Zaterdag 07/04/2012 Amai, mijn ribben ! Dinsdag deden ze al pijn van de
zware krachtoefeningen die de kinesist met mijn arm deed op maandag.
Zolang ik overeind blijf, valt het nog mee maar als ik ga liggen of
achterover leun in de zetel kan ik niet meer diep inademen van de pijn.
Na een paar dagen betert dat gelukkig aanzienlijk. Vandaar dat ik
vrijdag de euvele moed had om op eigen houtje wat gelijkaardige maar
lichtere armoefeningen te doen nadat de kinesist afgebeld had. Spijtig genoeg met hetzelfde effect.
Gelukkig lig ik er geen nachten van wakker en kan ik na een half uurtje
opzitten alweer wat vrijer ademhalen maar leuk is het in geen geval !
Deze middag heb ik mijn sïesta wel beperkt tot een half uurtje, zoveel
karakter heb ik dan ook weer niet om de pijn te verbijten en toch een
volledig uur te blijven liggen. Ik kan me nu zo'n heel klein beetje
voorstellen hoe Tom Waes zich voelde bij het body-builden. Gelukkig
hoef ik dit geen dagen aan een stuk te doen. Hoewel ik ook wel gebaat
zou zijn met wat meer kracht, kan ik me voorstellen. Zou dat de
bedoeling zijn van doorgedreven revalidatie ? Zodanig sterke spieren
kweken dat je vanzelf overeind blijft ? In dat geval neem ik de
pijnlijke ribben er graag bij. Ik ben benieuwd wat de kinesist ervan zegt
volgende dinsdag ! De paasdagen verlopen wat eigenaardig dit jaar.
Vrijdag is Marcel onze nieuwe Renault Kangoo gaan afhalen. Vandaag zijn
we dan nog gaan zien of er nog ergens grote paaseieren te vinden waren,
maar niks hoor. Ik heb de kinderen al verwittigt dat ze er dit jaar
niet zijn. Ze hebben er zelfs geen tijd voor. De studenten hebben nog
veel werk met hun thesissen en dan is er nog de koers (moeder toch, hoe
kan je dat nu vergeten) !
Vrijdag 06/04/2012 Nu ben ik helemaal bekomen van de gebeurtenissen van vorig weekend. De muizenissen zijn weg en ik fietste gisteren weer vlotjes 60 toeren per minuut (RPM). Vanaf hier kan ik weer beginnen opbouwen. Ik heb ook besloten om weer zanggerichte stemtraining te gaan volgen bij een stemcoach. Dat heb ik vroeger ook eens gedaan om wat sterker te staan in de hoogte als hoogste sopraantje van het kwartet Voilà en daar heb ik toen veel van opgestoken. Ik hoop hiermee mijn stem wat vlugger weer in conditie te krijgen voor het zingen want dat is nog altijd een mager beestje. Mijn spreekstem mist naar het schijnt ook nog wat kleur en dat zal daar ook wel mee verbeteren, denk ik. Begin mei begin ik eraan en ik ben er meer dan klaar voor. Het is nu geen pretje om te zingen. Ik kan mezelf amper horen terwijl ik vroeger toch één van de trekkers was. Ik heb er geen plezier meer in en dat mis ik heel erg. Alleen oefenen lukt ook niet zo best dus kunnen we daar beter iets aan doen, anders blijf ik een zwak altje en dat 'zwak' klinkt niet zo goed bij mijn familienaam. Op hoop van zegen dan maar weer !
05/04/2012 Woensdag heb ik weer even alarm geslagen : ik zag weer aura's en belde
naar Marcel en de huisarts. Deze laatste raadde mij aan om toch maar alvast de 100
te bellen, zij zou dan contact opnemen met Gasthuisberg om te zeggen dat
ik eraan zou komen. Even later belde ze al terug, net toen de 100 voor
mijn deur stopte en zei dat het eerste onderzoek, een EEG, had
uitgewezen dat ik toch geen epilepsie heb. Het was dus gewoon migraine
maar omdat ik zaterdagavond voor ik met de 100 vertrok nog Keppra, mijn
gewone avondmedicatie tegen epilepsie dat blijkbaar ook gebruikt wordt tegen migraine had ingenomen, bleef de hoofdpijn waarschijnlijk
uit. Tegen de tijd dat de huisdokter de ambulancier had ingelicht trok de aura al weg en is de 100 weer vertrokken, zonder mij. Dat nieuws was al een hele opluchting, waarvoor paniek al eens goed kan zijn, anders had ik nog een hele week moeten wachten op dat goede nieuws. Ik had in mijn zetel in de zon wat
zitten lezen en dat lokte waarschijnlijk een migraineaanval uit. Dat
ga ik dus niet meer doen. Maar nu zit de schrik er al wat minder in en
zal ik niet meer bij het minste panikeren want dat is voor niks nodig.
