van een 90jarige oud-politicus jan verroken
" niemands heer & niemands knecht " !
10-09-2013
Het soc. Taalcogres een groot Kantelmoment
Het Soc. Taalcongres 1929 , in Charleroi , was een groot kantelmoment, ook voor Vlaanderen ?! Ik haal hierna alle feiten en argumenten uit het officieel verslg hiervan.
Het gebied Charleroi van nu telde toen meer VL dan FrF?!
Ter tafel lag ook het Compromis des Belges v Huysmans-Desrée, én dit wilde het Huysmansconcept "Cuturele Autonmie"(waarvan hij in Belgie de vader is ) invoeren, dat hij meegebracht had uit Stocholm (1917) van de Oosrenrijkers Bauer,of Renner?( 2de internationale- Waarbij de taalgemeenschappen o a eigen scholen mochten mochten oprichten in andere Taalgebieden; En daar zou hij nooit van afstappen, ook niet ten tijde v d Taalgrens- én taal-wetten.
Maar, niettegenstaande het groot gezag van de beide ondertekenaars, werd dit voorstel van tafel geveegd met argumenten die klonken als volgt : In Charleroi en rand wonen meer Vlamingen dan Walen. Als wij dit voorstel goedkeuren dan zal een leger Vlaamse onderpastoorkes en nonnekes naar hier afdalen én de taalstrijd komen aansteken in het harteje van Wallonie, én dat willen wij niet, pas de macedoine maar de eenheid van taal, dat willen wij. En daar was door niemand nog een voet tussen te krijgen. Valiezen maken e weg wezen, punt ? Neen, geen punt;
En men discuteerde verder; En wat dan in Vlaanderen? Dat is hun zaak én de bourgeois moeten daar maar de taal van het volk leren, én men moet de universiteit van Gent maar ineens echt vervlaamsen en de speciale scholen naar Luik verplaatsen én wij zullen de Vlamingen hierbij steunen??????????????
Noteer a u b>>>>In 1n 1930 werd Gent vervlaamst nl het jaar daarop? Indien men de VLaamse compromitaars en filibsteraars had laten doen, dan ware wij nu nog altijd bezig met de graad van vervlaamsing van de Universiteit v Gent?
En twee jaar later kwam de taalwet van 1932, Door de BRXLOIS en de Vl compromittaars vebrod dor ogen en haken en allerhande vaagheden, die de basis legden van allerhande nieuwe miseries
Opdat gijzelf mijn standpunt zoudt kennen, zie bijlagen. Als Dewever daarmee akkoord is, dan is
hij hoogstens een gronwettelijkwettelijk extremist.
Al de rest zijn karikaturen in de stijl van "give a dog a bad name and hang him"
Voor mij moeten de Walen en de Francofonen geen Vlaams leren, maar als ze vrijwillig en ongevraagd zich in Vlaanderen komen vestigen mogen ze verder Frans spreken zoveel ze willen, maar ze moeten zich aanpassen aan het officieel taalgebruik, Het is de regel die men in Wallonie an 180 jaar jaar toepast ten opzichte van de eens massale inwijking van eenvoudigVlaams eentalige mensen.
Wat in Wallonie redelijk is, moet het in Vlaanderen ook zijn, en zeker voor hoofdstedelijken die wettelijk het Vlaams als tweede taal hebben geleerd?
Waar halen zij het recht om zich in Vlaaderen als kolonisten te vestigen?
Lees zo mijn onderhandelingsregel: gelijkheid en wederkerigheid,? Geen twee maten en twee gewichten, geen eenzijdige servitudes.
En dit heeft niets te maken met de individuele taalkennis; ieder bijkomende taalkennis, al is het slechts passief
, opent een bijkomend vester op de wereld,
Den dag dat de Francofonie zich zo opstelt, zal het zogezegd Vlaams etremisme
smelten lij sneeuw voor de zon.en zullen we leren leven constuctief met mekaar i.p.v.destructief naast mekaar? en Belgie is voor altijd gered? Misschien wordt het dan eens mogelijk een gelijkzinnig Vaderlands lied op te stellen i. p.v. die tegenstrijdige van nu ?
Ziedaar in het kort mijn ketterij;
Al gij er anders over denkt, moet ge het niet gaan biechten.
Mocht gij in uw midden een Francofoon kennen die mij constructief kan weerleggen, dan zou ik er wel heel dankbaar zijn; want ik ben een etremist die graag een naar een gemotiveerde andere mening luistert.
Noteer dat Vlaanderen in 1970, bij het tot stand komen van de cultuurraden, lijk de Walen, ook uit Brussel weg wou.
De Walen kozen als hoofdstad Namen en de Vlamingen Mechelen.
Ik behoorde tot degenen, die terug wilden naar Brussel.
Ik ben niet tegen Brussel, maar wel tegen een anti-Vlaams en een imperialistisch Brussel.
Ik ben niet tegen de Francofonen, maar wel tegen Francofonen, die er van uitgaan dat de tijd, dat het Vlaamse lands gedeelte door een volks vreemde caste als een kolonie kon besturen, nog steeds niet voorbij is.
Mijn oplossing voor België is bovendien 100% grondwettelijk.
Als ik een extremist ben, dan ben ik een grondwettelijk extremist.
Mijn oplossing?
Ze werd reeds goedgekeurd door meer dan 2/3 van de stemmen en met meer dan de helft van de stemmen in beide taalgroepen.
En alle ministers en alle parlementsleden in functie hebben publiek de grondwettelijke eed afgelegd en zullen hem opieuw afleggen.
Die eed luidt als volgt:
Ik zweer de grondwet na te leven".
Ik ben tegen een meinedig parlement. Ik ben tegen een meinedige regering.
Ik ben zeker tegen meinedige politieke koehandelaars
Ik ben voor eerbaar vergelijk maar tegen compromitterend compromissen. Ik vindt dat, communautair in vlaaderen dezelfde regels gelden als in Wallonie.
Al de moeilijkheden waarmee we nu te maken hebben het gevolg oude slordigheden en discriminatie
a. van 1963. Nadat in de bevoegde commissie, waarin de Francofonen de meerderheid waren een taalwetwas afgewerkt,werd ze, onder achterschermse druk van een zekere Brusselse Francofonie,in hertoginnedal, een feestneus opgezet door een uitzonderlijk statuut voor de Rand.
b. In 1979 werden de Europese verkiezingen geogan iserrd op basis basis van twee kieskringen, een Vlaamse en een Waalse, maar men voegde, volgens de filosofie en als loense achterbakse wraak van de Egmonters het ganse arrondissement, tegen de taalwet in, ook bij de Waalse kieskring. Alle latere compromitterende compromissen gebeurden binnen dezelfde lijnen.
En nu zitten we daar, zoveel jaren later, met die bekakte tweeling op de schoot.
Mijns inziens is de enige correcte onderhandelings methode gebonden door gelijkheid en wederkerigheid tussen Vlaanderen en Wallonie en tussen de Vlaamse en francofone gemeenschap in het gemeenschappelijk hoofdstedelijk gebieg?
Dit alles aangevuld door de toepassing van art. 35 van de grondwet.
-------------------
En wat zegt art.35 ?
----------------------
De federale is slechts bevoegd voor die aangelegenheden die de Grondwet en de wetten, krachtens de Grondwet zelf uitgevaardigd, haar uitdrukkelijk toekennen.
De Gemeenschappen of de Gewesten zijn, wat hen betreft, bevoegd voor de overige aangelegenheden en op de wijze bepaald door de wet. Deze wet moet worden aangenomen met de meerderheid bepaald in art.4 laatste lid
En wat staat in art.4, laatste lid?
De grenzen van de vier taalgebieden kunnen niet worden gewijzigd of gecorrigeerd dan bij een wet, aangenomen met de meerderheid van stemmen in elke taalgroep van elke Kamer, op voorwaarde dat de meerderheid van de leden van elk taalgroep aanwezig is en voor zover het totaal van de ja-stemmen in beide taalgroepen twee derden van de uitgebrachte stemmen bereike
n.
Een duurzame regeling kan pas als alle kampen terug met hun voeten op de grondwettelijke grond staan. Hopelijk zonder een nieuwe voorafgaande grote of rampzalige institutionele crisis.
Mijns inziens wordt het met dat 35, de realisatie van het zogezegd confederaal model, wat wij nu al voor de helft zijn? Zie de hiërarchie van de wetten. Wij zijn nu al een koninkrijk van verenigde republieken.
Er bestaan geen buitenlandse modellen? Juist, maar er bestaat ook maar één België, Het is een oplossing sui generis
Er bestaan ook geen buitenlandse modellen van het zogeheten Belgisch federalisme, een federalisme zonder hiërarchie in de wetgeving?
Wat is goed voor België ? Daarover gaat het ?
Alleen zijn de bevoegdheden van de Gewesten niet grootom nog beter te kunnen borg staan voor alle materiële zorgen van de mensen.
Noteer mijn vaderland dat zijn niet de partijen noch,de ministers noch de Koning, In een goed bestuurd land zijn dat, voor mij, de dienaars van het algemeen belang van de mensen van de mensen die dit land bewonen,
Wellicht draaien de bestuurders, op zijn Belgisch, nog een tijd rond de pot, maar daar is m.i.-als de crisis lang genoeg geduurd heeft, of als de eeuwige meinedige treuzelaars het land volledig geruïneerd hebben, maar een oplossing.
Wij los van die compromitterende compromissen.
de methode van een eerlijk vergelijk toepassen.Voor Vlaanderen moeten, communautair dezelfde regels gelden als voor Wallonie, noch min noch meer. Geen twee maten en twee gewichten
Jan Verroken
Ik ben voorstander
van Art. 35 van de grondwet,
voor een Verenigd Koninkrijk België
met Brussel als gemeenschappelijke Hoofdstad.
Noteer dat Vlaanderen in 1970, bij het tot stand komen van de cultuurraden, lijk de Walen, ook uit Brussel weg wou.
De Walen kozen als hoofdstad Namen en de Vlamingen Mechelen.
Ik behoorde tot degenen, die terug wilden naar Brussel.
Ik ben niet tegen Brussel, maar wel tegen een anti-Vlaams en een imperialistisch Brussel.
Ik ben niet tegen de Francofonen, maar wel tegen Francofonen, die er van uitgaan dat de tijd, dat het Vlaamse lands gedeelte door een volks vreemde caste als een kolonie kon besturen, nog steeds niet voorbij is.
Mijn oplossing voor België is bovendien 100% grondwettelijk.
Als ik een extremist ben, dan ben ik een grondwettelijk extremist.
Mijn oplossing?
Ze werd reeds goedgekeurd door meer dan 2/3 van de stemmen en met meer dan de helft van de stemmen in beide taalgroepen.
En alle ministers en alle parlementsleden in functie hebben publiek de grondwettelijke eed afgelegd en zullen hem opieuw afleggen.
Die eed luidt als volgt:
Ik zweer de grondwet na te leven".
Ik ben tegen een meinedig parlement. Ik ben tegen een meinedige regering.
Ik ben zeker tegen meinedige politieke koehandelaars
Ik ben voor eerbaar vergelijk maar tegen compromitterend compromissen. Ik vindt dat, communautair in vlaaderen dezelfde regels gelden als in Wallonie.
Al de moeilijkheden waarmee we nu te maken hebben het gevolg oude slordigheden en discriminatie
a. van 1963. Nadat in de bevoegde commissie, waarin de Francofonen de meerderheid waren een taalwetwas afgewerkt,werd ze, onder achterschermse druk van een zekere Brusselse Francofonie,in hertoginnedal, een feestneus opgezet door een uitzonderlijk statuut voor de Rand.
b. In 1979 werden de Europese verkiezingen geogan iserrd op basis basis van twee kieskringen, een Vlaamse en een Waalse, maar men voegde, volgens de filosofie en als loense achterbakse wraak van de Egmonters het ganse arrondissement, tegen de taalwet in, ook bij de Waalse kieskring. Alle latere compromitterende compromissen gebeurden binnen dezelfde lijnen.
En nu zitten we daar, zoveel jaren later, met die bekakte tweeling op de schoot.
Mijns inziens is de enige correcte onderhandelings methode gebonden door gelijkheid en wederkerigheid tussen Vlaanderen en Wallonie en tussen de Vlaamse en francofone gemeenschap in het gemeenschappelijk hoofdstedelijk gebieg?
Dit alles aangevuld door de toepassing van art. 35 van de grondwet.
-------------------
En wat zegt art.35 ?
----------------------
De federale is slechts bevoegd voor die aangelegenheden die de Grondwet en de wetten, krachtens de Grondwet zelf uitgevaardigd, haar uitdrukkelijk toekennen.
De Gemeenschappen of de Gewesten zijn, wat hen betreft, bevoegd voor de overige aangelegenheden en op de wijze bepaald door de wet. Deze wet moet worden aangenomen met de meerderheid bepaald in art.4 laatste lid
En wat staat in art.4, laatste lid?
De grenzen van de vier taalgebieden kunnen niet worden gewijzigd of gecorrigeerd dan bij een wet, aangenomen met de meerderheid van stemmen in elke taalgroep van elke Kamer, op voorwaarde dat de meerderheid van de leden van elk taalgroep aanwezig is en voor zover het totaal van de ja-stemmen in beide taalgroepen twee derden van de uitgebrachte stemmen bereike
n.
Een duurzame regeling kan pas als alle kampen terug met hun voeten op de grondwettelijke grond staan. Hopelijk zonder een nieuwe voorafgaande grote of rampzalige institutionele crisis.
Mijns inziens wordt het met dat 35, de realisatie van het zogezegd confederaal model, wat wij nu al voor de helft zijn? Zie de hiërarchie van de wetten. Wij zijn nu al een koninkrijk van verenigde republieken.
Er bestaan geen buitenlandse modellen? Juist, maar er bestaat ook maar één België, Het is een oplossing sui generis
Er bestaan ook geen buitenlandse modellen van het zogeheten Belgisch federalisme, een federalisme zonder hiërarchie in de wetgeving?
Wat is goed voor België ? Daarover gaat het ?
