xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

De Gordiaanse Knoop

Mandement en Wetsvoorstel

Vermits De Saeger, en Van Elslande minister werden, viel het voorzitterschap van de voortaan autonome Vlaamse CVPfraktie op mijn schouders en alles wat ik voortaan  zou zeggen of doen gebeurde ,als tevoren het geval was,na overleg en met de Fraktie, want in politiek kan men niets zonder de anderen .

Het probleem Leuven bleef de geesten beroeren en het “Walen buiten “ was nooit uit de lucht, niet alleen te Leuven maar van langs om meer over het hele Vlaamse Land .

"Walen buiten ".Heel diplomatiek klonk dat niet,maar wat in de plaats als reactie op allerlei provocaties uit het andere kamp. Als het dan toch kort moest, klonk” Leuven Vlaams “ toch heel wat positiever om hetzelfde te zeggen ?

Maar nog eens :om alles te verstaan ,moet men alles weten.
 

De wet Houben was intussen een feit ,de grendel was dus weg voor de universitaire  kandidaturen . Men was zelfs al een heel stap verder ,vermits men al volop aan het onderhandelen en aan het plannen was voor het vestigen van de medische doctoraten te Woluwe ,waarmee de geografische eenheid van Leuven al verbroken werd ?

Maar de klap op de vuurpijl was ,een tijdje voor Kerstdag 1965 ,de verklaring van Woitrin ,in een studententijdschrift ,over zijn “triangel”,den driehoek,Leuven- Brussel- Waver , of
Le Grand Bruxelles ? De Vlaamse pers had geen woorden genoeg om die kaakslag aan de schandpaal te zetten .

Woitrin, de eigenlijke vader van Louvain-la- Neuve, zou  later stellen dat het om een spijtige lapsus ging .

In de Fraktie werd erop aangedrongen dat ik ,als reactie hierop ,onmiddellijk mijn wetsvoorstel moest klaar maken en neerleggen , inzake het toepasbaar verklaren van de taalwet op het hoger en het universitair onderwijs .Ietts waar ik al jaren over aan het zagen was .

In onze visie was er een probleem , niet alleen te Leuven,maar in alle vormen van hoger onderwijs , nl het ging dus ook o.a.over de splitsing van de ULB en de oprichting van een autonome VUB .
De Walen ,veel meer dan de Vlamingen ,hadden de eentaligheid  van de gewesten en de gemeenschappen geeist en wij eisten  normaal daartegeover  het zelfde voor Vlaanderen en de Vlamingen, wat het officieel taalgebruik betreft.

“Pour les Flamands la meme Chose “ Punt en andere lijn /.

(En dat heeft niets te maken met het persoonlijk taalgebruik en taalkennis . Mijn mening is, elke taal opent een nieuw venster op de wereld)
Het gaat over de vereiste kennis om toegang te krijgen tot administatie , onderwijs , gerecht enz in Vlaanderen,Wallonie en Brussel )

Ik zou ,voor het neerleggen van mijn voorstel ,zeker niet wachten tot er een Bisschoppelijke beslissing was ;want daarna wordt het veel delikater .
Noteer de Fraktie is geen geheime vergadering en in de Partij en in de Regering waren ze perfect op de hoogte . De tijd drong .

Na het indienen en voor het drukken en het  in overweging nemen ,zouden wij in de Fraktie de verdere handtekens bespreken .

Op de Standaard hadden ze al een ruimte voorzien voor  het bekend maken van het initiatief , maar op weg naar het parlement werd ik aangereden door een auto,naar een kliniek gevoerd van waaruit ik de krant nog kon verwittigen dat de zaak niet door kon gaan ;

Zo werd het Januari 1966  En te Leuven werd er een soort Bisschoppelijke advies- commissie (afkoelingscommissie)Leemans-Aubert aangesteld ;Zeer eerbiedwaardige namen maar dit nam, in de Fraktie, de  onrust niet weg .

Er groeitintussen in de CVP een gans speciaal klimaat . Daar was enerzijds de Partij en anderzijds het Parlement ;die elk met iets anders bezig waren en met de vrees mekaar te hinderen.

