Woensdag - 29/08/2012 - Goed en minder goed nieuws deze
keer. Marcel is vorige week eens gaan informeren hoever het nu staat met
die nieuwe sociale woonwijk hier in de buurt. Wij hadden dus volgnummer 6
gekregen voor een aangepaste woning en nr. 1 voor een sociale kavel. Wat
blijkt nu : die volgnummers slaan op Groot-Leuven en, op de koop toe, zijn er
geen aangepaste woningen of sociale kavels voorzien hier in Vlierbeekveld
! Begrijpe wie kan !!! Aangepaste woningen plan je toch niet op voorhand.
Die plan je toch pas in als er vraag naar is, of is dat te nuchter geredeneerd
? Het ziet ernaar uit dat we toch nog zullen moeten verbouwen ! Wij
hebben geen zin om naar Herent, Wilsele of Wijgmaal te verhuizen terwijl we
hier zo comfortabel wonen. Ik heb alvast een slaapplaats geregeld voor
Mattias, met zijn nachtwerk kan hij moeilijk thuis op een werf komen slapen
overdag. Gelukkig was de man, van het koor, die ik daarover aansprak er
direct voor te vinden en zit Mattias dan op 5 minuten van zijn werk
gelogeerd. Toch alweer een zorg minder ! Vorige donderdag zijn we
nog eens naar de orthopedische werkplaats geweest in Pellenberg. Mijn
spalk was nog steeds zeer pijnlijk om dragen en bijna onmogelijk om mee te
stappen. Nu hebben ze er een zachte zool ingeplakt waardoor het al een
stuk menselijker is. Toen ze daar hoorden dat ik die 's nachts draag om
te kunnen opstaan voor mijn sanitaire behoeften hebben ze me daar direct een
echte nachtspalk laten proberen. Bij navraag bleek die geen 600 maar
slechts 205 te kosten. We hebben die dan maar direct op eigen kosten
aangeschaft. Als we achteraf nog aan een voorschrift kunnen geraken,
mogen we dat nog binnenbrengen en zien we wel of we daar nog iets van
terugkrijgen van het ziekenfonds. Die is wel niet bedoeld om te stappen
maar vermits ik toch maar juist tot aan de toiletstoel op 1 pas van mijn bed
moet geraken, is dat toch haalbaar. Ik heb er wel een paar nachten over
gedaan om eraan te wennen. Gelukkig moest ik maandag naar een orthesist
om de maat te laten nemen voor mijn orthopedische schoenen en hebben we daar
wat uitleg gevraagd over die nachtspalk. Na thuis de gebruiksaanwijzing
nog eens doorgenomen te hebben, gaat het nu veel beter en wordt ik niet meer
wakker van de pijn. Weer een hindernis overwonnen en probleem
opgelost. We komen er nog wel maar 't zal nog niet voor morgen
zijn. Afgelopen weekend was het dan koorweekend in Cinq Fontaines in
Luxemburg. Dat was gewoonweg ZALIG !!! We hebben weer veel plezier gehad en
veel gezongen (7 repetities op 3 dagen). Ik was op het lumineuze idee
gekomen om het kussentje dat ik gewoonlijk op mijn schoot leg om mijn linkerarm
te ondersteunen naast mij op de leuning van mijn rolstoel te leggen.
Daardoor kon ik veel beter rechtop zitten en dat is een ideale houding voor het
zingen. Ik heb weer echt voluit kunnen meedoen en heb er met volle teugen
van genoten. Vermits het allemaal nieuwe muziek was, lag de lat voor
iedereen gelijk. Bij het hernemen van oude partituren hink ik altijd een
beetje achterop omdat ik de altpartij nog niet ken en dat is knap lastig.
Alten zingen zelden de melodie en hangen altijd ergens tussenin en als je niet
echt vlot noten kan lezen zoals ik en uit het geheel moeilijk de juiste toon
kan vinden, is het echt heel lastig. Daarnaast waren de koorleden
allemaal heel lief en behulpzaam. Daar had ik op voorhand niet echt bij
stil gestaan maar het deed me zo'n deugd ! Het was twee jaar geleden dat
ik nog eens een volledig weekend kon meemaken. Vorige zomer was ik nog in
het ziekenhuis en ben ik maar 1 dag kunnen gaan omdat ik op zondagavond al
terug in Pellenberg moest zijn. Nu dus niet en ik heb zelfs mee kunnen
doen aan het free podium op zaterdagavond (en ik heb het zelfs helemaal
uitgezeten !). Ik had in de late namiddag nog een extra uurtje kunnen
rusten waardoor ik 's avonds langer kon
op blijven. Bij dat free podium werden we verrast met een filmpje over
onze beklimming van de Galibier. Zo ontroerend in beeld gebracht en op
muziek van Yasmine (één van mijn favoriete Vlaamse zangeressen). Daarna
kon ik geen woord meer uitbrengen, hoewel het de bedoeling was dat ik een
woordje uitleg gaf. Gelukkig is er in het koor nog iemand die in
Pellenberg werkt. Zij heeft dan wat tekst en uitleg gegeven over Join2Bike
en het nieuwe project dat ze aan het opstarten zijn. Ze willen namelijk
een fietsotheek uitbouwen waar revalidanten aangepaste fietsen kunnen
uitproberen en ontlenen tot ze de middelen bijeengespaard hebben om er zelf één
aan te kopen. Het kwam erop neer dat ik wou zeggen dat mijn prestatie
erin bestond om Marcel op de tandem te krijgen en dat hij uiteindelijk toch wou
proberen om met mij die berg op te rijden en daarvoor tot het uiterste is
moeten gaan (met een platte batterij en te weinig zuurstof in de lucht op die
hoogte). Het blijft toch een huzarenstuk om dat al te doen na amper een
half jaar training ! We zijn al benieuwd naar volgend jaar. Hoe zou
het zijn als we wel goed voorbereid zijn ? Er worden al plannen gemaakt
maar die zijn nog niet definitief dus daar kan ik nu nog niet veel over zeggen.
