steeds aan, zelfs de populairste jongen uit de klas kijkt hem een beetje jaloers aan.

De juf gaat verder met de les, en als de tijd om is gaat de bel de kinderen pakken hun spulletjes bij elkaar en lopen de klas uit.

Amien pakt zijn fiets en wil net wegrijden. Maar dan ziet hij dat Ali, Omar en Anas naar hem toe lopen, dus blijft hij even staan. De jongens vragen alle drie tegelijker tijd: "Amien vertel ons eens wat meer over je beste vriend, het lijkt ons een goede jongen, zou je hem aan ons willen voorstellen?".

En Amien antwoord; "Dat zou ik heel graag willen doen, maar mijn beste vriend is al een hele lange tijd geleden dood gegaan. En ook ik heb hem niet gekend." Amien kijkt nu een beetje verdrietig."

De jongens vragen nu, "maar Amien wat erg voor je, maar je praat over hem alsof hij nog leeft?"
Amien zegt, "dat is ook zo want in mijn hart en in mijn gedachten leeft hij nog elke dag"
Omar vraagt Amien om wat meer over Mohammed* te vertellen.

En dan verteld Amien, "Mijn beste vriend Mohammed*, dat is onze profeet hij had ook beste vrienden en een aantal van die vrienden heten net als ons, Amien, Omar, Ali en Anas. Dit waren vrienden die hem altijd beschermden en altijd bij hem waren ze hadden nooit ruzie. En Mohammed* was altijd goed voor kinderen en hij leerde ze om goed te zijn voor anderen".

Ali zegt, "ik wou dat ik hem ook had gekend, zodat hij mij al die goede dingen kon leren".

En daarop zei Amien, "Wij kunnen ook beste vrienden worden van Mohammed* net als de echt Omar Ali Anas en Amien. We kunnen anderen goede dingen leren en goed zijn voor andere kinderen. Ik heb gelezen dat als je doet wat Mohammed* altijd heeft gedaan tijdens zijn leven, dat je hem op een dag zal mogen ontmoeten van Allah".

"Maar Amien wij weten niet wat Mohammed* in zijn leven heeft gedaan, dus kunnen we ook niet zijn beste vrienden worden" ,zegt Omar een beetje teleurgesteld.

"Maar dat geeft niet" zegt Amien, "want, onze vriend Mohammed* heeft gezegd, "iets wat je nog niet kent kun je altijd leren". Ik zal jullie de belangrijkste dingen vertellen.
Onze vriend Mohammed*, loog nooit, verrichte altijd zijn gebed, dacht heel veel aan Allah, hij was goed voor andere mensen, maakt geen ruzie en hij bleef zijn vrienden altijd trouw".

De jongens waren heel blij om dit te horen, ze namen elkaar bij de hand en besloten om ook de beste vrienden van De Profeet* te worden. Vanaf deze dag zijn de jongens altijd samen. Ze doen alleen maar goede dingen, verrichten hun salaat (gebed), denken veel aan Allah, blijven elkaar altijd trouw. En vertellen andere kinderen keer op keer over hun beste vriend Mohammed

De nachtelijke hemelvaart

"Al'isra'e" is het nachtelijk vertrek van de profeet, Allah's zegen en
vrede zij met hem, van Mekka naar de Alaqsa-moskee in Jeruzalem en
"almi'raadj" is het stijgen naar de bovenaardse wereld (d.i. de hemel).
Dit heeft zowel lichamelijk als ook geestelijk echt plaatsgevonden.
,,Heilig is Degene die 's nachts Zijn dienaar (Mohammed) van de Masdjid
al Haram (de Gewijde Moskee te Mekka) naar de Masdjid al Aqsah heeft
gebracht, waarvan Wij de omgeving hebben gezegend, opdat Wij hem van
Onze Tekenen lieten zien. Voorwaar, Hij is de Alhorende, de Alziende."
[Alisra': 1].

"Almi'raadj" zou in soerat An-nadjm genoemd zijn, in de verzen zeven tot
achttien. Een andere stelling is dat in de desbetreffende verzen uit de
Koran iets anders bedoeld wordt.
Toen dit plaats heeft gevonden ontstonden er verschillende meningen. Er
is overgeleverd dat deze gebeurtenis plaats heeft gevonden in hetzelfde
jaar dat de profeet gezonden werd; volgens andere overleveringen was het
in het jaar vijf na het gezantschap; ook wordt genoemd de 27ste van de
maand Radjab in het jaar tien na het gezantschap of anders 17 Ramadan in
het jaar 12 na het gezantschap. Volgens een nog andere overlevering vond
het plaats op 17 Raibi'e I van het jaar 13 na het gezantschap.