De Partij en een groep wijze mannen ,parlementairen en niet parlementairen , nl de staatlieden ,die op hoog niveau opereerden ,hadden direct contact met de Leuvense universitaire instanties ,eventueel met het Episcopaat

   In het parlement verschenen ze soms ,hoogzwanger  van geheimen en wellicht niet vermoedend, dat wij in de Fraktie meer wisten over de gang van zaken .
Hun probleem was voor ons wel een zeer belangrijk probleem,maar ons probleem was toch van een heel andere orde nl dat van de integriteit van het Vlaamse landsgedeelte(zoals dit voor Wallonie  al sinds 1830 als vanzelfsprekend werd aanvaard .

Hoe wij aan die andere informatie geraakten ?Verscheidene leden hadden hun bronnen en het vroeger sisteem van de Acht bestond ook nog . 

Persoonlijk kreeg ik ,zelfs in een caravan  , de rand van het Duinpark in Oostduinkerke ,menig voorlichtingsbezoek van prof. Josué Vandenbroucke , ik bezocht een paar keer prof Zeeger van Hee , prof.Raymond Derine ontving mij meer dan eens ten zijnen huize, prof. Frans van Mechelen kon men niet ontwijken.

 Piet De Somer en Berten De Smaele waren oude bekenden uit de humanioa tijd .De eerste(eveneens van 1917) had ik opgevolgd als gouwleider van de KSA en de tweede was toen ik gouwleider was , hoofdman van de Kerels (de  laatste drie jaar van de humaniora).
En het gebeurde wel eens dat we te Leuven ,mekaar op het lijf liepen . bvb als Piet vond dat het tijd was om te gaan slapen en tevoren nog eerst eens eigenhandig wat gaslantarens ging uitdoven in de Bongenotenlaan .
De wereld is soms veel kleiner dan gij denkt ?Maar ik beocht hem slechts eenmaal ,meer was niet nodig .

 Ik woonde  diskreet een algemene informatie vergadering bij van Lovan
  Ik mocht zelfs een vergadering toespreken en beluisteren van echtgenotes van professoren ,onder voorzitterschap van de echtgenote van prof Rombouts ,een van de voorzichtigen in het prof-korps ..

 En de pers ?

Daar  ging wekelijks op de koffie bij de gebroeders Van Cauwelaert op de redactie van het Volk, Louis Kiebooms,lid van de acht, was er ook nog en bij de trouwe Karel Dewit van De Gazet van Antwerpen was ik thuis .Over de standaard moet niets vertellen daar werd mer dan genoeg en uitdrukkelijk over gepubliceerd en ik heb daar niets an toe te voegen.

In het vooruitzicht van ons wetsvoorstel  ontvluchtten wij alle profilering, namen nooit deel aan betogingen, hielden geen strijdmeetings ;zodat men ons later gen woorden in de mond zou kunnen leggen die  wij nooit gezegd hadden,want ook dat gebeurt in de politiek .

En wat met Brussel en de ULB en ons wetsvoorstel ? Niemand sprak daarover ?
We hadden wel contacten met Prof Gerlo ,van de toen nog niet VUB, om hem de zin van ons voorstel toe te lichten ;En hij zorgde ervoor dat we voor de Vlaamse studenten van de ULB ons voorstel konden toelichten (of gebeurde ditlaatste na het neerleggen van mijn wetsvoorstel?)

We kregen zelfs beoek van Francofone studenten van de ULB in functie van het tijdschrift " Le Point" ,dit alles toen iedereen nog uitsluitend naar Leuven zat te kijken .

Op de vooravond van het “Mandement”voelden wij al nattigheid ? We voelden ons die week lijk een student ,die wel weet dat hij gebuisd is , maar toch naar de deliberatie gaat, met het gevoel “ge kunt nooit weten” .

  De woensdag van die week deden wij nog een hopeloze poging om tot en zinloos gesprek te komen met de PSC –Francofonen ,maar ze wikkelden het kind in (de gekende) doeken en namen de vlucht.

Alleen de koepelvoorzitter Houben verscheen ,naast R. Van de Kerkhove .