Alleen zijn de bevoegdheden van de Gewesten niet grootom nog beter te kunnen borg staan voor alle materiële zorgen van de mensen.
Noteer mijn vaderland dat zijn niet de partijen noch,de ministers noch de Koning, In een goed bestuurd land zijn dat, voor mij, de dienaars van het algemeen belang van de mensen van de mensen die dit land bewonen,
Wellicht draaien de bestuurders, op zijn Belgisch, nog een tijd rond de pot, maar daar is m.i.-als de crisis lang genoeg geduurd heeft, of als de eeuwige meinedige treuzelaars het land volledig geruïneerd hebben, maar een oplossing.
Wij los van die compromitterende compromissen.
de methode van een eerlijk vergelijk toepassen.Voor Vlaanderen moeten, communautair dezelfde regels gelden als voor Wallonie, noch min noch meer. Geen twee maten en twee gewichten
Jan Verroken
Ik ben voorstander
van Art. 35 van de grondwet,
voor een Verenigd Koninkrijk België
met Brussel als gemeenschappelijke Hoofdstad.
Noteer dat Vlaanderen in 1970, bij het tot stand komen van de cultuurraden, lijk de Walen, ook uit Brussel weg wou.
De Walen kozen als hoofdstad Namen en de Vlamingen Mechelen.
Ik behoorde tot degenen, die terug wilden naar Brussel.
Ik ben niet tegen Brussel, maar wel tegen een anti-Vlaams en een imperialistisch Brussel.
Ik ben niet tegen de Francofonen, maar wel tegen Francofonen, die er van uitgaan dat de tijd, dat het Vlaamse lands gedeelte door een volks vreemde caste als een kolonie kon besturen, nog steeds niet voorbij is.
Mijn oplossing voor België is bovendien 100% grondwettelijk.
Als ik een extremist ben, dan ben ik een grondwettelijk extremist.
Mijn oplossing?
Ze werd reeds goedgekeurd door meer dan 2/3 van de stemmen en met meer dan de helft van de stemmen in beide taalgroepen.
En alle ministers en alle parlementsleden in functie hebben publiek de grondwettelijke eed afgelegd en zullen hem opieuw afleggen.
Die eed luidt als volgt:
Ik zweer de grondwet na te leven".
Ik ben tegen een meinedig parlement. Ik ben tegen een meinedige regering.
Ik ben zeker tegen meinedige politieke koehandelaars
Ik ben voor eerbaar vergelijk maar tegen compromitterend compromissen. Ik vindt dat, communautair in vlaaderen dezelfde regels gelden als in Wallonie.
Al de moeilijkheden waarmee we nu te maken hebben het gevolg oude slordigheden en discriminatie
a. van 1963. Nadat in de bevoegde commissie, waarin de Francofonen de meerderheid waren een taalwetwas afgewerkt,werd ze, onder achterschermse druk van een zekere Brusselse Francofonie,in hertoginnedal, een feestneus opgezet door een uitzonderlijk statuut voor de Rand.
b. In 1979 werden de Europese verkiezingen geogan iserrd op basis basis van twee kieskringen, een Vlaamse en een Waalse, maar men voegde, volgens de filosofie en als loense achterbakse wraak van de Egmonters het ganse arrondissement, tegen de taalwet in, ook bij de Waalse kieskring. Alle latere compromitterende compromissen gebeurden binnen dezelfde lijnen.
En nu zitten we daar, zoveel jaren later, met die bekakte tweeling op de schoot.
Mijns inziens is de enige correcte onderhandelings methode gebonden door gelijkheid en wederkerigheid tussen Vlaanderen en Wallonie en tussen de Vlaamse en francofone gemeenschap in het gemeenschappelijk hoofdstedelijk gebieg?
Dit alles aangevuld door de toepassing van art. 35 van de grondwet.
-------------------
En wat zegt art.35 ?
----------------------
De federale is slechts bevoegd voor die aangelegenheden die de Grondwet en de wetten, krachtens de Grondwet zelf uitgevaardigd, haar uitdrukkelijk toekennen.
De Gemeenschappen of de Gewesten zijn, wat hen betreft, bevoegd voor de overige aangelegenheden en op de wijze bepaald door de wet. Deze wet moet worden aangenomen met de meerderheid bepaald in art.4 laatste lid
En wat staat in art.4, laatste lid?
De grenzen van de vier taalgebieden kunnen niet worden gewijzigd of gecorrigeerd dan bij een wet, aangenomen met de meerderheid van stemmen in elke taalgroep van elke Kamer, op voorwaarde dat de meerderheid van de leden van elk taalgroep aanwezig is en voor zover het totaal van de ja-stemmen in beide taalgroepen twee derden van de uitgebrachte stemmen bereike
n.
Een duurzame regeling kan pas als alle kampen terug met hun voeten op de grondwettelijke grond staan. Hopelijk zonder een nieuwe voorafgaande grote of rampzalige institutionele crisis.
Mijns inziens wordt het met dat 35, de realisatie van het zogezegd confederaal model, wat wij nu al voor de helft zijn? Zie de hiërarchie van de wetten. Wij zijn nu al een koninkrijk van verenigde republieken.
Er bestaan geen buitenlandse modellen? Juist, maar er bestaat ook maar één België, Het is een oplossing sui generis
Er bestaan ook geen buitenlandse modellen van het zogeheten Belgisch federalisme, een federalisme zonder hiërarchie in de wetgeving?
Wat is goed voor België ? Daarover gaat het ?
Alleen zijn de bevoegdheden van de Gewesten niet grootom nog beter te kunnen borg staan voor alle materiële zorgen van de mensen.
Noteer mijn vaderland dat zijn niet de partijen noch,de ministers noch de Koning, In een goed bestuurd land zijn dat, voor mij, de dienaars van het algemeen belang van de mensen van de mensen die dit land bewonen,
Wellicht draaien de bestuurders, op zijn Belgisch, nog een tijd rond de pot, maar daar is m.i.-als de crisis lang genoeg geduurd heeft, of als de eeuwige meinedige treuzelaars het land volledig geruïneerd hebben, maar een oplossing.
Wij los van die compromitterende compromissen.
de methode van een eerlijk vergelijk toepassen.Voor Vlaanderen moeten, communautair dezelfde regels gelden als voor Wallonie, noch min noch meer. Geen twee maten en twee gewichten
Jan Verroken
Ik ben voorstander
van Art. 35 van de grondwet,
voor een Verenigd Koninkrijk België
met Brussel als gemeenschappelijke Hoofdstad.
Noteer dat Vlaanderen in 1970, bij het tot stand komen van de cultuurraden, lijk de Walen, ook uit Brussel weg wou.
De Walen kozen als hoofdstad Namen en de Vlamingen Mechelen.
Ik behoorde tot degenen, die terug wilden naar Brussel.
Ik ben niet tegen Brussel, maar wel tegen een anti-Vlaams en een imperialistisch Brussel.
Ik ben niet tegen de Francofonen, maar wel tegen Francofonen, die er van uitgaan dat de tijd, dat het Vlaamse lands gedeelte door een volks vreemde caste als een kolonie kon besturen, nog steeds niet voorbij is.
Mijn oplossing voor België is bovendien 100% grondwettelijk.
Als ik een extremist ben, dan ben ik een grondwettelijk extremist.
Mijn oplossing?
Ze werd reeds goedgekeurd door meer dan 2/3 van de stemmen en met meer dan de helft van de stemmen in beide taalgroepen.
En alle ministers en alle parlementsleden in functie hebben publiek de grondwettelijke eed afgelegd en zullen hem opieuw afleggen.
Die eed luidt als volgt:
Ik zweer de grondwet na te leven".
Ik ben tegen een meinedig parlement. Ik ben tegen een meinedige regering.
Ik ben zeker tegen meinedige politieke koehandelaars
Ik ben voor eerbaar vergelijk maar tegen compromitterend compromissen. Ik vindt dat, communautair in vlaaderen dezelfde regels gelden als in Wallonie.
Al de moeilijkheden waarmee we nu te maken hebben het gevolg oude slordigheden en discriminatie
a. van 1963. Nadat in de bevoegde commissie, waarin de Francofonen de meerderheid waren een taalwetwas afgewerkt,werd ze, onder achterschermse druk van een zekere Brusselse Francofonie,in hertoginnedal, een feestneus opgezet door een uitzonderlijk statuut voor de Rand.
b. In 1979 werden de Europese verkiezingen geogan iserrd op basis basis van twee kieskringen, een Vlaamse en een Waalse, maar men voegde, volgens de filosofie en als loense achterbakse wraak van de Egmonters het ganse arrondissement, tegen de taalwet in, ook bij de Waalse kieskring. Alle latere compromitterende compromissen gebeurden binnen dezelfde lijnen.
En nu zitten we daar, zoveel jaren later, met die bekakte tweeling op de schoot.
Mijns inziens is de enige correcte onderhandelings methode gebonden door gelijkheid en wederkerigheid tussen Vlaanderen en Wallonie en tussen de Vlaamse en francofone gemeenschap in het gemeenschappelijk hoofdstedelijk gebieg?
Dit alles aangevuld door de toepassing van art. 35 van de grondwet.
-------------------
En wat zegt art.35 ?
----------------------
De federale is slechts bevoegd voor die aangelegenheden die de Grondwet en de wetten, krachtens de Grondwet zelf uitgevaardigd, haar uitdrukkelijk toekennen.
De Gemeenschappen of de Gewesten zijn, wat hen betreft, bevoegd voor de overige aangelegenheden en op de wijze bepaald door de wet. Deze wet moet worden aangenomen met de meerderheid bepaald in art.4 laatste lid
En wat staat in art.4, laatste lid?
De grenzen van de vier taalgebieden kunnen niet worden gewijzigd of gecorrigeerd dan bij een wet, aangenomen met de meerderheid van stemmen in elke taalgroep van elke Kamer, op voorwaarde dat de meerderheid van de leden van elk taalgroep aanwezig is en voor zover het totaal van de ja-stemmen in beide taalgroepen twee derden van de uitgebrachte stemmen bereike
n.
Een duurzame regeling kan pas als alle kampen terug met hun voeten op de grondwettelijke grond staan. Hopelijk zonder een nieuwe voorafgaande grote of rampzalige institutionele crisis.
Mijns inziens wordt het met dat 35, de realisatie van het zogezegd confederaal model, wat wij nu al voor de helft zijn? Zie de hiërarchie van de wetten. Wij zijn nu al een koninkrijk van verenigde republieken.
Er bestaan geen buitenlandse modellen? Juist, maar er bestaat ook maar één België, Het is een oplossing sui generis
Er bestaan ook geen buitenlandse modellen van het zogeheten Belgisch federalisme, een federalisme zonder hiërarchie in de wetgeving?
Wat is goed voor België ? Daarover gaat het ?
Alleen zijn de bevoegdheden van de Gewesten niet grootom nog beter te kunnen borg staan voor alle materiële zorgen van de mensen.
Noteer mijn vaderland dat zijn niet de partijen noch,de ministers noch de Koning, In een goed bestuurd land zijn dat, voor mij, de dienaars van het algemeen belang van de mensen van de mensen die dit land bewonen,
Wellicht draaien de bestuurders, op zijn Belgisch, nog een tijd rond de pot, maar daar is m.i.-als de crisis lang genoeg geduurd heeft, of als de eeuwige meinedige treuzelaars het land volledig geruïneerd hebben, maar een oplossing.
Wij los van die compromitterende compromissen.
de methode van een eerlijk vergelijk toepassen.Voor Vlaanderen moeten, communautair dezelfde regels gelden als voor Wallonie, noch min noch meer. Geen twee maten en twee gewichten
Ik ,mag de laatste tijd mijn mailbox niet openen of iemand tegen komen met enige politieke belangstelling of het is van hetzelfde: "Wat denkt gij over het optreden van de jonge De Croo?
Wat kan ik daar op antwoorden? Niet veel meer dan: wait and see?
Dat een jong mens al dat babels besluiteloos gebabbel kotsbeu is en er ook durft naar handelen? hoed af. Hoe hij ten gronde denkt opver de gestelde problemen daar weet ik niets over en dat is voor mij van essentieel belang?
Ik heb deze week zijn zeer goed interview in Knack gelezen. Zeer verhelderend over tal van zaken, maar over de grond van de zaak niets. Ook daar kan ik inkomen, dat hij zijn standpunten en argumentatie niet voorbarig op straat wenst te gooien.
Zelfs niets over het voorstel De Haene; wel dat het nauwelijks een paar minuten op tafel gelegen had, wel dat hij het niet bekeken had. Daarmee weten wij dus weer niets.
Als de Francofonen ja hadden gezegd, zou hij er mee in zijn Geen uitleg.
Voor mij heeft De Haene veel goede zaken gedaan in de post Egmontperiode, maar zijn aktueel voorstel is nog min noch meer een communautaire clusterbom, een bron van talloze nieuwe conflicten in de toekomst. Zijn voorstel is van dezelfde deel gemaakt als dat van Hertoginnedal in 1963 en al de miserie en de vewarring die wij nu beleven om de randgemeenten zijn daar de gevolgen van. Wie durft zulks nu nog in twijfel trekken.
Het is altijd hetzelfde met die diktaten boven het hoofd van het parlement. Sinds Egmont en de corrupte jaren 80 lijden alle partijen aan een zekere vorm van facistoide, met partijvoorzitters als kleine musolinikes en hebben ze van het parlement een echt kiekenkot gemaakt; ze mogen er nog wel kakelen maart geen eieren leggen. De wetgevende bevoegdheid wordt volledig door de uitvoerende macht geüsurpeerd. En telkens blijkt weer, als het om delikate problemen gaat, dat staatslieden, lieden zijn waarop men geen staat kan maken.
Het is tijd dat ze eens een bezondere publiek zetelende commissie inrichten over de scheiding der machten, deze keer niet tussen de rechterlijke macht en de uitvoerende macht, maar tussen de uitvoerende macht en de wetgevende macht?
