Bijkomend probleempje : sedert begin deze week begon ik last te krijgen van een hamerteen (dat is een teengewrichtje dat averechts werkt door slechte ondersteuning van spieren : geen dus of steunzool : is daar niet op voorzien). Gelukkig bestaan er in de handel kleine hulpmiddelen die dit kunnen verhelpen. Ben ik toch wel zo 'slim' geweest om daar direct 40 min. op te gaan stappen, gevolg: nog meer pijn dan voordien. Van de thuisverpleging kreeg ik de raad om het even kalmer aan te doen met dat stappen om zo geleidelijk aan nieuw eelt te kweken (het oude is namelijk helemaal weg en was trouwens niet voorzien op de nieuwe toestand). Dus nu doe ik mijn staptraining in etappes : gisteren slechts 2 x 10 min, vandaag 2 x 15 min. en zo gaan we weer verder opbouwen tot op het oude peil. Vanaf 30 min. hou ik het terug op 1 maal per dag. Goede leerschool ! Ik hoop dat ik het onthou voor de volgende keer dat er een nevenprobleempje opduikt. Verder alles ok. Alleen wou ik toch wat meer engelengeduld hebben zodat ik dat van Marcel wat minder aanspreek. Ik durf nogal eens kort van stof zijn tegen mijne schat en dat vind ik er zelf dan zo over en ongepast dat ik er telkens van schrik dat hij dat dan nog pikt ook (waarvoor ik me dan telkens weer excuseer, uiteraard ! ). Gelukkig gebeurd dat niet zo dikwijls.
Nog maar drie maanden thuis en alweer druk, druk, druk. Naast mijn kineprogramma (nu toch al 40 minuten stappen en fietsen per dag), moet ik er nu ook nog wat zangtraining bij doen (een half uur zingen per dag). Ik ga sinds vorige week weer naar de repetities van het koor en dat was toch effe wennen. Vroeger was ik een hoge sopraan (tot hoge sol zonder problemen). Dat het zo hoog niet meer gaat, wist ik al langer. Maar ik ben dus een volledige octaaf gezakt ! De gewone sol haal ik nog net maar de lage sol ook en dat is nieuw ! Heel eigenaardig maar wel leuk. Nu ben ik dus een alt ! Da's niet alleen de andere kant van het koor en een notenbalk lager op de partituren maar dat is compleet andere muziek ! Nu moet het er mooi tussen klinken in plaats van hoog en helder erboven. De alten zijn voor mij gelukkig geen vreemden, binnenkort allemaal vriendinnen hoop ik, ik ontdek nu de familietrekjes van de zussen ! Daarom moet ik nu dus alle altpartijen instuderen, dat is nog eens een opdracht. Voor nieuwe stukken is dat geen probleem, dat gaat gewoon tijdens de repetities, maar het gekende repertorium (de volle 36 lopende centimeters partituren en 't zijn er ondertussen al meer !). Dat is wat anders ! Daar ga ik nu niet direct mijn volgende opdracht van maken. Naarmate we oudere partituren hernemen, zal ik me daar wel op toeleggen en gaandeweg wordt ik dan een echte alt. Met het oefenen stijgt mijn stembereik misschien nog wat en kom ik weer wat dichter bij de sopranen (daarom niet de hoge maar misschien toch wel de lage, met weer evenveel studiewerk vandien). Daar zal ik toch maar eerst eens stevig over nadenken voor ik daaraan begin ! Carrière maken in Canzonetta, wie had dat nu ooit gedacht ! Dat is niet voor velen weggelegd (ben ik dan eentje van 'the happy fiew' ?) Alhoewel happy, da's er nu ook weer wat over. Als ancien van het koor heb ik dat er natuurlijk wel voor over.
