Inhoud blog
  • Zoeken in blog

    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    mijn revalidatie na cva
    mijn persoonlijk verhaal
    08-05-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    Dinsdag 08/05/2012
    Marcel heeft me gisteren een bundel bezorgd met het mailverkeer (29 pagina's dik) tussen universiteit, ouders en studenten naar aanleiding van de aardbeving en tsunami in Japan van begin maart vorig jaar.  Ik vond wat mij overkomen is een nachtmerrie, maar nu heb ik begrepen dat de ergste nachtmerrie aan mij voorbij is gegaan.  Hij stond er helemaal alleen voor, ik was amper uit mijn kunstmatige coma gehaald en dan die onzekerheid over de veiligheid van de studenten in Japan, vrouw én kind in gevaar, daar had ik tot nu toe nog niet echt bij stil gestaan.  Alles draait hier steeds rond mij en mijn revalidatie.  Wim was nog maar net terug ginder na een blitzbezoek aan mij op intensieve.  Wat een sterke, prachtechtgenoot heb ik toch !!!  Weinigen die hem dat nadoen, denk ik zo.  Ik kan begrijpen dat hij daar niet graag aan terugdenkt aan die periode voor zijn 52 ste verjaardag.  Nu begrijp ik beter waarom hij zo gelukkig is telkens ik een moeilijkheid overwin en me weer opricht om door te gaan.  Hij is door een hel gegaan vorig jaar, ik heb echt met hem te doen.  Daar is het mijne nu wel geen klein bier tegen maar toch wel wat lichter om dragen.  Onze reis naar Japan had vorig jaar sowieso niet kunnen doorgaan, maar die hebben we nog te goed !  Uitgesteld, maar niet verloren, zeiden we gisteren nog.
    Zo gauw ik wat beter te been ben en we weer wat middelen hebben om te reizen, doen we dat, zeker en vast !  Die schone, oude dag mag nog wat wachten tot we terug zijn.

    08-05-2012 om 14:47 geschreven door lieveblog

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    >> Reageer (1)
    05-05-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    Zaterdag 05/05/2012 - Het feestje met de buren, ter ere van hun 55ste huwelijksverjaardag, was heel leuk, rustig, gezellig.  Heel lekker gegeten.  't Heeft ons deugd gedaan !  Woensdag 25/04/2012 : onze 31ste huwelijksverjaardag kreeg een totaal onverwachte wending.  Ik werd in de namiddag gebeld door mijn huisarts, die was de vorige dagen al langs geweest omdat ik sinds zaterdag 20/04 heel kortademig geworden was na een zeer beklemmend gevoel gehad te hebben op de longen.  Hij sprak zijn vrees niet uit maar drong wel erg aan om zo snel mogelijk binnen te gaan in Gasthuisberg via spoed.  Ik heb dan Marcel gebeld, die was al onderweg om nog bloemen en een flesje wijn te gaan halen, om eerst langs de huisarts te rijden om de verwijsbrief op te halen en dan zo snel mogelijk door te rijden naar het ziekenhuis.  Daar aangekomen werd er onmiddellijk een CT-scan genomen van de longen waarbij werd vastgesteld dat ik verschillende(kleinere) bloedklonters in de longen had wat de kortademigheid uiteraard verklaarde.  Daarvoor werd onmiddellijk gestart met bloedverdunners en werd het mij toch wat te machtig want die hebben vorig jaar al lelijk genoeg huisgehouden in mijn bovenkamer.  Later, bij een echo van de grote aders in de bovenbenen, werd  een nog grotere bloedklonter gevonden.  Hopelijk blijft die nu lang genoeg ter plaatse zodat de bloedverdunners hun werk kunnen doen om erger te voorkomen.  En mag het dat dan geweest zijn voor dit jaar, aub ?  2011 was al geen goed jaar voor ons.  Maar de trein van 2012 is ook niet denderend  !  Het lijkt de ringbus wel met slechts één halte : Gasthuisberg spoed.  Ik hoop dat die gauw eens ergens anders stopt zodat ik eraf kan want ik vind het al lang niet meer leuk.  Interessant, dat wel, ik heb al veel bijgeleerd, maar ik vind het nu al welletjes voor dit jaar.  En alle klokken in het ziekenhuis zijn dezelfde en tikken even hard en traag de seconden weg terwijl je wacht op de dokter met de uitslag van het laatste bloedonderzoek of het eten dat nog steeds net hetzelfde is als vorig jaar in Pellenberg.  Mijn kamergenote van de eerste 5 dagen was wel een nieuwigheid, een oude, Turkse vrouw, die geen woord Nederlands sprak.  Haar zoon wel maar die was niet erg spraakzaam en moest met zijn moeder telkens bij de dokter langs.  Ik heb dus niet verder kunnen kennismaken en zag het niet zitten om iets te proberen in gebarentaal.  Als je zag hoeveel moeite de verpleging moest doen om haar iets duidelijk te maken ...  De volgende 2 waren jonger en Nederlandstalig (wat een opluchting).  Ik lag op de afdeling Intensieve hartbewaking, tussen de pacemakers dus, en kreeg veel medeleven en sympathie van mijn Vlaamse kamergenotes.  Ze vonden het vooral erg dat ik nog zo jong was en niet veel meer kan, terwijl ik een hartkwaal dan weer meer beangstigend vind.  Ik kan op 3 jaar tijd grotendeels herstellen terwijl zij met een tikkende tijdbom verder moeten en soms weinig/geen zicht hebben op genezing.  Na enkele dagen verbeterde de kortademigheid aanzienlijk, ik kon weer stappen en praten tegelijk : HOERA !!!  De zelfredzaamheid in een gewone ziekenhuisafdeling was wel weer een confrontatie.  Aangezien er niets aangepast is aan mijn handicap was ik weer serieus hulpbehoevend.  Dat was ik even uit het oog verloren.  Thuis en in Pellenberg kon ik behoorlijk mijn plan trekken omdat daar alles op mijn handicap is afgestemd.  Het duurde ook enkele dagen eer de verpleging algemeen op de hoogte was van mijn toestand.  Ik moest dus telkens weer herhalen dat ik links verlamd ben en een aantal dingen niet kan zonder hulp/schoenen of ander aangepast materiaal.  Ondertussen heb ik ook nog een 24 uurs monitoring voor epilepsie ondergaan.  Dat was al eerder gepland voor vrijdag 03/05 en het was eigenlijk wel handig dat ik daar kon blijven tot na die monitoring.  Ik verwacht uit die hoek geen probleem omdat de gewone EEG al uitgewezen had dat ik geen epilepsie heb.  Nu moet ik wel terug spuitjes zetten tegen  flebitis en wat extra pilletjes nemen, maar zolang ik me niet kwets of een bloedneus krijg, mag ik verder gaan met trainen.  Gelukkig maar !!! Daar zal ik deze week eens aan beginnen.