Volgens de meest betrouwbare overleveringen is het verhaal samengevat
als volgt: De engel Jibriel, vrede zij met hem, bracht de "buraaq" (een
dier groter dan een ezel en kleiner dan een muilezel). De profeet,
Allah's zegen en vrede zij met hem, besteeg de "buraaq" vanuit de
gewijde moskee in Mekka tot de Aqsa-moskee vergezeld door Jibriel. Hij
knoopte het vast op de plek waar alle profeten dat deden en liep de
moskee binnen en verrichte een gebed bestaande uit twee "rak'ah" waarbij
hij de andere profeten voorging tijdens het gebed (als imam).

Jibriel heeft hem twee kommen aangeboden met in de ene drank en in de
andere melk waarbij de profeet, Allah's zegen en vrede zij met hem, voor
de kom met melk koos. Jibriel zei: ,,U maakte een keus die is
aangeboren. U bent naar het rechte pad geleid en heeft uw volk daar naar
toe geleid. Als u voor de kom met drank had gekozen dan had u uw volk
naar het verkeerde pad geleid."
De profeet, Allah's zegen en vrede zij met hem, steeg daarna vanuit de
aqsa-moskee naar de wereldlijke hemel. Jibriel vroeg om toestemming voor
hem waarna hij door mocht. Daar heeft de profeet, Allah's zegen en vrede
zij met hem, Adam, vader van de mensheid, ontmoet en heeft hem begroet.
Adam groette hem terug, verwelkomde hem en erkende zijn gezantschap. Aan
de rechterkant van Adam bevond zich een mistige wolk. Elke keer als hij
ernaar keek begon hij te lachen, het waren de zielen van degenen die de
voorspoed reeds hadden bereikt maar als hij naar zijn linkerkant keek
huilde hij want daar bevonden zich de zielen van degenen die alleen
tegenspoed vonden.
Daarna steeg de profeet, Allah's zegen en vrede zij met hem, naar de
tweede hemel waar Jibriel weer toestemming voor hem vroeg en die opnieuw
kreeg. Daar ontmoette hij Yahiah, de zoon van Zakariah en Iesa, de zoon
van Maryam, vrede zij met hen. Hij begroette hen waarna zij hem hebben
geantwoord, verwelkomd en zijn gezantschap erkend.
Daarna steeg de profeet, Allah's zegen en vrede zij met hem, naar de
derde hemel. Daar ontmoette hij Yoesoef, vrede zij met hem. Hij was een
beeldschone jongeman. De profeet en hij begroetten elkaar waarna hij de
profeet verwelkomde en zijn gezantschap erkende.
Vervolgens steeg de profeet, Allah's zegen en vrede zij met hem, naar de
vierde hemel waar hij Idries ontmoette, vrede zij met hem. De profeet
begroette ook hem waarna deze teruggroette, de profeet verwelkomde en
zijn gezantschap erkende.
In de vijfde hemel ontmoette hij Haroen Ibn Imraan, vrede zij met hem,
en in de zesde hemel ontmoette hij Moesa Ibn Imraan, vrede zij met hem.

Toen de profeet, Allah's zegen en vrede zij met hem, Moesa passeerde
heeft hij gehuild. Er werd aan hem gevraagd: ,,Waarom huil je?" Hij
antwoordde: ,,Ik huil om een jongeman die later dan mij is gezonden,
waardoor meermensen van zijn volk het paradijs binnenkomen dan er van
mijn volk binnen komen".
Hierna steeg de profeet, Allah's zegen en vrede zij met hem, naar de
zevende hemel waar hij Ibrahim, vrede zij met hem, ontmoette en hem
begroette. Ibrahiem, vrede zij met hem, leunde met zijn rug tegen de
"albayt alma'moer", een huis dat dagelijks door zeventig duizend engelen
wordt bezocht die daarvan nooit meer terugkeren.
Na zijn bezoek aan de hemelen is de profeet, Allah's zegen en vrede zij
met hem, gestegen naar "sidratil-muntaha" d.w.z. "de lotusboom van de
eindbestemming"; een boom waarvan de bladeren op de oren van olifanten
lijken en de vruchten op kannen. Deze boom werd plotseling bedekt met
een gouden laag. Allah, de Verhevene, verhulde de boom zodat geen mens
meer de schoonheid ervan zou kunnen beschrijven.