Heeft de jonge De Croo daar een zicht op? Ik weet het niet en ik ken hem niet en bijgevolg weet ik het zeker niet?Ik heb wel van hem genoteerd dat de partijvoorzitters teveel macht hebben
Heeft hij een zicht op de schaamtevrije hypokisie van het Frankofone geschrei, ook van hen die 180jaar zonder onderbreking en schaamtevrij het meest strikte territorialiteit beginsel hebben toegepast op heel Wallonie, hoe massaal de Vlaamse inwijking ook moge geweest zijn.
Zou hij wel weten dat ze 100 jaar het Vlaamse landsgedeelte, namens het ene Vaderland, het recht hebben ontzegd op een voortgezet en universiteit in eigen taal?Dat men 100 jaar lang met Vlaams alleen niets en nieman d kon worden,ook in Vlaanderen niet en dat men met Frans alleen in dit land alles kon worden ook in Vlaanderen?
Hoelang zou België bestaan hebben had men Wallonie op dezelfde wijze behandeld enz.???
Weet hij dat? Het kan wel dat de gewezen VU-ers in de VLD daarover verteld hebben. Ik weet het echt niet. en hoezeer ik ook begrijp dat hij zijn kaarten ten gronde niet te vroeg op tafel legt,maar dit heeft dit ook als gevolg dat bij velen ook het gevoel kan ontstaan van een kat in een zak te kopen, die ons allen samen lelijk in de zak zou kunnen helpen zetten?
niemand van de thans levende generatie heeft schuld noch verdienste aan het verleden, maar de gevolgen blijven?
Dat het, bij de stichting van dit land, communautair fundamenteel verkeerd liep, is niet de schuld noch de verdienste van de thans levende generatie.
Maar als het thans nog verkeerd loopt is wel haar schuld?
Laten wij de zaken eens bij hun ware naam noemen.
Het België van 1830 werd gesticht als een anti- Vlaams land.
Nadat wij eerst Twintig jaar door Frankrijk werden ingelijfd en nadat er even lang met de bezetter werd gecollaboreerd, was het ganse bestuur in al zijn geledingen verfranst.
Tijdens de Nederlandse periode, bleef die nieuw geschapen en bestaande toestand te lang aanslepen, om pas in 1823 een poging te doen teneinde die toestand in de Vlaamse gewesten weer te normaliseren en te vervlaamsen.
Ge kent de stoplap
: to late and to little, te laat en te weinig.
Nog voor 1830 was alles alweer ongedaan, behalve de scholen en die werden na 1830 ook weggevaagd.
Vlaanderen kreeg in 1830 hoogstens een soort koloniaal statuut.
Elke poging om daar iets aan te veranderen werd als antivaderlands weggehoond, en alle nationale symbolen werden uit de kast gehaald om elk snode ontvoogdingbeweging halt toe te roepen. (Zie onze vorige bijdrage over de Brabançonne.)
En nu dé vraag.
De vraag: indien men, namens België, Walloniëen de Franstalige gemeenschap had behandeld lijk men Vlaanderen en de Vlaamse gemeenschap heeft behandeld---------Hoelang zou zulk een België kunnen bestaan hebben?
Mijn antwoord: geen jaar?
Het verleden is geweest wat het was, en daar is niets meer aan te veranderen, maar de gevolgen blijven en hebben zich vertaald in onderscheidene mentaliteiten?
En wat zijn die gevolgen? Een tegenstrijdig redelijkheidgevoeleen ander schaamtegevoel een verschillend vanzelfsprekendheidgevoel.
Wij leven naast mekaar,niet met elkaar?
Wij spreken naast mekaar, niet met elkaar?
Het resultaat:het dovemansgesprek van vandaag?
De oorzakelijke oorzaak? De manier waarop men , namens België, ook het Vlaamse landsgedeelte heeft bestuurd en de Vlaamse gemeenschap heeftbehandeld?
Noch min noch meer als een door de Francofonie bezet gebied? Als een kolonie?
Een kolonie waar administratie, gerecht, politie en leger volledig in handen in handen was van de Francofonie.
De Francofonie speelde de overheid, ook in Vlaanderen en de Vlaamssprekenden speelden voor onderdaan. De Francofonie speelde voor elite en de Vlaamse bevolking voor lagere klasse.
Vlaanderen werd onder de leiding van de elite een reservaat van meiden en knechten, van seizoen arbeiders, van emigranten, ook naar Wallonië, waar o.a. nooit een faciliteitenschool werd opgericht? Waar zolang België bestaat slechts een regel heeft gegolden: immigreren is assimileren.
Zelfs integreren was daar en is daar nog steeds onvoldoende?
En de Francofonie achtte zulks redelijk, vanzelfsprekend en
hielden er geen enkel schuld of schaamte gevoel aan over.
Daar is zeker, onder druk van de Vlaamse ontvoogdingsbeweging, die in de grond een dekolonisatie- beweging was en is,een sociale ontvoogdingbeweging, ontzettend veel veranderd in de feiten; maar nog steeds niet in dezelfde verhouding een verandering in de mentaliteiten.
Daar de Vlaamse massa geen stemrecht had kon de ontvoogdingbeweging slechts buiten het Parlement ontstaan. Een zelfgenoegzame kaste, Installeerde in Vlaanderen een sociale taalgrens.
Maar wie waren die vertegenwoordigers? Een volksvreemde kaste, verkozen door nauwelijks iets meer iets meer dan I% van de bevolking. Niet te geloven maar waar?
Voor de verkiezing van de constituante, de grondwetgevende vergadering namen slechts 30.000 kiezers een stem uit.
En weer dé vraag?
Men had Wallonië eens moeten behandelen lijk men het Vlaamse landsgedeelte en de Vlamingen heeft behandeld??? Hoelang zou zulk een België bestaan hebben?
Wellicht geen jaar? Overdrijven wij?
Stel u eens voor dat men in dit land, waar de Vlamingen toch steeds de meerderheid hebben uitgemaakt ( in 1830 woonden in West- en Oost-Vlaanderen alleen evenveel mensen als in alle Waalse Provincies samen)
Stel u eventjesvoor
dat men in Wallonië het Vlaams, als taal van de meerderheid de Vaderlandse bevolking, als enige officiële taal had gebruikt, dat ge in dit gemeenschappelijk land, met Vlaams alleen, overal ook in Wallonië, alle officiële posten en functies kon bezetten en met Frans alleen niets, ook in Wallonië en Brussel niets?
Stel u voor dat men, met Frans alleen, in dit land niets had kunnen worden en niemand van enige betekenis had kunnen zijn, ook in Wallonië niet?
Lees deze vraag driemaal en antwoordt zelf?
Stel u voor dat, ook in Wallonië en een in Wallonië gelegen hoofdstad, vrijheid van taal ook zou betekend hebben dat de taalvrijheid van de inwoners zou ophouden waar het recht voor de overheid omde taal van de burgers niet te kennen? Stel u voor dat men in dit land 100 jaar had moeten wachten op het recht op een Franstalige Universiteit?
Dit alles is toch niets om van wakker te liggen, als het over Vlaanderen en de Vlamingen gaat?
Wij kennen dat slaapliedje waarmee men de Vlamingen meer dan 175 poogt in slaap te wiegen.
Hoelang zou dit bij de Walen gepakt hebben? Hoelang zou zo een België hebben kunnen bestaan???
Mijn pronostiek: geen jaar? En terecht.
Of overdrijf ik?
Stel u voor dat de aldus hoofdzakelijk Nederlandstalig geworden hoofdstad van dit land in Wallonië lag, en dat ze te pas en te onpas aan gebiedsuitbreiding wil doen ten koste van het verder Waalse landsgedeelte?
Wat zou er gebeuren bij de Walen?
Binnen de kortste keer staan de deuren van de initiatiefnemers vol hakenkruisen en mogen ze een eventueel nieuw mandaat vergeten?
Overdrijf ik? Denk aan wat er gebeurd is met Gilson of met Fayat?
Allebei werden ze in Brussel van de lijst gezet, de eerste omwille van de taalwet, de tweede omwille van zijn houding in de zaak Leuven Vlaams.
Als België ooit in twee delen uiteenvalt zal dit nooit door de Vlamingen gebeuren, maar vanwege het nooit aflatend Brussels imperialisme,altijd weer op zoek naar le tres grand Bruxelles in plaats van ervoor te zorgen dat er wat minder menselijke miserie zou zijn binnen de grenzen van het huidig Hoofdstedelijk gebied, in plaats van zich te gedragen als hoofdstedelijk gebied voor het ganse land, als een gastvrijontmoetingsgebied voor de beide Volksgemeenschappen?
Het nooit aflatend achterscherms intrigeren door een zekere Francofone fractie, is de echte splijtzwam van dit land?
Voeg daarbij de eeuwig aarzelende Vlaamse heelmeesters, die er steeds in lukken nieuwe stinkende wonden te maken.
Wanneer gaan de Vlamingen er mee stoppen te pas en te onpas op het bankske van de beschuldigden te gaan zitten?
Wij vragen toch niets anders dat in Vlaanderen dezelfde regels zouden gelden als in Wallonië? Noch min noch meer?
En dat men de eed die ze allen in aflegden in het parlement zou uitvoeren en de Grondwet zou naleven.
Stel het vriendelijk maar onwrikbaar: Het koloniaal tijdperk is definitief voorbij en er is in Vlaanderen geen plaats meer voor kolonisten in de Rand.
Wij vragen zelfs niet dat zij assimileren zoals in Wallonië, hoogstens dat zij zich zouden integreren. Voor de rest kunnen ze zoveel Frans of een andere taal praten als ze willen, maar wij staan erop dat in Vlaanderen gelijkaardige regels zouden gelden als in Wallonië.
Geen twee maten en twee gewichten.
En stop met aarzelen en zeker met compromitterende compromissen, want daar komt geen einde aan.
Daar is maar één veilige methode: de verdediging van een eerbaar ver-GELIJK i.p.v. die compromitterende compromissen
Vlaanderen moeitzich communautair toch ook niet met Wallonië? Ze moeten het toch eens leren om Vlaanderen zijn eigenheid en zijn grenzen te respecteren???
De tekst die volgt komt uit Wikipedia, met het voorzien voorbehoud:
Wat tussen () staat is persoonlijk.
De Brabançonne is het nationaal volkslied van België. Het lied was oorspronkelijk in het Frans geschreven en later werd er ook een versie in het Nederlands en in het Duits geschreven.
(Het viel mij op dat er hier spraak is van een versie en niet van een vertaling. Hoe oud ik ook ben; ik had daar nooit op gelet. Wie wel?)
De Brabançonne werd geschreven door Jenneval wiens echte naam Louis Alexandre Dechet was. Hij was toneelspeler in de Brusselse Muntschouwburg waar in augustus 1830 de Belgische omwenteling begon.
(Die eerste Brabançonne was pro Oranje en de opstandelingen fange=vuiligheid)
Volgens de overlevering stelde hij de tekst samen tijdens een samenkomst in het café LAigle dOr.In de strijd voor Belgische onafhankelijkheid werd Jenneval gedood.
De bijhorende muziek is gecomponeerd door François Van Campenhout. Jenneval wilde de grieven van de Belgen in enkele coupletten samenvatten en de Koning Willem 1 herinneren aan de verwachtingen van het volk.
In 1860 werd de tekst door de toenmalige Belgische eerste minister Charles Rogier aangepast waardoor de heftige aanvallen op de Nederlandse Prins van Oranje, (uit de tweede versie) van Jenneval, werden afgezwakt.
In 1926 preciseerde een rondschrijven van het ministerie van Binnenlandse Zaken dat enkel de laatste strofe van de tekst van Rogier als de officiële als de officiële versie van de hymne beschouwd moest worden.
( Mijn nieuwsgierigheid: wat stond er dan in die andere strofen?)
De huidige Nederlandstalige versie werd pas in 1938 (?) officieel goedgekeurd.
(Wat zat daar achter? Waarom zo laat?)
Vergelijk de Vlaamse versie van de Brabançonne met de Franse versie. Vergelijk de woorden in vetjes?
De Franse versie
O Belgique, o mèrechérie,
A toi nos coeurs, a toi nos bras,
A toi notre sang, o Patrie!
Nous le jurons tous, tu vivras!
Tu vivras toujours grande et belle
Et ton invinsible unite
Aura pour devise immortelle:
Le Roi, la Loi, la Liberté!
Aura pour devise immortelle
Le Roi, la Loi, la Liberté!
Le Roi, la Loi, la Liberté!
Le Roi, la Loi, la Liberté !
De Vlaamse versie
O dierbaar Belgie
O heilig land der Vaadren
Onze ziel en ons hart zijn u gewijd.
Aanvaard onze kracht en het bloed van onze adren,
Wees ons doel in arbeid en in strijd.
Bloei, o land, in eendracht niet te breken;
Wees immer u zelf en ongeknecht,
Het woord getrouw, dat gonbevreesd moogt spreken:
Voor Vorst, voor Vrijheid en voor Recht.
Voor Vorst, voor Vrijheid en voor Recht.
Voor Vorst, voor Vrijheid envoor Recht.
____________________________________________
Vergelijkingen en bedenkingen
1)Als men ze naar het volume van de teksten bekijkt, kan menzich moeilijk voorstellen, dat ze in dezelfde melodie terecht kunnen. De Vlaamse tekst telt zowat 20 woorden meer en is 25% langer dan de Franse.
2) Als men ze naar inhoud en vorm bekijkt?
De Franse versie, die ik zowat voor de eerste keer in mijn leven aandachtig onder ogen zie, veel poëtischer. Het is een echt liefdeslied? Het klinkt zo smoor verliefd, dat men de rest van de wereld niet meer ziet.
De Vlaamse versie klinkt meer retorisch, het is een slecht gecamoufleerd oud-flamingantisch strijdlied. De tekst had van iemand als Concience kunnen zijn. Oud-strijders van 1830, nog 100%Belgisch gezind, maar die met lede ogen moesten vaststellen hoe de Francofonie bourgeoisie bezig was met de Vlaamse meerderheid zo te verknechten, ente koloniseren, dat het niet schoon meer was.
3)Als men ze naar het tegenstrijdig woordgebruik bekijkt, moet men ook wel enkele vaststellingen doen, waar niemand kan naast kijken?
a)Eerste tegen strijdigheid.