    05-05-2012 om 20:06 geschreven door lieveblog

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (2 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    16-04-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    Maandag 16/04/2012  Ik moet met het schaamrood op mijn wangen toegeven dat ik gisteren voor de eerste keer het gastenboek op mijn blog bekeken heb.  Hoeveel warme en bemoedigende reacties daar ondertussen opstaan !  Ik heb ze vandaag pas echt kunnen doornemen.  De fietstraining van zondag was een eerste confrontatie met de koude.  Blijkbaar trapt Marcel te stevig door en doet hij het meeste werk op de tandem.  Ik had al langer zo'n vermoeden en heb hem dat ook eens gezegd maar als Marcel op kop rijdt (op een tandem is dat vanzelfsprekend) gaat hij er ook voor.  Ik was duidelijk niet warm genoeg gekleed en er stond een pittige, koude wind.  't Is nu 's morgens ook nog behoorlijk frisser dan overdag en dat hebben we geweten !  Ik was al een beetje afgekoeld voor we met de groep in Pellenberg vertrokken en aangezien ik blijkbaar maar wat hoef mee te trappen, raakte ik niet meer echt opgewarmd, mijn lamme arm wordt dan behoorlijk spastisch, op de fiets ligt die vastgebonden in een armsteun en na een tijdje was de pijn niet meer te harden.  Op onze tussenstopplaats in D-store in Bierbeek (sportwinkel en sponsor van Join2bike) stond ik direct fameus te rillen en heb ik een warm staaltje gekregen van hoe Join2bike met revalidanten omgaat.  Ik werd onmiddellijk vertroeteld met energierijke dingen en warmtepadjes om weer warm te krijgen en de kramp in mijn lamme arm wat te verminderen.   We zijn dan ook zo snel mogelijk naar huis gereden en na een lekker warme douche en een  tas warme drank was het leed geleden.  Met dank aan de Join2bike-ploeg voor de goede zorgen en Marcel natuurlijk voor de nazorg.  Daarmee zijn we gewaarschuwd voor de gevolgen van de koude en kunnen we ons daar goed op voorzien tijdens de komende fietstrainingen in de Ardennen en de klim op de Galibier.  Ondertussen is Marcel ook al goed gebeten door de fietsmicrobe.  Hij fietst, zoals ik vroeger, al wel langer naar zijn werk, maar nu gaat hij op zaterdagen ook nog trainen met een groepje fietsers van het koor (die doen fietstochtjes van 50-70 km door het glooiende Brabantse landschap).  Als nieuweling moet hij wel serieus inhangen maar het gaat steeds beter.  Hij zal er wel klaar voor zijn tegen eind juni.

    16-04-2012 om 12:00 geschreven door lieveblog

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    >> Reageer (1)
    13-04-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    Vrijdag 13/04/2012 Geen ongeluksdag : Alleen maar goed nieuws vandaag !  Binnenkort kan ik van kinesist veranderen.  We hebben een kinepraktijk (van Annemie Persoons) gevonden, niet zo ver van hier, met een heel team van kinesisten die zelfs allemaal gespecialiseerd zijn in neuromotorische aandoeningen.  Ze maken zich sterk op hun website dat ze nieuwe patiënten binnen de week met therapie kunnen laten starten.  Daar moeten we zijn !  Die andere was goed, want zeer dicht bij huis, om de eerste maanden te overbruggen.  En dan nu, op naar beter.  Vandaag ook nog een geruststellende echo gehad.  Allemaal dik in orde dus.  Wat kan een mens zich nog meer wensen (een miraculeuze genezing, of wat dacht je ! ).  Wat kan het leven toch boeiend en verrassend zijn.  Nog de laatste beurten bij mijn huidige kinesist afwerken en dan zijn we klaar voor het volgende hoofdstuk.  Ik kijk er enorm naar uit !  Die zware armoefeningen van vorige week waren blijkbaar alleen maar bedoeld om mijn schouder te verstevigen.  Ik heb er nog mee gelachen : "Ik dacht dat ge me zou leren vliegen,zei ik hem, dan moet ik niet meer leren lopen of autorijden, ferm gemakkelijk ! "  Hij vond het gelukkig grappig en we hebben er eens goed om gelachen.

    13-04-2012 om 19:18 geschreven door lieveblog

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (1)
    07-04-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    Zaterdag 07/04/2012 Amai, mijn ribben !  Dinsdag deden ze al pijn van de zware krachtoefeningen die de kinesist met mijn arm deed op maandag.  Zolang ik overeind blijf, valt het nog mee maar als ik ga liggen of achterover leun in de zetel kan ik niet meer diep inademen van de pijn.  Na een paar dagen betert dat gelukkig aanzienlijk.  Vandaar dat ik vrijdag de euvele moed had om op eigen houtje wat gelijkaardige maar lichtere armoefeningen te doen nadat de kinesist afgebeld had.  Spijtig genoeg met hetzelfde effect.  Gelukkig lig ik er geen nachten van wakker en kan ik na een half uurtje opzitten alweer wat vrijer ademhalen maar leuk is het in geen geval !  Deze middag heb ik mijn sïesta wel beperkt tot een half uurtje, zoveel karakter heb ik dan ook weer niet om de pijn te verbijten en toch een volledig uur te blijven liggen.  Ik kan me nu zo'n heel klein beetje voorstellen hoe Tom Waes zich voelde bij het body-builden.  Gelukkig hoef ik dit geen dagen aan een stuk te doen.  Hoewel ik ook wel gebaat zou zijn met wat meer kracht, kan ik me voorstellen.  Zou dat de bedoeling zijn van doorgedreven revalidatie ?  Zodanig sterke spieren kweken dat je vanzelf overeind blijft ?  In dat geval neem ik de pijnlijke ribben er graag bij.  Ik ben benieuwd wat de kinesist ervan zegt volgende dinsdag !  De paasdagen verlopen wat eigenaardig dit jaar.  Vrijdag is Marcel onze nieuwe Renault Kangoo gaan afhalen.  Vandaag zijn we dan nog gaan zien of er nog ergens grote paaseieren te vinden waren, maar niks hoor.  Ik heb de kinderen al verwittigt dat ze er dit jaar niet zijn.  Ze hebben er zelfs geen tijd voor.  De studenten hebben nog veel werk met hun thesissen en dan is er nog de koers (moeder toch, hoe kan je dat nu vergeten) !