Hierna is de profeet, Allah's zegen en vrede zij met hem, gestegen naar
Allah, de Verhevene en kwam dichtbij Hem. Op een gegeven moment stond
hij op twee booglengten afstand of nog dichterbij. Allah gaf zijn
dienaar de volgende openbaring; hierin werd de profeet, Allah's zegen en
vrede zij met hem, en zijn volk het gebod opgelegd om vijftig gebeden
per dag en nacht uit te voeren.

De profeet, Allah's zegen en vrede zij met hem, keerde daarop terug en
kwam onderweg langs Moesa, die hem vroeg: ,,Wat heeft jouw Heer
opgedragen?". Hij antwoordde: ,,Vijftig gebeden". Moesa zei: ,,Je volk
kan dit niet aan, ga terug naar je Heer en vraag Hem om vermindering. De
profeet draaide om naar Jibriel en kreeg van hem een teken dat hij het
wel kon doen als hij het wilde. Toen de profeet, Allah's zegen en vrede
zij met hem, was teruggekeerd, kreeg hij een vermindering van tien
gebeden waarna hij weer langs Moesa kwam die hem adviseerde om nogmaals
om vermindering te vragen. Zodoende bleef hij heen en weer gaan tussen
Allah, de Verhevene, en Moesa totdat het aantal slechts vijf gebeden was
geworden. Daarna verwees Moesa hem weer om vermindering te vragen en
Moesa, vrede zij met hem, voegde eraan: ,,Bij Allah, ik heb de mensen
van Israël minder dan dit gevraagd, toch zijn zij verzwakt en hebben het nagelaten". De profeet, Allah's zegen en vrede zij met hem, zei: ,,Ik
durf uit verlegenheid mijn Heer het niet nog een keer te vragen. Ik geef
hieraan toe en ik ben zo tevreden". Toen de profeet, Allah's zegen en
vrede zij met hem, op een verre afstand was werd er geroepen: ,,Ik heb
mijn verplichting opgelegd en heb haar verlicht voor mijn dienaren. Het
is vijf maar in feite vijftig. Mijn uitspraak is niet aan verdere
veranderingen onderhevig".
De profeet, Allah's zegen en vrede zij met hem, keerde na deze nacht
terug naar het gewijde Mekka, alwaar hij de volgende ochtend zijn
verhaal aan de mensen van Quraish deed. Hij stelde hen op de hoogte van
wat Allah, de Verhevene, hem had laten zien van Zijn wonderlijke
tekenen. Zij scholden hem voor leugenaar uit en begonnen hem weer lastig
te vallen. Sommigen begonnen met spot in hun handen te klappen. Anderen
zetten hun armen boven hun hoofd. Iemand vertrok naar Abu Bakr en
vertelde hem het verhaal van de profeet. Abu Bakr zei: ,,Als hij dat
heeft verteld, dan heeft hij ook de waarheid verteld". De mensen vroegen
toen: ,,Geloof jij hem hierin?". Hij antwoordde: ,,Ik geloof hem in meer
dan alleen dit. Ik geloof hem in alle berichten die van de hemel heen en
weer gaan". Vandaar dat hij "as-siddieq" d.w.z. "de vertrouweling" werd
genoemd.
De ongelovigen wilden de profeet, Allah's zegen en vrede zij met hem,
toetsen en vroegen hem de Alaqsa-moskee te beschrijven. Hij had deze
moskee immers niet eerder gezien. Allah, de Verhevene, maakte de moskee
voor hem zichtbaar,waarna hij alle hoeken en deuren van de moskee aan
hen kon beschrijven. Zij konden hem niet tegenspreken en zeiden: ,,Hij
heeft een juiste omschrijving gegeven". Zij vroegen hem naar een
karavaan van hen die vanuit het shaam gebied onderweg was. Hij
informeerde hen over het aantal kamelen en de omstandigheden waarin deze
karavaan zich bevond. Ook wist hij te vertellen wanneer deze zou
aankomen en welke kameel voor de karavaan zou lopen. Het vond allemaal
precies plaats zoals hij had gezegd. Zij hielden echter vast aan hun
ongelovigheid.
De volgende ochtend na de isra'e-nacht kwam Jibriel en leerde de
profeet, Allah's zegen en vrede zij met hem, de wijze waarop de vijf
gebeden verricht werden en de tijdstippen ervoor. Daarvoor was het gebed
altijd twee "rak'ah" geweest, tweemaal in de ochtend en tweemaal 's
avonds.