Belgique, mère chérie > <het heilig land der Vaadren
België is in deFranse tekst een zeer geliefde moeder, een mèrechérie, de band kan tochniet echter en hechter. En het is bvb voor de Franse Brusselaars nog waar ook. Was de eerste naam van het nationaal lied: La Bruxelloise En m.i.terecht, want zonder Brussel was er wellicht geen België en zonder België geen Fransgedomineerd Brussel
Het Vlaamse en het Waalse landsgedeelte zijn veel ouder dan Belgie, maar zonder Belgie, zeker zonder het bourgeois België van de eerste 100 jaar, was Brussel nu een Vlaamse stad.
In de Vlaamse tekst is Belgie het heilig land der Vaadren. Dat is nogal voor-Belgisch en dat land der Vaadren klinkt m.i. toch iets minder echt en hecht?
Noteer: in een verdere strofe van die zelfde Vlaamse Brabançonne staat, wat moet verstaan worden als het land der Vaadren?Dat isVan Haspengouw tot aan het Vlaamse strand
b)De tweede tegenstrijdigheid.
unité> <eendracht
In de Franse tekst gebruikt men de term unité en in de Vlaamse tekst staat eendrachten daarvoor moet ge minstens met twee zijn.
Om dit onderscheid te verstaan moet men eerst noteren, dat de tekst door Eerste Minister Rogier werd in 1860 ???
Even rondkijken.
In 1856 werd een Koninklijke Commissie opgericht om dat Vlaamse grieven ten onderzoeken.
De Commissie werd voorgezeten door eenWaal Jottrand.
Jottrand blijkt een man geweest te zijn, die open stond voor de Vlaamse zorgen en voor de sociale problemen. Hij maakte zels deel uit van een club met Marx Hij was een van de eerste verdedigers van het algemeen stemrecht, voor hem een van de voorwaarden om een einde te kunnen stellen aan de Vlaamse en sociale problemen.
Hij zou ook de man geweest zijn die in 1830 de Franse vlag, als opstandvlag, liet vervangen door de Brabantse (die de Belgische werd)
De Koninklijke Vlaamse Grieven-Commissie bestond uit 9 vertegenwoordigers, waaronder Conscience en David.
Toen de Commissie klaar was met haar verslag, weigerde Rogier, die intussen Eerste Minister geworden was, het verslag te laten drukken, ten gerieve van de parlementsleden.
Daartegen reageerde de Commissie in 1859 met zelf het verslag over de Vlaamse grieven te laten publiceren.
Hierop reageerde Rogier, nog in 1859, weer met een tegenverslag, met als kernargument, dat ingaan op de Vlaamse grieven eengevaar waren voor de unité de eenheid van het land.
De Commissie vroeg immers dat alle officiële personen die in Vlaanderen van dienst waren ook Vlaams zouden kennen en dat vooral de onderofficieren en de lagere kaders van het leger, die te maken hadden met de soldaten, ook Vlaams zouden kennen en dat men in de pupillenschool van Lier ook het Vlaams zou onderwijzen.
Gezien vanuit deze tijd, was dit ongelooflijk weinig, Maar voor de regerende bourgeoisie van die tijd betekende dit een terugkeer naar de Hollandse tijd.
Hij had gelijk voor een soort land zoals hij het zag en dat alleen past voor een eentalig land. Maar hij zag niet dat een twee of meertalig land, nood heeft, om de vrede en goede samenwerking, nood heeft aan een aangepaste structuur.
En de Commissie kon zoveel als ze wilde naar voorbeeld van Zwitserland e.a. verwijzen, datwas voor hem als boter aan de galg.
En precies in die periode schreef hij een nieuwe tekst van de Brabançonne met daarin zijn unite, gebouwd op de complete miskenning vanhet Vlaamse feit.
Maar hij had toen nog andere katten te geselen. Nog steeds was de vaart op de Schelde belast met een zwareNederlandse tol. Om ter zake een redelijke kans te maken moest er iets gedaan aan de toon van wederzijdse verhoudingen. Om te beginnen moesten alle hatelijkheden tegen Oranje weg uit de Brabançonne van toen.
Zo werd de Brabançonne van Rogier, met zijn eenheid een oorlogsverklaring aan de Vlaamse ontvoogdingbeweging en een liefdesverklaring aan Holland, waaraan hij verder een hele strofe heeft gewijd. Ge moet eens lezen en luisteren naar de derde strofe van de Brabançonne van Rogier:
Ouvrons nos rangs à danciens frères
De nous trop longtemps désunis
Belges, Bataves, plus de guerres
Les peoples libres sont des amis
A jamais resserrons ensemble
Les liens de fraternité
Et quun me^me cri nous rassemble
Le Roi, la Loi, la Liberté.
En had hij gekund, het was bij geen liefdesverklaring gebleven, maar de Hollanders hadden er geen oren naar; ze voelden zich veiliger achter een neutraal België.
Ook dat was 1860 met de bedreiging van Napoleon 3 en van het opkomende Pruisen en Luxemburg dat te koop was en Vraag of 1830 geen stommiteit was geweest.
En toch is er iets waarvoor de Vlamingen,de Fransman geboren Belg Rogier, dank verschuldigd blijven,nl het is tijdens zijn regering, dat de eenheid van spelling werd ingevoerd;
Deze toelichting is wat lang uitgevallen; maar kon het anders?
In de Vlaamse tekst staat eendracht i.p.v. unité
Voor de Franse tekst van de Brabançonne wonen er in dit land alleen maar Belgen en de enige officiële taal en de taal van de overheid is Frans. Dat staat wel niet in de grondwet;voor het Frans is dat niet nodig. De grondwet is daar alleen voor de Vlamingen, en ze zullen eerst de grondwet moeten veranderen voor zij gelijke rechten krijgen?
Tevoren was het taalgebruik in België vrij, alleen hield de vrijheid van de Vlamingen op waar de vrijheid van de Francofoon begon en die was alom tegenwoordig, niet alleen in Wallonië en Brussel, maar zelfs in Vlaanderen.
Voor de Vlaamse tekst zijn er twee soorten Belgen, Vlamingen en Walen, en het probleem is de eendracht
Die Vlamingen vergeten dat de Vlamingen en de Walen maar stiefkinderen zijn van la mère en zelfs veel ouder dan la mère patrie, en dat er ook nog de echte kinderen van la mèreBelgiquezijn NL de Francofone Belgen; en die staan voor unitéen die Vlamingen met hun pretentie van gelijke rechten en gelijkbehandeling zijn een vervelende hypotheek op de unité
Neen, zegt de Vlaamse versie, het probleem is de eendracht tussen de taal en cultuurgemeenschappen, die moeten leren met elkaar en niet naast elkaar te leven, binnen dezelfde grenzen?
Vandaar dat de derde strofe van de VLaamse versie sluit met het Refrein :
Zolang een Belg,t zij Waal of Vlaming leeft.
Zolang een Belg, t zij Waal of Vlaming leeft
Zolang een Belg, t zij Waal of Vlaming leeft
Voor zekere Francofonen bestaan er geen Vlamingen en Walen en die vervelende woorden komen ook niet voor in de Franse tekst niet voor; Die werden veel later voor het eerst ontdekt door Destrée. Voor de Francofone versie bestaan er alleen Belgen, en de echte Belgen, voor hen, zijn Francofoon.
c)De derde tegenstrijdigheid?
La Loi> <Recht
De Franse versie van de Brabançonne zweert bij de wet, la Loi. Dit
wordt in de Vlaamse versie vervangendoor het Recht. En dat is ver van hetzelfde.
Ten tijde van Rogier, had bijna 90% van de bevolking geen burgerrechten, zeker geen kiesrecht. Dit alles werd voorbehouden voor nauwelijks iets meer dan 1% van de bevolking. De constituante werd verkozen door nauwelijks 30.000 kiezers. De volgende keer werdenzelfs de kwaliteitskiezers uitgesloten, nl degenen die wel hadden mogen kiezen op basis van gedane studies, zonder dat zij zich ophun fiscale status konden beroepen.
België werd een puur Burkiaanse staat, waar de vooruitgang zich beperkte tot het feit, dat de regering zich niet alleen moest verantwoorden voor de koning, maar vooral het parlement , in dit geval voor een selectie, de top, van landeden moneyed men , de rijkste en de grootgrondbezitters. De wet, laloi, dat was zij en zij alleen.
Al de anderen waren louter recht-loze onderdanen of ondergeschikten. Neveneffect: vandaar dat zowel desociale ontvoogdingsbewegingen als de communautaire ontvoogdingsbewegingen, buiten het parlement ontstonden en minstens tot 1893 moesten wachten om parlementair, d.i. met impact op de wet en de wetnaar het recht te doen luisteren. Wat daarna vlotter ging met het sociale rechtverwerven dan met het communautaire recht, wegens de industriële massas en hun betere syndikeerbaarheid en mobiliseerbaarheid.
Het is ook in deze context dat gij de oproep moet plaatsen die alleen in de Vlaamse versie voorkomten niet in de Franse?
Deze alleenstaande oproep luidt:
Wees immer uzelf en ongeknecht
Overdreef ik wanneer ik stelde, dat de Vlaamse versie van de Brabançonne een slecht gecamoufleerd flamingantisch strijdlied was? Vervang het woord België door Vlaanderen en ge zijt er beter aan toe dan met de Vlaamse Leeuw.
Voor wanneer een echt gemeenschappelijk nationaal lied?
Laten wij onze geschillen thuis uitvechten, maar niet over de hele wereld uitdragen o. a. via de podia van alle mogelijke sportmanifestaties.
Zolang wij geen echt gelijkwaardige tvankst voor het ganse land kunnen voorleggen is there something wrong in this country
En zingen we beter iet anders.
(Vriendschappelijk opgedragen aan de Heer Leterme.)
Le mouvement flamand a joué un rôle fondamental dans la transformation de la Belgique. Pour comprendre la position flamande sur Bruxelles, les ("facilités" et BHV), il est nécessaire d'en revenir à I'histoire. Or, cette histoire tellement actuelle, peu de francophones la connaissent.
La frontière Iinguistique, I'unilinguisme en Flandre, le bilinguisme intégral à Bruxelles : toutes ces revendications plongent leurs racines dans le mouvement flamand qui naÎt après 1830.
Saviez-vous que la traduction officielle de la Constitution ne date que de 1967 ? Que I'université de Gand n'est devenue flamande qu'en 1930 ? Que le mouvement walion est né à ... Bruxelles, Gand et Anvers en réaction aux revendications flamandes et que ce sont les francophones qui se sont opposés au bilinguïsme de la Belgique ? Aujourd'hui, en Flandre, les revendications des " flamingants " ont gagné tous les partis.
Une histoire du mouvement f1amand de 1830 à nos jours pour mieux comprendre la crise actuelle.
Alain Destexhe est sénateur MR et député bruxellois. Ex-secrétaire général de Médecins Sans Frontières, universaliste, il s'efforce de maintenir des ponts entre les communautés de notre pays.
1) Wat was er volgens u zo belangrijk aanLeuven Vlaams?
Vind gij het niet normaal dat die Franse universiteit in haar eigen taalgebied zou gevestigd worden. Dit betekende niet alleen eengrote aanwinst voor Wallonië maar ook voor het Vlaamse landsgedeelte, dat hiermee verlost werd van nooit aflatende wrijvingen, misverstanden enonruststokerij.
Het spijt me ten zeerste, dat zulks niet kon gerealiseerd door een rustig, vriendelijk en constructief en Christelijk dialoog onder Christenen als een unieke win/win operatie.
Ik ben er thans gelukkig om dat de verstandhouding en de samenwerking tussen de twee universiteiten veel beter loopt, dan ooit tevoren.
Ik ben daarbij zeer tevreden dat terzelfder tijd, de zelfstandigheid van de VUB een feit werd?
Ik moet de eerste pleidooi nog horen, zowel te Leuven zoals te Brussel,voor een terugkeer naar de vroegere toestand ?
2) Is er een oplossing voor BHV.
Mijn voorkeur gaat naar een oplossing binnen de regels van de Grondwet en aanpassing van de grenzen van de kiesdistricten aan de Gemeenschapsgrenzen en bij voorkeur
Le retour à lordre naturel des choses
a) als Waals kiesdistrict, Waals Brabant + Brussel
b) als Vlaams kiesdistrict, Vlaams Brabant = Brussel
Noteer: de situatiein eenklank brengen met de grondwet gaat met een gewone meerderheid, daarvan afwijken eist een speciale meerderheid,inbegrepen een dubbele, meerderheid.
3) De Europese Unie
Laat ze rustig veder evolueren stap voor stap, naar een stevige Europese Confederatie.
Het is puur tijd en energie verloren om naar een federatie te streven.
O.a. de Engelsen zult ge nooit meekrijgen, ze zijn al te zeer gebonden aan hun Gemenebest en dit bestaat alleen in functie van Engeland, of beter van het U.K. De rest van Europa heeft daar niets mee te maken. En de Engelsen zouden het niet nemen indien de rest van Europa zich met het gemenebest zou gaan bemoeien.
4) Wat denkt gij over de veroordeling door de Raad vanEuropa?
De Raad van Europa is de Europese Unie niet, maar een ruimer los verband. B) deze instantie is niet bevoegd om ons te veroordelen,.
Niemand kan zinnig en constructief oordelen over de Belgische Communautaire problemen, wanneer hij de ganse wordingsgeschiedenis van de communautaire problematiek in dit land niet kent, en niets weet over het tot stand komen van de taalwetgeving van de jaren 60. waarbij men uiteindelijk aanvaard heeft, dat in Vlaanderen dezelfde regels zouden gelden, zoals die in Wallonië ononderbroken werden toegepast sinds 1830 tot vandaag? Noch min noch meer.
Dat een zekere Francofonie de Raad van Europa, een verzameling onbevoegden, als klankbord zoekt te gebruiken kunnen wij niet beletten, maar ik wacht vol nieuwsgierige spanning op hun uitleg, waarom integratieregelsdie onafgebroken voor Wallonië gelden, daar goed en in Vlaanderen slecht zouden zijn.
