Dinsdag - 29/01/2013 - Komt tijd, komt raad : gisteren viel mij het idee te binnen dat ik deze keer niet meer zo erg aan mijn bed gekluisterd zal zijn als bij de vorige opnames.  Ik kan nu namelijk zelf mijn kousen en schoenen aan- en uitdoen.  Ik hoef dus niet meer te bellen als ik naar het toilet moet maar kan rustig mijn gang gaan.  Dat is toch een hele vooruitgang !  Nu lijkt het meer op een doorstart naar de toekomst dan op een onvermijdelijk risico (hoewel het risico er nog altijd is natuurlijk).  Ik zie het nu al veel beter zitten dan vorige week.  Als de operatie goed verloopt, komt de rest waarschijnlijk ook wel goed.  Ik ben alleen nog wat bang van de hoofdpijn.  Botwerken gaan niet zomaar pijnloos voorbij.  Pijn verbijten, doe ik nu al 2 jaar.  Dat ken ik dus heel goed, het is maar te hopen dat ze die pijn snel en goed onder controle krijgen.  Nog 8 keer slapen en het is zover.  Wat een ‘countdown’ !!!  Mijn schoenen zijn gisteren nog eens gereviseerd : ze knelden nogal op de binnenkant van mijn enkel.  Daar zit een versteviging waardoor mijn enkel niet meer kan doorzakken.  Heel  efficiënt, maar de rand daarvan loopt net over mijn enkelgewricht wat dagelijks een pijnlijke, rode plek gaf.  Ze hebben daar nu een bredere tong in gezet die mijn enkelgewricht omvat waardoor die druk wat verzacht wordt.  Hopelijk is dat de oplossing.  In die orthopedische zaak verkopen ze ook allerhande attributen voor kankerpatiënten.  Ik heb daar ook een zwart mutsje gevonden om over mijn kale kop te trekken na de operatie.  Mocht mijn haar nog te kort zijn tegen eind februari, dan kan ik dat opzetten.  Weer een probleempje opgelost !

29-01-2013 om 10:25 geschreven door lieveblog