In de naam van Allah de Meest Barmhartige,de Meest Genadevolle,

De Koning...de Tovenaar...de Priester en de Jongen...!!‏

Omar ibn al-Khattab en het melkmeisje

De tweede kalief ( regeerde van 634-644 A.D.)
Naverteld met de woorden van Aisha, Bilal en Omer Choudhry

Kalief Omar was een leider van de stad Medina, in Saoedi-Arabië.
‘s Nachts liep hij altijd in de stad om te zien of alles in orde was, of dat er misschien iets aan de hand was. Hij deed zijn best om alles in orde te brengen, zodat het met iedereen goed zou gaan. Op een nacht verkleedde hij zich zodat de mensen niet konden zien dat hij het was (dit deed hij altijd). Hij ging samen met een vriend, Ibn Abbas, en ze gingen naar alle wijken van de stad en kwamen uiteindelijk in de buurt waar de allerarmste mensen woonden.

Toen hij langs een heel klein huisje liep, hoorde hij een moeder tegen haar dochter zeggen dat ze water bij de melk, die ze moest verkopen, moest doen zodat ze meer geld zouden verdienen. De dochter zei tegen haar moeder dat ze dat deed voordat ze moslims waren geworden, maar nu ze moslims zijn kunnen ze geen water meer bij de melk doen. De moeder zei dat ze het toch moest doen.

De dochter zei: ‘Nee. De kalief heeft gezegd dat we geen dingen aan de melk mogen toevoegen’. De moeder zei: ‘We zijn arm. Alleen zo kunnen we aan geld om komen om er wat brood van te kopen. De kalief is ons vergeten, en hij weet helemaal niet wat we doen’.
De dochter zei: ‘Maar het is tegen de wet, en ik breek de wetten van de kalief niet door andere moslims voor de gek te houden’.

De dochter liet haar moeder geen water in de melk doen omdat ze in haar hart voelde dat dit fout was, en ze wist dat Allah het zou weten.
De moeder zei niets en ze gingen allebei naar bed.

De volgende dag stuurde kalief Omar een man om melk van het meisje te kopen. Er zat geen water in. Het meisje deed waarvan ze wist dat het het beste was.
Kalief Omar zei tegen zijn vriend: ‘Het meisje bleef sterk ook al wilde haar moeder dat ze iets verkeerds zou doen. Ze verdient een beloning. Wat voor een beloning zal ik haar geven?’
"Je moet haar wat geld geven", zei Ibn Abbas.

Kalief Omar zei: ’Een meisje als zij, zou een goede moeder zijn. Ze blijft goede dingen doen, ook al zou ze geld krijgen als ze het anders zou doen. Omdat ze zo goed is, moet ze eigenlijk het grootste geschenk van het land krijgen, zodat iedereen van het hele land kan leren zo goed als haar te zijn’.

De kalief nodigde het meisje en haar moeder uit om naar zijn hof te komen. De moeder beefde omdat ze bang was toen ze voor die machtige heerser stond, maar het meisje stond daar dapper en zonder angst. Ze was mooi en de eerlijkheid straalde van haar af.

Toen vertelde kalief Omar -waar iedereen bij was- dat hij het meisje en de moeder had horen praten over het toevoegen van water bij de melk en dat het meisje de juiste beslissing heeft genomen, ook al had haar moeder haar gezegd dat ze het anders moest doen.

Iemand zei dat de moeder gestraft moest worden, maar de kalief zei dat hij dat normaal wel zou doen, maar dat hij haar had vergeven omdat haar dochter zo goed was. Toen zei hij tegen het meisje: ‘De islam heeft dochters als jij nodig en ik, als kalief van de islam, moet jou belonen en ik wil je graag belonen door je als dochter van mij te maken’.

Toen riep de kalief zijn zonen en hij zei tegen ze: ‘Hier is een fantastisch meisje, die een geweldige moeder zou zijn. Ik wil dat één van jullie met haar trouwt. Ik zou geen betere bruid weten dan dit goede meisje’.

Abdullah en Abdur-rahman, de twee oudste zonen van de kalief, waren al getrouwd.
Asim, de derde zoon, was nog niet getrouwd, en hij bood aan om met het meisje te trouwen.

Toen het meisje en de moeder hiermee akkoord gingen, trouwde Asim met het meisje en zo werd het melkmeisje de schoondochter van de kalief, de grote leider van het groot islamitische land.