Indien België naar een regeling met eentalige gebieden isgeëvolueerd, dan was dit 100% de Waalse keuze.
De Vlamingen, ja de Flaminganten hebben steeds geijverd voor meer tweetaligheid?
Maar er kan in dit land, vanwege het centraal bestuur, niet langer spraak zijn van twee verschillende maten en gewichten. Het is hoog tijd dat men stopt met de eeuwig compromitterende compromissen op de rug van de Vlamingen en dat men in de plaats daarvan gaat zoekennaar een eerbaar ver-gelijk
Veel belangrijker dat een onrijp advies van de Raad van Europa is, dat de taalwet destijds werd goedgekeurd door het Hof van de Rechten van de Mens te Straatsburg , met alleen een misverstand over de vraag of het arrondissement van de randgemeenten deel uitmaakte van het Vlaamse Gewest, wat sindsdien wettelijk en grondwettelijk werd bevestigd.
Een Zwitserse onderzoeksgroep moest wel vaststellen dat België, met een Vlaamse meerderheid, thans feitelijk paritair bestuurd wordt.
Zolang een Francofone kaste, die in België een sociale taalgrens in het leven riep tussen hen en het zogeheten gewone volk en op basis van nauwelijks iets meer dan 1% kiesgechtigden,zolang die kaste Francofones de Flandre, het staatsburgerschap monopoliseerde, werden wij,op sociaal en communautair gebied,bestuurd als een wingewest, zoniet als een kolonie.
Wij moeten hiervoor niet met de vinger wijzen naar Wallonië en Brussel; sinds 1830 kwam de parlementaire meerderheid steeds uit Vlaanderen?
Wat mijn identiteitsgevoel en de Vlaamse cultuur- eigenheid betreft, dat is voor mij nogal een gelaagd begrip, in zijn geheel het resultaat allerhande historische wederwaardigheden, herinneringen binnen de grenzen van een bepaald grondgebied dat men vrij recentelijkVlaanderen is gaan noemen en waar ik mij, tegenover de bevolking ten zeerste betrokken voel en verantwoordelijk in de mate vanmijn mogelijkheden.
Het is een van mijn vuistregels: met alle respekt voor de koning en de staatslieden, maar zij zijn mijn Vaderland niet; Mijn Vaderland dat zijn de Mensen
6) Wat is uw mening over de relatie tussen Francofone Brusselaars, Walen en Franstaligen?
Wat de relatie tussen de Francofone Brusselaars, Walen en Franstaligen betreft daar ben ikzelf zeer nieuwsgierig naar. Ik heb de tijd nog meegemaakt dat een Francofone Brusselaar het een belediging van voor Waal genomen te worden en dat wij ons meer op ons gemak vondentegenover een Waal, die toen nooit zou aanvaard voor Brusselaar genomen te worden. Wij wensen de Walen al het goede dat wij aan Vlaanderen wensen.
Wij hopen van hen, dat ze zich uiteindelijk niet zullen laten mobiliseren om aan Vlaanderen regels te laten opdringen, die ze zelf nooit hebben aanvaard, zolang België bestaat.
Wat de Franstaligen in het algemeen betreft, dat zijn ook mensen. Ik heb er alleen last mee wanneer ze de Vlamingen van uit de hoogte bekijken of zich als kolonisten gedragen.
7) Mijn mening over Brussel?
Maar Brussel is voor mij een amalgaam geworden, waarde gewezen Belgen nog nauwelijks de helft van de bevolking uitmaken en ik volg nieuwsgierig hoe ze daar mee omgaan.
Maar wat Brussel betreft voel ik mij in de eerste plaats verbonden met het Vlaamse bevolkingsdeel en met de politiek van de Vlaamse Gemeenschap aldaar.
Ik wil niet veralgemenen, want veralgemenen is liegen, maar een groot deel van de communautaire misverstanden in dit land werden vooral door een zekere Brusselse Francofone zelfgenoegzaamheid verwekt, ze functioneerden als eeuwige splijtzwam en ze aarzelden nooit daarvoor de nationale symbolen te misbruiken. Ze hebben al te veel en al te dikwijls de Belgische Vlag en de Francofone versie van de Brabançonne misbruikt om de Vlaamse ontvoogdingsbeweging te beschadigen
Overal in de wereld kan een politiek van imperialisme enberoep op kolonisten alleen tot politieke miserie leiden? Waarom zou het anders zijn in België ingevolge dat eeuwig herbeginnen met le tres grand Bruxelles en het kolonismein de Rand. Als België ooit uiteenvalt dan zal dit vooral hun verdienste zijn.
8) Of ik een pessimist ben?
Of ik pessimist ben ? Ik weet het niet.
Ik kijk altijd terug naar de tijd van de taalwetten en de grondige voorafgaande besprekingen in de parlementaire commissie van de Kamer, waar iedereen nieuwsgierig naar mekaar luisterde. Een historisch feit, in een commissie waar de stemgerechtigde meerderheid uit Francofonenbestond en onder leiding stond van twee Francofone Ministers.
Helaas moest, ook toen, une certaine Francofonie het feest bederven en in de soep spuwen met die onuitvoerbare rommelimprovisatie voor de rand.
Zolang België bestaat hebben de ontelbare Vlamingen die zich in Wallonië vestigden zich moeten aanpassen, werd zelfs het Vlaamsals tweede taal in onderwijs geweigerd? Waar haalt men het moreel recht vandaan om voor het Vlaamse landsgedeelte andere regels te claimen dan voor Wallonie? Waar halen zij het recht om te stellen, dat er in Vlaanderen plaats moet gemaakt voor kolonisten?
Er is m. i. maar een goed samenlevingsmodel voor België nl. gelijkheid en wederkerigheid tussen Vlaanderen en Wallonië en een hoofdstedelijk gebiedwaar ze zich gerespecteerd weten en zich kunnen thuis voelen.
9) Of dit geen valse problemen zijn waar niemand van wakker ligt?
Ik ken dat oud liedje over de valse problemen. Weet ge watvalse problemenzijn in dit land? Dat zijn de problemen van de anderen. En dan verschiet men dat Vlaamse kiezerskorps iets meer dan vermoeid optreedt, dat van langs om meer Vlaamse mensen het beu wordenen nu reeds 45% kiest voor een zelfstandig Vlaanderen, los van België?----
en dat in een land waar,volgens sommige zeer geleerde specialisten, geen 5% van de bevolkingwakker ligt van de communautaire problematiek? Wat als het 10% wordt?
10) Of ik daarvoor een oplossing ken?
Wanneer gaat men zich eens zakelijk ernstig bezinnen over art. 35 van de Grondwet en positief samen bekijken wat wij samen moeten en kunnen doen, zonder dat de ene zich door de andere bevoogd weet.
Zoals iedereen kan zien, ik ben met deze idee niet eens origineel.
Al de rest lijkt mij tijdverlies, zoniet louter vluchtmisdrijf.
Toegegeven dat procedureel de grondwettelijke lat hiervoor zeer hoog gelegd werd en de voorafgaande realisatie van een positief en constructief gespreksklimaat veronderstelt.
De vraag is: kan dit zonder nog een voorafgaande scherpe crisis? cfr Leuven?
Noteer dat Vlaanderen in 1970,bij het tot stand komen van de cultuurraden, lijk de Walen, ook uit Brussel weg wou. De Walen kozen als hoofdstad Namen en de Vlamingen Mechelen.
Ik behoorde tot degenen, die terug wilden naar Brussel.
Ik ben niet tegen Brussel, maar ik wel tegen een anti-Vlaams Brussel. Ik ben niet tegen de Francofonen, maar wel tegen Francofonen, die er van uitgaan dat het koloniaal tijdvak van Vlaanderen nog steeds niet voorbij is.
Mijn oplossing voor België is bovendien 100% grondwettelijk.
Ze staat reeds in de grondwet geformuleerd in art 35;
Het werd goedgekeurddoor meer dan 2/3 van de stemmen en met meer dan de helft van de stemmen in beide taalgroepen.
En alle ministers en alle parlementsleden in functie hebbenpubliek de eed afgelegd, die luidt als volgt:
Ik zweer de grondwet na te leven.
En wat zegt art.35 ?
De federale is slechts bevoegd voor die aangelegenheden die de Grondwet en de wetten, krachtens de Grondwet zelf uitgevaardigd, haar uitdrukkelijk toekennen.
De Gemeenschappen of de Gewesten zijn wat hen betreft, bevoegd voor de overige aangelegenheden en op de wijze bepaald door de wet. Deze wet moet worden aangenomen met de meerderheid bepaald in art.4 laatste lid
En wat staat inart.4, laatste lid?
De grenzen van de vier taalgebieden kunnen niet worden gewijzigd of gecorrigeerd dan bij een wet, aangenomen met de meerderheid van stemmen in elke taalgroep van elke Kamer, op voorwaarde dat de meerderheid van de leden van elk taalgroep aanwezig is en voor zover het totaal van de ja-stemmen in beide taalgroepentwee derden van de uitgebrachte stemmen bereiken.
Niet gemakkelijk, maar de moeite waard.
Het kan pas als alle kampen terug met hun voeten op de grond staan. Hopelijk zonder voorafgaande grote of rampzalige institutionele crisis.
Mijns inziens wordt het dat of de scheiding. Ik kies voor art. 35, het zogezegd confederaal model.
Er bestaan geen buitenlandse modellen? Juist, maar er bestaat ook maar één België, Het is een oplossing sui generis
Er bestaan ook geen buitenlandse modellen van het zogehetenBelgisch federalisme, een federalisme zonder hiërarchie in de wetgeving?
En dat is goed voor België en daarover gaat het ?
Alleen zijn de bevoegdheden van de Gewesten niet grootom nog beter te kunnengarant staan voor alle materiële zorgen van de Vlaamse mensen.
Noteer mijnvaderland dat zijn niet de partijen of de ministers of de Koning, In een goed bestuurd land zijn dat, voor mij, de dienaars van het algemeen belang van de mensen van de mensen die dit land bewonen, maar zij zijn niet mijn vaderland.
Mijn vaderland dat zijn de mensen?
Wellicht draaien de bestuurders, op zijn Belgisch, nog een tijd rond de pot, maar daar zijn m.i.-als de crisis lang genoeg geduurd heeft, of als de eeuwige treuzelaars het land volledig geruïneerd hebben, maar twee duurzame oplossingen, nl. een soort
Deze vraag wordt de laatste tijd veel gesteld en dan meestal beperkt tot het verzet tegen het inschrijvingsrecht.
Met het inschrijvingsrecht wilde men aan de Francofonen die in Vlaams Brabant woonden en zich niet wensten met de Vlaamse gemeenschat samen te leven (zich niet wilden integreren) het recht geven om zich fictief te domiciliëren in een hoofdstedelijke gemeente, teneinde hen de mogelijkheid te geven bij verkiezingen voor een francofone lijst te stemmen.
En ik geef graag toe, dat ik die bedenking zou kunnen delen indien men er toen had bijgevoegd, dat zulks geen negatieve invloed zou gehad hebben op de verhouding van het aantal Vlaamse gekozenen binnen de agglomeratie, zoals men later gedaan heeft met de Europese verkiezingen, wat Vlaams Brabant betreft. Maar dat was niet het geval? Dat is één.
En twee. In mijn verzet tegen Egmont heb ik nooit naar het inschrijvingsrecht verwezen; dat was eerder het punt van de Brusselse Vlamingen; En ze hadden in de context van toen gelijk.
Het Egmontpakt
Maar vooraf nog dit. Ik heb, bij de in-overwegingneming van het Egmontontwerp door de Kamer, niet tegengestemd maar mij onthouden. Ik stemde niet voor om andere grieven dan het inschrijvingsrecht en niet tegen omdat daar ook veel positieve perspectieven instaken.
Bij elk communautair disput, stelde ik mij steeds de vraag: moest een gelijkaardig probleem zich in Wallonië stellen, hoe zou men daar reageren en waarom moeten wij altijd als extremisten en nog veel lelijker gescholden worden, als wij precies hetzelfde doen wat zij, in ons geval, zouden doen?
Dat een eerbaar vergelijk mogelijk is blijkt uit de taalwet; zoals die uit de parlementaire commissie gekomen is? Een commissie waarin de meerderheid van de stemgerechtigde leden Francofoon waren en een commissie onder leiding van twee Francofone Ministers nl. Gilson en Larock.
Ongelukkiger wijze kwam daarna Hertoginnedal en de aloude Belgische traditie wou, dat de staatslieden daar eerst nog een paar ezelsoren moesten aan naaien. Of om een beeld van vader Eyskens te gebruiken; dat men een paard in een kemel omtoverde.
Het heeft Minister Gilson niet geholpen; de volgende verkiezing werd hij, voor de rest van zijn leven, van de Brussels francofone lijst geschrapt.(over extremisme gesproken?).
Wat mij dan wel bezonder dwars zat? Laat mij mijn verhaal doen, in telegramstijl.
(Het zal toch nog lang genoeg uitvallen.)
Het Egmontpakt kwam tot stand op een maandag. De dinsdag ben ik, zonder enig vooroordeel, in de Tweekerkenstraat, het partijhoofdkwartier. Een onderhandelaar zegt mij dat er nog geen tekst bestaat? Het liep er zo af dat hij mij stond te beliegen; ik zat lelijk in nesten. Ik was toen hoofdredacteur van een gewestelijk weekblad De Ronsenaar,
het Weekblad der Vlaamse Ardennen. Ik stelde me voor dat de lezers verwachtten, dat ze bij het eind van de week iets over het pakt zouden vernemen.
Op mijn terugweg naar het station kom ik voorbij het huis van de parlementaire redactie van De Gazet van Antwerpen. Daar zetelt Karel De Witte, een man van één stuk.
Een kopje koffie kan geen kwaad.
Zijn antwoord: wij hebben het stuk, onder voorbehoud van embargo tot zaterdag Dat betekent dat we voor zaterdag niets publiceren.
Zaterdag is de dag waarop alle betrokken partijen congresseren met uitzondering van VU. Daar hoefde geen tekeningske bij. De VU met de rug tegen de muur. Hun affiches hingen hier en daar nog aan de muren;gedaan met geven en toegeven Zou het buigen of barsten worden?
