Sopra demais o vento Para eu poder descansar Há no meu pensamento Qualquer coisa que vai parar
Talvez esta coisa da alma Que acha real a vida Talvez esta coisa calma Que me faz a alma vivida
Sopra um vento excessivo Tenho medo de pensar O meu mistério eu avivo Se me perco a meditar
Vento que passa e esquece Poeira que se ergue e cai Ai de mim se eu pudesse Saber o que em mim vai!
Een vertaling moet ik jullie (voorlopig) schuldig blijven... Maar ondertussen kunnen jullie genieten van deze fado, die geschreven is door Pessoa en waarop tango gedanst wordt...
Eén van de boeken, welke mijn nieuwsgierigheid naar fado heeft opgewekt, heeft als titel: "Fado · De tranen van de Taag", de auteur is Dirk Lambrechts.
"Dit boek is een heel bijzondere rondleiding door Lissabon en Coimbra. De gids is de fadomuziek die u door stegen en oude barrio's voert, een beetje als een zwerfhond die, schuw omkijkend, door de nachtelijke straten loopt. En deze gids nodigt de lezer voortdurend uit in kroegen en restaurants waar de geur hangt van bacalhau en van olijfolie en waar een goede wijn geserveerd wordt. De Portugese fado is uitgegroeid tot een manier van leven, een ethiek. Fado, dat is de unieke, ongrijpbare versmelting van nostalgie, melancholie en hoop. Portugezen omschrijven het als saudade, maar vraag ze niet om een duidelijke definitie van die term. De fado heeft een verre oorsprong en dit boek biedt de lezer een emotionele rondleiding aan langs alle takken van zijn afstamming. Van Maria Severa, Alfredo Marceneiro en Hermínia Silva tot Amália Rodrigues. Fado. De tranen van de Taag is een heel bijzondere reisgids voor wie meer wil weten over de diepe ziel van Portugal." Link naar Uitgeverij EPO
Een artikel uit de Volkskrant, over de ondertussen reeds overleden schrijver, kan je lezen via deze LINK. Daarin wordt ons duidelijk gemaakt hoe Dirk Lambrechts gepassioneeerd raakte door fadomuziek.
In Wereldoorlog I - door de Portugezen de Grande Guerra genoemd, zij waren nl. neutraal in WO II - zond Portugal zijn zonen uit naar Vlaanderen en Frankrijk. Getuige hiervan is dit standbeeld in Jardim Visconde da Luz in Cascais, een eerbetoon aan de gesneuvelden.
Klik HIER voor een plattegrond van Cascais en als je véél wilt bijleren over Cascais, klik dan HIER, dan kom je op de blogsite van Luciebondt, een belg, wonende in Cascais
Met mijn kleinkinderen naar de Zoo van Lissabon geweest en volgend tafereeltje wil ik jullie zeker niet onthouden de kinderen keken heel gefascineerd toe : nóg een olifantje nóg ééntje en nog, en nog Geniet maar mee
Een 'fado' uit Portugal waarop een typische 'forrozeira Brasileira' gedanst wordt.
Forró is dansmuziek uit de sertão, het Noordoosten, de woestijn van Brazilië. De zon is daar genadeloos, de grond weerbarstig en de mensen hebben er niet veel, maar wat ze wel hebben is hun daverende dansfeesten, die vaak de hele nacht duren. Oorspronkelijk is het een boerendans muziek, ergens tussen cajun en zydeco en samba in, met snelle, ruige teksten, een sterk aanwezige accordeon en een hele eigen, maar toch typisch Braziliaanse percussie. Dankzij de grote accordeonist en zanger Luiz Gonzaga hebben de baião en de xote de voornaamste dansen uit de forró vanaf 1950 de grote steden veroverd, zich daar verder ontwikkeld tot Braziliaanse popmuziek en nu danst heel Brazilië forró!
Je leert meer over de verwantschap tussen Portugal en Brazilië door de volgende link te volgen. Klik HIER!
Geniet hieronder van: Lisboa, juffertje en meisje...
Lisboa Menina e Moça
No castelo, ponho um cotovelo Em Alfama descanso o olhar E assim desfaço o novelo De azul e mar
À ribeira encosto a cabeça À almofada da cama do Tejo Com lençóis bordados à pressa Na cambraia de um beijo
Refrão Lisboa menina e moça, menina Da luz que os meus olhos vêem, tão pura Teus seios são as colinas, varina Pregão que me traz à porta, ternura Cidade a ponto cruz, bordada Toalha à beira mar, estendida Lisboa, menina e moça, amada Cidade, mulher da minha vida.
No terreiro eu passo por ti Mas da Graça, eu vejo-te nua Quando um pombo te olha, sorri És mulher da rua
E no bairro mais alto do sonho Ponho o fado que soube inventar Aguardente de vida e medronho Que me faz cantar.
Refrão Final Lisboa no meu amor, deitada Cidade por minhas mãos, despida Lisboa menina e moça, amada Cidade mulher da minha vida
Zoon van koningin Filipa de Lencastre en van koning João I. Onder zijn leiding werden aan de wereld nieuwe werelden gegeven. Als student exacte wetenschappen stichtte hij een opleidingsschool voor navigatietechnieken in Sagres. Zijn groeiende belangstelling voor navigatie leidde hem naar de ontdekking van Madeira in 1418, de Azoren in 1427 en de Kaapverdische eilanden in 1444. Het varen rond de Bojadorkaap was de start van de verkenning van de Westelijke kust van Afrika. Prins Henrique werd opgenomen in de geschiedenis als hét symbool van de ontdekkingen.
