Donderdag - 29/11/2012 - Ik ga binnenkort met gemak wat meer
tijd krijgen en nodig hebben om te oefenen voor het koor, (dat hoop ik
tenminste). Ik kreeg gisteren op de spellensite Zylom felicitaties dat ik
Mah Jong helemaal uitgespeeld heb (daar heb ik bijna een jaar over gedaan) en
op slag kreeg ik nog maar 1 level meer aangeboden. s Avonds op de
koorrepetitie kondigde mijn zus, de dirigente, aan dat we de volgende weken
naast het concert- ook het Kerstprogramma gaan doornemen : allemaal partituren
uit de oude doos (voor mij splinternieuw dus want ik ken alleen de
sopraanpartij daarvan).Dat wordt
blokken geblazen.Misschien kan ik nog
eens met een alt afspreken om dat samen door te nemen, dan gaat het stukken
vlotter en hoef ik niet nog eens zoveel partituren in Sibelius te zetten.
Na even zoeken op die spellensite en in- en uitloggen, kreeg
ik uiteindelijk toch weer 3 levels (de moeilijkste gelukkig) om mee verder te
spelen. In de namiddag kwam er dan een telefoontje van Gasthuisberg dat
ze toch nog een nieuwe CT-scan moeten maken omdat de firma die de prothese voor
mijn schedel maakt nog met een paar onduidelijkheden zit waar ze die nieuwe
scan voor nodig hebben. Maandagnamiddag wordt die scan genomen. De
soap was daarmee nog niet gedaan want 's avonds kwam er dan nog een telefoontje
dat die scan een uurtje later moest gebeuren dan eerst gezegd omdat die met een
ander apparaat moet gemaakt worden. Ondertussen hadden ze ook al contact
opgenomen met het ziekenfonds om te informeren hoe het staat met de aanvraag
voor tussenkomst en dat was lopende dus dat komt in orde. Gelukkig heeft
Marcel voor december alle maandagen en dinsdagen al verlof gevraagd en gekregen.
Ik kon dus gerust toezeggen dat het O.K. was. Als je zo à la minute moet
klaar staan, is dat wel even een meevaller. Deze toestand geeft ons
tegelijk ook de verzekering dat de zaak in het ziekenhuis goed wordt
opgevolgd. Maandag zal Marcel geen tijd krijgen om uit te rusten (behalve
in de wachtzaal) want 's morgens moeten mijn schoenen binnen gebracht worden
bij de orthesist om die beugel te laten overzetten op mijn nieuwe
schoenen. Die moeten we dan nog voor 17 uur kunnen gaan ophalen want die
scan is uiteindelijk gepland om 15.40u. Of we daar tijdig klaar gaan zijn
om die schoenen dan nog te gaan halen, valt nog af te wachten. Ik zal
alleszins op mijn sloefen naar Gasthuisberg moeten want reserveschoenen waar ik
mee kan gaan heb ik nu niet. Met de rolstoel zal dat wel lukken, denken
we. Dat wordt me het dagje nogal !!! Dinsdag heb ik dan een
afspraak met de homeopaat. De jeuk is al iets gemilderd maar nog niet weg.
Dan heb ik mijn schoenen wèl echt nodig want die heeft enkele trappen naar zijn
voordeur. Ik had ook nog een afspraak geregeld met de pedicure voor 's
morgens maar die heb ik gelukkig kunnen verplaatsen naar 's avonds. Goed
dat ik maandag eens niet naar de kine moet... Het zal op Marcel zijn
eerste vrije dag al druk genoeg zijn ! Hopelijk blijft het hierbij voor
volgende week. Ziekte'verlof' kan je dit moeilijk noemen, eerder
ziekte'race' !!! Goed dat we nog fris en jong genoeg zijn om deze klus te
klaren. Wordt vervolgd.
Maandag -26/11/2012 - Zondagnamiddag was er een extra koorrepetitie met Canzonetta in de kerk van Blauwput. Ons concert van 23 en 24/02/2013 begint dichterbij te komen, dus wordt het tijd dat we ons wat meer op ons gemak voelen in onze partituren. Ik had voor de gelegenheid mijn ouwe rolstoel meegenomen. Dan kon ik beter rechtop zitten om te zingen. Voor een repetitie van 3 uren was dat geen overbodige luxe. Op aanraden van Roel, mijn sjamanistische neef, heb ik 's morgensvroeg eens geprobeerd de heilstroom (van Bruno Gröning) op te roepen. Ik ben tegenwoordig heel vroeg wakker en verder slapen zit er dan niet altijd in. Beschouw dat zoals een kine, zei hij, oefening baart kunst. Het lukte nog ook ! Eerst voelde ik tintelingen in mijn handen en als ik dan één hand op mijn ingedeukte schedel legde werd die kant van mijn hoofd eerst warm en dan koud. Als ik dat nog eens kan, zit de kans er nog dikker in dat ik toch volledig zal herstellen. Spannend !!! Genezing langs geestelijke weg, noemen ze dat in de Vriendenkring van Bruno Groening. Te vinden op internet. Op de avond van die lezing lukte het niet. Ik stoorde mij teveel aan de tolk die, naar mijn gevoel, niet vlot genoeg vertaalde uit het Duits en het Frans en ongelukkige woordkeuzes maakte. Mijn taalgevoel speelde mij parten (dat moet zoiets zijn als een absoluut gehoor waarbij je elke foute noot direct hoort). Als die tolk niet voor de zaal moest vertalen, deed ze het nog voor een Franstalige dame die kwam getuigen hoe ze van haar drankverslaving verlost werd door de leer van Groening. Interessant maar voor mij was die tolk een storend element. Mijn taalgevoel werd eerder geweld aangedaan. Tijdens die repetitie had ik zicht op de piano en stelde ik bij het inzingen vast dat ik mee kon tot en met de hoge mi. Op een jaar tijd is mijn stembereik met 4 noten toegenomen. Vorig jaar bleef ik nog steken op de gewone la. Goed getraind ! Zelfs zonder veel stemoefeningen thuis (dat komt er spijtig genoeg niet altijd van). Naar het concert toe zal ik me daar toch wat meer moeten aanzetten om wat meer conditie te kweken (want zingen is topsport) zodat ik me die zaterdagavond niet forceer en op zondagmiddag nog stem heb voor de tweede voorstelling. Ik kijk er echt naar uit !