    07-04-2012 om 00:00 geschreven door lieveblog

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    06-04-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    Vrijdag 06/04/2012  Nu ben ik helemaal bekomen van de gebeurtenissen van vorig weekend.  De muizenissen zijn weg en ik fietste gisteren weer vlotjes 60 toeren per minuut (RPM).  Vanaf hier kan ik weer beginnen opbouwen.  Ik heb ook besloten om weer zanggerichte stemtraining te gaan volgen bij een stemcoach.  Dat heb ik vroeger ook eens gedaan om wat sterker te staan in de hoogte als hoogste sopraantje van het kwartet Voilà en daar heb ik toen veel van opgestoken.  Ik hoop hiermee mijn stem wat vlugger weer in conditie te krijgen voor het zingen want dat is nog altijd een mager beestje.  Mijn spreekstem mist naar het schijnt ook nog wat kleur en dat zal daar ook wel mee verbeteren, denk ik.  Begin mei begin ik eraan en ik ben er meer dan klaar voor.  Het is nu geen pretje om te zingen.  Ik kan mezelf amper horen terwijl ik vroeger toch één van de trekkers was.  Ik heb er geen plezier meer in en dat mis ik heel erg.  Alleen oefenen lukt ook niet zo best dus kunnen we daar beter iets aan doen, anders blijf ik een zwak altje en dat 'zwak' klinkt niet zo goed bij mijn familienaam.
    Op hoop van zegen dan maar weer !

    06-04-2012 om 10:41 geschreven door lieveblog

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (1)
    05-04-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    05/04/2012  Woensdag heb ik weer even alarm geslagen : ik zag weer aura's en belde naar Marcel en de huisarts.  Deze laatste raadde mij aan om toch maar alvast de 100 te bellen, zij zou dan contact opnemen met Gasthuisberg om te zeggen dat ik eraan zou komen.  Even later belde ze al terug, net toen de 100 voor mijn deur stopte en zei dat het eerste onderzoek, een EEG, had uitgewezen dat ik toch geen epilepsie heb.  Het was dus gewoon migraine maar omdat ik zaterdagavond voor ik met de 100 vertrok nog Keppra, mijn gewone avondmedicatie tegen epilepsie dat blijkbaar ook gebruikt wordt tegen migraine had ingenomen, bleef de hoofdpijn waarschijnlijk uit.  Tegen de tijd dat de huisdokter de ambulancier had ingelicht trok de aura al weg en is de 100 weer vertrokken, zonder mij.  Dat nieuws was al een hele opluchting, waarvoor paniek al eens goed kan zijn, anders had ik nog een hele week moeten wachten op dat goede nieuws.  Ik had in mijn zetel in de zon wat zitten lezen en dat lokte waarschijnlijk een migraineaanval uit.  Dat ga ik dus niet meer doen.  Maar nu zit de schrik er al wat minder in en zal ik niet meer bij het minste panikeren want dat is voor niks nodig.  Daar moet ik volgende week mijn huisdokter toch eens over uitvragen.  Op het internet heb ik ondertussen geleerd dat je migraineaanvallen kan voorkomen door sterk licht en geluid te vermijden.  Inspanningen kunnen geen kwaad en zijn zelfs goed als je maar niet overdrijft, maar dat is met alles zo.  Cafeïne is te mijden, maar dat doe ik al jaren.  Ik heb net het gordijn achter mijn pc wat verder dicht getrokken omdat ik lichte hoofdpijn heb.  Gelukkig schijnt de zon niet vandaag.  Ik hoop vanmiddag nog wat te kunnen gaan wandelen met Chris en Jalgas(2jaar) (die was op de koorwandeling in Brussel jaloers op mijn rolstoel omdat hij moest stappen; ik zal hem eens vergasten op een rondje rolstoel rond de blok dan kan ik het verder rustig houden deze voormiddag).  Geen kine vandaag, dan kunnen mijn ribbekes nog wat meer bekomen van de zware armoefeningen van maandag.  Ik heb er deze nacht toch geen last meer van gehad.  Vrijdag zal dat beter uitkomen, tegen dan ben ik wel gerecupereerd.

    05-04-2012 om 11:12 geschreven door lieveblog

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    03-04-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    03/04/2012  Ondertussen heeft mijn zelfvertrouwen een serieuze deuk gekregen.  Ik voel me niet meer veilig in mijn vel en in mijn hoofd en het is nog een dikke maand wachten op de uitslagen van de onderzoeken.
    We proberen alleszins de moed erin te houden en de muizenissen uit ons hoofd te bannen met kleine verwennerijtjes (extra spelletje op de laptop en een stukje chocola) en schroeven het trainingsschema een beetje terug (hoewel dat niet echt hoeft van de neuroloog).  Verder proberen we gewoon verder te doen zoals we bezig waren en hopen er het beste van zoals gewoonlijk dus.  Het verwondert mij wel nog steeds dat die migraine-aanval verlopen is zonder hoofdpijn.  Dat was voordien wel anders.  Dan zag ik aura's in combinatie met heel zware hoofdpijn en verdroeg ik geen licht en geen luchtverplaatsing aan mijn hoofd (naar huis fietsen na het werk was dan uitgesloten).  Zo heb ik eens naar huis gebeld om te horen of er iemand was die mij met de wagen kon komen halen.  Dat viel gelukkig niet zoveel voor.