Boven de ingang van dit Monument der Ontdekkingen hangt het zwaard van het koninklijk Huis van Avis (dat werd in 1385 gevestigd na de overwinning van koning Jão I op de Castilianen en heerste tijdens de Gouden Eeuw van Portugal). Van op afstand lijkt het net een kruis, volgens mij symbolisch voor het feit dat zwaard en kruis nogal vaak dezelfde belangen dienden
Dit park is een overblijfsel van Expo98... Een grotere tegenstelling kan je in Lissabon niet vinden moderne (bijna futuristische architectuur) ingeplant aan de oostelijke waterkant van Lissabon, in een oud industriegebied dat sedert 1990 braak lag
Na twee weken Lissabon is het zóóóó moeilijk om terug te keren naar het dagelijkse leven. Lichamelijk ben ik wel terug in België maar mijn hart is in Portugal gebleven. De heimwee slaat nu reeds toe vooral naar Lissabon Wat een prachtige stad vol leven vol muziek vol saudade Meer en meer ben ik mij ervan bewust dat ik naar ginder voorgoed wil terugkeren
Tekst op de steen:
Mouraria Berco do Fado
Inaugurado pelo Expo. Senhor Presidente da Camara Municipal de Lisboa, Professor Doutor António Carmona Rodrigues
Alma minha gentil, que te partiste Tão cedo desta vida, descontente, Repousa lá no Céu eternamente E viva eu cá na terra sempre triste.
Se lá no assento etéreo, onde subiste, Memória desta vida se consente, Não te esqueças daquele amor ardente Que já nos olhos meus tão puro viste.
E se vires que pode merecer-te Algua cousa a dor que me ficou Da mágoa, sem remédio, de perder-te,
Roga a Deus, que teus anos encurtou, Que tão cedo de cá me leve a ver-te, Quão cedo de meus olhos te levou.
-Luís Vaz de Camões-
Mijn zielsgeliefde, die zijt heengegaan
Mijn zielsgeliefde, die zijt heengegaan vroegtijdig uit dit onverzoenlijk leven, hemelsche, zoete rust zij U gegeven, laat mij op aarde treurig voortbestaan.
Als in de ijlten waar gij zijt, misschien men heugnis gunt aan wat op aard bezeten, wil dan de vurige liefde niet vergeten, die ge in mijn oog zoo zuiver hebt gezien.
En meent ge dat U eenig nut kan geven de groote smart, die in mijn wezen schreit, 't onheelbaar leed uit Uw verlies gebleven,
Bid dan aan God, Meester van onze tijd, dat Hij mij even spoedig 't weerzien geve, als uit mijn oog Hij U heeft weggeleid.
(Vertaling Marcus de Jong, uit Beknopte geschiedenis der Portugese Letterkunde, L.J. Veen, 1958)
Perguntaste-me outro dia Se eu sabia o que era o fado Eu disse que não sabia Tu ficaste admirado
Sem saber o que dizia Eu menti naquela hora E disse que não sabia Mas vou-te dizer agora
Refrão
Almas vencidas Noites perdidas Sombras bizarras Na mouraria Canta um rufia Choram guitarras Amor ciúme Cinzas e lume Dor e pecado Tudo isto existe Tudo isto é triste Tudo isto é fado
Se queres ser meu senhor E teres-me sempre a teu lado Não me fales só de amor Fala-me também do fado
É o fado que é meu castigo Só basceu p'ra me perder O fado é tudo o que eu digo Mais o que eu não sei dizer
Dit alles is fado
Op een dag vroeg je mij Of ik wist wat fado was. Ik zei je dat ik het niet wist. Je keek verbaasd
Zonder te weten wat ik zei Heb ik je toen belogen. Ik zei dat ik het niet wist Maar ik zal het je nu vertellen.
Refrein
Verdoemde zielen, Verloren nachten, Bizarre schaduwen. In Mouraria Zingt een pooier En janken de gitaren Liefde, jaloezie, As en vuur, Verdriet en zonde. Dit alles bestaat. Dit alles is droef. Dit alles is fado.
Als je mijn vriend wilt zijn En mij altijd bij je wil hebben, Praat dan niet enkel over liefde, Praat dan ook over fado.
Fado is mijn gesel. Alleen geboren tot mijn ondergang. Fado is alles wat ik erover vertel, Meer nog: wat onuitsprekelijk is.
Ik ben Maaike/Myriam, en gebruik soms ook wel de schuilnaam LaFadista.
Ik ben een vrouw en woon in Alfeizerão-Sapateira (Portugal) en mijn beroep is mezelf zijn.
Ik ben geboren op 30/12/1949 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Portugal, Lissabon, Fado, poëzie, reizen in 't algemeen, lezen, kookboeken, fietsen....
Ik ben Maaike/Myriam, en gebruik soms ook wel de schuilnaam LaFadista.
