Toelichtingen bij vorig bericht (Verontschuldig dat dit een tikje lang uitvalt_4 getypte pag _Maar ik kon niet korter en ik hoop dat het u toch mag boeien en iets bijleren ?)xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Ook in de politiek kan men niets zonder de anderen .

Er was een tijd dat ik de levensloop van de Ier Edmund Burke beter kende dan die van mezelf.

Van hem heb ik  de politieke gedragsregel onthouden  :

“A practical remedy for a practical grievance” D.i. een praktische oplossing voor een feitelijke grief .

a) Bij Spaak en Buitenlandse Zaken

Veel ervaring met  consulaten en ambassades had ik toen niet,maar ik beschouwde ze als kleine stukskes België in het buitenland ,toegankelijk en ter beschikking van alle Belgen en aanspreekbaar voor alle Belgen die in het buitenland verbleven of er problemen hadden ?
Ook voor de Nederlandstalige Belgen?

Mijn persoonlijke ervaring was zeer klein ,maar toch ----s

In 1951-het was nog in de tijd van Franco- deed ik als jonge volksvertegenwoordiger samen met mijn vrouw ,ons twee oudste kinderen en een paar jonge vrienden ,per volkswagen,  een reis van een maand door Spanje .Ook omwille van de kosten en omdat de stad ons minder interesseerde , namen we ons tenten mee .

Een eind voorbij Burgos stonden we te kijken op twee gesprongen banden . Ge moet het maar eens tegen komen .Kilometers in de ronde geen hulp te bespeuren . Dan maar per autostop met een Engels koppel (Just married) naar Madrid en de Belgische Ambassade .

Zij lieten mij naar een bandenzaak brengen en ik keerde terug met een paar nieuwe banden en een klein leningske ;want die affaire was toch een klein streepje door ons rekening voor ons verdere reis .

Zo vernam ik ook dat de Senaatsvoorzitter Gillon een groot Spanje kenner was en daar regelmatig langs kwam .Voor het ogenblik was Van Glabbeke  ook aan het rondtoeren . Anders van gans de maand geen enkele Belgische autoplaat gezien .

Einde van de jaren 50  zou ik het wel even zeer druk krijgen met de Belgische vertegenwoordiging in Rijsel,Parijs en Marseille , in functie van mijn strijd tegen het ronselen van Belgische minderjarigen door het Vreemdelingen Legioen voor hun strijd in Algerije .

Het is trouwens de enige interpellatie waarbij ik de steun kreeg van de ganse Kamer en van alle partijen .(Maar dat is ,als het past,voor een andere keer ;

Maar een globaal overzicht over de feitelijke toestand van de Vlaamse aanwezigheid of afweigheid in de  Buitendiensten van Buitenlandse Zaken had ik niet , wel hoorde ik bestendig rondom mij,dat we daar op alle gebied vergeten en verwaarloosd werden .

Op dat ogenblik was Fayat Adj. Minister bij Spaak en zijn Kabinetschef was Grandry .

Voorafgaandelijk aan de debatten over de Taalwet sprak ik met Fayat ,die ik al lang persoonlijk kende uit de tijd van onze persoonlijke ontmoetingen te Antwerpen ten huize van Craeybecks.

Fayat stelde mij voor aan zijn Kabinetschef ,met de vraag mij een zakelijke ,grondige snelcursus over de feitelijke  te geven

over de feitelijke toestand en de terzake heersende regels.

Ziehier de stand van zaken op het ogenblik van mijn vraag om ook Buitendiensten van Buitenlandse  Zaken, de “taalkaders”in te voeren

Voor 1932 moest men ,behalve Frans,alleen Duits, Engels en Spaans kennen. Prakties waren die fucties alleen voor Franssprekenden .

In 1932 werden ook hier de taalrollen (niet te verwarren met de taalkaders) en het en het beruchte “billijk evenwicht” ingevoerd.

Pas in 1937 wordt van deze keuze en eerste keer gebruik gemaakt,Drie kandidaten slaagden in het Nederlandstalig examen

Het heeft verder tot 1946 geduurd voordat de  eerste Vlaamse lichting doorging (noteer ,ze moesten daarbij grondig Frans kennen)

En 14 Vlaamse  ambtenaren werden aangeworven .

Als men de regels volgt zal het voor hen nog

21   jaar duren , alvorens wij onder hen een eerste Vlaamse  Ambassadeur  krijgen

Stel u voor dat Denen ,N oren of Finnen en zoveel andere landen met minder inwoners dan Vlaanderen ,in de rest van de wereld niet vertegenwoordigd waren door eigen mensen? Stel u voor dat zoiets met de Francofonen gebeurd was ? Ge zoudt de stormklokken gehoord hebben ?  Maar de Vlamingen stonden er op te kijken lijk een koe op een trein ?Alsof ze daar niets mee te maken hadden ,

En welke regels moest men volgen om uiteindelijk ambassadeur te worden ?

VI de Klasse , 2 jaar stage , 3jaar attaché

V de Klasse , 3 jaar secretaris  2^de Klasse

IV de Klasse , 3 jaar secretaris 1^ste Klasse

III de Klasse ,6 jaar raad

II de  Klasse ,6 jaar gezant

Iste Klasse

En waar stonden wij in 1961/62 ? als de nieuwe Taalwet besproken werd ?

