|
Brussel-Halle-Vilvoorde, één Vlaamse Kieskring.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Splitsen is hier het verkeerde woord.
Ongrondwettelijk is als de Franstalige gemeenschap verkiezingen organiseert in een ééntalig Vlaams gewest
Of wanneer de Vlaamstalige gemeenschap verkiezingen organiseert in het ééntalig Franstalig gewest.
Maar dat laatste moesten wij eens proberen? Daar zou meer dan één Guillemin station aan diggelen vliegen?
Minstens drie grondwettelijke oplossingen, zonder splitsing van het Vlaams kiesdistrict BHV
1) B-H-V behouden als Vlaams kiesdistrict.
Brussel als tweetalig gebied is tevens een Frans kiesdistrict.
2) Brussel, Leuven, Halle, Vilvoorde, Vlaams kiesdistrict, met name Vlaams Brabant.
Tweetalig Brussel is tevens een Franstalig kiesdistrict.
3) Vlaams Brabant + Brussel : Vlaams kiesdistrict.
Waals Brabant + Brussel: Frans kiesdistrict.
( Dit voor de symmetrie en de wederkerigheid)
Wat was en is er verkeerd aan de huidige regeling? Waarom is ze al ongrondwettelijk? Nog eens omdat de Franstalige gemeenschap geen verkiezingen mag organiseren in het Vlaams gewest.
Zoals de Vlaamse gemeenschap geen verkiezingen mag organiseren in het Franstalig gewest?
Dit betekent:niet splitsen, maar aanpassen, conform de Grondwet
Maar de vorige regering wikkelde het kind in de doeken van een eventuele grondwetherziening en nam de vlucht.
Laat ons beginnen met de bestaande grondwet toe te passen.
Ge kunt b.v. ook Nijvel, zoals Halle en Vilvoorde, bij het huidige kiesdistrict Brussel voegen, inbegrepen de Vlaamse lijsten?
Een prachtig initiatief terwille en ter ere van het ene dierbaarVaderland? Ongrondwettelijk?
Wat dan? Maar de Vlamingen zijn voor dezelde houding fanatiekelingen?
Een voorbeeld? Tot tweemaal toe werd een Vlaming verkozen in de Waalse gewestraad. De laatste was Toon van Overstraeten. Voor hem was dit het geval met Vlaams-liberale dame.
Brabant was toen nog een unitaire provincie. Door het spel van de apparentering kon een Vlaming in Waals Brabant (waar veel monddode Vlamingen woonden) verkozen.
En wat gebeurde er?
a) Om te beginnen werd de toegang tot de vergadering hen manu militari belet? En de Vlamingen stonden er stom op te kijken?
b) Eerst werd de apparentering afgeschaft, zonder compensaties
c)Daarna werd Brussel-Nijvel gesplitst, , zonder compensaties?
De Vlamingen hadden eens moeten voorwaarden stellen of weigeren, die fanatiekers?
Maar wat doet ge dan met de Rand? Hetzelfde als b.v. met Moeskroen.
De Rand maakt deel uit van Vlaanderen, lijk Moeskroen deel uitmaakt van Wallonië? En de faciliteiten veranderen daar niets aan.
Maar waar haalt gij die vergelijking, hoor ik al zeggen?
Moeskroen
was oorspronkelijk een Waalse stad van ongeveer 8000 inwoners. In de periode van één generatie werden het een heel stuk meer dan 30.000, dit als gevolg van het feit, dat duizenden Vlaamse dompelaars zich daar kwamen vestigen, om in Frankrijk te gaan werken.
En hoe werden zij door de Francofone administratie onthaald? Gewoon als niet-bestaande. Zelfs wanneer Moeskroen wettelijk tweetalig werd.
Daar is nog meer.
Na de oorlog waren er nog 500 Davidsfondsers en 500 Priester Daens-vrienden en de Stad was wettelijk tweetalig.
En wat gebeurde er?
Niettegenstaande de stad toen wettelijk tweetalig was en nog in Westvlaanderen lag werden, én door het dierbaar Vaderland én door onze moeder de H.Kerk, de Vlaamse scholen of afdelingen gesloten.
(uitz. de Broeders) en de laatste Vlamingen werden monddood gemaakt, op risico van bij het minste initiatief voor Duits gescholden te worden.
De Rand
De zogeheten Brusselse Francofonie van de rand, heeft zich wetens en willens, en niet door armoe gedreven, in het Vlaams landsgedeelte gevestigd, waar ze zich zonder moeite zich konden aanpassen, vermits in alle Brussels scholen het aanleren van de Vlaamse taal wettelijk verplicht was.
En het zijn niet de faciliteiten die daar iets aan veranderen.
De wettelijke faciliteitenscholen zijn op zijn minst adaptatiescholen ( in Wallonië integratiescholen) en zijn gemaakt om aan de kinderen van Franstalige inwijkelingen in de Rand Vlaams te leren, zoals ze in Moeskroen gemaakt zijn om aan de kinderen van de Vlaamse inwijkelingen Frans te leren en niet omgekeerd?
Zoals de Vlamingen zich niet als kolonisten kunnen gedragen in Wallonië, zo kunnen de Brusselse tweetalige niet als kolonisten gedragen in de Rand?
