Vrijdag - 07/09/2012 - Ik heb gewacht tot vandaag om nog iets aan mijn blog toe te voegen om er het laatste nieuws in te kunnen plaatsen. Deze voormiddag hebben we de uitslag van de 3D scan gekregen. Er was goed en minder goed nieuws : het goede is dat ze de oorzaak van mijn hoofdpijn gevonden hebben, het minder goede is dat de oplossing een nieuwe operatie is. Het botluik dat ze vorig jaar op 28/02 uit mijn schedel gehaald hebben om de druk in mijn hoofd te verminderen en zo mijn leven te redden, heeft zich na het terugplaatsen op 05/05 niet meer gehecht (is er niet terug aan vastgegroeid) aan de randen van mijn schedel. Dit gebeurt uiterst zelden maar ik tref het toch maar weer ! Daardoor kreeg dat botluik geen voeding meer (wegens geen doorbloeding) en begon het langzaamaan te degenereren en af te sterven waardoor mijn hersenen weer kwetsbaar kunnen worden. Dat moet dus verwijderd worden om verdere problemen te voorkomen. Het zal vervangen worden door een kunststof, op maat gemaakt model, waardoor mijn schedel weer zijn oorspronkelijke vorm zal krijgen en ik weer op de Lieve van vroeger zal lijken en zal mijn fietshelm eindelijk weer passen. Tot daar het goede nieuws. Een operatie heeft natuurlijk zijn risico's maar gezien de situatie heb ik ook deze keer weer geen keuze. Niets doen, is geen optie, dus zullen we zo vlug mogelijk (ongeveer 3 maanden eer het kunststofluik klaar is) door deze zure appel heen bijten. Ik zal dus in december weer even met een fris kopke rondlopen (dat is wel niet de goede tijd van het jaar maar langer uitstellen is ook niet aangeraden). Hopelijk heb ik nog genoeg geluk over om ook dit zonder teveel erg door te komen (daar reken ik toch op). Doemdenken helpt mij niet vooruit dus hoop met mij op een succes (kaarsen kunnen altijd helpen) ! Ik hoop volgend jaar succesvoller te zijn dan dit jaar en ook deze opdracht tot een goed einde te brengen. Tot nu toe heb ik van veel mensen veel steun en sympathie gekregen en ik voel me daardoor bevoorrecht en gelukkig. Ge moet er wel eerst 'zware' pech voor hebben maar het doet zoveel deugd en maakt het draaglijker. Dankuwel allemaal !!! Jullie maken mijn leven,
ondanks alles, de moeite waard. De assistent-neurochirurge van dienst was heel blij mij gezien te hebben (ze had in mijn dossier gelezen dat ik de Galibier was opgefietst) : "We zien maar weinig mensen die er zo goed doorkomen en nog iets van hun verdere leven kunnen/willen maken en dat maakt ons werk waardevol maar zo zijn er niet veel, maar u bent ook nog zo jong", zei ze. "Bij oudere mensen maken we ons wel eens de bedenking : heeft dit nog zin ?"Ikke fier natuurlijk, maar ik bèn ook nog te jong om nu al te stoppen met leven en leuke dingen te doen die nog kunnen !