    03-04-2012 om 14:23 geschreven door lieveblog

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (2 Stemmen)
    >> Reageer (1)
    02-04-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.gifgroene aprilvis
    02/04/2012 Afgelopen zaterdagavond was het toch even schrikken.  Na het douchen begon ik kringen voor mijn ogen te zien, aura's noemen ze dat in dokterstermen.  Dat heb ik vroeger nogal gehad maar dat trok altijd weer weg, dus was ik niet direct verontrust.  Even later begon mijn keel dicht te trekken, wat mij wel verontrustte en heb ik Marcel geroepen.  Die hoorde mij gelukkig vrij snel en schoot mij ter hulp.  Hij belde onmiddellijk de dokter van wacht, die gelukkig toch wou langskomen omdat wij geen vervoer hadden en omwille van mijn CVA van vorig jaar.  Die was hier vrij snel en besloot al vlug om een ziekenwagen te bellen.  Daarna ging alles heel vlug.  In geen tijd kreeg ik zuurstof toegediend, waren we in Gasthuisberg en lag ik onder de scanner.  Daar stelden ze ons direct gerust dat het niet om een nieuwe hersenbloeding ging.  Oef, dat was onze grootste vrees.  Later die avond kwam de neurologe mij vertellen dat het om een epileptische reactie ging op migraine en dat ik best 24 u in observatie zou blijven op de spoedafdeling van Gasthuisberg.  Dit was de eerste epilepsie-aanval die ik bewust heb meegemaakt.  Voor Marcel was dit een pijnlijke déjà vue, de vorige kan ik mij niet herinneren.  Toevallig stond er in het UZ-magazine, het tijdschrift van het ziekenhuis net een artikel over migraine.  Nu weet ik dat ik enkele jaren terug last ben beginnen krijgen van migraine (die aura's zijn één van de eerste symptomen later komt daar zware hoofdpijn bij  en komt meestal voor bij volwassenen tussen 20 en 40 j).  Kinderen die last hebben van wagenziekte krijgen op latere leeftijd heel gemakkelijk last van migraine.  Ik heb als kind serieus last gehad van wagenziekte.  Als wij naar Turnhout reden was Aarschot al de eerste noodzakelijke stopplaats en dat is écht niet ver van Leuven hoor.  Nu moet ik deze week nog enkele neurologische testen laten doen in de hoop de oorzaak van die bijkomende epilepsie te vinden.  Ik was al blij dat al die onderzoeken van vorige week achter de rug waren en dan nu dit.  Ik kan jullie verzekeren op 1 april wordt er NIET gelachen op spoed, hoogstens een beetje groen door de aanwezige patiënten.  Nu ben ik gelukkig terug thuis maar een volgende aanval is niet uitgesloten en dat knaagt wel wat een je zelfvertrouwen.  Hopelijk brengen die bijkomende onderzoeken wat duidelijkheid en is de uitslag niet te dramatisch.

    02-04-2012 om 17:58 geschreven door lieveblog

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    >> Reageer (2)
    26-03-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    26/03/2012  Vandaag heb ik een mooi compliment gekregen van de orthopedist.  Ik heb mijn voeten goed verzorgd, zei hij (en nog geen klein beetje fier, dat we waren) !  Zondag bij de fietstraining hadden we een pechdag.  We zijn voor de eerste maal, in één keer en zonder afstappen de Heidebergstraat opgereden (helling 10 %).  Toen we boven waren, viel echter de ketting van het grote tandwiel.  Dat kon Marcel gelukkig vlug verhelpen.  Daarvoor moest ik dan wel eerst van de tandem.  Bij het opstappen was de armsteun enkele centimeters gezakt.  We moesten ons echter haasten om nog te kunnen aansluiten bij de groep die in Pellenberg vertrekt.  Die hebben we gelukkig nog gehaald.  Dan moest die armsteun nog terug omhoog geplaatst worden en daarbij liep het fout en ben ik met tandem en al op de grond gevallen.  Gelukkig op het malse gras langs de kant van de weg maar aangezien mijn linkerarm en -been vastgemaakt zijn aan de fiets kon ik dus geen kant op (niet dat ik nog kan springen met die verlamming).  Mijn arm en hand hebben echter wel in een foute stand verwrongen gelegen onder de fiets en daar heb ik de hele zondag last van gehad(lichte zwelling en wat pijn).  Dat is vandaag gelukkig voorbij, ik was wel even bang dat mijn hand schade opgelopen had.  Gelukkig is dat niet zo.  En daarmee heb ik mijn vuurdoop gehad van vallen met de fiets bij stilstand (in volle vaart hoef ik geen vuurdoop hoor, veel te gevaarlijk).  Vandaag moest ik dan voor onderzoek naar Gasthuisberg, dat hebben we met de bus gedaan en dat ging heel vlot.  In de namiddag moesten we dan naar de orthopedist in het MCH in de Maria Theresiastraat in Leuven en dat hebben we met de tandem gedaan.  Daardoor hebben we ontdekt dat er een voortreffelijke fietsenstalling in  de parkeergarage van het Medisch Centrum voor Huisartsen is en dat je van daaruit met de lift naar boven kan !  Alles ging heel erg vlot vandaag en hadden we dus gisteren gewoon een pechdag.  Kan gebeuren.  Morgen beter.  Dan moet ik in Brussel bij Cara een autorijtest om te zien welke aanpassingen ik nodig heb om met 1 hand met de auto te kunnen rijden, en nog enkele andere (o.a. psycologische testen, 4 uren aan een stuk) gaan doen .  Ik hoop dat ik daar deze nacht niet van wakker lig !

    26-03-2012 om 00:00 geschreven door lieveblog

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (1)
    20-03-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    20/03/2012  De kinesist was een uur te vroeg vandaag.  Ik was nog maar net klaar met mijn ochtendwandeling (50 min. stappen).  Hij heeft zich dan geconcentreerd op mijn arm en daar een half uur krachtoefeningen mee gedaan.  Zo heb ik het graag !  Daar ga ik tenminste mee vooruit komen.  Straks hebben we een afspraak met een makelaar die de verhuur regelt van een bungalow, hier aan het einde van de straat, op het Molenveldplein.  We gaan dat dan eens bekijken.  Wij hadden gevraagd of ze het niet wilden verkopen, zo'n huis zonder trappen met 3 slaapkamers.  Het kan niet mooier zijn.  Na enig aandringen, willen de eigenaars dan toch verkopen, maar aan wat een prijs !!! 385 000 euro en daar komen dan nog 12,5 % notariskosten bovenop.  We moeten dan nog de badkamer aanpassen.  De keuken is niet afgewerkt en de garage is te klein.  Ik denk dat we deze 'zotte' koop toch maar beter niet gaan doen.  Later dit jaar zijn de nieuwe sociale woningen hier vlakbij klaar.  Die kosten maar de helft en daar kunnen we dan nog een sociale lening voor krijgen. We moeten dan nog wel zelf de badkamer en keuken installeren en de vloeren leggen, maar dan hoef je toch al niet te beginnen uitbreken Laten we ons gezond verstand nog maar eens aanspreken.  Op 10 jaar van uw pensioen u nog zo diep in de schulden steken, lijkt me echt geen goed idee.  Welke bank zou ons dat nog lenen ?  We zouden het ook kunnen huren en dan ons eigen huis ook verhuren, maar dat vind ik zo'n rompslomp...  Voor mij hoeft dat niet, maar als Marcel dat ziet zitten, waarom niet ?  We zien nog wel.  We verhuizen sowieso binnen het jaar nog waarschijnlijk.  Spannend !!!