Assalamo alaikom warahmatu Allah wabarakatuh

Ik werd wakker, tot mijn schrik zag ik dat ik getild werd door een paar mannen....
Ik wou ze vragen waar ze mij naartoe brachten, maar mijn tong werkte niet mee...
Ik wilde ze tegenhouden van mij te verplaatsen, maar mijn lichaam werkte niet mee...
Langzaam maar zeker werd het met me duidelijk dat ik naar de moskee werd gebracht...
Ik kende de weg omdat ik er soms was tijdens de ramadan...
Omdat me vrienden altijd gingen...
Toen zag ik dat men het dodengebed verrichtten, toen drong het tot me door!...
Is dit voor mij?...
Ben ik nu werkelijk dood?...
Dat kan toch niet?...
Ik had nog zo veel in gedachte om te doen, NEE!...
Ik wilde nog naar Hasj...
Ik ben niet bereid, ik had niet eens de mooie eigenschap om het gebed te verrichten...
O nee, nu is het te laat...
Ik ga voor mijn heer staan!...
En mijn handen zullen getuigen!
Ya Rabbi, had ik maar een goede vader, die mij van kleins af aan naar de moskee bracht, die mij van de
moskee liet houden!...
Die mij de Qur’an leerde lezen, die mij sura's uitlegde en samen met mij uit onze hoofden leerde...
Maar toen besefte ik, dat ik dit ook niet deed voor mijn kinderen...
Maar nu is het te laat...
O Allah nu is het te laat...
Toen ik de imaam hoorde reciteren hoopte ik dat hij ietjes langer door zou gaan, dat hij ietsjes meer
smeekbedes voor mij zou doen...
Ik zag de vrienden met wie ik slechte zaken pleegde...
Ik wist hoe zij waren, maar ja zo was ik ook...
Toen ik naar de wasruimte werd gedragen, zag ik dat de imaam mij aan het wassen was, wat een aardige
man dacht ik toen...
Hij sloeg onwetend een plekje op mijn rug over, hij moest dat stukje nog wassen...
Ik schreeuwde het uit, maar er kwam niets uit mijn mond...
Moet ik ZO naar mijn heer!?...
Maar tevergeefs...
Vervolgens werd ik omwikkelt in 3 witte doeken....
Ik wilde ze waarschuwen om het niet te strak om mij te binden, maar ik kon alweer niets zeggen...
Toen was ik op het begraafplaats...
Mijn ouders over mij buigend, huilend smekend...
Wat een verschrikkelijk gevoel...
Toen werd er een gat gegraven in de grond...
Toen de mannen mij in het graf wilden leggen, wilde ik het uitschreeuwen...
Dat is toch veel te smal?...
Daar kan ik me toch niet in bewegen?...
En hoe moet ik daar ademen?...
Ik werd met de seconde nerveuzer en banger...
Toen werd ik er tot mijn grote schrik ingelegd, en ze gooide het zand over mij heen...
Toen ik in mijn graf lag, zag ik aan mijn rechterkant een Prachtig paleis, omringd met zeeën die ik nog
nooit zo heb gezien, prachtig gewoon!...
En aan mijn linkerkant zag ik een verschrikkelijk hellevuur waardoor ik ging zweten...
Ik was door en door nat van het zweet...
Bang, nee Doodsbang!...
Ik was zo bang om in dat hellevuur te belanden, YA ALLAH, Ya Rabbi!...
Geef mij nog een kans o Allah...
Geef mij 1 minuut...
1 minuut om 1 gebed te verrichten voor U Ya Rabbi...
Maar jammer genoeg zijn er dan geen herkansingen!...
Ya Rabbi geef mij nog een kans en ik zal mijn leven knielend doorgaan!...
En toen hoorde hij de Athaan...
Hij opende zijn ogen en zag dat dit alles slechts een droom was...
Hij sloeg zijn bezwete deken van hem af en rende naar de badkamer om al Woedoe te verrichten en
rende toen naar de moskee om Salaat-ul-Fadjr met hen mee te bidden...
Deze man is geliefd bij Allah swt, net als wij...
Deze man heeft een teken gekregen, een verduidelijking van hoe belangrijk het is om je tijd goed te benutten...
Beste broeders en zusters, Insha Allah zullen wij hier lering uit trekken en ons zo snel mogelijk
voorbereiden voor de dood...
Want wij zullen sterven, jong en oud, ziek en gezond, voorbereid of niet voorbereid...
En dan zijn er geen 2e kansen meer...
Het is of nu of nooit!...
Grijp je kans!...
Sla die nieuwe bladzijde in je leven om!...
Verricht dat gebed!...
Voorwaar, we zullen spijt krijgen voor elke minuut die we niet in de vorm van aanbidding jegens Allah swt hebben besteed.
Dus begin opnieuw, moge Allah swt tevreden zijn met ons en ons begeleiden naar de poorten van Djennah, en ons de plaats van eeuwige zaligheid laten binnentreden.
Amien.

