Minder goed nieuws van Dries…

Wie dacht dat de familie Primo haar portie tegenslag gehad had, komt bedrogen uit.  Na de dood van onze oudste zus, Gitta (30 jaar geleden op 23/12 na  een hersenbloeding ten gevolge van een aangeboren afwijking), ons vader (op 23/11 14 jaar geleden aan longkanker) de borstkanker van ons Magda (4 jaar geleden) zij stelt het nu goed, de beroerte annex hersenbloeding van ons Lieve, ik dus, (februari vorig jaar) mijn verlamming lijkt nu bijna banaal want niet fataal of levensbedreigend meer, komt er nu heel slecht nieuws van onzen Dries (oudste zoon van ons Magda, slechts 28 lentes jong en pas gaan samenwonen met vriendin Tess).  Hij klaagde al een tijd over buikpijn.  Na onderzoeken blijkt het nu om kanker te gaan, vertrekkende van de pancreas (alvleesklier) met reeds uitzaaiingen in de lever.  We zijn er allemaal ondersteboven van en houden ons hart vast voor wat komen gaat.  Hopelijk geeft behandeling met chemo nog wat uitstel (zodat er misschien nog een kleine kans op levertransplantatie in zit ?)  Dat hij maar begint met een stevige vitaminekuur om zich voor te bereiden en wat extra calorietjes zullen nu ook wel van pas komen want hij is al wat vermagerd na de kijkoperatie met biopsie die hij vorige week onderging.  Carpe diem (pluk de dag) mag nu zijn motto worden : geen enkel feestje laten voorbijgaan en zoveel mogelijk van alles genieten wat nog kan, binnen de grenzen van het mogelijke, uiteraard.  Alle kaarsen van de wereld mogen nu voor hem branden.  Alle heilstroom en goede intenties mogen/moeten op hem gericht worden.  We zijn allemaal in gedachten en met heel ons wezen bij hem en proberen hem en zijn familie te steunen waar we kunnen en hopen hem nog niet te snel te moeten afgeven.  Het wordt andermaal een eindejaar in mineur.  Maar hij laat zijn kop niet hangen en wij dus ook niet.

11-12-2012 om 00:00 geschreven door lieveblog