Zondag - 16/09/2012 - Zaterdag zijn we naar de proclamatie van onze Wim (de oudste zoon) geweest. Hij is met grote onderscheiding Master in de Japanologie geworden. Zijn prof deed nog een poging om hem aan een doctoraat te helpen maar dat laat hij, na 10 jaar universiteit, toch aan zich voorbij gaan (oef). Studeren kan fijn en nuttig zijn maar hoeft ook niet te blijven duren. Hij wordt er ook niet jonger op en zijn loopbaan moet ook min. 40 jaar kunnen duren voor hij op pensioen zal kunnen. Ze waren welgeteld met 2 studenten die op dat moment in zijn richting afstudeerden ! Privéonderwijs 'avant la lettre' dus. De receptie achteraf werd natuurlijk door Alma Catering verzorgd. Daarmee heb ik ook al een paar collega's teruggezien in 'avant première' voor het personeelsfeest van 28/09. 't Was leuk, gezellig, maar zoveel lawaai dat mensen, binnen een gesloten ruimte, kunnen produceren door gewoon maar te praten ! Vooraf zijn we bij ons moeder mosselen gaan eten op het tuinfeest van het woon/zorgcentrum 'Ter Vlierbeke', waar zij nu al dik 5 jaar (van in mei) woont. Ook veel volk maar niet zo druk en lawaaierig èn lekker èn snel bediend ! Een drukke dag, dat wel. Zeker als ik mijn siësta daardoor moet uitstellen tot 's avonds. Maar ik was er graag bij. Niet in het minst toen die prof onze Wim de hemel in prees voor zijn inzet en werklust. Ja, ja, dacht ik, en dat is mijnen oudste ! Op zo'n moment is het toch zalig als je zulk resultaat ziet na 28 jaar inzet. Dat was de moeite meer dan waard. Te meer daar hij het meeste uit zichzelf heeft gedaan. Dat is nog het mooiste ervan. Ik heb er indertijd ook veel hulp van gehad. Hij was nog geen jaar toen ik aan mijn rug geopereerd werd voor een discushernia. Op zijn zesde zorgde hij reeds mee voor zijn broertjes als ik weer eens moest platliggen omwille van mijn rug. Op de duur wisten de kinderen : als moeke in de zetel ligt, moeten wij inspringen want dan heeft ze rugpijn. Dat was toen voor hen waarschijnlijk niet zo leuk maar ze plukken er nu nog de vruchten van. Hun kamers onderhouden ze al lang zelf. Vroeger volstond het dat ik hen erop wees dat als de stofzuiger boven staat het tijd was om die in hun kamer te gebruiken. Nu genieten ze mee van de diensten van onze poetsvrouw, die gelukkig laat horen dat ze niet goed kan poetsen als de vloer/hun bureau niet vrij is. Zondag stond er eigenlijk niet veel op ons programma totdat Marcel zag dat het opendeur was in het Balanske : een bezigheidscentrum voor kinderen/jongeren met een beperking. Ze hebben daar een warmwaterbad (37 °) waar ik al langer naar benieuwd was. Dit was dé gelegenheid om daar eens te gaan kijken. Het bad (jaccuzi annex sauna) is te reserveren voor max. 6 personen en staat in een supergeïsoleerd lokaal waar het ook zo warm is. Daar zal ik dus niet rillen als ik uit het water kom ! Ik heb er ook enkele mensen van de Spelotheek teruggezien, die daar al langer komen met hun kinderen, (dat was ook al weer een tijdje geleden). Het publiek van Spelotheek (uitleendienst van spellen voor langdurig zieke en gehandicapte kinderen) en het Balanske loopt zo'n beetje door mekaar. Dat had ik dus wel verwacht van daar bekenden tegen het lijf te lopen. In de spelotheek heb ik vroeger al 20 jaar meegedraaid als vrijwilliger en dat doe ik nu al weer maar op een andere manier. Na een bezoek aan het nieuwe huis (met lift) van één van hen was onze zondag toch ook weer goed gevuld. Ik voel het aan mijn enkel, mijn oude schoen voldoet zelfs niet meer om lang op te staan (moet ik in het vervolg aan denken om toch zoveel mogelijk te gaan zitten, als het kan) Weer iets bijgeleerd !