Echt een mooi verhaal Mashallah



Er is overgeleverd dat Musa (Mozes) 'alayhi salaam, samen met het volk Bani
Israel in de woestijn verwonderde over de enorme droogte. Tegelijkertijd hieven
ze allemaal hun handen ten hemel en smeekte voor een gezegende bui. Tot de
verbazing van Musa ('alayhi salaam) en het volk Bani Israel, zagen ze dat de
paar wolken die er waren verdwenen, de hitte kwam omlaag, en de droogte werd
sterker.

Er werd aan Musa ('alayhi salaam) geopenbaard dat er een zondaar onder de volk
van Bani Israel bevond en die Allah Subhana wa ta'ala voor meer dan 40 jaar
ongehoorzaam is. "Laat deze persoon weten dat hij de groep moet verlaten," Allah
Subhana wa ta'ala zei tegen Musa ('alayhi salaam). "Alleen dan zal ik jullie
regen geven."

Musa ('alayhi salaam) riep uit naar de gehele groep, "Er is een persoon onder
ons die Allah Subhana wa ta'ala voor meer dan 40 jaar ongehoorzaam is geweest,
laat deze persoon zichzelf verwijderen van de groep want alleen dan zullen we
gered worden van deze droogte."

Deze persoon, wachtte, keek links en rechts, hoopte dat iemand anders naar voren
zou stappen... Maar niemand stapte naar voren. zweet liep van zijn voorhoofd en
hij wist dat hij degene was waarover Musa ('alayhi salaam) het had.

Hij dacht bij zichzelf, "Als ik bij de groep blijf zitten dan zullen we allemaal
vergaan van de dorst; Maar als ik naar voren stap dan zal ik vernederd zijn voor
eeuwig.

Hij ging met zijn handen in de lucht en met oprechtheid en intentie, schaamte,
tranen op beide wangen zei hij, "O Allah, heb genade met me! O Allah, bedek mijn
zonden! O Allah, vergeef mij!"

Musa ('alayhi salaam) en de volk Bani Israel wachtte op het moment dat de
zondaar naar voren zou stappen, maar de wolken stapelde op en er viel regen.
Musa ('alayhi salaam) vroeg aan Allah Subhana wa ta'ala, "O Allah, je hebt ons
gezegend met regen zonder dat de zondaar niet naar voren is gekomen."
Allah Subhana wa ta'ala antwoordde, "O Musa, het is de berouw (At-Taubah) van
deze persoon dat ik jullie heb gezegend met regen."

Musa ('alayhi salaam) wilde weten wie deze gezegende persoon was, "hij vroeg,
"laat hem aan mij zien Allah!
Allah Subhana wa ta'ala antwoordde, "O Musa, ik heb zijn zonde voor 40 jaar
verborgen gehouden, denk je dat ik hem na zijn Taubah tentoon ga stellen?"

De springende kikkers

Een groep kikkers trok door het bos en twee van hen vielen in een diepe kuil.
Alle andere kikkers verzamelden zich rond de kuil.
Toen ze zagen hoe diep de kuil was,
vertelden ze de twee kikkers dat ze zo goed als dood waren.

De twee kikkers negeerden de opmerkingen en probeerden met al hun kracht uit de kuil te springen.
De andere kikkers bleven hen vertellen dat ze moesten stoppen, dat ze zo goed als dood waren.

Uiteindelijk nam één van de kikkers aan wat de anderen riepen en gaf het op. Hij viel neer en stierf.

De andere kikker bleef zo hard springen als hij kon.
Weer riep de groep kikkers hem toe dat hij de kwelling moest stoppen en gewoon moest sterven.
Hij begon nog harder te springen en eindelijk sprong hij eruit.

Deze kikker was echter doof, hij hoorde de kreten van de anderen niet.
Hij dacht ze hem de hele tijd aan stonden te moedigen.


Dit verhaal leert ons twee lessen.

De tong heeft de kracht van leven en dood.
Een aanmoedigend woord aan iemand
die in de put zit kan hem er weer bovenop helpen en hem de dag door slepen.

Een ontmoedigend woord aan iemand die in de put zit kan net datgene zijn dat hem doodt.

Wees voorzichtig met wat je zegt.
Spreek het leven tegen iedereen die je pad kruist.
De kracht van woorden is sterk.