Dit werd via het Harmelcentrum door het parlement in 1962/63 zo beslist in een Parlementaire Commissie waar de Francofone in de meerderheid waren? Zoals ik vroeger in een blog-bericht, met de namen erbij, heb aangetoond.
Bij wat voorgaat dient vermeld, dat zulks gebeurde onder het gezag van twee Franstalige Ministers Gilson en Larock.
En als België thans ingedeeld is o.a. in twee administatief eentalige gewesten, ongeacht anderstalige inwijkelingen, dan gebeurde dit op eis van de Walen? En de Vlamingen sloten zich daarbij aan, gezien de wederkerigheid de regel was in deze wet
Zo werd die regeling in de parlementaire commissie eenparig, plechtig en rechtstaand goedgekeurd.
Op het nipperke werd de Brabançonne niet gezongen.
Het Historisch Kantelmoment.
Het kantelmoment was het socialistisch taalcongres van 1929, waar eigenlijk het Compromis des Belges van Huismans-Destrée werd bijgestuurd, in de zin van absolute eentaligheid.
Ik vertaal: rond Charleroi alleen wonen 20.000 a 30.000 Vlamingen (dus meer dan de inwoners in de stad Charleroi)
Als wij de tweetaligheid zouden toestaan, zal een leger van Vlaamse onderpasterkes en nonnen afdalen naar het hartje van Wallonië om hier de taalstrijd in te voeren. Wij willen geen bilinguisme, geen macedoine maar unilinguisme.
En wij aanvaarden hetzelfde voor Vlaanderen, met inbgrip van een Vlaamse Universiteit te Gent.
En wat met de Vlaamse Francofonen? Dat die bourgeois, die zich boven hun eigen Volk verheven hebben (en verantwoordelijk zijn voor de sociale taalgrens), dan maar de taal van hun volk leren.
Geen twee maten en twee gewichten
En gezien er in dit land geen sprake kan zijn van twee maten en twee gewichten, werd over de bestuurlijke eentaligheid van Vlaanderen, mee door de Walen beslist.
(Met dank voor dit laatste) .
De zakelijke waarheid is, dat de zogezegde Francofonen van Vlaanderen 100 jaar lang het Vlaamse Landsgedeelte in een volksvreemde taal hebben bestuurd, op dezelfde manier als men een kolonie bestuurt, (Vlaanderen de eerste Belgische Kolonie)
Ik weet ook, de huidige generatie heeft daar noch schuld of verdienste aan.
Maar er zou toch eens iemand, met het nodige gezag, aan Di Rupo mogen uitleggen, dat hij er beter aan zou doen aan zijn Francofonen van Vlaanderen te zeggen, dat zich beter zouden gedragen als de duizenden en duizendenVlamingen in Wallonië?
Misschien kan hij dan uit eigen beweging er een vraag aan toevoegen: Of het niet aangewezen ware dat de Francofonie van dit Land zich niet eens zou willen verontschuldigen voor al de miskenningen en vernederingen, die zij in de loop van de Belgische geschiedenis aan de Vlaamse mensengemeenschap heeft aangedaan??
Zouden die twee zaken kunnen gebeuren, dan waren de
Positieve gevolgen voor een communautaire verstandhouding nauwelijks te overschatten?
Ik zwijg dan nog over de gevolgen voor het moreel profiel van hemzelf?
Voor mij waren in Vlaanderen de taalontvoogding en de sociale ontvoogding de twee helften van eenzelfde ontvoogdingsbeweging, eenzelfde strijd.
Daarom heb ik het steeds gehouden bij de formulering de Vaamse Ontvoogdings-Beweging i.p.v. de Vlaamse Beweging
En voor Wallonië weigerde men, ook toen, zelfs het Vlaams als tweede taal in de wet op te nemen, om ze te vervangen, voor de oorlog door (?) en na de oorlog door het (?).
Op eis van de Walen, werd de ganse administratie van dit land, van hoog tot laag, opgebouwd op basis van eentaligen, met al de gevolgen vandien? Ten goede en ten kwade?
En wat met de Europese kieswet?
Ook de Europese kieswet is ongrondwettelijk.
De Europese kieswet is gebouwd op de twee gewesten, met de twee lijsten in het tweetalig gewest Brussel-Hoofdstad.
Maar was eenvoudig; daar moest een compromis bij te pas komen, en Halle Vilvoorde werd ook bij Waals gewest gevoegd, dat zodoende grensde tot bijna aan de grenzen van Aalst.
Dat is wat ik noem, waar een eerbaar vergelijk zo voor de hand lag, een compromitterend compromis, dat niets oplost, maar een nieuw probleem en een nieuwe conflictmaterie in de wieg legt, ten gerieve van de volgende generaties.
Gelukkig kan men hier zeggen dat het geen invloed heeft op het aantal verkozenen.
Maar ook de Europese Kieswet blijft ongrondwettelijk, daar de Francofonie niet het recht heeft .verkiezingen te organiseren binnen de grenzen van het Vlaams gewest.
Waarom moet dit?
Omdat het zelfrespect van de Vlamingen niet
geloofwaardig klinkt, is er ook geen ruimte voor wederzijds respect? Ge moet eens proberen om een stuk van een stuk Wallonië bij het Vlaams gewest te voegen?
|