    20-03-2012 om 12:31 geschreven door lieveblog

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    19-03-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    19/03/2012  Weer een drukke week voorbij.  Als Marcel een vrije week heeft moeten we ervan profiteren om allerhande boodschappen en andere akkefietjes af te handelen, vandaar dat ik niet veel tijd had om te schrijven.  Ondertussen loopt het gesmeerd met de kinesist.  Nu geeft hij degelijke oefeningen die wat inspanning vragen, maar dat heb ik veel liever dan de slappe kost van de vorige maanden.  Ik hoop dat hij zijn best blijft doen.  Op mij kan hij rekenen !  Afgelopen weekend zat ook goed vol, alleen vrijdagavond was een beetje tegengevallen.  Het was namelijk Chirobal, maar deze keer ging alles door in de bovenzaal van De Kring, die trappen vonden we er wat teveel aan en we zijn dan maar terug naar huis gegaan, vorig jaar was er ook nog praatcafé beneden en daar hadden we nu op gehoopt om toch een paar vrienden van vroeger terug te zien. Zaterdag was er een trainigsrit van Join2Bike ism Koninklijk Leuven Sportief.  25 km door Holsbeek en omstreken.  Heel mooi, heel leuk, maar toch wat aan de zware kant, met dat ommetje over de Chartreuzeberg en dan via Linden terug naar het café voor de langverwachte, frisse pint.  De namiddag was dan verder heerlijk rustig samen zingen met het koor en dan nog een paar leuke optredens meepikken van plaatselijk muziektalent.  Vandaag uitzonderlijk geen kine.  De volgende dagen halen we dat dan wel weer in.

    19-03-2012 om 16:06 geschreven door lieveblog

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    12-03-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    12/03/2012  Opdracht volbracht !  Ik heb mijn zegje gedaan bij de kinesist (rustig, beheerst).  Hij was eigenlijk blij dat ik ervoor uit kwam en heeft onmiddellijk zijn oefeningen aangepast (en dat heb ik gevoeld, amai, nu heb ik pas gezweet !).  Ik kon het niet laten om hem te zeggen dat ze ons in Pellenberg het meest gedreven koppel genoemd hadden 'en ik verwacht van u hetzelfde', flapte ik er dan nog uit.  De oefeningen die ik zogezegd thuis zelf kon doen, mag ik voortaan onder zijn begeleiding doen.  Dat vind ik pas logisch, stel dat ik ze fout doe... Dan zijn we nog verder van huis !  Hij zei dan wel dat hij ging navragen of hij geen langere sessies zou mogen doen (3 kwartier ipv een half uur).  Volledig mee akkoord, zeiden wij.  Laat maar komen, dacht ik.  Hoe meer gerichte oefeningen onder begeleiding, hoe liever ik het heb !  Wij zijn heel blij dat hij het zo goed opnam.  Deze kinepraktijk ligt voor ons veel te praktisch dicht bij huis.  Die andere is direct minstens 500 meter verder.  Dat zie ik me nog niet direct te voet doen zoals nu.  Eind goed, al goed, hoop ik.  Ik was behoorlijk zenuwachtig vanmorgen en wist niet goed hoe eraan te beginnen.  Volgens Marcel heb ik het goed aangepakt  en ik hoop dat mijn kinesist professioneel genoeg is om de uitdaging aan te gaan.  Wat ik tot nu toe al merk aan vooruitgang : ik geraak al op dik 10 minuten bij de kinesist (tegenover dik 20 minuten enkele maanden geleden) en sedert ik een armsteun heb op de fiets kan ik mijn arm al wat beter heffen en mijn hand op mijn schoot leggen.  Ik heb Marcel gevraagd om de armsteun op de hometrainer zodanig te plaatsen dat ik met mijn hand het stuur kan vasthouden, eens zien wat dat teweeg brengt !  Vorige week heb ik ons moeder over de vloer gehad.  De vloer van haar flat was bij de plaatsing met een verkeerd product behandeld en de bovenlaag moest vervangen worden.  Zodus is ze een weekje bij ons komen logeren, met dat ziekenhuisbed in de living was dat geen enkel probleem.  Ik had er een beetje op gerekend om samen met haar mijn koorpartituren wat te kunnen inoefenen, maar spijtig genoeg heeft ze het pianospelen niet meer zo in de vingers zitten.  Dat is er dus niet van gekomen.  Misschien moet ik dan toch nog eens een alt aanspreken om wat met mij te komen oefenen zoals voor het concert.  Gelukkig leren we regelmatig wat nieuws in het koor.  Dat ontcijfer ik dan zelf wel en na een paar repetities ben ik dan helemaal mee, als Peter me dan in 't vervolg van altpartituren kan voorzien zoals vorige woensdag, komt dat helemaal in orde.  Ik heb onderhand alle kleuren van fluostiften opgebruikt en notities voor 2 verschillende partijen op 1 partituur : dat is toch echt van het goede teveel. 