Een aanmoedigend woord kan zo lang mee gaan.
Denk na voordat je spreekt.



"Een mens struikelt vaker over zijn tong dan over zijn voeten." - Bayhaqi

liefde voor Allah

Een arme man verdiende zijn brood door dagbladen te verkopen.

Op een dag vond hij een gouden armbad terwijl hij zijn dagbladen verkocht..De armband was kostbaar. Het was versierd met waardevolle stenen. Hij rende onmiddellijk naar een persagentschap en gaf een advertentie uit dat hij een gouden armband had gevonden.

De volgende dag kwam de eigenaar van de armband. De eigenaar van de armband was een toerist en hij vroeg aan de arme man:
- "je kon dit zonder de krant te verwittigen ook verkopen,
hij brengt veel op. waarom heb je je dat niet gedaan?"

De arme man keek de toerist aan en zei:
-"geld is goed,mooi;ik hou ook van geld,maar ik hou meer van Allah"
en zei verder:
-"ook al heeft niemand mij gezien toen ik de armband vond,Allah heeft mij gezien."


Schenk al je vertrouwen aan onze schepper toe en onthoud het woord van Allah

Gesprek tussen Mike en John. (moge Allah zulke mensen leiden op het goed pad inschallah



Twee mannen, John en Mike, zaten in een vliegtuig achter een Pakistaan.
Om die Pakistaan te irriteren begonnen ze het volgende
conversatie:

John zegt tegen Mike: "dus, waar ga je naartoe.... India?

Mike: "Oh, neen, Ik heb gehoord dat daar veel te veel moslims
zijn." (De Pakistaan voelt zich niet op zijn gemak)

John: "Ga je dan naar Iran?

Mike: "Neen, daar zijn er nog veel meer moslims!"

John: "Ga je naar Indonesië dan?"

Mike:"Euh, ... Neen ZOT!, die land krioelt van de moslims!"

(Nu word de Pakistaan heel kwaad)

John: "dus, dan moet je wel naar Pakistan gaan?"

Mike: "Geen sprake van!...die land is geïnfecteerd van de moslims!!!!!"

Gefrustreerd draaide de Pakistaan zich om en zei tegen de twee mannen:

Waarom gaan jullie beiden niet naar de HEL! Ik heb gehoord dat daar
geen enkele moslim is!!!!


moge Allah zulke mensen leiden op het goed pad inschallah

Zij was vreemd verleidelijk


Following Dunya> >by Sheikh Nu HaMim Keller> >translated by abdoelaziez

Een man was aan het lopen door de marktplaats op een namiddag, en op dat ogenblik was een muezzin bezig met het oproep tot het gebed, zijn ogen staarde naar een vrouw der achterkant.
Ze was vreemd aantrekkelijk, alhoewel ze helemaal zwart was gekleed, en geheel bedekt was, inclusief gezichtsluier, ze draaide zich om net alsof ze wist> >dat ze bekeken werd, en ze gaf hem een ja knik net voordat ze de hoek om ging.
Alsof hij werd geraakt door de bliksem, werd zijn aandacht aan haar nog> >sterker,> >zijn hart werd een gevangene van haar teken die zij gaf, hij had nog even> >last> >van een stemmetje> >die zei `is het niet tijd om te bidden? Maar het gebed was al> >voorbij dacht hij, dus er zat niets op dan haar te achtervolgen.
Hij haastte zich om haar bij te houden, ze was snel en hij zag er van ver> >vele> >straten verder kwam hij dichterbij en zag er, ze liep een stukje terug, en> >de> >man dacht dat hij haar glimlach zag onder haar sluier of was dat zijn> >fantasie?
De man ging met zichzelf praten De arme man zei tegen zichzelf `wie is zij? Is ze de dochter van een rijke> >familie? Wat wilt ze van me?' Ze ging weer een hoek van een straat om en> >toen de> >man snel de hoek om ging, zag hij haar niet meer, na een tijdje zoeken zag> >hij> >haar weer maar nu was ze nog sneller dus de man dacht misschien is ze bang> >of> >boos. De man bleef haar volgen en eindigde opeens buiten de stad.
De zon ging onder en ze liep wat langzamer, en daar bleef ze even stil staan en keek naar de man, ze was aangekomen op een begraaf plaats, al zou deze man> >normaal denken zou hij bang zijn maar zijn gedachtes waren ergens anders.> >
Dit> >vond hij een echte liefdes plek waar de liefdesparen in het geheim komen> >dacht> >hij bij zichzelf .Ze waren drie meter van elkaar vandaan en ze keek nog naar hem, en liep> >daarna> >verder, ze liep een kelder in en liep de trap af naar beneden waar een oude> >bronzen deur was die ze opende, de man achtervolgde haar.
Hij stapte naar binnen en zag dat het een grote kamer was. Van buiten was> >dit> >niet te zien er waren zelf kaarsen aan de muren die de ruimte verlichten.> >En> >daar zat de vrouw op een aantal oude kussens nog steeds helemaal bedekt. De vrouw zei met een fluisterende stem `doe de deur op slot en breng de> >sleutel`
Hij deed de deur op slot en wilde de sleutel brengen maar ze zei gooi> >de> >sleutel maar De man gooide de sleutel maar die viel in een put.> >> >Toen begon de man bang te worden en zag de wolken boven zich hangen en hij> >hoorde haar lachend zeggen `ga door want je vond het ook niet erg om je> >gebed> >te missen toch?`
De man was nu stil en zei niets. "De tijd voor het avond gebed is ook al voorbij," zei ze met een valse lach> >"Waarom ben je zo stil? kom hier bij me en neem mij ! dat is toch hetgeen> >waarvoor je achter me aan kwam?" Hij werd bang en zijn buik draaide rond van de zenuwen
`Het is tijd om me te laten zien `zei ze en ze deed haar gezichtsluier af> >en het> >was geen gezicht van een jonge dame, maar een oud en griezelig wezen, dat> >de man> >nog nooit heeft gezien
Ze zei `Kijk goed naar me! Mijn naam is dunya, (deze wereld). Ik ben je> >geliefde, jij spendeert je tijd aan het> >achtervolgen van mij, en nu heb je me> >bereikt, in je graf .
Welkom Welkom!`
>ze begon te lachen en te lachen, totdat ze uitspatte in stof en verging in>
>schaduw en de kaarsen aan de muur gingen één voor één uit......

