26/02/2012 Vandaag eerste training gedaan met onze nieuwe tandem. Gisteren mochten we hem gaan afhalen in de winkel. Er bleek al direct een veel te zwakke standaard (steunvoet) op te staan, toen we ermee thuis kwamen, brak hij af bij het afstappen. Er moet ook nog een armsteun op komen zodat ik op beide armen kan steunen. Nu steun ik slechts op 1 arm en dat weegt serieus door na een uurtje of wat. Voor de eerste keer collega Thierry (magazijnier/chauffeur) tegen gekomen. Die doet blijkbaar al langer mee maar doet niet elke jaar de beklimming mee. Leuk weerzien ! Vandaag Hans (stond vroeger in De Moete) ook nog gezien, 't was precies Alma-dag ! Het lijkt nu toch al bijna meer dan een jaar geleden dat ik nog ging werken. Dinsdag vieren we het eerste jaar dat ik mijn CVA overleef, dat heb ik dan toch al gehaald ! 10 % van de CVA-slachtoffers haalt die 1ste verjaardag niet. Nu nog wat geduld hebben tot de linkerarm weer tekenen van leven gaat vertonen en dan ik daar weer mee aan de slag. Hopelijk duurt dat niet te lang meer want ik begin het stilaan beu te worden, dat wachten. Het wordt hoogtijd voor iets nieuws ! Indien jullie graag reageren op mijn blog, daar doe je me veel plezier mee. Gewoon klikken in het vak mail mij hiernaast en dan krijg ik uw bericht in mijn mailbox, dat komt dus niet op de blog !
23/02/2012 Onze Robbe (mijn jongste zoon) vond dat ik gisteren mijn boekje te buiten was gegaan op Facebook met die mededeling dat de oorzaak van mijn hersenbloeding bij de pil lag. Oeps, dat hadden we blijkbaar nog niet aan iedereen hier in huis doorgebriefd ! Nu is hij weer helemaal mee. Op Facebook zitten heel wat nichtjes van mijn moeders familie, die ik toch even wou waarschuwen. De pil na je 50ste, niet doen, veel te gevaarlijk. Dat was nu eenmaal de conclusie van de medische expertise die we hebben laten uitvoeren na de weigering van de verzekering om onze aangifte als arbeidsongeval te erkennen. Had ik geweten dat dat risico erin zat dan had ik ze waarschijnlijk niet genomen aangezien mijn moeders moeder 2 maal een hersenbloeding gehad heeft en daar wonderlijk genoeg niets aan overhield. Dat kan dus ook. Gelukkig is me dit geen 5 jaar eerder overkomen, toen heb ik ze ook genomen om zorgeloos op zilveren huwelijksreis te kunnen gaan naar Mexico. Die reis heb ik dan toch gehad. Gewoonweg schitterend !!! Echt de reis van mijn leven. Onvergetelijk ! We hebben de Mayaroute gedaan, één week rondreis en daarna een week strand aan de Playa del Carmen in een 5-sterren Iberostarhotel All in. Echt een aanrader. We hadden er 10 jaar voor gespaard en met de KUL-korting viel dat nog mee van prijs. We hebben toen vriendschap gesloten met een koppel uit Ieper. Daar heb ik spijtig genoeg geen mailadres van. Ze hebben dit jaar ook geen nieuwjaarswensen meer gestuurd. Ik heb ze dus spijtig genoeg nog niet kunnen bereiken. Misschien vinden we hun adres nog terug in onze gps want we zijn ze ooit eens gaan opzoeken. Dat ik daar nu pas aan denk. Hoe groot is het geheugen van een Tomtom eigenlijk ? Dat moeten we toch eens bekijken. Mijn nachtmerrie is ondertussen al goed verteerd. Ik heb deze nacht nog eens heerlijk doorgeslapen tot 8 uur vanmorgen. Ik wil die droom eigenlijk nog wel eens overdoen om me weer eens zo lekker licht te voelen als vroeger.