    12-03-2012 om 14:15 geschreven door lieveblog

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (1)
    10-03-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    10/03/2012  Wat een aangrijpende week hebben we nu achter de rug.  Ik was compleet in beslag genomen door het assisenproces van Sanne Smets.  Haar moeder is een jeugdvriendin van mij, we hebben samen in de Chiro gezeten en verschillende jaren samen in de klas van het hoger middelbaar onderwijs.  Dat schept een band.  Ook al hebben we niet echt contact gehouden, toch kon ik me deze week op niet veel andere zaken concentreren.  Het is verschrikkelijk wat er gebeurd is (zij heeft 3 jaar geleden haar pasgeboren baby omgebracht vlak na de bevalling).  Het proces was heel zwaar voor haar en de naaste familie en vrienden.  Ze werd door de jury schuldig bevonden aan moord met voorbedachten rade (terwijl mij dat eerder een impulsieve paniekreactie leek na de zware bevalling heel alleen op haar kamer).  Door die uitspraak riskeerde ze de zwaarste straf (levenslang).  Nu het vonnis gekend is : 5 jaar voorwaardelijk met uitstel waardoor ze niet terug naar de gevangenis moet, kunnen we weer opgelucht ademhalen.  Ze krijgt dan toch een kans om nog iets van haar leven te maken, want dat verdient ze.  Iedereen begaat in zijn jeugd al eens een misstap en verdient de kans om dat goed te maken.  Dit was nu wel een zeer ernstige zaak.  Ook haar ouders werden hard aangepakt, maar we weten dat die altijd hun best gedaan hebben voor hun kinderen.  En wat kan een mens nog meer doen dan zijn best ?  Zolang je je best doet, heb je jezelf toch niets te verwijten.  Terug naar de orde van de dag dus.  Volgende week ga ik eens goed praten met mijn kinesist.  Die heeft aan het begin van de behandeling gezegd dat hij met mij alleen oefeningen doet die ik niet op eigen houtje kan doen.  En wat bleek vrijdag ?  Hij doet bij elke behandeling een oefening waarbij ik dezelfde spieren gebruik als bij het fietsen en stappen.  Daar ga ik dus niet langer mee akkoord.  Ik heb eens een behandeling gehad van zijn compagnon en die deed nog een aantal andere oefeningen die mij veel zinvoller leken.  Ik heb hem daar al een paar keer op gewezen maar dat ontweek hij telkens.  Dat vind ik nu dus pure tijdverspilling.  En maar extra oefeningen bij geven om thuis te doen.  Ik heb het zo al druk genoeg !.  Hij zal zich mogen aanpassen aan mijn wensen of ik weiger mij nog door hem te laten behandelen.  Als zijn compagnon geen tijd heeft voor mij zie ik mij verplicht om van kinesistenpraktijk te veranderen en gauw ook.  Ik heb al te veel tijd verloren.  Ik doe zoveel moeite en na 3 maanden kom ik dan tot zo'n conclusie !  Het strafste van al is dat hij heel goed weet welk trainingsschema van stappen en fietsen ik mezelf opleg en me dan gerichte oefeningen onthouden !  Dat gaat mij echt te ver !  Wordt vervolgd.

    10-03-2012 om 19:10 geschreven door lieveblog

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    03-03-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    03/03/2012  Al 2 dagen pijnvrij !!!  Verlost van Scherpenheuvel !  Het begon mij eergisteren te dagen dat we dat anti-hamerteenstukje misschien niet op de juiste manier gebruikten.  En zie, dat klopt, we schuiven het nu over mijn middelste teen ipv over de tweede en...  De pijn is weg !  Oef, wat een opluchting.  Dat komt er natuurlijk van als je de gebruiksaanwijzing niet leest !  Maar gelukkig ben ik daar nu van verlost.  Te zeggen dat daar vorige week nog 2 dokters naar gekeken hebben bij de controle in Pellenberg !
    Uit het dagboek van mijn goede vriendin heb ik ook vernomen dat ik niet 1 maar 2 hersenbloedingen gehad heb.  Eerst een lichte waarbij ze het niet direct nodig vonden om te opereren en later een zware waarbij ze in allerijl toch geopereerd hebben of ik was er geweest !  Ik ben in Gasthuisberg binnen gegaan met een trombose (bloedklontertje) in de hersenen. Daardoor zag ik slecht en vertoonde ik lichte uitvalverschijnselen.  Om een ernstig herseninfarct te vermijden hebben ze mij dan bloedverdunners gegeven waarop de miserie pas echt begonnen is.  Nu begrijp ik waar die zware verlamming vandaan komt.  Maar liever zo dan het 2 keer te moeten doormaken.  Gelukkig ben ik niet al te lang bij bewustzijn gebleven om me dat nog te kunnen herinneren.  Gisteren vernam ik dat het personeel van het UZ Leuven geen blogs mag lezen op het werk.  Een goede tip : je vind deze blog heel gemakkelijk terug op het internet via : 'mijn revalidatie' en dan kies je de blog van het seniorennet !  Dat is niet zo moeilijk om thuis terug te vinden als je de mail met de link niet meer terug vindt ! 

    03-03-2012 om 17:02 geschreven door lieveblog

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (1)
    28-02-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    28/02/2012  De eerste verjaardag van de ramp die mij vorig jaar trof.  Gisteren moest ik op controle in Pellenberg.  Het goede nieuws was dat ik de spuitjes tegen het flibiet niet meer nodig heb omdat ik toch genoeg beweeg, ik moet dan wel uitkijken mocht ik ineens een dik been of arm krijgen.  Maar daar zullen we wel voor zorgen  dat dat niet gebeurd met wat extra armoefeningen houden we die boot wel af.  Veel pillen werden er nog niet geschrapt zonder voorafgaand onderzoek.  Dat levert mij een aantal nieuwe consultaties op (orthopedie voor de aanpassing van mijn steunzolen omwille van die hamerteen, nu heb ik s'avonds zoveel pijn aan de linkervoet, het lijkt wel alsof ik te voet naar Scherpenheuvel geweest ben, dat zou komen door dat teenstukje dat mijn hamerteen moet ondersteunen, dat drukt nogal hard tegen mijn grote teen waar zich al serieus eelt onder heeft gevormd en neurologie omwille van de medicatie tegen epilepsie.)  Het minder goede nieuws was dat ze niet kunnen/willen zeggen wat ik van mijn arm mag verwachten.  Dat was voor mij nu echt wel het belangrijkste.  Marcel probeert nu met een massagetoestel die arm wat extra te stimuleren en dat gaf tintelingen tot in mijn vingertoppen (raar gevoel als je dat al zo lang niet meer gevoeld hebt !).  Maar wel hoopgevend.  Afgelopen weekend hebben we onze eerste fietstraining gehad met onze nieuwe tandem.  Naar het schijnt zien we er 'elegant' uit met onze rode fietsjassen op die rode fiets.  Je merkt dan wel dat je goed opvalt.  De auto's geven je vanzelf meer ruimte op de baan.  Vanavond gaan we ermee terug naar de winkel om er een armsteun te laten opzetten zodat ik niet meer met één hand moet rijden want dat valt toch wel tegen na een uur of twee (dat kan ook helpen voor het herwinnen van enige functionaliteit en kracht, toch zeker in de schouder en/of de bovenarm) en dan  komt er binnenkort nog een steviger standaard op want die was de eerste dag bij thuiskomst al afgebroken.  Ik kan namelijk niet zelfstandig op- of afstappen omdat mijn linkerbeen moet vastgemaakt worden voor de veiligheid.  Ik kan dat been nog niet in de goede stand houden en dat is dan toch een beetje gevaarlijk op de baan.  Ik hoop binnenkort een foto van onze fiets te kunnen toevoegen dan weet ik ook weer hoe dat gaat.  Wat ik toch allemaal bijleer de laatste tijd !  Boeiend !  AANVULLING : Vandaag heb ik het dagboek ontvangen dat een goede vriendin voor me heeft bijgehouden over mijn 'intensieve' ofte 'duistere' periode.  Dat was voor mij nog steeds een zwart gat ofte gat in mijn geheugen.  Ik heb het in één trek doorgelezen en alleen de laatste pagina's zeiden me wat.  Uit haar verslag leid ik af dat ik een tijdje verward overkwam.  Ik herinner me die verhalen nog wel, dat waren nachtmerries die ik niet als dusdanig herkende. Wat een luguber, beangstigend verhaal dat blijkbaar enkele weken geduurd heeft.  Nu begrijp ik waarom mijn huisgenoten (=gezin) daar niets over kwijt wou.  Het was te erg om aan herinnerd te worden !  Sorry, mannen, dat ik zoveel lastige vragen stelde.  Daar zijn jullie bij deze van verlost.  Ik ben er nog, het ergste is voorbij en wat nog komt, is koffiedik kijken en daar komen we samen nog wel doorheen.  We hebben vandaag een grote, dikke kaars aangestoken op de toekomst en voor alle mensen die daar om welke reden ook nood aan hebben.  Onze nieuwe tandem werd vandaag verder afgewerkt met een armsteun en een nieuwe (steviger) standaard.  We zijn er natuurlijk direct een fietstochtje mee gaan maken naar de Tempelstraat in Linden, waar we vroeger nog gewoond hebben.  De Kasteeldreef zijn we nog opgeraakt maar toen was onze batterij leeg en zijn we maar terug naar huis gereden.  Daar hing een verrassing aan de deur : het dagboek waarover ik het net had.  Nu ben ik weer helemaal bij.  Met dank aan de vlijtige, vakkundige schrijfster (want verpleegster in hart en nieren) !