En Karel, als ik er mij toe verbindt dat er voor zaterdag niets verschijnt? Afgesproken, maar uw artikel verschijnt dan ook tegelijkertijd in De Gazet van Antwerpen. Wat mij dwong de tekst dubbel aandachtig te lezen?
Donderdag: Gemeenschappelijke vergadering van CVP Senatoren en Kamerleden om het congres van Zaterdag te Gent voor te bereiden.
Een goede uiteenzetting vanwege de onderhandelaars. Quasi geen vragen uit de vergadering. Niemand vraagt naar de tekst van het akkoord. Het zou zeker iedereen verwonderd hebben indien ik ook mijn vraagje niet had gesteld. Het was niet mijn bedoeling daar zwaar op te wegen; het was nog geen wetsontwerp en wellicht zou iedereen scherper gaan kijken na de Congressen. Ik wou toch wel weten of er andermaal geen grondige wijzigingen voorzien waren aan de taalwet, waarop ik een antwoord kreeg, dat de ganse vergadering moest gerust stellen. Ik wou het wel zeker weten en las een paar zinnen uit het pakt voor.
Dat was er teveel aan. Niet alleen om de inhoudelijke vraag, maar: hoe komt het dat wij geen tekst hebben en sommigen wel. Het groeide uit tot een verontwaardiging en grote namen voelden zich als kleine kinderen behandeld. Men eiste deschorsing van de vergadering tot iedereen in het bezit zou zijn van de tekst van zogeheten pakt. Bezorg ons de tekst en diensten van de senaat zullen wel klaren, dat wij snel allemaal een tekst hebben.
En zo geschiedde. Van veel discussie kwam er echter niet veel meer in huis. Iedereen wou kennelijk eerst de tekst gelezen hebben. De tekst verdween in de binnenzak of in de boekentas. Ze zouden hem thuis eens rustig lezen in het vooruitzicht van het Congres van aanstaande zaterdag..
Op het Congres van Gent
Op de parlementairen na kende niemand de tekst. En dat zal wel bij alle congressen van de andere betrokken partijen zo geweest zijn om de risico4s van de gedocumenteerde kritiek zo klein mogelijk te houden. Op het congres van Gent kreeg ik ruim de tijd om mijn argumentatie te ontwikkelen voor een aandachtig publiek.
Een paar goedmenende collegas susten dat het maar om voorlopige teksten ging en nog niet over wetteksten, dat in de tussentijd nog veel mogelijk was. Anderen vonden dat ik wel mijn best gedaan had, maar dat het toch aan ons niet was om het akkoord op te blazen; dat moesten maar liever overlaten aan de partij met de slogan: gedaan met geven en toegeven? En die zouden pas morgen congres hebben?
Ik geniet wel de faam van een zeer goed geheugen te hebben, maar wat mijn argumentatie van toen was, daarvoor zou ik mijn tekst moeten terug vinden en die zit sinds enkele jaren in het archief te Antwerpen of te Leuven. Wat ik wel weet dat ik geen woord over het inschrijvingsrecht heb gerept, dat liet ik liever aan de Brusselse Vlamingen.
In ieder geval stemde toen meer dan een vierde van de stemgerechtigden tegen het akkoord. Niet overrompelend maar in de context van toen, toch een niet te miskennen signaal.
Het Egmont wetsontwerp voor de Kamercommissie.
-Het was de tijd van de karwats en het aquarium-
Het pakt geraakte, met de karwatstoch ook door het congres van de VU,waar men aanvankelijkde gevolgen op langere termijn heeft onderschat. Dit zou het begin van het einde inluiden voor de VU of beter voor de versplintering ervan.
En eindelijk kwam men ook klaar met de vertaling van het pakt in een wetsontwerp. Zou de junta van de partijvoorzitters er eveneens in lukkendit eveneens door het parlement te jagen? Of zou het parlement voldoende zelfrespect opbrengen en willen en durven stellen: wij en niemand anders zijn bevoegd voor de wetgevende macht? Of gaat het zich echt laten muilbanden,deze keer niet door de uitvoerende macht; maar door een officieuze vanclub partijvoorzitters, die al gauw in de wandelgangen de bijnaam kreeg van de Junta.
Er werd wel een buitengewone speciale parlementaire commissie opgericht. Dit was geen nieuwigheid. Het was de regel dat een dergelijke zou voorgezeten door de voorzitter van het parlement,die meestal na de openingsvergadering, zich liet vervangen door de, in de te behandelen materie, meest beslagen ondervoorzitter.
Op dat ogenblik was ik eerste ondervoorzitter. Ik zou het erg gevonden hebben, als voorzitter niet aan de commissie debatten te kunnen deelnemen.
Maar ik vond het wel grof, dat door de aanduiding van een lid van junta van de partijvoorzitters, men als het ware het parlement wou muilbanden.
Ik moet hier wel direct aan toevoegen, dat zulks niet het geval is geweest, integendeel.
Het aquarium
Men had er immers iets anders op gevonden. Men zou de parlementsleden zolang en zo dikwijls laten tussenkomen als
Ze het zinvol vonden, maar de makers van het pakt zouden niet deelnemen aan het debat, niet reageren en op niets en aan niemand antwoorden.
Het komt me voor dat er niet veel verbeeldingnodig is om te begrijpen hoe provocatief dit werkte. Achteraf kan men wel invullen,dat zulks gebeurde om te vermijden dat er tegenstrijdige uitleg zou gegeven worden, waarna men de ene tegen de andere zou kunnen uitspelen. Het was al risicovol genoeg dat men de toelichting overliet aan een minister en aan een staatssecretaris,die de totstandkoming van het pakt niet hadden meegemaakt.
Tegenover de vergadering sloegen de aanwezige juntaleden
Een gek figuur; somszag men wel hun mond opengaan maar er kwam geen geluid uit, zo lijk bij de vissen in een aquarium. Het werd dan ook al gauw mondgemeen: wij gingen niet naar de vergadering, maar naar het aquarium.
Hun zwijgen had natuurlijk het averechts effect.
Andere methodes waren, dat men de zogeheten besprekingen liet doorgaan in volle zomervakantie. Wie weet konden de parlementsleden zo mede onder druk komen te staan van hun gezin. dat met vakantie wou ?
Het begon aanvankelijk met dagenlange vergaderingenom te eindigen in de ene nachtvergadering na de andere.
Een parlementair verslag dat beperkt werd tot 600 blz.,
Met het volume van een dikke telefoonboek.
Er waren natuurlijk veel soorten van tussenkomsten:tussenkomsten ten gronde en er werd ook een heel stuk gefilibusterd, meestal van uit de oppositie zo als dit in alle parlementen ter wereld gaat. Er werd gepleit van uit een conservatieve hoek,vanuit Waals, Brussels en Vlaams standpunt. Vanuit de oppositie waren vooral de liberalen aan zet en dan nog, niet bepaald het soort dat bekend stond voor zijn Vlaams reflex. Met het gevolg dat men mij er ook op wees. Waarop ik slechts een antwoord had: Als de kiekens het snot in de kop krijgen, helpt alleen nog blauwen alluin
Wat mezelf betreft , ik heb wel geen 500 amendementen ingediend, maar toch een heel pak. Stuk voor stuk heb ik ze eerst kritisch laten bekijken door een paar Vlaamse collegas uit de eigen partij die zich voorlopig wel onderworpen aan de partijdiscipline,
Zo herinner ik mij dat ik, gedurende enkele dagen, gans het wetsontwerp heb doorwerkt en amendementen heb geformuleerd, samen met e,en socialist Michiel Vandenbussche, die ik nog kende uit tijd van Leuven Vlaams en die later soialistish volksvertegenwoordiger werd o.a. in het Brussels parlement.
Het was niet mijngewoonte om onbeslagen, onvoorbereid en ongecontroleerdop glad ijs te gaan. Via mijn contacten met anti-Egmonters kan ik ook getuigen dat het vals is te stellen dat het verzet hoofdzakelijk gedragen werd door louter taalflaminganten, integendeel vele autonomisten reageerden uit vrees dat men langs de ingeslagen weg zou vastlopenen zij konden niet overweg met de geheimdoenerij, de zelfgenoegzaamheid en de dwangmentaliteit van de Egmonters.
Een echt parlement heeft niet alleen het recht,maar de heilige plicht te weten waarover het gaat, alvorens het aan om het even welke maatregel zijn goedkeuring geeft. Een echt parlement heeft niet het recht katten in zakken te kopen, noch te verkopen.
Lees het rapport, als ge echt nog wilt weten.
Als ge echt wilt weten en de discussie hierover wilt heropenen, herlees dan eerst het parlementair verslag.
Maar is er wel een valabel verslag? Het werd opgesteld door een notabel VU-lid Baert en er bestaan alleen een beperkt aantal proefdrukken van, in eerste instantie bestemd voor de leden van de parlementaire commissie. Maar die kwam nooit tot het proeflezen en dus niet tot degoedkeuring.
Ik heb mijn exemplaar al ,een tijd geleden geschonken aan de heerVerdoodt en het berust dus in vrede in het Vlaams archief te Antwerpen. Het ligt daar trouwens niet alleen. Daar heb ik ook een pak volledige stenografische verslagen kunnen bijvoegen, waarover ik kon beschikken dank zij Fernand De Bondt, destijds Staatsecretaris voor de Hervorming van de Instellingen, watmij moest toe laten het ontwerprapport kritisch te lezen.
Ik moet er wel nog aan toevoegen, dat de junta van partijvoorzitters, buiten de parlementaire vergadering nog een poging gedaan heeft om hun oorspronkelijk dictaat nog enigszins bij te sturen, o.a. door de akkoorden van Stuyvenberg, die mee in de Parlementaire Commissie verwerkt werden.
BHV een kwalijke nageboorte van Egmont
En wie scherp achteruit wil kijken zal ook moeten toegevendat de huidige BHVmiserie een kwalijke rest is van de Egmontaffaire. In Egmont hadden het alternatief aanvaard: Ofwel Franse lijsten in Vlaams Brabant, ofwel het inschrijvingsrest
In dergelijke debatten is er maar één goede vuistregel, nl: Hoe zouden den Walen reageren, indien zij ooit,wat Wallonië betreft, met een gelijkaardig probleem zouden geconfronteerd worden?
Een dergelijk debat zou geen vijf minuten duren.
En waarom is voor Vlaanderen goed wat voor Wallonië niet goed is?
Waarom steeds twee maten en twee gewichten?
Waarom verwaarloosd men systematisch te vergelijken om zo tot een eerbaar vergelijk te komen in plaats van die eeuwige compromitterende compromissen?
Een voorbeeld van Waalse reactie in vergelijkbareomstandigheden
Voorafgaand aan Hertoginnedal kwam Theo Lefevre naar de Vlaamse CVP-fractie met het voorstel om acht Vlaamse gemeenten bij Brussel te voegen.
Hem werd geantwoord daar ook drie Waalse bij te voegen, dit op basis van de kiezerslijsten, waar toen nog de geboorte plaats van de kiesgerechtigden in voorkwam en waaruit bleek dat in die gemeenten een 20% inwijking werd vastgesteld.
Resultaat? De dag daarna was het ganse aanhechtingsvoorstel van de tafel verdwenen?
Wel kwamen op de volgende kiezerslijsten de geboorteplaatsen ?
Wanneer gaan eens de regel leren toepassen: Fas est ab hoste doceri Wanneer gaan we eens bij de Walen naar school gaan? En een definitief einde stellen aan de politiek van twee maten en twee gewichten. Het is daaraan dat België kapot gaat.
Terug naar BHV, de kwalijke nageboorte van Egmont
Noteer; in België bestaat er al lang geen Belgisch parlement meer maar wel een bicommunautair parlement.
De Francofonen waren eisende partij in functie van een grendelgrondwet, dubbele meerderheden enz. Probeer dat eens ongedaan te maken? Ge zult ze zien steigeren?
Een logisch en grondwettelijk gevolg was dat de kiesdistricten
moesten georganiseerd binnen de Gemeenschapsgrenzen.
En wat gebeurd er?
Kort na het terzielegaan van Egmont krijgen wij de eerste Europese verkiezingen.
Tot voor kort waren de Provincies de basiseenheid. Gezien er deze keerwaren er slechts twee kiesdistricten voorzien, een Vlaams en een Frans . Het Frans kiesdistrict omvat Wallonie en Brussel, zegge binnen de Gemeenschapsgrenzen. En normaal zou men een voor Vlaanderendat het kiesdistrict mogen verwachten binnen de Vlaamse Gemeenschapsgrenzen,blijft nl. Vlaanderen en Brussel
Strikt genomen moet men Halle Vilvoorde niet splitsen,ook grondwettelijk niet; men moet alleen de kiesdistricten aanpassen aan de Gemeenschapsgrenzen.
Men had eens Waals Brabant bij het Vlaams kiesdistrict voegen?
Ten tijde van de Cultuurraden werd en twee keer, door het spel van apparentering binnen Brabant, een Vlaming verkozen in de Waalse raad. Ze zijn er nooit binnen gelaten, maar er manu militari uit geweerd en geen haan die erover kraaide?
En toen heeft in stilte,de Walen het kiesdistrict Brabant gesplitst? Geen sprake van compensatie of andere gehelen?
Maar voor Vlaams Brabant moest men de gemeenschapsgrenzen overschrijden, niet met Brussel,
maar met Wallonië en het is daar dat het schoentje nijpt?
En daar was geen ander achterscherms argument voor dan het verwerpen van Egmont en meteen van het inschrijvingsrecht?
Ik ben toen nog wel naar de tribune gestapt om de Vlaamse collegas erop te wijzen dat ze bezig waren met een verminkt Vlaanderen naar Europa te gaan, dat De Walen, en terecht!!, nooit zoiets zouden aanvaarden.
Maar de Vlamingen waren crisismoe. Ik heb toen enkele reacties genoteerd zo in den aard van het begint altijd zo-: ge hebt ten gronde gelijk MAAR ziet dat de regering valt? En dat verandert toch niets aan het aantal Vlaamse gekozenen, dat ligt toch al vast in de wet, én degenen die voor een Franstalige lijst stemmen zouden toch niet voor ons stemmen enz. In een woord, ze waren crisismoe. Zelfs op VU-banken bleef het deze keer muisstil. Ook daar was men crisismoe.