Persoonlijk kon ik alleen

zeggen dat ,in geval van slechte afloop ,de Fraktie ermee instemde mijn voorstel inzake de toepassing van de Taalwet in te dienen . En wij,met een klein hartje, lieten Houben achter met dat bekakt kind op  zijn schoot .

Eigenlijk had die man alle succes verdiend ,wegens zijn inzet om de grendel van 1911 los te wrikken en o de weg te openen voor een nieuw eigentijds universitair landschap .

Dan vetrokken Robert, die een groot bewonderaar was van Houben, en ik naar een lang geplande bijeenkomst in Berlijn . Waarvoor ? Ik weet het niet meer; dat moet ik desnoods zelf gaan opzoeken naar Kadoc te Leuven waar het politiek archief van de zorgzame notaris Robert Van de Kerkhove berust.

De Zaterdagavond waren wij blijkbaar terug ten zijnen huize ,met een ruim gezelschap ,wat ik helemaal vergeten ben .Ik heb daaar ook een en ander over gelezen

Ik moet wellicht zo bezig geweest zijn met het probleem van mijn voorstel ,dat ik verder noch oog noch oor had voor al de rest

.

De vergadering van het Episcopaat had plaats op 13 Mei 1966 en onder hen mijn prof van retorica ,Mgr. Daem

en de bewonderde Mgr. De Smedt .Zouden ze, met al hun verstand ,het “no pasaran” van de grote hoofdmote in Vlaanderen niet hebben aangevoeld ,maar met verstand alleen voelt men niet .

Pas de Zondag 15 Mei werd  het verdict publiek .Er was wel geen verwijzing bij naar Rome , wat wij bijkomend gevreesd hadden ,maar de bedreigingen in het “mandement” vervat waren niet van de poes .

 Hoeveel antiklerikalen er die dag verwekt zijn is niet te schatten , Of maken wij ons zelf iets wijs ?

’s Anderen daags was het Maandag en het Parlement was niet  in zitting ,zodat wij pas op Dinsdag 17 Mei ons voorstel van December 1965, met veel pijn in het hart, konden indienen. Stom van dat accident. Gelukkig dat de Vlaamse pers positief reageerde ,wat ons voorstel betreft .

Het was alsof de duivels er zich mee bemoeiden

Toen ik  op weg om mijn voorstel in te dienen,in de Kamer, aan de voet van brede groene trap kwam , verscheen bovenaan van diezelfde groene trap ,de heerParisis,de voorzitter van de autonome PSC –fractie ,avec un grand sourire.

We ontmoetten elkaar precies halverwege .

Hij met de smile:Et alors ? Ik met het antwoord : Ik  kom mijn Voorstel indienen.

 Hij in’t Frans :En wie heeft mee ondertekend ? Ik: Tot hiertoe niemand .

Hij nog steeds met de smile : Et alors ? Ik met het antwoord : On vera ( wij zullen zien) .

Een kleine toelichting : het was de regel dat wetsvoorstellen  door 6 leden ondertekent werden ,eenmans- voorstellen konden , maar zonder gezag.

Men diende ze in  ,kwam eventjes in de pers en verder werd de in overwegingneming nooit gevraagd.  Zelfs als,na toestemming tot drukken, de in overwegingneming aan het ganse parlement gevraagd werd en gekregen,kwam men dan nog eens in de pers ,maar daar was nog niets gebeurd .enz Zo een toestemming werd niet een keer op duizend geweigerd .

En ik zag de H Parisis denken en ik dacht :ge vergist U. beste Collega ; want dit is een gans bezonder geval waar alle overhaasting ui den boze is .

 Het gevaar bestond dat een of andere collega , in een geest van euforie thans ou mede ondertekenen en later ,onder druk , zou kunnen verzaken .Best is dat ik alleen blijf om de eventuele druk op te vangen . dan moeten ze alleen bij mij langs.
Maar die druk kwam niet en  de Fraktie van de Vlaamse CVP  hield stand en bevestigde voor iedereen dat ik handelde conform een algemeen akkoord en dat de verdere ondertekening in de Fractie zou behandeld worden..

(Het vervolg is voor een volgend bericht )