de aap, ezel en de mens

“ En Wij hebben de hemel gemaakt tot een beschermend dak, niettemin wenden zij zich af van deze tekenen.” 21:32

Er was eens een boom. Bij die boom kwamen een aap, een ezel en een mens. Alle drie hebben ogen en de mogelijkheid om er mee te zien. Ze hebben ook alle drie hersenen die zij gebruiken om handelingen te verrichten. Er is echter een groot verschil tussen deze drie of toch niet?! Als de aap die boom ziet zal hij misschien denken “oh een boom” en dan loopt hij die boom voorbij; misschien klimt hij in die boom, maar hij denkt er niet over na waar die boom vandaan komt. Als de ezel die boom ziet, zal hij misschien denken “ oh een boom” en loopt eraan voorbij; misschien krabt hij met zijn achterste even tegen die boom, maar hij zal niet nadenken over waar die boom vandaan komt. Wat als de mens die boom ziet en eraan voorbij loopt zonder na te denken over waar die boom vandaan komt, hoe zijn wortels diep de bodem indringen, op zoek naar water; hoe zijn takken wijdt de lucht in reiken en hoe er in de bladeren fotosynthese plaatsvindt, dat nodig is voor al het leven op aarde? Wat is dan het verschil tussen de aap, de ezel en de mens?

“En jij kunt nooit de blinden leiden uit hun dwaling. Jij kunt niemand doen horen, behalve wie in Onze Tekenen gelooft. Zij zijn moslims.”

Een wijze moslim rechter

Een man bezocht Iyas ibn Mu'awiyah, een moslim rechter bekend om zijn wijsheid en de volgende conversatie vond plaats:

Man: Wat is de Islamitische regelgeving betreft wijn?
Rechter: Het is Haram (verboden).
Man: En water?
Rechter: Het is Halal (toegestaan).
Man: En dadels en vijgen dan?
Rechter: Die zijn Halal.
Man: Waarom is het dan dat al deze ingrediënten Halal zijn maar als je ze mixt, zijn ze ineens Haram?
De rechter keek de man aan en zei: Als ik je deze handvol zand in je gezicht gooi, denk je dat het pijn doet?
Man: Nee het zal geen pijn doen.
Rechter: En als ik deze handvol stro naar je zou gooien?
Man: Het zou geen pijn doen.
Rechter: En een handvol water?
Man: Dat zou helemaal geen pijn doen.
Rechter: En als ik ze MIX, en laat drogen tot het een baksteen is, en je er daarmee zou slaan, zou het dan pijn doen?
Man: Het zou me pijn doen en zou me zelfs kunnen doden!
Rechter: Nou die zelfde redenering is voor jouw vraag van toepassing!