22/02/2012 Ondanks alle tegenslag voel ik me toch een zondagskind ! Blij dat ik hier geboren en getogen ben. De eerste helft van mijn leven heb ik alle geluk gehad, zo lijkt het. Mede dankzij mijn broer heb ik een leuke kindertijd en jeugd gehad met enkele wijze mensen in de buurt om me te coachen (moeder, Chiroleiding, -proost en daar bovenop ben ik per toeval met de beste man ter wereld getrouwd). Heb ik veel tijd gekregen om mezelf te zijn en mezelf te koesteren tegen eenzaamheid en neerslachtigheid, niet met snoep, drank of andere slechte of ongezonde gewoonten waar je heel lastig vanaf geraakt maar met muziek, mijn gitaar heeft me indertijd veel soelaas gebracht, ik kon maar enkele akkoorden grofweg spelen, net genoeg om mezelf te begeleiden bij liedjes van John Denver, Neil Diamond, Boudewijn De Groot enz. Zo heb ik me vanmorgen gekoesterd met mijn i-pad om de muizenissen te stoppen. Daarop staan Bart Peeters, Boudewijn De Groot, Natalia, Willem Vermandere maar ook de frisse stemmen van Esther en Fatou die de zomer bezingen(zij zingen eigen nummers en scoren daar de laatste tijd goed mee, daar gaan we nog van horen !). Laat die zomer maar gauw komen, dacht ik. Met die kou kan ik niet buiten. Dan verkrampt mijn lamme kant te veel en kan ik bijna niet gaan. Daar heb ik genoeg van. Ik hoop alvast op een lange zonnige zomer met veel terrasjesweer en een beetje vooruitgang in mijn linkerarm !
21/02/2012 Wat een nachtmerrie ! Ik droomde vanmorgen dat mijn linkerkant terug in beweging kwam !!! Alles begon te tintelen en te bewegen. Ik heb zelfs nog met de auto gereden en botste overal op omdat ik vergat bij te sturen met mijn linkerhand. Ik zwaaide er nog mee naar Marcel, maar hij wou het niet geloven en lachte : "Eens zien hoe lang dat gaat duren !" en hij had toch wel gelijk zeker, even later werd ik gewekt door de thuisverpleging en ontwaakte ik in de nachtmerrie die nu op een week na al bijna een jaar duurt. Ik moest mij weer uit bed slepen zoals vanouds. Dat viel tegen zeg ! Ik vrees dat dit letterlijk en figuurlijk een 'zware' dag wordt en ik hoop op nog meer van die 'lichte, waanzinnige' dromen. Ik kan wel moeilijk geloven dat die zware, verlamde kant ooit weer licht zal worden. Ik ben nu al benieuwd ! Ik vraag mij af of de dokters met hun moderne technieken wel beseffen wat ze hun patiënten aandoen. Zouden ze dit zelf willen meemaken ? Ik vraag me dat echt af want het is één lange nachtmerrie waar je mee opstaat en gaat slapen. Akkoord, 't is van voorbijgaande aard. Maar een jaar of twee dat zijn wel 730 dagen hoor ! En 10 jaar eer het achter de rug is. Da's lang ze als ge daar dag voor dag door moet. Wat is nu 2 jaar op een mensenleven. Toch méér dan een fractie hoor ! En 10 jaar is nog 5 keer zo lang ! Alles in mijn leven gaat in cycli van 10 jaar, zo lijkt het : ik 10 jaar in de klein mannen gezeten eer de jongste naar school ging. Dan 10 jaar in het vrijwilligerswerk. Dan 10 jaar gewerkt en nu 10 jaar gehandicapt. En dan is het nog af te wachten hoe lang ik van mijn pensioen ga kunnen genieten nadat ik nog eens 10 jaar gewerkt heb. Ik ga die verlamming nooit kunnen vergeten tenzij ik zéér zwaar dement zou worden en dat zit nu niet direct in de familie. Hersenbloedingen en Parkinson wel maar dat tast uw geheugen niet aan. Toch ? Ik zal me vandaag proberen een beetje te verwennen met een extra spelletje op de laptop ! Iets anders zit er toch niet in, maar daardoor ben ik nog geen 'gamer', hoor jongens ! Daar lachen ze me zo graag mee uit. Volwassen zonen moet je in huis hebben als ge in de puree zit, dan kan je nog eens lachen !