De Walen zijn dat nooit of hun staatslieden zijn vroeger bij de zaak en zouden nooit zulke voorstellen laten tot stand komen. Zij voorkomen de crisisbij het opstellen van de teksten.
Het is zulke staatslieden die wij nodig hebben.
Ze passen de gulden regel toe: voorkomen is beter dan genezen.
En sindsdien zitten wemet BHV, met dat bekakt kind van Egmont, op onze schoot. Het is dus niet waar,Karel, dat Egmont helemaal dood is.
In een opmerkelijke bijdrage in het in Nederland uitgegeven Katholiek Nieuwsblad zegt de Naamse bisschop mgr. Léonard dat de Franstaligen afstand moeten nemen van hun linguistisch superioriteitscomplex als ze willen dat België blijft bestaan.
Volgens Léonard moeten de Franstaligen meer doen dan Belgische vlaggen in de straten hangen.
'Elk volgens eigen sociale rol moeten ze de taal en de cultuur van hun noorderburen leren kennen en ervan leren houden. Dat is de prijs die betaald moet worden wat persoonlijke verantwoordelijkheid betreft, als ze willen dat België een toekomst heeft', aldus Léonard in zijn column.
De bisschop, een Waal die de Nederlandse taal en Vlaamse cultuur waardeert, wijst erop dat de Franstalige Belgen de Vlaamse eisen vaak aanvoelen als agressie.
Maar volgens Léonard mogen ze nooit vergeten dat Vlaanderen eeuwen heeft moeten vechten om zijn taal en cultuur gerespecteerd te krijgen. Lange tijd was Vlaanderen slachtoffer van Franstalige arrogantie. De Belgische Staat heeft gedurende een eeuw bijgedragen tot de actieve verfransing van Vlaanderen.
'Nu het de welvarendste regio van het land geworden is, wil Vlaanderen duidelijk zijn culturele eigenheid en taalkundige autonomie bevestigen", aldus de Luikse bisschop in zijn column.
Wat was en is er verkeerd aan de huidige regeling? Waarom is ze al ongrondwettelijk? Nog eens omdat de Franstalige gemeenschap geen verkiezingen mag organiseren in het Vlaams gewest.
Zoals de Vlaamse gemeenschap geen verkiezingen mag organiseren in het Franstalig gewest?
Dit betekent:niet splitsen, maar aanpassen, conform de Grondwet
Maar de vorige regering wikkelde het kind in de doeken van een eventuele grondwetherziening en nam de vlucht.
Laat ons beginnen met de bestaande grondwet toe te passen.
Ge kunt b.v. ook Nijvel, zoals Halle en Vilvoorde, bij het huidige kiesdistrict Brussel voegen, inbegrepen de Vlaamse lijsten?
Een prachtig initiatief terwille en ter ere van het ene dierbaarVaderland? Ongrondwettelijk?
Wat dan? Maar de Vlamingen zijn voor dezelde houding fanatiekelingen?
Een voorbeeld? Tot tweemaal toe werd een Vlaming verkozen in de Waalse gewestraad. De laatste was Toon van Overstraeten. Voor hem was dit het geval met Vlaams-liberale dame.
Brabant was toen nog een unitaire provincie. Door het spel van de apparentering kon een Vlaming in Waals Brabant (waar veel monddode Vlamingen woonden) verkozen.
En wat gebeurde er?
a) Om te beginnen werd de toegang tot de vergadering hen manu militari belet? En de Vlamingen stonden er stom op te kijken?
b) Eerst werd de apparentering afgeschaft, zonder compensaties
c)Daarna werd Brussel-Nijvel gesplitst, , zonder compensaties?
De Vlamingen hadden eens moeten voorwaarden stellen of weigeren, die fanatiekers?
Maar wat doet ge dan met de Rand? Hetzelfde als b.v. met Moeskroen.
De Rand maakt deel uit van Vlaanderen, lijk Moeskroen deel uitmaakt van Wallonië? En de faciliteiten veranderen daar niets aan.
Maar waar haalt gij die vergelijking, hoor ik al zeggen?
Moeskroen was oorspronkelijk een Waalse stad van ongeveer 8000 inwoners. In de periode van één generatie werden het een heel stuk meer dan 30.000, dit als gevolg van het feit, dat duizenden Vlaamse dompelaars zich daar kwamen vestigen, om in Frankrijk te gaan werken.
En hoe werden zij door de Francofone administratie onthaald? Gewoon als niet-bestaande. Zelfs wanneer Moeskroen wettelijk tweetalig werd.
Daar is nog meer. Na de oorlog waren er nog 500 Davidsfondsers en 500 Priester Daens-vrienden en de Stad was wettelijk tweetalig.
En wat gebeurde er? Niettegenstaande de stad toen wettelijk tweetalig was en nog in Westvlaanderen lag werden, én door het dierbaar Vaderland én door onze moeder de H.Kerk, de Vlaamse scholen of afdelingen gesloten.
(uitz. de Broeders) en de laatste Vlamingen werden monddood gemaakt, op risico van bij het minste initiatief voor Duits gescholden te worden.
De Rand
De zogeheten Brusselse Francofonie van de rand, heeft zich wetens en willens, en niet door armoe gedreven, in het Vlaams landsgedeelte gevestigd, waar ze zich zonder moeite zich konden aanpassen, vermits in alle Brussels scholen het aanleren van de Vlaamse taal wettelijk verplicht was.
En het zijn niet de faciliteiten die daar iets aan veranderen.
De wettelijke faciliteitenscholen zijn op zijn minst adaptatiescholen ( in Wallonië integratiescholen) en zijn gemaakt om aan de kinderen van Franstalige inwijkelingen in de Rand Vlaams te leren, zoals ze in Moeskroen gemaakt zijn om aan de kinderen van de Vlaamse inwijkelingen Frans te leren en niet omgekeerd?
Zoals de Vlamingen zich niet als kolonisten kunnen gedragen in Wallonië, zo kunnen de Brusselse tweetalige niet als kolonisten gedragen in de Rand?
Dit werd via het Harmelcentrum door het parlement in 1962/63 zo beslist in een Parlementaire Commissie waar de Francofone in de meerderheid waren? Zoals ik vroeger in een blog-bericht, met de namen erbij, heb aangetoond.
Bij wat voorgaat dient vermeld, dat zulks gebeurde onder het gezag van twee Franstalige Ministers Gilson en Larock.
En als België thans ingedeeld is o.a. in twee administatief eentalige gewesten, ongeacht anderstalige inwijkelingen, dan gebeurde dit op eis van de Walen? En de Vlamingen sloten zich daarbij aan, gezien de wederkerigheid de regel was in deze wet
Zo werd die regeling in de parlementaire commissie eenparig, plechtig en rechtstaand goedgekeurd.
Op het nipperke werd de Brabançonne niet gezongen.
Het Historisch Kantelmoment.
Het kantelmoment was het socialistisch taalcongres van 1929, waar eigenlijk het Compromis des Belges van Huismans-Destrée werd bijgestuurd, in de zin van absolute eentaligheid.
Ik vertaal: rond Charleroi alleen wonen 20.000 a 30.000 Vlamingen (dus meer dan de inwoners in de stad Charleroi)
Als wij de tweetaligheid zouden toestaan, zal een leger van Vlaamse onderpasterkes en nonnen afdalen naar het hartje van Wallonië om hier de taalstrijd in te voeren. Wij willen geen bilinguisme, geen macedoine maar unilinguisme.
En wij aanvaarden hetzelfde voor Vlaanderen, met inbgrip van een Vlaamse Universiteit te Gent.
En wat met de Vlaamse Francofonen? Dat die bourgeois, die zich boven hun eigen Volk verheven hebben (en verantwoordelijk zijn voor de sociale taalgrens), dan maar de taal van hun volk leren.
Geen twee maten en twee gewichten
En gezien er in dit land geen sprake kan zijn van twee maten en twee gewichten, werd over de bestuurlijke eentaligheid van Vlaanderen, mee door de Walen beslist.
(Met dank voor dit laatste) .
De zakelijke waarheid is, dat de zogezegde Francofonen van Vlaanderen 100 jaar lang het Vlaamse Landsgedeelte in een volksvreemde taal hebben bestuurd, op dezelfde manier als men een kolonie bestuurt, (Vlaanderen de eerste Belgische Kolonie)
Ik weet ook, de huidige generatie heeft daar noch schuld of verdienste aan.
Maar er zou toch eens iemand, met het nodige gezag, aan Di Rupo mogen uitleggen, dat hij er beter aan zou doen aan zijn Francofonen van Vlaanderen te zeggen, dat zich beter zouden gedragen als de duizenden en duizendenVlamingen in Wallonië?
Misschien kan hij dan uit eigen beweging er een vraag aan toevoegen: Of het niet aangewezen ware dat de Francofonie van dit Land zich niet eens zou willen verontschuldigen voor al de miskenningen en vernederingen, die zij in de loop van de Belgische geschiedenis aan de Vlaamse mensengemeenschap heeft aangedaan??
Zouden die twee zaken kunnen gebeuren, dan waren de
Positieve gevolgen voor een communautaire verstandhouding nauwelijks te overschatten?
Ik zwijg dan nog over de gevolgen voor het moreel profiel van hemzelf?
Voor mij waren in Vlaanderen de taalontvoogding en de sociale ontvoogding de twee helften van eenzelfde ontvoogdingsbeweging, eenzelfde strijd.
Daarom heb ik het steeds gehouden bij de formuleringde Vaamse Ontvoogdings-Beweging i.p.v. de Vlaamse Beweging
En voor Wallonië weigerde men, ook toen, zelfs het Vlaams als tweede taal in de wet op te nemen, om ze te vervangen, voor de oorlog door (?) en na de oorlog door het (?).
Op eis van de Walen, werd de ganse administratie van dit land, van hoog tot laag, opgebouwd op basis van eentaligen, met al de gevolgen vandien? Ten goede en ten kwade?
En wat met de Europese kieswet?
Ook de Europese kieswet is ongrondwettelijk.
De Europese kieswet is gebouwd op de twee gewesten, met de twee lijsten in het tweetalig gewest Brussel-Hoofdstad.
Maar was eenvoudig; daar moest een compromis bij te pas komen, en Halle Vilvoorde werd ook bij Waals gewest gevoegd, dat zodoende grensde tot bijna aan de grenzen van Aalst.
Dat is wat ik noem, waar een eerbaar vergelijk zo voor de hand lag, een compromitterend compromis, dat niets oplost, maar een nieuw probleem en een nieuwe conflictmaterie in de wieg legt, ten gerieve van de volgende generaties.
Gelukkig kan men hier zeggen dat het geen invloed heeft op het aantal verkozenen.
Maar ook de Europese Kieswet blijft ongrondwettelijk, daar de Francofonie niet het recht heeft .verkiezingen te organiseren binnen de grenzen van het Vlaams gewest.
Waarom moet dit?
Omdat het zelfrespect van de Vlamingen niet
geloofwaardig klinkt, is er ook geen ruimte voor wederzijds respect? Ge moet eens proberen om een stuk van een stuk Wallonië bij het Vlaams gewest te voegen?
Als ik de bladen lees en via krantenkoppen op Internet mijn informatie aanvul, dan moet ik vaststellen dat ik niet alleen ben met de vaststelling, dat ik er niets van versta noch van de uitslag én, dat ik nog minder versta van de verwondering bij de politieke verantwoordelijken?
Ik heb bijna 55 jaar in de actieve electorale politiek gestaan, en ik kan me niet voorstellen, dat politieke verantwoordelijken zich zo in hun prognoses kunnen vergissen, de opiniepeilers inbegrepen. De kloof met de burger moet wel erg groot geworden zijn, zodat men zulke opinieverschuivingen niet vooraf gehoord of gezien heeft?
Dat de Waalse socialisten zouden verliezen kon ik mij, vanuit de zijlijn enigszins voorstellen, maar niet zo erg en zeker niet zo in het voordeel van de Waalse liberalen, die samen met PS toch dezelfde politiek hadden gevoerd? Idem met de VLD.
Ik had een verschuiving eerder verwacht in de richting van de groenen, daar de CDH mij te nauw verbonden leek met
de PS.
Hoezeer de gebeurtenissen van Charleroi zouden meespelen, kon men van buiten Wallonië niet meten. Misschien hebben de Walen teveel naar Frankrijk gekeken en het gevecht tussen de blauwen en de roden aldaar?
Wat met de Vlaamse socialisten gebeurd is, daar staat mijn verstand helemaal bij stil. Dat ze zwaarder zouden verliezen dan de VLD, dat had toch niemand geloofd?
Hebben zij de verkeerde antwoorden gegeven op de vragen waar de mensen van wakker liggen? Of hebben ze zich van doelgroep vergist of teveel partijvreemde kandidaten op hun lijsten gezet, met het gevolg dat daar een gevoel van verlating is ontstaan bij hun traditionele kiezers? Waar zijn die traditionele kiezers naartoe?
Dat het Vlaams cartel CD&V-NVA zou winnen was m.i. algemeen verwacht, alleen met hoeveel % hing in de lucht? Maar dat het in die mate zou winnen, zodat het
onontwijkbaar zou worden bij een nieuwe regeringsvorming, dat heeft haast niemanddurven geloven? 30 zetels tegen 18 voor de liberalen en 14 voor de socialisten? Welke helderziende had zoiets durven voorspellen?
Maar het succes van De Decker is al een even grote verrassing, als het blauw kleuren van Wallonië en socialistische ramp in Vlaanderen.
Ge kunt er voor of ge kunt er tegen zijn, om zijn inhoud of stijl?
Ge moet het maar kunnen, in zo korten tijd en zonder officiële middelen. Die man is iemand (he is his own man) en heeft iets te zeggen?