Klasse                     Nederlands                    Frans

Stag.                          14                                    11

I                                 0                                      13

II                                5                                      72

III                               25                                    77

IV                               8                                      46

V                                18                                    20

VI                               12                                    10

------------------------------------------------------------------

                             82                               249

Door het wettelijk maken van de taalkaders  werd de 50% voor elke Klasse voorbehouden aan Vlamingen  en 50% aan Walen ..

 Vlamingen en Francofonen komen ,in geval van kaders, noch bij aanwervingen  noch bij bevorderingen  met elkaar in concurrentie ,daar dit alles gebeurt binnen het eigen kader ,Dus gedaan met de klaagmuur ,?

Opgepast

Een wet is één zaak ; de uitvoeringsbesluiten is een andere zaak .

 In deze fase moet men altijd rekening houden met vertragingsmanoeuvres  draaideuren en doodzitters .

Maar deze keer werd er, nog voor de kaders tot stand kwamen ,werk van gemaakt om door overhevelingen en bezondere aanwervingen op verscheidene niveaus het evenwicht te benaderen ; 
Men ging hen de Fayatboys noemen .

Een neveneffect van het invoeren van taalkaders ,niet alleen in Buitenlandse Zaken maar in alle ministeries,was dat er bij aanwervingen en bevorderingen twee snelheden ontstonden ?

  a) een versnelde voor de Vlamingen gezien ze een grote inhalings- operatie moesten doen en

 b) een  vertraagde aanwerving en bevordering voor de Francofonen  voor wie alle kaders voor hen  gehalveerd werden, en die zich aldus overal voorbijgestoken zagen door de ,meestal veel jongere (in jaren en dienstjaren)Vlamingen .

Het werd de glorieperiode van een zekere Van Rijn,met zijn slogan “Le Goulot “,de flessenhals . Het is ook de periode van het ontstaan van het FDF .

Wat kon het hen schelen dat de Francofonie de eerste 130jaar België de ganse taart voor zich had genomen .W at hen wel pijnlijk verraste

was dat hun de taart nu overal werd gehalveerd ?

(voor de Vlamingen nog beneden de bevolkingsverhoudingen ).

Aan het einde van de legislatuur 1961/65 zag de verhouding in de leiding van de Buitendiensten van Buitenlandse Zaken eruit als volgt :

Functies                            Vlaams                                  Frans
---------------------------------------------------------------------------------------

Ambassades                              20                                         58

Gezantschap                                1                                            1    

Consulaten –Generaal              21                                          21

Vaste vertegenwoordigingen      2                                            5

Commissiariaat Voorlichting     1

Een technisch incident In de laatste week van de legislatuur 1961/65 zou echter de absolute gelijkstelling bevorderen .

Op 24 Dec. 1964  verklaarde de Raad van State,ingevolge een beroep door diplomaten, een drietal bevordering- KB’s van Spaak nietig wegens het nog niet bestaan van Taalkaders op het departement van Buitenlandse Zaken .

Spaak probeerde toen de moeilijkheid te omzeilen door zijn bevorderingspoging buiten kader te hernemen in  een uitzonderingswet en die haast unaniem te laten goedkeuren in de Senaat.

Maar in de Kamer slaagde  het Contactcomité van de CVP (de zogeheten Acht) de alarmbel te laten rinkelen .

Het werd een haast onontwarbaar geharrewar van amendementen en tegenamendementen . Het eindigde echter met een definitieve wettelijke regeling waardoor geen enkele benoeming en bevordering meer kon gebeuren zolang er geen Taalkaders werden ingevoerd

Belangrijk was dat de diplomaten de weg hadden gevonden  naar de aad van State .

Maar minstens even belangrijk  was ,dat er over de partijgrenzen heen een Vlaamse akkoord tot stand kwam .

b) Bij Lefèvre en Nederlands in het Bedrijfsleven

Over het meningsverschil aangaande een beperkte toepassing van de taalwet op het bedrijfsleven kunnen wij zeer kort zijn .

Vermits de Walen de absolute eentaligheid voor alle administraties die met Wallonië te maken  hadden ,Konden wij niet anders dan voor het Vlaamse Landsgedeelte hetzelfde te eisen,volgens de gulden regel:”Por les Flambards la memel chose “

Om zulks te kunnen realiseren werd de taalgrens aangepast ?

Maar wat moest er gebeuren ,Indien de bedrijven de voor Vlaanderen bevoegde administraties enz konden blijven bestoken met alle soorten  sociale en andere wettelijk opgelegde documenten ?

Denk o.a.waar ze overal met hun jaarrekeningen naartoe moeten ,die te dien tijde  ,meestal in het Frans werden gesteld  ?Met welk impact voor de agenten van de fiscus ,de griffies van de rechtbanken , de Nationale Bank

En vul maar aan met alle soorten sociale documenten .?

De eentaligheid van Vlaanderen ware te dien tijde grotelijks onhoudbaar geweest ,zonder de uitbreiding van de Taalwet naar voornoemde aspecten  van het bedrijfsleven?

Dit was m.i. de meest praktische oplossing voor dit praktisch probleem