Daar moet ik volgende week mijn huisdokter toch eens over uitvragen. Op het internet heb ik ondertussen geleerd dat je migraineaanvallen kan voorkomen door sterk licht en geluid te vermijden. Inspanningen kunnen geen kwaad en zijn zelfs goed als je maar niet overdrijft, maar dat is met alles zo. Cafeïne is te mijden, maar dat doe ik al jaren. Ik heb net het gordijn achter mijn pc wat verder dicht getrokken omdat ik lichte hoofdpijn heb. Gelukkig schijnt de zon niet vandaag. Ik hoop vanmiddag nog wat te kunnen gaan wandelen met Chris en Jalgas(2jaar) (die was op de koorwandeling in Brussel jaloers op mijn rolstoel omdat hij moest stappen; ik zal hem eens vergasten op een rondje rolstoel rond de blok dan kan ik het verder rustig houden deze voormiddag). Geen kine vandaag, dan kunnen mijn ribbekes nog wat meer bekomen van de zware armoefeningen van maandag. Ik heb er deze nacht toch geen last meer van gehad. Vrijdag zal dat beter uitkomen, tegen dan ben ik wel gerecupereerd.
03/04/2012 Ondertussen heeft mijn zelfvertrouwen een serieuze deuk gekregen. Ik
voel me niet meer veilig in mijn vel en in mijn hoofd en het is nog een
dikke maand wachten op de uitslagen van de onderzoeken.
We proberen alleszins de moed erin te houden en de muizenissen uit ons
hoofd te bannen met kleine verwennerijtjes (extra spelletje op de laptop
en een stukje chocola) en schroeven het trainingsschema een beetje
terug (hoewel dat niet echt hoeft van de neuroloog). Verder proberen we
gewoon verder te doen zoals we bezig waren en hopen er het beste van
zoals gewoonlijk dus. Het verwondert mij wel nog steeds dat die migraine-aanval verlopen is zonder hoofdpijn. Dat was voordien wel anders. Dan zag ik aura's in combinatie met heel zware hoofdpijn en verdroeg ik geen licht en geen luchtverplaatsing aan mijn hoofd (naar huis fietsen na het werk was dan uitgesloten). Zo heb ik eens naar huis gebeld om te horen of er iemand was die mij met de wagen kon komen halen. Dat viel gelukkig niet zoveel voor.
02/04/2012 Afgelopen zaterdagavond was het toch even schrikken. Na het douchen
begon ik kringen voor mijn ogen te zien, aura's noemen ze dat in
dokterstermen. Dat heb ik vroeger nogal gehad maar dat trok altijd weer
weg, dus was ik niet direct verontrust. Even later begon mijn keel
dicht te trekken, wat mij wel verontrustte en heb ik Marcel geroepen.
Die hoorde mij gelukkig vrij snel en schoot mij ter hulp. Hij belde
onmiddellijk de dokter van wacht, die gelukkig toch wou langskomen omdat
wij geen vervoer hadden en omwille van mijn CVA van vorig jaar. Die
was hier vrij snel en besloot al vlug om een ziekenwagen te bellen.
Daarna ging alles heel vlug. In geen tijd kreeg ik zuurstof toegediend,
waren we in Gasthuisberg en lag ik onder de scanner. Daar stelden ze
ons direct gerust dat het niet om een nieuwe hersenbloeding ging. Oef,
dat was onze grootste vrees. Later die avond kwam de neurologe mij
vertellen dat het om een epileptische reactie ging op migraine en
dat ik best 24 u in observatie zou blijven op de spoedafdeling van
Gasthuisberg. Dit was de eerste epilepsie-aanval die ik bewust heb
meegemaakt. Voor Marcel was dit een pijnlijke déjà vue, de vorige kan ik mij niet herinneren. Toevallig stond er in het UZ-magazine, het tijdschrift van het ziekenhuis net een artikel over migraine. Nu weet ik dat ik enkele jaren terug last ben beginnen krijgen van migraine (die aura's zijn één van de eerste symptomen later komt daar zware hoofdpijn bij en komt meestal voor bij volwassenen tussen 20 en 40 j). Kinderen die last hebben van wagenziekte krijgen op latere leeftijd heel gemakkelijk last van migraine. Ik heb als kind serieus last gehad van wagenziekte. Als wij naar Turnhout reden was Aarschot al de eerste noodzakelijke stopplaats en dat is écht niet ver van Leuven hoor. Nu moet ik deze week nog enkele neurologische testen laten doen in de hoop de oorzaak van die bijkomende epilepsie te vinden. Ik was al blij dat al die onderzoeken van vorige week achter de rug waren en dan nu dit. Ik kan jullie verzekeren op 1 april wordt er NIET gelachen op spoed, hoogstens een beetje groen door de aanwezige patiënten. Nu ben ik gelukkig terug thuis maar een volgende aanval is niet uitgesloten en dat knaagt wel wat een je zelfvertrouwen. Hopelijk brengen die bijkomende onderzoeken wat duidelijkheid en is de uitslag niet te dramatisch.
