Zondag 13/05/2012 We hebben deze morgen met Canzonetta de mis gezongen in Gasthuisberg. Dat was blijkbaar geleden van 16/01/2011, voor mijn hersenbloeding dus. Mijn vroegere melkboer is daar vrijwilliger en die verschoot zich een ongeluk toen hij mij meende te herkennen (hij twijfelde eerst heel sterk of ik het wel was). Ik hoop dat hij volgend jaar nog eens zo hard verschiet van de vorderingen die ik op een jaar zal gemaakt hebben (normaal gezien). Ik hoop dan in 2013 mijn schedel te kunnen laten reconstrueren zodat ik weer lijk op de bloem die ik vroeger was. Die hersenbloeding heeft mij echt getroffen in de fleur van mijn leven (al zeg ik het zelf als ik de foto's van daarvoor bekijk) en die wil ik terug, koste wat het wil. Ik hoop dat de verzekering daar dan niet moeilijk over gaat doen. Mijne "schone" oude dag hangt daar zo'n klein beetje van af. In alle geval hoop ik er volgend jaar weer te 'staan' in plaats van in een rolstoel te zitten. Dat zou toch moeten lukken op een jaar tijd. Ik ga daar alleszins heel hard aan werken ! Nu eerst nog de Galibier op geraken. Daar is ook nog veel werk aan. Mijn conditie is weer helemaal weg na 8 dagen hartbewaking. Na een kwartier stappen/fietsen sta ik tegenwoordig al te zweten ! Te zeggen dat ik in maart nog 45 minuten kon stappen/fietsen. Zonde toch, niet ? In de namiddag hebben we nog wat van het goede weer geprofiteerd met de tandem, deze keer waren een warme jas en handschoenen niet nodig. Als afsluiter een fris pintje (half & half) maakte de zonnige zondag compleet.
Woensdag 09/05/2012 De eerste stemtraining bij Lut Lemmens is achter de rug. Zij is ook vertrouwd met Reiki en klankheling en gaf me de raad om bij het zoemen/neuriën mijn hand op mijn hoofd te leggen en de vibraties mentaal door te sturen naar de beschadigde delen in mijn rechterhersenhelft. Zij is ervan overtuigd dat dat heilzaam is : "en niet te bescheiden zijn in uw vraag", zei ze,"Vraag maar om totale genezing !" In de kine wordt ook met vibraties gewerkt om de zenuwverbindingen te herstellen, dus daar zit wel iets in ! Baat het niet, schaden doet het zeker niet. Daar ga ik me nu dagelijks op toeleggen en we zien wel wat het geeft op lange termijn. Ik ben weer benieuwd en blij dat ik zelf iets actief kan bijdragen aan mijn herstel.
Dinsdag 08/05/2012 Marcel heeft me gisteren een bundel bezorgd met het mailverkeer (29 pagina's dik) tussen universiteit, ouders en studenten naar aanleiding van de aardbeving en tsunami in Japan van begin maart vorig jaar. Ik vond wat mij overkomen is een nachtmerrie, maar nu heb ik begrepen dat de ergste nachtmerrie aan mij voorbij is gegaan. Hij stond er helemaal alleen voor, ik was amper uit mijn kunstmatige coma gehaald en dan die onzekerheid over de veiligheid van de studenten in Japan, vrouw én kind in gevaar, daar had ik tot nu toe nog niet echt bij stil gestaan. Alles draait hier steeds rond mij en mijn revalidatie. Wim was nog maar net terug ginder na een blitzbezoek aan mij op intensieve. Wat een sterke, prachtechtgenoot heb ik toch !!! Weinigen die hem dat nadoen, denk ik zo. Ik kan begrijpen dat hij daar niet graag aan terugdenkt aan die periode voor zijn 52 ste verjaardag. Nu begrijp ik beter waarom hij zo gelukkig is telkens ik een moeilijkheid overwin en me weer opricht om door te gaan. Hij is door een hel gegaan vorig jaar, ik heb echt met hem te doen. Daar is het mijne nu wel geen klein bier tegen maar toch wel wat lichter om dragen. Onze reis naar Japan had vorig jaar sowieso niet kunnen doorgaan, maar die hebben we nog te goed ! Uitgesteld, maar niet verloren, zeiden we gisteren nog. Zo gauw ik wat beter te been ben en we weer wat middelen hebben om te reizen, doen we dat, zeker en vast ! Die schone, oude dag mag nog wat wachten tot we terug zijn.