    28-02-2012 om 19:08 geschreven door lieveblog

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (2)
    26-02-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    26/02/2012  Vandaag eerste training gedaan met onze nieuwe tandem.  Gisteren mochten we hem gaan afhalen in de winkel.  Er bleek al direct een veel te zwakke standaard (steunvoet) op te staan, toen we ermee thuis kwamen, brak hij af bij het afstappen.  Er moet ook nog een armsteun op komen zodat ik op beide armen kan steunen.  Nu steun ik slechts op 1 arm en dat weegt serieus door na een uurtje of wat.  Voor de eerste keer collega Thierry (magazijnier/chauffeur) tegen gekomen.  Die doet blijkbaar al langer mee maar doet niet elke jaar de beklimming mee.  Leuk weerzien !  Vandaag Hans (stond vroeger in De Moete) ook nog gezien, 't was precies Alma-dag !  Het lijkt nu toch al bijna meer dan een jaar geleden dat ik nog ging werken.  Dinsdag vieren we het eerste jaar dat ik mijn CVA overleef, dat heb ik dan toch al gehaald !  10 % van de CVA-slachtoffers haalt die 1ste verjaardag niet.  Nu nog wat geduld hebben tot de linkerarm weer tekenen van leven gaat vertonen en dan ik daar weer mee aan de slag.  Hopelijk duurt dat niet te lang meer want ik begin het stilaan beu te worden, dat wachten.  Het wordt hoogtijd voor iets nieuws !  Indien jullie graag reageren op mijn blog, daar doe je me veel plezier mee.  Gewoon klikken in het vak mail mij hiernaast en dan krijg ik uw bericht in mijn mailbox, dat komt dus niet op de blog !

    26-02-2012 om 17:32 geschreven door lieveblog

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    23-02-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    23/02/2012  Onze Robbe (mijn jongste zoon) vond dat ik gisteren mijn boekje te buiten was gegaan op Facebook met die mededeling dat de oorzaak van mijn hersenbloeding bij de pil lag.  Oeps, dat hadden we blijkbaar nog niet aan iedereen hier in huis doorgebriefd !  Nu is hij weer helemaal mee.  Op Facebook zitten heel wat nichtjes van mijn moeders familie, die ik toch even wou waarschuwen. De pil na je 50ste, niet doen, veel te gevaarlijk.  Dat was nu eenmaal de conclusie van de medische expertise die we hebben laten uitvoeren na de weigering van de verzekering om onze aangifte als arbeidsongeval te erkennen.  Had ik geweten dat dat risico erin zat dan had ik ze waarschijnlijk niet genomen aangezien mijn moeders moeder 2 maal een hersenbloeding gehad heeft en daar wonderlijk genoeg niets aan overhield.  Dat kan dus ook.  Gelukkig is me dit geen 5 jaar eerder overkomen, toen heb ik ze ook genomen om zorgeloos op zilveren huwelijksreis te kunnen gaan naar Mexico.  Die reis heb ik dan toch gehad.  Gewoonweg schitterend !!!  Echt de reis van mijn leven.  Onvergetelijk !  We hebben de Mayaroute gedaan, één week rondreis en daarna een week strand aan de Playa del Carmen in een 5-sterren Iberostarhotel All in.  Echt een aanrader.  We hadden er 10 jaar voor gespaard en met de KUL-korting viel dat nog mee van prijs.  We hebben toen vriendschap gesloten met een koppel uit Ieper.  Daar heb ik spijtig genoeg geen mailadres van.  Ze hebben dit jaar ook geen nieuwjaarswensen meer gestuurd.  Ik heb ze dus spijtig genoeg nog niet kunnen bereiken.  Misschien vinden we hun adres nog terug in onze gps want we zijn ze ooit eens gaan opzoeken.  Dat ik daar nu pas aan denk.  Hoe groot is het geheugen van een Tomtom eigenlijk ?  Dat moeten we toch eens bekijken.  Mijn nachtmerrie is ondertussen al goed verteerd.  Ik heb deze nacht nog eens heerlijk doorgeslapen tot 8 uur vanmorgen.  Ik wil die droom eigenlijk nog wel eens overdoen om me weer eens zo lekker licht te voelen als vroeger.