Dat het Vlaams Belang niet meer dan 1% zou vooruitgaan hadden velen gehoopt. Dat men stemmen kan winnen en een zetel verliezen begrijpen veel kiezers niet. Met een zetel minder verliezen zij niet alleen hun eerste plaats, maar zakken ze met hun 17 zetels naar de derde plaats, achter de VLD met 18 zetels en voor de SP-A/Spirit met 14 zetels? Maar hierop mogen wij ons toch niet miskijken. Het zou immers kunnen dat die stilstand niet zozeer het gevolg is van de antipropaganda, maar vooral het gevolg van het succes van de van de CD&V-NVAen ook wel van het succes van DD?
En meteen zitten er 27 Vlaamse parlemetairen die hun geloof in de toekomst van Belgie verloren hebben? Ik tel: 17 VB,
5 DD en 5 NVA? Als ik mij niet vergis is dat samen 27 Vlaamse parlemetairen,
die stellen dat Vlaanderen het (zonder de Walen en de Francofonen) het evengoed zou doen als andere kleine landen in Eurpa en in de wereld,en met minder inwoners als Denmarken, Ierland,
Denemarken, Noorwegen, Finland enz
Wie dat geloof wil keren, zal andere argumenten moeten vinden? Met alleen maar karikaturen of scheldwoorden zal het niet gaan? Er zal moeten gewerkt aan herkenbare echte, geloofwaardige, constructieve gemeenschapsverhoudingen in dit land?Een voorbeeld dat door de ganse wereld mag gezien worden.
De Francofonie,die wettelijk al uit tweetaligen bestaat (gezien in het Brussels onderwijs de tweede Landstaal wordt aangeleerd) zal o.a. dringend in Vlaaderen moeten doen, wat de Vlamingen, die zich in Wallonië vestigen moeten doen én wat de taalwet (een Waalse eis) stelt nl zich aanpassen en definitief verzaken aan de mentaliteit van kolonisten.
Dit opdat men zou kunnen werken aan de echte problemen.
Als men voor een goede aanpak van de echte problemen,
zekere aanpassingen aan de instellingen nodig zijn, dan moet men daar niet verder, en zeker niet kwaadaardig, over vitten, maar zakelijk onderhandelen?
Laat ons even samen rekenen.
Er zijn 150 zetels in de Kamer.
Bij die 150 zetels, zijn er 88 Vlaamse en 62 Francofone.
Bij die 88 Vlaamse, zijn er (17 cordon) 30 CD&V-NVA.
Paars (violet) heeft in Vlaanderen nog 18+14= 32 zetels
Ze mogen er nog Groen! bijnemen, dan wordt het nog niet de helft, nl 36 van de 88?
Met De Decker naast De Gucht,
er nog bij, wordt het 41 op 88. en dan?
Gaan zij kunnen (durven) samen met de Francofonen (Walen en Brusselaars) regeren tegen een Vlaamse meerderheid?
En met welke Francofonen? 0p de 62zijn er 23 MR, 20 PS,
10 CDH, 8 Ecolo, (1 cordon). Ze moeten minstens met 35 zijn.
Als de MR en de PS samenwerken zijn ze met voldoende, anders zijn er drie partijen nodig om een parlementaire meerderheid te vormen met een Vlaamse minderheid.
Maar, zou Huysmans gezegd hebben: in de liefde en in depolitiek zegt men nooit nooit en hij vormde een regering met één stem meerderheid. En waarom niet; de meeuwen staan toch ook op één poot (en vallen toch niet)? Maar daarvoor moet ge over een cynieker met voldoende verzamelend gezag beschikken lijk Huysmans?
Dat dit nu denkbaar en doenbaar zou zijn, dat een Vlaamse minderheidspartij zulk een pervers opzet zou meespelen, is een al te gekke hypothese.
Een regering met een Vlaamse minderheid om wat te doen of niet te doen?
Wie is die kandidaat Eerste Minister die een regering wil en kan vormen tegen een Vlaamse meerderheid?
Om wat te doen?
1) Om NON te zeggen aan de Vlaamse vraag om inzake Brussel-Halle-Vilvoorde een einde te stellen aan een ongrondwettelijke toestand?
Met of zonder compensaties? Wat indien de Walen in ons plaats waren?
2) Om NON te zeggen aan een reeks vragen, gesteld door al de Vlaamse Partijen samen?
Tot hiertoe zei Reynders dat hij het er moeilijk mee heeft, omdat er hierdoor ook meer bevoegdheden zouden gaan naar het Waalse Gewest en de Franstalige Gemeenschap, waar de PS nog altijd de scepter zwaait? Dit is mijns inziens een klein partijpolitiek argument en geen staatsargument?
En voor de rest zijn ze daar weer met het 175 jaar oude liedje het einde van België.
Alsof een communautaire bevoegdheidsverdeling, niet de meest doodnormale zaak en schoonmenselijke zaak van de wereld is in elk land van de wereld waar twee verschillende cultuur gemeenschappen samen wonen?
In elk land waar twee of meer cultuurgemeenschappen samen wonen zijn er samenlevingsproblemen die op zijn minst in unionistische zin (niet in unitaire zin) moeten aangepakt worden en waarvoor een eerbaar ver-gelijk, met accent op gelijk moet gezocht worden, wars van elk compromitterend compromis, dat niets oplost maar alleen en nieuw probleem erbij maakt, zoals dit het geval was met Hertoginnedal en Egmont, waarvan de laatste puinen nog steeds niet opgeruimd zijn.
Waar Egmont, in zijn eerste versie (het zal wel niet waar zijn) iets weg had van een dronkemansakkoord, bleek het achteraf een felix culpa, een gelukkige fout van toen, want met de slag werd iedereen federealist en werd het federalisme niet langer gelijkgesteld met het einde van België. Zelfs de Libre van toen werd federalist? Maar het maakte ook de weerbaarheid van de Vlamingen wakker?
Mijn stelling is altijd geweest: niets vragen voor Vlaanderen dat niet voor Wallonië geldt.
Alles wat redelijk is in Wallonië moeten zij ook redelijk vinden voor Vlaanderen.
De grote moeilijkheid is vaak dat wij, onbewust, mentaal anders historisch gedetermineerd zijn door die kwaadaardige voorgeschiedenis van en in dit Land.
En daar hebben de levenden noch schuld of verdienste aan
Zo worden wij in Wallonië en zeker bij de Brusselse Francfonie vaak geconfronteerd met een ander redelijkheidsgevoel en een ander schaamtegevoel.
Ik noem dit een intermezzobericht, om te zeggen dat niet mijn bedoeling was en is om te stoppen met herinneringen en meningen, want ik heb nog zoveel te vertellen over tal van schone en triestige politieke herinneringen en achterschermse anekdoten, ook wat onze streek aanbelangt.
Denk aan de fusies van de gemeenten, politiek begonnen in de Vlaamse Ardennen in 1959 om in 1976 te eindigen met de oprichting van Groot-Antwerpen en Groot-Charleroi. Samenvattend, de afschaffing van zowat 2.000 gemeenten, evenveel burgemeesters en gemeentesecretarissen, meer dan dubbel zoveel schepenen . In mijn eigen arrondissement betekende dit, afschaffing zowat 50 gemeenten van de 60.
Vermits ik al die jaren lang, parlementair verslaggever was van alle fusies van het ganse land, Wallonië inbegrepen, was ik al die tijd ook de verzamelaar van alle mogelijke twistpunten en ook geestige anecdoten hierover.
Denk verder aan het snelwegenprobleem, de levensaders in de strijd voor werk in eigen streek, die de nieuwe bestuurskrachtige gemeenten moesten helpen om hun industrieterreinen levensvatbaar te maken. Ik moet ook nog vertellen hoe en waarom en door wie de A9 door ons eigengebied niet doorging, vooral tot grote schade voor de ontsluiting van Ronse.
Denk aan de omvorming van de C.O.O. tot O.C.M.W. waarvoor het eerste nationaal studiecongres van de C.V.P, met De Saeger als Minister vanVolksgezondheid te Oudenaarde doorging en die ik persoonlijk als voorzitter van de Parlementaire Commissie van Volksgezondheid door de Kamer mocht helpen sluizen.
En daar is ook nog het mysterieuze Egmontplan, waarover iedereen een oordeel had en niemand wist wat erin stond, zelfs niet toen het ter goedkeuring de partijcongressen werd voorgelegd. Maar het moest erdoor, desnoods met de karwats, alsof er geen parlement, geen wetgevende macht bestond bestond.
Daar zijn nog tal van andere gebeurtenissen waarover ik nog een en ander te vertellen heb, om te zwijgen over de moord op Vindevogel. Ik moet U onder andere nog met de feiten bewijzen, dat de man veroordeeld werd voor daden die hij niet gesteld heeft enz.
Maar vandaag eventjes over iets anders, o.a. hoe een wielergebeurtenis mij, voor de rest van mijn leven, leerde dat men met passie dezelfde woorden kan gebruiken om hettegenovergestelde te zeggen in de sport, dus ook in de politiek.
1963, toen Beheyt wereldkampioen werd i.p.v. Van Looy.
Het was voor mij een uiterst aangename verassing, toen ik vernam dat dit jaar op 1 juli, het Belgisch wielerkampioenschap te Ronse zal plaatsvinden.
Over de jaren heenwas Ronse veruit de meest
sportieve stad van zuid Oost-Vlaanderen, met als toppunt de organisatie van twee beruchte wereldkampioenschappen. Maar sinds was het zo onnatuurlijk stil geworden. Zelfs het parcours van de Ronde van Vlaanderen had Ronse verlaten. Ik weet niet als Karel van Wijnendale ooit een Ronde van Vlaanderen heeft georganiseerd zonder Ronse aan te doen? Hopelijk helpt parcours van het nationaal kampioenschap van 1 juli de mogelijkheden van Ronse weer ontdekken.
Intussen deed het nieuws van 1 juli, mij ook automatisch terug denken aan persoonlijke belevenis, toen Benonie Beheyt wereldkampioen werd.
Ik zat op de tribune tussen twee uitzonderlijke koerskenners, links van mij Jacques Godet, de chef van de Ronde van Frankrijk en rechts Cyriel Van Hauwaert, de allereerste Flandrien van voor de oorlog 1914/18. Wie reed er in mijn jeugd niet met een fiets Van Hauwaert.
Het was toen, rond de jaren 1963 ook de glorietijd van Anquetil, die deelnaam aan het kampioensco-schap. Als ik mij omdraaide zat de vrouw van Anquetil vlak achter mijn rug.
De waarheid is, dat ik mijn daar uren lang doodverveeld heb, vanwege een aangeboren allergie voor protocol en daar de dure eed gezworen heb: het zal mij nooit meer gebeuren dat ik me zo urenlang laat opsluiten.
Noteer: zolang ik in het parlement was heb ik nooit op de eerste rij gezeten, ook niet als ik fractievoorzitter was, en steeds op een hoek zodat van tijd tot tijd eens kon rechtstaan of eventjes kon verdwijnen.
"C'est scandaleux"!!!
Kort, ik was doodsblij als de sprint naderde Toen het zover was, sprongen mijn beide buren recht en riepen of liever briesten tegelijk: cestscandaleux! ! ! Onmiddellijk
gevolgd door een discussie met elkaar.
Godet stelde dat men Van Looy onmiddellijk moest declasseren omdat hij kennelijk getracht had Beheyt in de ballustrade te drijven. Een wereldkampioenschap is een individuele koers stelde hij.
Cyriel Van Hauwaert stelde dat er een ploegafspraak was geweest dat iedereen in dienst zou rijden van Van Looy en dat Beheyt een valschaard was, een soort dief enz.
Ik heb toen niet de kans gekregen om deftig afscheid te nemen van mijn tribunegenoten. Toen ik beneden kwam bij de mensen, was het daar hetzelfde tussen de echte kenners en de gelegenheidstoeschouwers. Deze keer waren de echte kenners niet te troosten dat een Belg gewonnen had; ze waren gekomen om Van Looy te zien winnen. Ze zouden het Beheyt nooit vergeven.
Binnen het half uur was de stad Ronse leeg gelopen, tot grote ramp voor enkele zelfstandigen die er op gerekend hadden dat de vele toeschouwers nog een paar uur te Ronse zouden blijven nakaarten.
En lang daarna zou voor Beheyt een soort cordon sanitair ingesteld worden; op alle volgende koersen zou hij weg-gemekkerd worden.
Sindsdien heb ik voor de rest van mijn leven begrepen: Het isniet omdat men letterlijk dezelfde woorden gebruikt dat zijhetzelfde bedoelen. Goed oppassen, ook in en over de politiek, telt niet zozeer op wat men zegt, maar wat men bedoelt.
Het kan ook dat men andere woorden gebruikt, maar hetzelfde bedoeld.
Wat met en na 10 juni?
Als ik mij niet vergis, gaat het toch over het verkiezen van een nieuw parlement?
Ik heb eerder de indruk opgedaan dat men doet alsof het over een soort presidentes verkiezingen gaat en dat de parlementsverkiezingen van minder belang zijn?
Het voorstellen van de parlementskandidaten in de arrondissementen werd tot het stikt minimum herleid?
Door wie werden die aangesteld? Is men niet bezig met het gat met de burger lelijk te verbreden? Hoeveel % van de kandidaten die op de lijsten staan kent de kiezer? Enz.
Verder zijn het, in Vlaanderen, precies louter Vlaamse verkiezingen? In Wallonië zijn het precies Waalse verkiezingen, wat de stijl betreft precies afgekeken van de Franse? Voor Vlaanderen gaat het om meer bevoegdheden, voor Wallonië over meer centen?
Zullen er na de verkiezingen nog volksvertegenwoordigers zijn, of zullen er alleen nog louter partijvevtegenwoordigers zijn, louter stemautomaten?
En zo zou ik nog 100 vragen kunnen stellen.
Ze zijn allemaal voor de "democratie", maar bedoelen ze met hetzelfdewoord hetzelfde?
Ook wij gaan morgen stemmen, wellicht voor het laatst.Niet jammeren weigen hebben het zolang en zo dikwijls mogen doen.
Wij wensen aan al onze lezers, dat ze het nog vele jaren mogen doen.
Wij doen voor de goede en hopen dat de beste mogen winnen. En gij?
