Donderdag - 10/01/2013 - Mijne jongste wordt vandaag 23
jaar. We hebben er net op tijd aan gedacht om deze dag niet onopgemerkt
te laten verlopen. Een zelfgebakken taart zit er deze keer niet in, maar
taart zal er zijn. EN de zon schijnt ! Ook net op tijd want ik was
behoorlijk neerslachtig de laatste dagen. Ik merk dat ik tegenwoordig
meer last heb van regen- en duister
weer. Vroeger viel dat minder op omdat ik toen geen tijd had om erbij
stil te staan en nog mijn plan kon trekken en kon gaan en staan waar ik
wilde. Nu dat niet meer kan, liggen mijn kaarten helemaal anders.
Nu moet ik mij steeds meer schikken naar de omstandigheden en, wil ik Marcel
niet teveel belasten met wat ík graag zou willen. Gelukkig ben ik van het
meegaande type en heeft Marcel veel oog voor mijn wensen en noden. Ik heb
gisteren vastgesteld dat een deel van mijn hoofdpijn veroorzaakt wordt door
mijn bril. Die drukt net boven mijn oor op de rand van het botluik, dat
volgende maand vervangen wordt. Hopelijk krijgen we dat nog rond vóór
07/02 en vinden we een montuur dat minder drukt boven de oren. Nu heb ik
ook gezien dat ik al 8 jaar met dezelfde glazen rondloop. Ik moet dus
eerst een ogentest laten doen. En nieuwe brillenglazen zijn zo
duur. Maar als ik er toch iets moet aan doen, dan maar beter ineens
tegoei ! Wie weet wat voor 'flashy' montuur ik vind! Dan kan ik ons
Magda misschien nog de loef afsteken en staan we allebei met onze nieuwe
brillen te pronken op het concert van het koor 'eind februari' (bij leven en
welzijn). Dat wordt nog spannend. Ik pik nog net een extra
repetitie met het orkest mee op 03/02. Op 06/02 moet ik dan naar het
ziekenhuis om 's anderendaags geopereerd te worden en een kleine 3 weken later
is het concert al. Ik hoop dat ik het haal : in principe mag ik na 7
dagen weer naar huis, maar als het tegenvalt, wordt het wel krap. Ik zal
nog reclame kunnen maken maar of ik er zelf bij zal zijn, weet ik dus nog niet.
Ik zal al blij zijn als ik in het publiek kan zitten.Ondertussen kan ik toch al mee oefenen want
dat zou ik pas erg vinden als dat zou wegvallen.Ik doe dat nu al bijna 30 jaar.Dat is een deel van mijn leven.Het koor helpt mij ook door mijn
revalidatieperiode heen.Ze zijn zo
attent en tonen zoveel medeleven met alles wat onze familie overkomt de laatste
tijd !Nu nog wat wol zien vast te
krijgen, zodat ik kan blijven breien (hint, hint !).Vandaag kwam er gelukkig nog iemand langs met
wol want mijn vorige opdracht is al goed gevorderd.Ik zou nu niet graag zonder vallen.Dat kan ik zelfs meenemen naar het
ziekenhuis, dan heb ik daar ook iets om handen.Er zijn al veel mensen die kaarsen voor mij branden en mij dat komen
vertellen.Wat maakt mij dat
gelukkig.Mij zo gesteund te weten door
zovelen !In mei wordt onze Mattias
26.Dan zijn we weer aan 3, 6, 9 !20 jaar geleden klonk dat zo leuk als ik de
leeftijden van mijn kinderen opnoemde.We worden toch echt al een dagje ouder : in oktober wordt Wim er al 30
!!!
Woensdag - 09/01/2013 - Nog 29 dagen tot mijn 2de
schedeloperatie. De spanning stijgt nu ik kan aftellen. Ik slaap al
een paar nachten minder goed. Deze nacht was het toch beter dankzij wat
valeriaan. Dat werkt rustgevend waardoor het inslapen toch vlotter ging
en ik werd pas echt wakker van mijn eigen wekker en niet die van Marcel !
De vorige 2 nachten had ik hooguit 4 uurtjes geslapen. Daar word je niet
fris en monter van en ik begon te piekeren. Wat als de operatie slecht
afloopt en ik kom er niet door ? Ik probeerde er niet aan te
denken. De neurochirurgen zijn zo zelfzeker, er zal wel niks fout gaan,
maak liever wat plannen voor nadien, maar dat lukte niet zo goed. Ik heb
één troost als er iets fout gaat, waardoor ik neurologisch achteruit zou gaan,
mogen ze me niet tegen elke prijs erdoor halen. Bij de opname voor de longembolieën
in april heb ik dat geregeld. Dat document zit in mijn dossier en mag
niet genegeerd worden. Dat is eigenlijk een hele geruststelling. Ik
ben mijn handicap nu wel gewoon maar die blijft toch zwaar om dragen en het
ziet er niet naar uit dat daar plots veel beterschap in komt. We zullen
er maar weer het beste van hopen en vertrouwen op hun deskundigheid. Het
stappen gaat ondertussen al wat beter. Het breien ook. Er komen nog
niet veel opdrachten binnen, spijtig genoeg. Mensen realiseren zich ook
niet dat ik alleen maar sjaals kan breien. Ik doe dat ook maar met één
hand. Veel mogelijkheden geeft dat niet. Dus geen sokken, truien,
of ander moeilijker spul, met meer dan 2 priemen.
Zondag was er een concert van het instaporkest van de
plaatselijke harmonie. Aangezien er enkele kinderen van koorleden
in dat orkest zitten, hadden ze aan ons gedacht. Zij concerteren elk jaar
rond nieuwjaar ten voordele van een goed doel. Deze keer was voor
Join2Bike.Een heel leuk initiatief en
alle steun is welkom voor de uitbouw van de Fietsotheek. Zij gaan nog een
driewieler aankopen. Die wil ik dan volgend jaar graag uitproberen want
ik zie ons niet tot na ons 60ste met die tandem blijven rijden. Het
rijden is geen probleem maar het op en afstappen kan dat wel worden als wij een
dagje ouder zijn. Dan zou zo'n driewieler, waar ik gewoon rechtop op kan
zitten, wel een oplossing zijn. Dan kunnen we nog een tijdje langer samen
fietsen.Het was een geslaagd concert met
enkele vrolijke intermezzi waardoor het leek alsof de namiddag toch niet zo
grauw en duister was als de voormiddag. De
afwezigen hadden weer ongelijk !