    23-02-2012 om 10:26 geschreven door lieveblog

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (4 Stemmen)
    >> Reageer (1)
    22-02-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    22/02/2012  Ondanks alle tegenslag voel ik me toch een zondagskind !  Blij dat ik hier geboren en getogen ben.  De eerste helft van mijn leven heb ik alle geluk gehad, zo lijkt het.  Mede dankzij mijn broer  heb ik een leuke kindertijd en jeugd gehad met enkele wijze mensen in de buurt om me te coachen (moeder, Chiroleiding, -proost en daar bovenop ben ik per toeval met de beste man ter wereld getrouwd).  Heb ik veel tijd gekregen om mezelf te zijn en mezelf te koesteren tegen eenzaamheid en neerslachtigheid, niet met snoep, drank of andere slechte of ongezonde gewoonten waar je heel lastig vanaf geraakt maar met muziek, mijn gitaar heeft me indertijd veel soelaas gebracht, ik kon maar enkele akkoorden grofweg spelen, net genoeg om mezelf te begeleiden bij liedjes van John Denver, Neil Diamond, Boudewijn De Groot enz.  Zo heb ik me vanmorgen gekoesterd met mijn i-pad om de muizenissen te stoppen.  Daarop staan Bart Peeters, Boudewijn De Groot, Natalia, Willem Vermandere maar ook de frisse stemmen van Esther en Fatou die de zomer bezingen(zij zingen eigen nummers en scoren daar de laatste tijd goed mee, daar gaan we nog van horen !).  Laat die zomer maar gauw komen, dacht ik.  Met die kou kan ik niet buiten.  Dan verkrampt mijn lamme kant te veel en kan ik bijna niet gaan.  Daar heb ik genoeg van.  Ik hoop alvast op een lange zonnige zomer met veel terrasjesweer en een beetje vooruitgang in mijn linkerarm !

    22-02-2012 om 11:31 geschreven door lieveblog

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    21-02-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    21/02/2012  Wat een nachtmerrie !
    Ik droomde vanmorgen dat mijn linkerkant terug in beweging kwam !!!  Alles begon te tintelen en te bewegen.  Ik heb zelfs nog met de auto gereden en botste overal op omdat ik vergat bij te sturen met mijn linkerhand.  Ik zwaaide er nog mee naar Marcel, maar hij wou het niet geloven en lachte : "Eens zien hoe lang dat gaat duren !" en hij had toch wel gelijk zeker, even later werd ik gewekt door de thuisverpleging en ontwaakte ik in de nachtmerrie die nu op een week na al bijna een jaar duurt.  Ik moest mij weer uit bed slepen zoals vanouds.  Dat viel tegen zeg !  Ik vrees dat dit letterlijk en figuurlijk een 'zware' dag wordt en ik hoop op nog meer van die 'lichte, waanzinnige' dromen.  Ik kan wel moeilijk geloven dat die zware, verlamde kant ooit weer licht zal worden.  Ik ben nu al benieuwd !  Ik vraag mij af of de dokters met hun moderne technieken wel beseffen wat ze hun patiënten aandoen.  Zouden ze dit zelf willen meemaken ?  Ik vraag me dat echt af want het is één lange nachtmerrie waar je mee opstaat en gaat slapen.  Akkoord, 't is van voorbijgaande aard.  Maar een jaar of twee dat zijn wel 730 dagen hoor !  En 10 jaar eer het achter de rug is.  Da's lang ze als ge daar dag voor dag door moet.  Wat is nu 2 jaar op een mensenleven.  Toch méér dan een fractie hoor !  En 10 jaar is nog 5 keer zo lang !  Alles in mijn leven gaat in cycli van 10 jaar, zo lijkt het : ik 10 jaar in de klein mannen gezeten eer de jongste naar school ging.  Dan 10 jaar in het vrijwilligerswerk.  Dan 10 jaar gewerkt en nu 10 jaar gehandicapt.  En dan is het nog af te wachten hoe lang ik van mijn pensioen ga kunnen genieten nadat ik nog eens 10 jaar gewerkt heb. Ik ga die verlamming nooit kunnen vergeten tenzij ik zéér zwaar dement zou worden en dat zit nu niet direct in de familie.  Hersenbloedingen en Parkinson wel maar dat tast uw geheugen niet aan.  Toch ?  Ik zal me vandaag proberen een beetje te verwennen met een extra spelletje op de laptop !  Iets anders zit er toch niet in, maar daardoor ben ik nog geen 'gamer', hoor jongens !  Daar lachen ze me zo graag mee uit.  Volwassen zonen moet je in huis hebben als ge in de puree zit, dan kan je nog eens lachen !

    21-02-2012 om 10:10 geschreven door lieveblog

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (1)


    Archief per week
  • 06/05-12/05 2013
  • 18/02-24/02 2013
  • 11/02-17/02 2013
  • 04/02-10/02 2013
  • 28/01-03/02 2013
  • 21/01-27/01 2013
  • 14/01-20/01 2013
  • 07/01-13/01 2013
  • 31/12-06/01 2013
  • 24/12-30/12 2012
  • 17/12-23/12 2012
  • 10/12-16/12 2012
  • 03/12-09/12 2012
  • 26/11-02/12 2012
  • 19/11-25/11 2012
  • 12/11-18/11 2012
  • 29/10-04/11 2012
  • 22/10-28/10 2012
  • 15/10-21/10 2012
  • 08/10-14/10 2012
  • 01/10-07/10 2012
  • 24/09-30/09 2012
  • 17/09-23/09 2012
  • 10/09-16/09 2012
  • 03/09-09/09 2012
  • 27/08-02/09 2012
  • 20/08-26/08 2012
  • 13/08-19/08 2012
  • 06/08-12/08 2012
  • 30/07-05/08 2012
  • 23/07-29/07 2012
  • 16/07-22/07 2012
  • 09/07-15/07 2012
  • 02/07-08/07 2012
  • 25/06-01/07 2012
  • 18/06-24/06 2012
  • 11/06-17/06 2012
  • 04/06-10/06 2012
  • 28/05-03/06 2012
  • 21/05-27/05 2012
  • 07/05-13/05 2012
  • 30/04-06/05 2012
  • 16/04-22/04 2012
  • 09/04-15/04 2012
  • 02/04-08/04 2012
  • 26/03-01/04 2012
  • 19/03-25/03 2012
  • 12/03-18/03 2012
  • 05/03-11/03 2012
  • 27/02-04/03 2012
  • 20/02-26/02 2012
  • 13/02-19/02 2012
  • 06/02-12/02 2012
  • 30/01-05/02 2012
  • 23/01-29/01 2012

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!