Over het steno-verslag Vindevogel En brief van substirtuut Stevigny
De tekst die volgt is gedeeltelijk bedoeld als commentaar bij een documentje, namelijk een antwoordbriefje van substituut Stevigny op een aangetekende zending van mij, houdende een proeve van mijn steografisch verslag en een samenvatting naar best vermogen van zijn rekwisitorium in de zaak Vindevogel.
Ik had hem aangeschreven in mijn persoonlijke naam en, gij zult zien, hij antwoordt mij als
" Bestuurder van dagblad "De Ronsenaar" en "De Wekker" Ronse". Dit tot mijn eerste verrassing.
Ten gronde schrijft hij: "In de grote lijnen ga ik akkoord met uw verslag. Tot mijn spijt kan ik u geen afschrift geven van mijn rekwisitorium daar ik geen schriftelijk verslag opgemaakt heb, doch mij gesteund heb op korte notas" Voor den Krijgsauditeur De Substituut Stevigny"
Dit bericht is bedoeld als een tussenbericht, als nuttige en onmisbare achtergrondinfomatie voor het volgend bericht, m.i. vooral nuttig voor de lezers van de streek om alles wat nog volgt in een juiste context te plaatsen. hopelijk kan het ook voor anderen zijn nut hebben.
Ik weet thans wel, zo iets als een O.M. betrekken in een geplande publikatie, doet men niet. Maarin mijn jeugdige bezorgdheid in die kwaadaardige tijden, was ik op zoek naar een soort certifikaat voor mijn objectieviteit Vandaar ook een aangetekend schrijven aan alle advokaten van de burgerlijke partijen, van de verdediging en eveneens aan de substituut, de beschuldigende partij; in dit geval de substituut Stevigny.
Uiteindelijk was hij de enige, de eerste en de enige die onmiddellijk en spontaan en relatief positief reageerde.
Een speciale annecdote . Ik heb hem zeker niet geschreven als bestuurder en zeker niet wat betreft De Wekker Dat de substituut Stevigny die aanspreektitel gebruikt toont aan dat hij toch vertrouwd was met Oudenaarde. Gedurende de oorlog was hij verbonden aan de rechtbank van Oudenaarde, had daar nog relaties en kende dus hetblad De Wekker, dat de persoonlijke eigendom was van de drukker, dus niet van "De Ronsenaar" Wel werd De Ronsenaarbij dezelfde drukker gedrukt, Wat bij een buitenstander wel eens verwarring kon verwekken.
Daar was wel een kleine praktische afspraak, waarbij de drukker artikels van de Ronsenaar mocht overnemen en omgekeerd dat de Ronsennaar vooral lokaal nieuws uit het Oudenaarde mocht overnemen.
Praktisch kwam het erop neer dat mijn hoofdartikel uit De Ronsenaar haast
systematisch ook in De Wekker verscheen.
Meer dan waarschijnlijk was de substituut lezer van de Wekker en kende hij ook De Ronsenaar. Zo zal hij dan ook kennis gehad hebben van het toevallig gemeenschappelijk hoofdartikel in beide bladen én van de auteur, zonder enig vermoeden van mij. Noteer dat hij, via het gevang van Oudenaarde, ook goede relaties had met de almoezenier Collage, tevens proost van de Christelijke sociale werken te Oudenaarde, onmisbare nieuwsbron voor de Wekker.
En dat kon van tijd tot tijd al eens tot vewarring leiden,
Wanneer op een onbewaakt ogenblik , in het blad een paar keer een artikeltje meesloop dat niets meer direct met de sociale werken maar wel met Vindevogel te maken had, en zo ook in beide bladen terecht kwam, die waren dan
niet geschreven als proost, maar als
zelfbenoemd hulp-substituut, met alle vervelende gevolgen vandien.
Eindresultaat: De Ronsenaar verruimde de redaktie met enkele Oudenaardse medewerkers, de drukker stopte met de uitgave van De Wekker en deze werd vervangen door een nieuw blad, dat deze keer eigendom van De Ronsenaar was nl "Het Weekblad der Vlaamse Ardennen". En daarmee waren alle achterschermse intrigues en te Ronse alle pijnlijke misverstanden uit de baan.
Het is in die dubbele hoedanigheid van proost en hulpsubstituut, dat C ook in de Volksbond van Ronse zou verschijnen om daar het collaboratie proces van
Vindevogel te maken en bij mogelijk slechte afloop de eigendom van de zaal in vraag te stellen.
Om alles te verstaan moet men alles weten
Na wat voorgaat zal men wellicht iets meer gaan begrijpen, dat ik als naieve beginneling, meer dan gelukkig was met het toch eerder positieve antwoord van desubstituut Stevigny.
Mag ik er nog bijvoegen, dat dit alles evenmin iets te maken had met pure moord die op 25 september 1945
werd gepleegd.
Op dit ogenblik was de CVP uit de regering gestapt en daar vervangen door de U.D.B.die nog geen gekozenen had, maar wel twee ministers o.a.Gregoire, een weerstander, de minister van justitie die,terwijl de eerste Minister Van Acker naar Portugal was, Vindevogel liet terecht stellen. Zo simpel ging dat toen.Een bezoekske aan de Minister van X uit Ronse, namens de ganse stad, die van niets wist, én het was gebeurd.?
En daar hadden de tjeven, wie ze ook waren, op dat ogenblik, niets meer te zeggen.
Een kleine geestesoefenig.Bij Lannoo verscheen in 2004 een terecht bewierookte studie over de oorlogsburgemeesters 40/44.
Wie die studie leest en daarna het proces Vindevogel herleest, kan voor de rest van zijn leven niets anders dan besluiten: met Leo Vindevogel is iets gebeurd dat niet klopt, iets dat riekt naar een persoonlijke wraak,die niets met het vaderland te maken had.
Alle argumenten staan ,voor een aandachtige en geinformeerde lezer, in het proces; men moet hierbij alleen nog de geldende Belgische wetten en instructies kennen, zoals zij opgesteld werden tussen 1935 en 15 Mei 1940 ?
Voeg daarbij het levensverhaal van een paar van de meest gedreven getuigen ten laste en hun eigen verleden. En als ge nog twyfelt, herlees dan eens de reeds vermelde studie: "De Oorlogsburgemeesters"
